تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836405060
اوکراین؛ صحنه آزمون اوباما
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
اوکراین؛ صحنه آزمون اوباما
اینکه در بحران اوکراین چه خواهد شد باید گفت واکنش ایالات متحده آمریکا در گرو نوع رفتاری است که روسیه خواهد داشت ولی به نظر می‌رسد که اوباما در ارتباط با بحران اوکراین به اندازه پرونده هسته‌ای ایران خود را با کنگره درگیر نکند.
بحران اوکراین همچنان خبرسازترین رویداد در صحنه روابط بین الملل است. اعلام جدایی شبه جزیره کریمه از اوکراین از یک سو و حضور ارتش روسیه در این منطقه و رایزنی های گسترده رهبران کشورهای درگیر با این رویداد باعث شده تا این قضیه به کلاف سردرگمی تبدیل شود که فاقد دورنمایی روشن است. دکتر« سیداصغر کیوان حسینی» عضو هیئت علمی گروه روابط بین الملل دانشگاه علامه طباطبایی و کارشناس مسائل بین المللی ، تلاش روسیه برای حداکثرسازی موقعیت خود در مناسبات بین المللی و ممانعت آمریکا از شکل گیری چنین فرایندی را عامل اصلی تداوم بحران در اوکراین معرفی می کند. در ادامه این گفتگو را می خوانید. آیا محور اصلی منازعه روسیه با ایالات متحده آمریکا و اتحادیه اروپا، موقعیت ژئوپلتیک و اقتصادی اوکراین است یا باید متغیرهای دیگری را نیز در نظر گرفت؟ برخلاف آنچه که در افکار عمومی شایع است، اوکراین از بعد اقتصادی برای اتحادیه اروپا چندان منطقه جالب و جاذبی محسوب نمی شود چرا که این کشور به شدت درگیر بحران های اقتصادی است و حتی بر اساس آخرین گزارش هایی که از جانب نهادهای اقتصادی بین المللی منتشر شده، زیرساخت های اقتصادی آن دچار کمبودهای عمده است. به همین دلیل، اساساً اروپا تمایلی ندارد که اوکراین را زیر چتر حمایتی خود بگیرد چون این مسئله هزینه و بار اقتصادی سنگینی را به اتحادیه اروپا تحمیل خواهد کرد؛ آن هم در شرایطی که برخی کشورهای عضو این اتحادیه هنوز با چالش های اقتصادی بنیادین دست و پنجه نرم می کنند. البته این که گرایش کلی جامعه اوکراین در این موضوع چیست بحث دیگری است. لذا به نظر می رسد که مسئله اوکراین در روابط روسیه و ایالات متحده آمریکا را باید عمدتاً از بعد امنیتی بررسی کرد. اگرچه در اوکراین و به خصوص شبه جزیره کریمه تمایلات« روسی گرایی» قوی وجود دارد و حتی اکثریت جمعیتی در این منطقه احساس می کنند تحولات اخیر اوکراین را فاشیست های مورد حمایت غرب هدایت می کنند، امّا فراتر از چنین گرایشات روس گرایانه، به نظر می رسد باید مسئله تداوم حضور و نفوذ روسیه را در چارچوب همان گرایش«حداکثرسازی موقعیت» از جانب مسکو ببینیم. مدیریت بحران دراوکراین با قابلیت های روسیه برای مدیریت بحران های بین المللی آینده و در نهایت حداکثرسازی موقعیت این کشور در عرصه جهانی ارتباط مستقیم دارد و این امر هم برای ساکنان کرملین و هم برای سیاستگزاران کاخ سفید حائز اهمیت است. حضور نظامی روسیه در اوکراین را با در نظر گرفتن این واقعیت می بایست تحلیل کرد. البته این که این روند به کجا خواهد انجامید اکنون قابل پیش بینی نیست ولی از طرف دیگر نوعی سردرگمی را هم در سیاست های مسکو می توان مشاهده کرد. به هر حال حادثه بسیار مهمی است و به نظر من عمدتاً وجه امنیتی آن را باید مورد تأکید قرار داد تا این که بخواهیم صرفاً جاذبه اقتصادی اوکراین برای غرب را بررسی کنیم. با چنین تحلیلی آیا می توان اتفاقات اوکراین را همچون بحران موشکی کوبا در سال1962 در قالب همان رقابت سنتی آمریکا و شوروی ببینیم؟ یا پارامترهای جدید و دخیل در این بحران آن را متفاوت ساخته است؟ ببینید، از دیدگاه من مهم ترین پارامتر در سیاست خارجی روسیه به خصوص در دوره پوتین بحث حداکثرسازی موقعیت است. واقعیت این است که روسیه در سال های اولیه روی کارآمدن پوتین و بعد از این که توانست آن بحران های عظیم اقتصادی که میراث «بوریس یلتسین» بود را پشت سر بگذارد، تلاش وافری داشت تا به تدریج خودش را به سطح عضویت در هیئت مدیره جامعه جهانی، ارتقا دهد و مسائلی همچون پرونده هسته ای ایران، تحولات سوریه، مصر و اوکراین را باید در همین چارچوب مورد توجه قرار داد. از این زاویه معیارهای تحلیل با مقطع زمانی جنگ سرد و حیات امپراتوری شوروی که نقش آفرینی آن بر مبنای رویکردهای ایدئولوژیک بود متفاوت است. با توجه به این که موضوع پیوستن اوکراین به اتحادیه اروپا جرقه شکل گیری بحران در این کشور بود، روسیه در این ماجرا با اتحادیه اروپا روبه روست یا آمریکا و یا ائتلافی از هردو در قالب پیمان ناتو؟ همان گونه که اشاره کردم تحلیل های موجود بیشتر بر این مبناست که اروپا تمایل چندانی به جذب اوکراین در اتحادیه اروپا ندارد. این تنش عمدتاً بین آمریکا و روسیه قرار دارد و به نوعی مناقشه ای است بین سیاست توسعه طلبی روسیه به منظور تثبیت جایگاهش در منطقه و مناسبات جهانی از یک سو و پیشبرد سیاست دموکراسی سازی ایالات متحده در اروپای شرقی از سوی دیگر. ادبیات سیاسی دولتمردان آمریکایی عمدتاً بر خطر توسعه طلبی روسیه و لزوم تحقق دموکراسی در اوکراین استوار است. از این رو به نظر می رسد بحران اوکراین را باید در چارچوب منازعه آمریکا و روسیه دید. با دوقطبی شدن فضای شبه جزیره کریمه و تشدید منازعاتی که بر پایه دوگانگی هویتی است چه دورنمایی قابل رویت است؟ در ارتباط با تحولات کریمه بحث «قومیت» خیلی مهم است. 75درصد از جمعیت این منطقه روس تبارهستند و بخش عمده ای از آنان معتقدند که تابعیت و اطاعت آن ها از دولت اوکراین یک سیاست تحمیلی بوده است. درست یا غلط، از منظر افکار عمومی وجود مجسمه های یادبود«لنین» در هر منطقه ای به میزان علایق مردم منطقه به آرمان های شوروی سابق مرتبط می شود. اخیراً در برخی گزارش های خبری آمده بود که در شبه جزیره کریمه به شدت از مجسمه لنین در میادین واماکن عمومی محفاظت می شود. در حالی که این مجسمه ها در بخش های دیگر اوکراین تقریباً ساقط شده است. روس تبارهای کریمه، بحران اوکراین را رویدادی می دانند که می تواند آن ها را از سلطه یک نظام تحمیلی خارج کرده و دوباره به سرزمین مادری برگرداند. در این جریان، عنصر«قومیت» از دو زاویه دارای اهمیت است: اول از نگاه ساکنان شبه جزیره کریمه که تمایل به پیوستن به روسیه را دارند و از زاویه دیگر این عنصر می تواند توجیه و پشتوانه مهمی برای ادامه دخالت روسیه در تحولات اوکراین باشد. بنابراین قومیت نقش یک شمشیر دولبه را هم برای جامعه اوکراین و هم برای بسترسازی توسعه نفوذ روسیه دارد. درصورت تداوم اشغال کریمه و برای داشتن وجهه قانونی و حقوقی، امکان برگزاری همه پرسی بین مردم این منطقه توسط روسیه وجود دارد؟ این که واقعاً روسیه قصد دارد از طریق ابزارهای سخت افزاری مثل همین حضور جدی و پررنگ نظامی پیش برود هنوز مشخص نیست، امّا مهم این است که فعلاً عنصر قومیت و حداکثر بودن روس تبارها در منطقه کریمه خود به یک متغیر مستقل در تداوم بحران تبدیل شده است. به نظر شما آیا منازعه آمریکا و روسیه به درگیری های مستقیم هم خواهد انجامید یا این که همچون بحران گرجستان با رایزنی سیاسی حل خواهد شد؟ به نظر نمی رسد که شاهد درگیری مستقیم نظامی باشیم چرا که ما پیش از این هم از پوتین برخوردها و مواضع خیلی تند را دیده ایم و عموماً جهت گیری او در مباحث مربوط به آمریکا و یا سخنرانی هایی که پیش از این در کنفرانس مونیخ و جاهای دیگر داشته نشان می دهد که در واقع این فضای جنگ سرد عمدتاً در سطح لفاظی باقی می ماند. من فکر نمی کنم که این جریان به تنش فیزیکی تبدیل شود. حالا شاید در سطح لفاظی و موضع گیری خیلی تند بشود. به خصوص باید توجه داشت که اوباما اکنون درعرصه سیاسی آمریکا و در خصوص پرونده هسته ای ایران تحت فشار است و چه بسا اگر اقدام ماجراجویانه ای در این خصوص انجام دهد در روابط او و کنگره تأثیرگذار باشد. از این رو من فکر می کنم از زاویه دولت آمریکا قضیه منطقی تر مدیریت شود. روسیه در همین حد حضور نظامی نشان داد که همچنان در پی ایفای نقش تاریخی ادامه سیاست های امپراتوری خویش است. امّا دولتمردان آمریکا قضیه را با امکان سنجی دقیق تری پیش می برند و بعید می دانم که اجازه بدهند که اوکراین به یک بحران فیزیکی تبدیل شود. آیا بحران اوکراین تأثیری بر روند گفتگوهای هسته ای ایران خواهد داشت؟ کمترین تأثیر تاکنون این بوده است که در این دو سه هفته اخیر توانست آخرین بخش مذاکرات ایران با 1+5 را از بعد تبلیغات رسانه ای کاملاً تحت تأثیر قرار دهد. امّا من فکر می کنم اگر به صورت عملی ارتباطی داشته باشد از زاویه رابطه اوباما و کنگره باشد. مثلاً اگر اوباما بخواهد به سمت برخورد شدیدتر با بحران اوکراین برود شاید به مخالفان خود در کنگره در قضیه هسته ای ایران هم دست آویزی بدهد که آنان با تمسک به آن، موضع او در بحث مذاکرات هسته ای با ایران را تضعیف کنند. در مجموع حداقل در بعد رسانه ای و خبری بین المللی تأثیرش را گذاشته است. در ساختار داخلی آمریکا با توجه به تجارب قبلی همچون حمله عراق و افغانستان، کنگره چقدر می تواند تأثیرگذار باشد و تا چه حد می تواند رییس جمهور را محدود کند؟ ازمنظر چارچوب ظاهری حقوق اساسی ایالات متحده آمریکا، چون سیستم سیاسی بر اساس کنترل و تعادل قوا (Checks And Balances ) قرار دارد، اهرم هایی نظیر اعلان جنگ و تصویب بودجه در اختیار کنگره هست که می تواند بر رویکردهای رییس جمهور تأثیر داشته باشد امّا در دوره ریاست جمهوری «اوباما» ما شاهد نقش خاص رییس جمهور هستیم. به عنوان مثال تأکید او بر وتوکردن مصوبات کنگره در خصوص گفتگوهای ایران نشان داد که باب جدیدی را در فرایند تعامل با کنگره گشوده است. لذا در ارتباط با هرموضوعی در سیاست خارجی ما نمی توانیم ویژگی های شخصیتی اوباما و ابزارهای نرم افزاری را که او برای تأثیرگذاری بر کنگره در اختیار دارد را نادیده بگیریم. اوباما فعلاً نشان داده که در این زمینه کارآمد است و توانسته که حداقل در ارتباط با پرونده هسته ای ایران کنگره را مدیریت کند. گواه این که در موج اخیر تحریم ها که کنگره و رسانه های آمریکا را در برگرفت او توانست با تهدید به وتو کردن مصوبات تا حدودی این تلاش ها را خنثی کند. امّا این که در بحران اوکراین چه خواهد شد باید گفت واکنش ایالات متحده آمریکا در گرو نوع رفتاری است که روسیه خواهد داشت ولی به نظر می رسد که اوباما در ارتباط با بحران اوکراین به اندازه پرونده هسته ای ایران خود را با کنگره درگیر نکند. حتی امکان دارد برخی مخالفان اوباما در کنگره بخواهند آن اغماض و نوعی عقب نشینی که در پرونده هسته ای ایران داشتند را جبران کنند که این هم بعید نیست ولی فعلاً باید در ارتباط با چنین موضوعات ویژه ای در سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا به قابلیت های فردی اوباما هم توجه خاصی داشته باشیم. منبع: رصد
لینک را کپی کنید رصد
92/12/20 - 06:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 215]
-
گوناگون
پربازدیدترینها