محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1844384580
ابوطالبی: روابط ایران و آمریکا اصلاً موضوع این روزهای حوزه اجرا در این دو کشور نیست
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: ابوطالبی:
روابط ایران و آمریکا اصلاً موضوع این روزهای حوزه اجرا در این دو کشور نیست
معاون سیاسی دفتر رئیس‌جمهور گفت: روابط ایران و آمریکا اصلا موضوع این روزهای حوزه‌ی اجرا در ایران و یا حتی در آمریکا نیست، ابتدا به حل معضلات فراوان ایجاد شده بپردازیم و سپس از رهگذر تفاهم و اعتماد روزافزون به حوزه روابط برگردیم.
به گزارش سرویس فضای مجازی خبرگزاری فارس به نقل از خبرآنلاین، حمید ابوطالبی معاون سیاسی دفتر رئیس‌جمهوری به تشریح رویکرد دولت برای مساله امریکا پرداخت. این روزها موضوع روابط ایران و آمریکا چه در داخل و چه در خارج به موضوعی جنجال برانگیز تبدیل شده و در کانون توجه رسانه ها قرار گرفته است؛ از توسعه رفت وآمدهای مردمی تا پرواز هواپیماها و ایجاد اتاق بازرگانی مشترک. در هر دو سو نیز مخالفین و موافقینی جدی حضور دارند. در این بین مقامات آمریکایی هم هر از گاهی مواضع عجیبی اتخاذ می‌کنند و اجازه نمی‌دهند تضارب آراء شکل درستی به خود بگیرد و مشکلات موجود مرتفع شود. شما دلیل این زیگزاگ رفتن‌های آنها و تاثیراتش در موضوع هسته‌ای را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ روابط ما با آمریکا برخلاف روابط ما با بسیاری دیگر از کشورها، از همان آغاز بر پایه‌ای نااستوار و غیرصحیح بنا شد. همین روابط نیز به دنبال تحولاتی که آمریکایی‌ها در تعاقب آن، کودتای 28 مرداد را سامان دادند از مسیر درست و سالم خارج شد و به بیراهه رفت و تا امروز ادامه دارد. خشت اول چون نهاد معمار کج تا ثریا می‌رود دیوارکج آمریکایی‌ها هم وقتی متوجه این کج نهادن شدند که دیگر توان تغییر مسیر را نداشتند و مشاهده تحولات ایران، آمریکایی‌ها را به این درک رساند که دیگر قادر به کنترل آن نیستند و بدین جهت به پذیرش اجباری انقلاب اسلامی روی آوردند؛ که به معنای فروپاشی منافع ملی آمریکا در ایران و خلیج فارس بود. آنها پس از این تحول عظیم کوشیدند مجددا درک مناسبی از اوضاع داشته باشند که واقعه سیزدهم آبان رخ داد، که اگرچه اقدامی غیردیپلماتیک بود ولی آمریکا را در عرصه بین الملل به چالش کشید. این روند که حاصل هراس طرفین از اقدامات یکدیگر بود سبب شد تا هراس در میان مردم و مقامات آمریکا و ایران ازیکدیگر و تحولات آن، به تدریج ریشه دار شود. این فوبیا آنقدر عمیق شد که یکدیگر را نسبت به هرگونه اقدامی - مثبت یا منفی - به هراس می افکند چه در داخل و خارج آمریکا وچه درایران. من نمی‌خواهم به این تحولات و تاثیرات آن بر یکدیگر و مسایل بعد از آن که مثنوی هفتاد من خواهد شد بپردازم. اگر موافق باشید به تداوم این هراس وفوبیا درحوزه بحث هسته ای در سالهای 2003 تا 2005 می پردازم که دراوج تحولات دیپلماتیک ایران و غرب و موفقیت‌های مذاکرات ایران و کشورهای اروپایی، همین فوبیای سیاستمداران جمهوری‌خواه آمریکا و اینکه آنان از عرصه‌های تاثیرگذار جهانی یعنی بحث هسته‌ای ایران منزوی شده و بیرون مانده بودند به اقدامی غیرقابل پیش بینی انجامید و رییس جمهور وقت آمریکا در اقدامی هراس آلود، ایران را محور شرارت نامید و مذاکرات را به هم ریخت. زیرا فوبیا زمانی که با تنهایی و انزوا توام شود بحران روانی عمیقی را دامن می زند که رهایی از دست آن به آسانی میسر نیست. او که با تشکیل G3 در برابر EU3 این فوبیا و هراس آلودگی در تاریکی را می‌خواست با دیگران به مشارکت بگذارد وفریاد نگرانی سر دهد، با این اقدام خود، اروپایی ها را هم به دامن ترس عمیق درانداخت و ندای ایران هراسی در دادو سخن از اسلام هراسی گفت، و نسبت به اینکه موشک های ایران به اروپا خواهد رسید هشدار داد و تلاش کرد دیگران را نیز درترس عمیق خود از ایران شریک کند. اگر از تحولات و نتایج سیاست تقابل به جای تعامل این سالها در ایران که من آن را هم دقیقا حاصل این خوف می دانم بگذریم، متاسفانه این فوبیا، دوباره در حال اثرگذاری است و به نظر من کار مبنایی اسراییل در این رابطه، تخریب اقدامات متقابل با دامن زدن به همین فوبیا است. الان می بینید که نخست وزیر سرزمین های اشغالی با جدیت وهمت کامل در بالاترین سطح به آن می پردازد، چراکه به نظرمن آمریکا از تعامل با ایران می هراسد ونه تقابل، چون حاصل تعاملات دیپلماتیک ایران وآمریکا تا به امروز به نفع ایران بوده و نتیجه تقابل ها به نفع آمریکا. به همین جهت اسراییل می خواهد در مسیری حرکت کند که حاصل آن چیزی جز تخریب نباشد. همین پاییز امسال در نیویورک را نگاه کنید که جو سنگین رسانه ای و انتظارات ایجاد شده چگونه متعاملانه به سمت ساختار سیاسی آمریکا برگشت، وایران با بازی در زمین خودش، مسیر این هجوم وسیع را به گونه ای برگرداند که دوباره پیروز حوزه سیاست ورزی بود. شما می بینید رییس جمهور آمریکا اولین کسی بود که خبر مکالمه تلفنی را داد و زمانی که توافق ژنو هجوم وزرا و سیاسیون ومقامات کشورها وشرکت ها و کمپانی های غربی به ایران را آنقدر وسعت بخشید که کار از دست آمریکا خارج شد، برای تهدید اعضای جامعه غربی به نحوی وارد میدان شده و گفتند هرکس با ایران تعامل کند مانند هوار بر سرش خراب خواهیم شد. واقعا تهدیدی ازاین هراس آلود تر سراغ دارید؟ آیا این سخن که فریب در ژن ایرانیان است، اگرچه توهینی بزرگ به ساحت ملت بزرگ ایران است، از سر فوبیا وهراس نیست؟ شما باید عمق این سخنان را تحلیل کنید. مثلا اینکه مدام می گویند ما با چشمان باز با ایران گفتگو می کنیم، یعنی چه؟ مگر دیگران کور هستند و فقط آنها چشمانشان باز است؟ چراکه دیگر نمی شود این هراس از ایران را گسترش داد و اروپایی ها و سایر اعضای مذاکره کننده را درگیر آن نمود. من فقط می‌خواهم روی دیگر این سکه را مطرح کنم و نشان دهم که هراس وفوبیایی که سی و چند سال عمیق و ریشه دار شده است به این زودی و به این راحتی خاتمه نخواهد یافت واین زیگزاگ رفتن ها حاصل آن است. آیا این فوبیا و ایران هراسی و اسلام هراسی که مطرح کردید، آینده کارایران با غرب را تحت تاثیر قرار نمی دهد؟ بحث توسعه فوبیا به ایران و اسلام، وایرانوفوبیا واسلاموفوبیا که گفتید به نظرمن بحث مهمی است که باید نسبت به بازگشت آن حساس بود. اگرچه موفقیت ویژه آقای روحانی عبور ازهمین سدها و بحران‌ها و حل موفقیت آمیز همین مشکلات بوده است. ایشان با قطعنامه اجماعی سازمان ملل در مبارزه با خشونت و افراط گرایی و تروریسم به سه معضل بزرگ در سیاست خارجی ایران خاتمه دادند: معضل ایران هراسی، معضل اسلام هراسی ومعضل انزوای ادعایی و تحمیلی سیاسی واقتصادی. لذا دیگر چیزی برای تحت تاثیر قراردادن وجود ندارد. این بزرگترین پیروزی وی دراین مدت چندماهه بوده است. وسعت دیدارهای نیویورک و داووس و همین رفت و آمدهای سطح بالا دررده وزیرخارجه و...از شرق تا غرب دنیا - که تا چندماه قبل درحوزه تحریم ها تعریف شده بود - و یا هیئت‌های عریض و طویل اقتصادی و... نشان می دهد که تحول عظیمی در زدودن هراس ازایران واسلام وبازگرداندن صحنه بازی وایجاد شکاف درپیکره سیاسی واقتصادی تحریم ها صورت گرفته است و مگر اجلاس پارلمانهای کشورهای عضو کنفرانس اسلامی در تهران با این سطح بالای شرکت کننده، نشانه ای غیر ازاین است؟ برخی محافل رسانه ای و سیاسی داخلی و خارجی جنابعالی را به عنوان سفیر و نماینده جدید دائمی جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل مطرح کرده‌اند و همزمان برخی از وب سایتهای بیگانه شما را به عنوان یکی از دانشجویان خط امام در روز سیزده آبان معرفی کرده‌اند. قاعدتا قصدشان هم ایجاد ذهنیتی خاص قبل از حضور شما در نیویورک بوده است، آیا تشابه اسمی در این خصوص وجود دارد یا اینکه موضوع دیگری است؟ در اینترنت آنقدر مطالب شبیه بی تشابه می یابید که اعجاب آوراست. بخصوص چیزهایی که به سی وچند سال پیش برمی گردد؛ مثلا شما می توانید شخصی را درست با اسم و فامیل من پیدا کنید که به درجه رفیع شهادت رسیده است. اما من منظور سوال شما را می فهمم به همین جهت هم برای اطلاعتان می گویم من نزدیک پانزده سال است که در کشورهای غربی بسیار نزدیک به آمریکا از اروپا تا استرالیا سفیر بوده و همیشه هم سروکارم با غرب بوده است. حتی درسال 1373 هم که به آمریکا رفتم و مدتی عضو هیئت نمایندگی کشورمان درمجمع عمومی سازمان ملل بودم هیچ وقت این گونه سوالات در لفافه پیچیده مطرح نبوده است. البته دلیل آن روشن است وآن اینکه دراین گونه موارد، آن کشورها وحتی آمریکایی ها هم به دور از ابهام ویا هراس و فوبیای داخلی و برمبنای واقعیات به این مطالب توجه می کنند. واقعیت این است که من در سیزده آبان آن سال و زمان اشغال اصلا در تهران نبودم که از این امر مطلع ویا درآن مشارکت ویا حضور داشته و یا نامم مطرح باشد؛ بلکه من در اهواز از ماوقع مطلع شدم. مدتی بعد که به تهران آمدم یک روز مرحوم شهید دادمان به واسطه یکی دیگر از شهدا و فرماندهان جنگ تحمیلی به نام مرحوم شهید ذاکر به من پیغام داد که آنها برای ترجمه به زبان فرانسه به کسی نیاز دارند که بتواند این کاررا انجام دهد؛ من پذیرفتم و از منزل به فرودگاه رفتم و به همراه نماینده ویژه پاپ رهبر مسیحیان کاتولیک که وارد تهران شده بود برای اولین بار وارد سفارت شدم. یکی دو باردیگر هم وقتی که درارتباط با خارج، کار ترجمه لازم بود آنرا به زبان انگلیسی ویا فرانسوی انجام دادم، مانند: ترجمه در زمان آزادی کارکنان زن و سیاه پوستان در کنفرانس مطبوعاتی؛ که جنبه ای کاملا انسان دوستانه داشت. نظر نهایی شما به عنوان یک دیپلمات کهنه کار و استراتژیستی که مطالب زیادی در حوزه کلان سیاست خارجی و خصوصا روابط ایران و آمریکانوشته وتجربیات زیادی در امور اجرایی داشته اید درمورد روابط ایران وآمریکا چیست؟ روابط ایران و آمریکا اصلا موضوع این روزهای حوزه‌ی اجرا در ایران و یا حتی در آمریکا نیست. ما باید ابتدا به حل معضلات و مشکلات فراوان ایجاد شده بپردازیم و پس از حل این معضلات و از رهگذر تفاهم و اعتماد روزافزون به حوزه روابط بازگردیم؛ و آنگاه در زیرنور خورشید ونه درتاریکی - همانگونه که درسال 1389 نوشته ام - به مذاکره درخصوص روابط بپردازیم؛ که اینهم دلایل بسیار دقیقی دارد که درنوشته هایم برخی از آنها را مطرح کرده ام. اما من نمی توانم بگویم کی وچگونه؟ فقط می دانم که باید هرنوع فشار ذهنی را از افکارعمومی دو طرف از یک سو، واز روی تصمیم گیران و مذاکره کنندگان از سوی دیگر برداریم و اجازه دهیم مذاکرات هسته‌ای به عنوان یک نماد به خوبی پیش برود. من مطمئن هستم تا این تعامل درمیان باشد ما برنده این مذاکرات و پیروز این میدان خواهیم بود. انتهای پیام/
92/12/18 - 17:54
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 38]
-
گوناگون
پربازدیدترینها