تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804731061
مرا هم دوست داشته باشید
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: سه‌شنبه ۱۳ اسفند ۱۳۹۲ - ۰۹:۵۸
چشمهایم را میبندم، طنین صدایش را میشنوم، زود بازشان میکنم اما... او نیست! جای خالیاش درد میکند. دلم تنگ است قول دادهام هیچ وقت اشکم نریزد پس سرم را بالا میگیرم و به سقف خیره میشوم، زخمان دلم را میبندم؛ بیروح میخندم و لحظهها را به عمرم نمیافزایم. من مردهای متحرکم. چیزهایی به یاد دارم... لالایی میخواند... به رویم دست میکشید و نوازشم میکرد... لبخند میزد و دل من نیز برایش قنج میرفت. روزها یکیک میرفتند و من تنها از خدا یک چیز را میخواستم که بتوانم هر چه زودتر مهربانیش را ببینم. روز موعود رسید... و حالا من متولد شدم... زندهباد دنیا... سلام مادر... اما... مادر چرا دیگر نمیخندی؟ این منم! آرزویت! رؤیایی که در وجودت پروراندی. خودت گفتی من را میخواهی، خودت من را از خدا خواستی. مگر خودت نگفتی سر تا پای وجودت هر آن، منتظر دیدار من است؟ پس چه شد؟ چرا اینطور به من خیره شدهای؟ واقعیت من را در ظاهرم نبین، من حقیقتم. چیزی درونم به سوی تو حرکت میکند، من هدیه خداوندم چرا به دیگری پیشکشم میکنی؟ من فقط ترا میخواهم. قول میدهم گریه نکنم... چیزی نخواهم... به خدا برادرم با من فرق دارد. شاید رنگارنگ نباشم اما رنگ به رنگ هم نیستم. خدایا! من خلأ نیستم. چرا همه به من کودک ابدی میگویند؟ مگر آدم نیستم؟ اگر کودک نماد پاکی است پس منی که پاکی ابدیم را چرا تلخ میانگارند؟! مادر! مهم نیست اگر عشق و خیالت را با برادرم میپرورانی... خوش به حالش... مرا هم دوست داشتنت کافی است. قطره قطره دلتنگیهایم را نثارت میکنم و از خدا بالاتر از بهشت را آرزو دارم تا به پایت بریزم. خدایا! توبه کردم اجازه بده بروم، آخر در نبودم اتفاقی نمیافتد تنها خستان مرگم، گورکن است؛ شاید اگر آدم بودم اینطور نبود! من خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) منطقه لرستان، اسم بچههای ابدی را شنیده بودم، کودکانی که تا آخر عمر، زمان برایشان متوقف می‌شود خیلی دوست داشتم حداقل یکبار از نزدیک دردشان را حس کنم تا اینکه در بازدیدم از مرکز نگهداری این کودکان از نزدیک فضای حزنانگیز آنها را دیدم. میخندیدند، با زبان بیزبانی با تو حرف میزنند با تمام بیحسی خود، عاطفه را درک میکنند و جنسش را میشناسند. با مسئول فنی مرکز صحبت کردم و او در جوابم گفت: مرکز توانبخشی سمر در سال 1382 تأسیس شده که به صورت خصوصی بوده و زیر نظر بهزیستی است. لیلا پیرداده بیرانوند اضافه کرد: ظرفیت اسمی مرکز، 80 نفر است که 49 نفر در حال حاضر در آن خدمات دهی می‌شوند. 23 نفر دختر و بقیه پسر هستند. این مرکز ایزوله بوده و بچههای بالای 14 سال در آن نگهداری می‌شوند. خدمات توانبخشی به صورت فیزیوتراپی، کاردرمانی، مددکاری و روانشناسی انجام میگیرد. به گفته او در این مرکز شش نفر خدمه در دو شیفت کاری، فعالیت میکنند و این بچهها مربی ورزش و هنر نیز دارند که تشخیص رنگها، تمییز اشیا و مواردی را که نیاز است به آنها یاد میدهند. کارشناس بهداشت و تغذیه نیز بهطور پیوسته سلامت این کودکان را بررسی میکند و پزشک نیز در هر ماه دو بار آنها را ویزیت میکند. تشکشان دو سال یکبار و ملحفهها حداقل روزی یکبار تعویض می‌شوند. پیرداده بیرانوند ادامه داد: متأسفانه خانوادههایی که بچههای آنها اینجا هستند از لحاظ مالی وضعیت آنچنان خوبی ندارند که بخواهند به این مرکز کمک کنند. اینجا چون خصوصی است نمیتوانیم از بیرون کمک نقدی جذب کنیم، برای همین علیرغم تمام سعی پرسنل، نمیتوان به آنها کامل رسیدگی کرد. مسئول فنی مرکز توانبخشی سمر در ادامه صحبتهایش گفت: از مسئولین درخواست می‌کنیم این کودکان را دریابند چراکه آنها امانتهای خداوندند و وسیلهای برای آزمون الهی. آری آزمون الهی! از این جملات تنم لرزید، زمانی که حتی نیتهای ما نیز در آخرت مورد بازخواست قرار میگیرند جوابم در پیشگاه پاک عبودیت چیست وقتی میپرسد امانتم را دیدی چه کردی؟ در بازگشت از این مرکز تمام طول راه به این موضوع فکر کردم که چه کاری میتوانم انجام دهم و در آخر تنها فکر نوشتن یک گزارش به ذهنم رسید شاید تلنگری باشد برای او که قلبش با چکامهای میلرزد و با افتادن برگی میشکند. و در ادامه باید گفت «قانون جامع حمایت از حقوق معلولان، کنوانسیون، قانون آموزشوپرورش استثنایی و پیمان‌نامه جهانی حقوق کودک، در مورد کودکان و حق و حقوق آنها الزامات زیادی وجود دارد که شامل کودکان معلول نیز می‌شود. مسأله یکسانسازی فرصتها و مجالها برای معلولان هر روز بیش از پیش، توجه سازمان ملل متحد را به خود معطوف میکند و در شرایط اینچنینی شایسته است دولتمردان ما، البته با توجه به آموزههای دینی، فرهنگ و تمدن غنی ما ایرانیان، پیشتاز بودن در این زمینه را ضروری بدانند و ضمن بازکردن فضاها برای حضور معلولان در جامعه، در وضع و اجرای کامل قوانین مربوط به این افراد، کمر همت ببندند.» تهیه و تنظیم: سمیرا عزیزی خبرنگار: 690056 انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 143]
-
گوناگون
پربازدیدترینها