تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1868329913
نگاه شما: نگاهی به خلاء عاطفی درتک فرزندها
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: نگاه شما: نگاهی به خلاء عاطفی درتک فرزندها
بخش «نگاه شما» برای ارائه و معرفی «نگاه» مخاطبان «تابناک» به همه موضوعات است. هر مخاطب «تابناک» می‌تواند با مد نظر قرار دادن شرایط همکاری با این بخش، «نگاه» خود را ارسال کند تا در معرض دید و داوری دیگر مخاطبان قرار گیرد.
کد خبر: ۳۸۷۵۲۴
تاریخ انتشار: ۲۷ اسفند ۱۳۹۲ - ۱۳:۰۵ - 18 March 2014
محمود صباغی در مطلب ارسالی برای «نگاه شما» نوشت:
تابستانها برادران ،خواهران، پسر عموها ،دختر دائیها ، دور هم جمع شده و بدون هیچ وسیله یا اسباب بازی خاّصی به بازی مشغول میشدند.میخندیدند.میدویدند و گاهی هم دلگیریها و قهرهای کودکانه که حتّی ساعتی هم دوام نداشت و بازدوباره آشتی وبازخنده ها وباز دوستیها.با هم رشد میکردند، بزرگ میشدند و بعضآ به عشق و ازدواج و فرزندان و همین سیر تسلسل ادامه داشت تا امروز که بزرگترین و محکمترین پشتوانه یکدیگر در کوران پر حادثه ایامّند. اگراز اکثر مردان و زنانی که پیمانه عمربه نیمه پنجاه سالگی رسانده اند پرسیده شود ،با آه و افسوس از آن دوران به بهترین و پر خاطره ترین ایام عمر یاد میکنند.وخواهند گفت اگر دیگر روزهای سخت زندگی نیز به طاق نسیان گرفتار آمده باشد، دنیای زیبای کودکی و آن قهر و آشنیها را فراموش نکرده و هرگزنخواهند کرد.
امروز ـــ تابستانها کودک "تنها" در خانه می پلکد. بالا و پائین می پرد.، دراز میکشد و در همه حال دستگاه "آی – پد ش" را دردست دارد. روی کاناپه دراز میکشد ودکمه ها را تند و تند و بسیارهنرمندانه میفشارد.چش و چش دستگاه یکسره بگوش میرسد. گاهی هم عصبانی با یکدست به ران خود میکوبد وفریاد میکشد :" آخ خ خ ، نشد ، نتونستم بکشمش " . و دوباره شروع میکند. ساعتها و روزها و سالهای گرانبهای کودکی را مملو از خشونتی پنهان در زوایای ذهن در سر پروراندن. هیچ خاطره صادقانه ای در پس ذهنش از این دوران زیبا ثبت نمیشود. تنهای تنهاست.طفلک او که مقصر نیست.تنها یک قربانی جهانی درتسلط ماشین ،نادانیها وندانم کاریهاست.
زیاد دور نیست سالهایی که ایران بعنوان جوانترین کشور جهان مطرح بود.امروز اما آمارهای گاه و بیگاهی که از معدل سنّی و جمعیت کشور منتشر میشود بهیچوجه خوشایند نیست. همین دیروز در یک برنامه رادیوئی، سخن از کاهش 20 میلیونی جمعیت در سالهای آتی در میان بود. صرفنظر از اینکه این عدد علمی . درست هست یاخیر، کاهش جمعیت کشورقطعی و بحران آفرین خواهد بود. ، انگیزه نگارش این یادداشت کوتاه ، نه برررسی ابعاد این کاهش ـ که به زمان دیگری وامیگذاریم - بلکه تنها تلنگری بر اذهان عموم در خصوص یکی از دستاوردهای ناگزیر این کاهش است. ، خلآ احساسی و کوچک شدن خانواده ها و محدود شدن ارتباطات و روابط فامیلی، منظور این سطور کوتاه است.مسئله ای که بغایت حائز اهمّیت ویژه ای است.
اکثریت قریب به اتفاق خانواده ها ، تک فرزندی را هدف میدانند. شاید نوعی ژست روشنفکری هم باشد که : " بله،همین یکدونه را خوب بزرگ کنیم هنر کردیم". شاید نشانی از پرستیژو کلاس بالای تمدّن. نمیدانم هر چه که هست یک روی سکه زندگی امروزی است. بسادگی میتوان اوضاع و احوال حاکم بر خانواده ها و جامعه را در آینده و سرنوشت نسلها به تصویر کشید. کودکان فــردا شاید اصلآ ندانند خاله کیست و پسر خاله یعنی چه. امروز اگر یک پسر عمو دارند که تنها سالی یکبار در دیدارهای اجباری و تحمیلی والدین در عید نوروز(!؟) یکدیگر را از دور میینند و تنها میفهمند چه شکلی دارند. با وارد شدن به دنیای نوجوانی همان دیدارهای نوروزی هم قطع میشود و دیگر هیچ. خانواده ها کوچک و کوچکتر میشوند. پسر خاله و پسر عمو به فراموشی میرود. امروز بچه ها تنها یند.در نوجوانی تنهایند و در دوران عمر و کوران مشکلات و بحرانهای کمرشکن دیگر نمیدانند که میتوانست پسر عموئی باشد تا حامی و پشتوانه او باشد.پس درزندگی فردا هم تنهایند و این آنروی سّکه وحقیقتی تلخ است. فرزندان فردا شاید از مادر بپرسند ،" مادر، خاله ام کو" اما یقین بدانید که نخواهد پرسید،" مادر، پسر خاله ام کیست؟" چه دوست داشته باشیم چه نداشته باشیم ، این یک بحران احساسی است که فرزندان ما در پیش دارند.
یادش بخیر شاید آنروز که شاعری سرود:" قبیله یعنی یکنفر وهمخونی معنا ...." خودش نمیدانست با سرعتی باورنکردنی همان خواهد شد که امروز شد. بچه هایمان را در یابیم. سخت تنهایند.بدادشان نرسیم تنها تر خواهند شد.اینجا هم بگویم :آینده خیلی زود فرا میرسد.
* برای آشنایی با شرایط و نحوه همکاری با «نگاه شما» اینجا را کلیک کنید.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[مشاهده در: www.tabnak.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 49]
-
گوناگون
پربازدیدترینها