تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
تی‌وی وال: ایده‌ای نوین برای دکوراسیون داخلی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1812755935
دموکراسی و انتخابات در افغانستان
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
دموکراسی و انتخابات در افغانستان تهران- ایرنا-روز دوشنبه در روزنامه اعتماد زیر عنوان «دمکراسی و انتخابات در افغانستان» در ستون نگاه روز آمده است: دموکراسی به عنوان بالاترین دستاورد سیاسی تاریخ تحولات فرهنگی و اجتماعی بشر است و دموکراسی بسط عدالت اجتماعی از طریق محدود کردن قدرت و منتخب کردن حاکمان و جلوگیری از مفاسد سلطه و سلطنت و خودکامگی است.
در ادامه این مطلب که به قلم « فریدون مجلسی» است می خوانید: بازداشتن حاکم از مفاسد خدایگان شدن، سنت فرعونی شدن خود و بنده و برده کردن مردم است.
ابزاری است برای عدالت و حفظ حرمت و احترام و برابری مردم.
به همین دلیل در تاریخ سه هزار ساله تفکر فلسفه سیاسی این آرمان تحقق نیافت.
فقط از آغاز قرن بیستم است که این تلاش تدریجا و فقط در اندک جوامع پیشرفته تر به بار می نشیند زیرا حاکمان درست در جهت مخالف حرکت می کردند.
با تفرعون برای چشیدن لذت تفاوت اربابی و بردگی! برای منتفع شدن انحصاری و اختصاصی از همه مواهب و بی نصیب ماندن بقیه مردم حتی از سهم خودشان از آن مواهب، زیرا تفاوت هرچه بزرگ تر می بود عظمت اقتدار خودشان را بیشتر می دیدند.
اما در جامعه و فرهنگ پیشرفته معیارها عوض می شود.
احترام و احساس عظمت به اعتبار اقتدار و ثروت و تحقیر دیگران موجب شرمساری می شود. توسعه اقتصادی و اجتماعی اصولا از آن توهم اهمیت و اعتبار مقامات دنیوی و دولتی می کاهد!
اما این تحولات در زمانی طولانی و با توسعه فرهنگی و اجتماعی رخ می دهد.
پرسش این است که آیا در افغانستان چنان تحولاتی رخ داده است؟
چنان درک فرهنگی و اجتماعی روزآمدی در آن کشور رخ داده است؟
آیا این دموکراسی تزریقی سوغات غربیان نیز می تواند مانند مهندسی معکوس موجب توسعه اجتماعی و فرهنگی لازم برای تحقق مردم سالاری واقعی شود؟
مردم سالاری می تواند نظامی در سطح مطلوب پدید آورد؟
سالاری و حاکمیت کدام مردم؟
با چه فرهنگی و چه آرمان هایی؟
پاسخ این است که اگر همین هم نباشد چه خواهد بود؟
دموکراسی دارویی جهانی است که حتی درآوردن ادایش هم شیرین و مطلوب است.
عادت آور است.
اما تعریف بهتر دموکراسی، خصوصا در مناطق خاور میانه یی و پیرامونش، توانایی روی کار آوردن حاکم و حاکمان جدید نیست زیرا حاکمان جدید به سرعت تبدیل به ژنریک سنتی خودشان می شوند!
معنی واقعی تر آن توان برکناری و تغییر و تبدیل حاکمان است! پیاده کرد مشکل اصلی است و سوار شدگان میلی به پیاده شدن ندارند.
نگاه کنید به امارت طالبانی افغانستان که هنوز هم خود را مشروع و بقیه جهان را نا مشروع و محدورالدم می داند و به ریختن خون مباح هر که جز خودشان بیندیشد عمل هم می کند! اکنون افغانستان دارد قدم تازه یی در ادای دموکراسی بر می دارد.
«پیاده کردن حاکم حاکم» تا شاید سنتی شود برای پیاده کردن بعدی حاکمی که با این انتخابات سوار می شود!
که همین اندازه هم کار آسانی هم نبود.
آقای کرزای که از میان تاریکی آورده شد و به حاکمیت رسانده شد نیز به آسانی تن به پیاده شدن نداد.
اما قانون اساسی، با حضور و نظارت کسانی که راه حکومت او را هموار کردند، برایش محدودیت دودوره یی وضع کرد، که این بهترین ماده و اصل هر قانون اساسی دموکراتیک است. مرحوم چاوز وقتی می خواست قاعده بازی را را در ونزوئلابر هم بزند، نخست آن ماده بنیانی را باطل و خودش را تا دم مرگ در مسند قدرت پایدار کرد!
آقای کرزای نیز در سال نهایی ناگهان به انتقاد از امریکا پرداخت و از حمایت از «برادران طالبانی خوب» دم زد که به عبارت دیگری جستن راهی تازه برای بازگشت به قدرت از دری دیگر و شاید با نیرویی دیگر بود.
قدرت اعتیاد آور است و می دانیم که ترک آن موجب مرض!
اما اینکه چه کسی انتخاب می شود، با تعارفی دیپلماتیک می توان گفت «هر کس مردم افغانستان بخواهند!» تعارفی با هزاران اما و اگر.
اعمال نفوذها، دستورات قبیله یی و قومی و موانع دیگری که همگی مغایر و در تضاد با دموکراسی هستند!
بدترین آن بیسوادی است که در حکم محجوریت است و در جامعه یی که می خواهد ادای دموکراسی را در آورد آن اکثریت محجور باید برای عقلانیت و عقلا، به اعتبار اکثریت بودن، تصمیم بگیرد!
البته در دموکراسی که در رای و انتخابات تجلی می یابد، باید این حق یا وظیفه عمومی و همگانی باشد.
اما نباید فراموش کرد که قانون آموزش اجباری بیسوادان را قانون شکن تلقی می کند! شرط سواد محروم کردن کسی از حق انتخاب نیست.
مشروط کردن آن به انجام وظیفه قانونی است! باری اینها چیزهایی نیست که یک روزه پاسخ دهد.
در وضع موجود، به عنوان نظر و سلیقه یی شخصی عبدالله عبدالله را واجد بهترین شرایطی می دانم که در کشوری با دو قومیت اصلی تاجیک و پشتون به هر دو تعلق دارد.
باسواد و مدرن و آگاه و مهم تر از همه، تا جایی که می دانیم درستکار است و آلوده به فساد رایج و قاچاق و پول نامشروع شسته و ناشسته نیست و می تواند برای کشورش احترام و اعتبار بین المللی کسب کند و راهگشای حرکت سریع تر به سوی آینده بهتر و روشن تر باشد!
اول**1104
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
[email protected]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]
-
گوناگون
پربازدیدترینها