محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803291773
پدیدارشناسی مساله ی «داوری» در ورزش ایران
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
بررسی معضل داوری در ورزش ایران (1) پدیدارشناسی مساله ی «داوری» در ورزش ایران تهران-ایرنا- تشدید اعتراض ها و حس بی اعتمادی به داوران در میان بازیکنان، مربیان و تماشاگران رشته های مختلف ورزشی، نهاد داوری را بیش از پیش تضعیف کرده و ورزش کشور را به سمت بی قانونی و هرج و مرج پیش برده است.
بازی فوتبالی در جریان است؛ دو بازیکن برای در اختیار گرفتن توپ در محوطه ی جریمه تلاش می کنند؛ یکی تکل می کند و دیگری به قصد گرفتن پنالتی خود را به زمین می زند. داور سوت می زند و نقطه ی پنالتی را نشان می دهد. بازیکنان تیم متضرر با خشم و اعتراض به سوی داور می تازند. مربی تیم نیز از کنار زمین طوری رفتار می کند که گویی آسمان به زمین آمده است. سکوها ملتهب و فریاد اعتراض تماشاگران بلند می شود. خوراک خبری خوبی برای رسانه ها فراهم می شود و داور به مدت چند روز یا حتی چند هفته آماج حمله های منتقدان قرار می گیرد.
پرسش اصلی این است که مشکل از کجا ناشی می شود؟ آیا اشتباه های سهوی داور چنین معضلی را ایجاد کرده است؟ آیا داور برای اهدافی خاص از قانون و قدرت قضاوت خود سوء استفاده کرده است؟ یا اینکه قانون را بر اساس میل برخی افراد اجرا نکرده است؟
حفظ سلامت جسمی و روانی ورزشکاران و ایجاد زمینه برای تفریح و سرگرمی مردم همواره از مهمترین کارکردهای ورزش بوده است. در جوامع بزرگ و پرتنش امروزی، ورزش به عنوان تفریحی سالم نه تنها ورزشکاران را از فایده های زیادی بهره مند می کند، بلکه با پر کردن اوقات فراغت و ایجاد روزنه یی برای تخلیه ی هیجان ها و انرژی تماشاگران جوان، زمینه های شکل گیری جامعه یی سالم را فراهم می کند.
مسوولان کشورمان با آگاهی نسبت به پیامدهای مثبت ورزش، در سال های گذشته حمایت از توسعه ی فضاهای ورزشی را در دستور کار خود قرار داده اند. بدیهی است برای تحقق این کارکردهای مطلوب، باید فضاهای ورزشی را سالم و به دور از هرگونه تنش نگه داشت.
با این حال در سال های گذشته عوامل متعددی فضای رقابت های ورزشی کشورمان بویژه در حوزه ی فوتبال را به فضایی ناسالم بدل کرده است؛ مسایلی چون ورود سیاست و پول های کلان به ورزش بدون نظارت نهادهای مرتبط، گسترش پدیده ی شرط بندی، تبانی، گسترش خشونت و ... رقابت های حرفه ای در ورزش را با چهره ی ناخوشایندی همراه کرده است.
در این پیوند اعتراض های روزافزون بازیکنان و تماشاگران به داوران و نپذیرفتن قضاوت آنها به عنوان حاکمان مطلق مستطیل سبز به یکی از مهمترین چالش های ورزش امروز کشورمان تبدیل شده است؛ به طوری که روزها پس از برگزاری یک مسابقه، بحث و جدل ها میان بازیکنان، مربیان و داوران همچنان ادامه می یابد و در نتیجه ورزشی که می بایست موجب سلامت روان مردمی باشد که شاید تفریحی به جز آن ندارند، به سوهان روح آنها تبدیل می شود.
***بحران داوری
شیوع خطاهای سهوی و عمدی داوران از یک سو و زیر سوال بردن قضاوت آنها از سوی دیگر، ورزش کشورمان را با پدیده یی مواجه کرده است که برخی از آن با عنوان «بحران داوری» یاد می کنند.
به عبارتی بحران داوری دربردارنده ی دو چالش اساسی است: نخست عملکرد نه چندان قابل دفاع برخی از داوران و دوم رویکرد تقابلی بخش مهمی از جامعه ی ورزشی و رسانه ها به عملکرد داوران.
گاهی داوران با رای اشتباه خود تیم های ورزشی را از زیر تیغ می گذرانند و گاهی مربیان، ورزشکاران و طرفداران تیم های ورزشی از رای داور تمکین نمی کنند و او را زیر تیغ انتقادهای تند و تیز خود قرار می دهند.
البته برخی کارشناسان با اطلاق نام بحران به این پدیده مخالف هستند. «حمیدرضا صدر» کارشناس فوتبال در گفت و گوی اختصاصی با گروه پژوهش های خبری ایرنا، وجود بحران به معنای عام آن را نفی کرد و گفت: این مساله در بسیاری از کشورها به شدت و ضعف متفاوت وجود دارد؛ به عنوان مثال مساله ی رشوه گرفتن «هویزر» داور آلمانی یا بحث «کالچو پولی» (فساد و رشوه گیری در فوتبال ایتالیا) قبل از جام جهانی سال 2006 میلادی در آلمان از نمونه ی خطاهای عمدی داوری در کشورهای اروپایی است؛ همچنین خطاهای غیرعمدی نیز در داوری وجود دارد و جزیی از فوتبال محسوب می شود و این مساله یی طبیعی است.
«کامبیز مصطفی پور» جامعه شناس و رییس موسسه ی مطالعات فرهنگی اجتماعی شهر تهران نیز در گفت و گوی اختصاصی با گروه پژوهش های خبری ایرنا، بحران داوری به معنی اعتراض آنی (لحظه ای) به رای داوری و قانون را در همه کشورهای جهان تجلی یافته دانست و به عادی بودن این امر در دنیای ورزش اشاره کرد.
هرچند از دید بسیاری از کارشناسان وجود بحران داوری (خطاهای داوری و نپذیرفتن آن از سوی مردم) در ورزش امری طبیعی است، اما این مساله نباید مانع از رویارویی با شیوع و گسترش آن در ورزش کشورمان شود. رشد فزاینده ی این پدیده می تواند در سال های آینده ورزش کشورمان را با بحران های جدی تری چون تضعیف حاکمیت قانون روبرو کند.
رویارویی با بحران داوری، نیازمند شناخت دقیق این پدیده و عوامل موثر در شکل گیری آن است. به طور کلی می توان سه گروه را در ایجاد بحران داوری دخیل دانست؛ داوران، اعضای تیم های ورزشی (اعم از بازیکنان و مربیان) و تماشاگران.
***خطاهای داوری، تشدید کننده ی بی اعتمادی مردم
داوران تنها حاکمان عرصه های رقابت ورزشی هستند و باید با سرعت و قاطعیت، بهترین و مستدل ترین رای را برای بازیکن خطاکار صادر کنند. قضاوت در میان هزاران نفر تماشاچی حاضر و ناظر بر بازی که سنگ تعصب تیم خود را به سینه می زنند، کاری بس دشوار است. قضاوت رقابتی چون فوتبال که داور باید از توان جسمانی بالایی برخوردار باشد و پا به پای بازیکنان بدود، از سختی های دوچندانی برخوردار است.
در این میان گاه داوران به صورت غیر عمدی یا عمدی قضاوتی نادرست را رقم می زنند که مورد اعتراض شدید مردم قرار می گیرد.
خطای دید، ضعف در دانش داوری و تاثیر گرفتن از هیجان بازی ممکن است به اشتباه غیر عمدی داور در امر قضاوت منجر شود. بخشی از اشتباه های سهوی در داوری غیرقابل اجتناب است. احتمال اشتباه از سوی انسان مساله یی محتمل است و داور نیز از این قاعده مستثنا نیست؛ اما می توان با گزینش درست داوران و آموزش اصول داوری، اشتباه های غیر عمدی را به حداقل رساند.
بخش دیگری از خطاهای داوری به اشتباه های آگاهانه، اختیاری و عمدی داوران مرتبط است. در پاره ای از موارد، داوران بویژه برای کسب منافع مالی یا تسویه حساب، به نفع تیمی سوت می زنند. مساله ی تبانی، رشوه و بنگاه های شرط بندی زمینه های فساد در جامعه ی داوری را فراهم می کند. افزایش حقوق و رفع نیاز مالی داوران می تواند خطاهای عمدی را به نحو چشمگیری کاهش دهد.
افزایش خطاهای داوری خواه عمدی، خواه غیر عمدی و اعتماد جامعه به قضاوت داوران دو متغیری هستند که با هم رابطه یی عکس دارند؛ هرچه خطاهای داوری افزایش یابد، میزان اعتماد و احترام مردم به داور به عنوان تجسم عینی قانون در میدان مسابقه کاهش می یابد و ورزش کشورمان را به سمت بی قانونی پیش خواهد برد.
*** بازیکنان ومربیان؛ مدعیان همیشگی
بازیکنان و مربیان تیم های ورزشی گاهی تلاش می کنند با بزرگ نمایی و تحریک تماشاگران، علیه داوران جبهه گیری کنند. اعتراض بازیکنان و مربیان به رای داور، آتش هیجان های زیر خاکستر تماشاگران را شعله ور می کند. تماشاگران تصور می کنند که حقشان پایمال شده است؛ زیرا مربی تیم مورد علاقه ی آنها سعی بر القای این مساله دارد.
این گروه، اهداف متعددی را در اعتراض به رای داوری دنبال می کنند. مصطفی پور در ادامه ی گفت و گو با ایرنا مهمترین انگیزه ی بازیکنان و مربیان در نپذیرفتن رای داور را سه مورد برمی شمارد: نخست ترس از ناکامی و شکست، دوم تمایل به ایجاد وحشت و ترس در تیم رقیب و سوم تمایل به تهییج افکار عمومی به نفع تیم خودی.
آموزش به بازیکنان و مربیان و ایجاد فرهنگ تمکین از رای داور در میان آنها، می تواند تا اندازه ی زیادی فرهنگ قانون پذیری را در میان تماشاگران و هواداران نهادینه کند.
***تماشاگران و هیجان های کنترل نشده
تماشاگران و طرفداران از سرمایه های اصلی تیم های ورزشی محسوب می شوند. حضور تماشاگر در مسابقه های ورزشی از چنان اهمیتی برخوردار است که در پاره یی از موارد فدراسیون های ورزشی برای تنبیه یک تیم، مسابقه های آن را بدون تماشاگر برگزار می کند.
این در حالی است که گاهی اعتراض تماشاگران به رای داور و رفتار نامناسب آنها، نظم مسابقه را به هم می زند و در روند ادامه ی بازی اخلال ایجاد می کند.
ریشه ی اعتراض تماشاگران به رای داور را می توان در دو عامل تمایل به قانون گریزی و هیجان کنترل نشده در انسان جستجو کرد.
قانون گریزی تماشاگران که در اعتراض به رای داور نمود می یابد، ریشه یی فرهنگی و اجتماعی دارد و برآمده از مناسبات اجتماعی جامعه است.
مصطفی پور بر این نکته تاکید کرد که به همان میزان که رعایت قانون در جامعه یی مورد توجه قرار می گیرد، می تواند در فضای ورزشی نیز مورد توجه قرار گیرد. وجود آشوب و توهین تماشاگران و طرفداران تیم های ورزشی به تیم رقیب یا طرفداران آن یا حتی داور در ایران نظیر بسیاری از کشورها برآمده از ساختار فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی جامعه است. به همان دلیل که مردم به قوانین راهنمایی و رانندگی، قوانین آپارتمان نشینی و یا حقوق عابرین پیاده احترام نمی گذارند، در ورزشگاه ها هم به حکم داور احترام نمی گذارند.
از سوی دیگر هیجان های بیش از حد و کنترل نشده ی تماشاگران می تواند عامل اعتراض غیرمنطقی آنها به رای داور باشد. ورزش و هیجان دو عنصر جدا نشدنی هستند. هیجان ناشی از مسابقه های ورزشی با ترشح «آدرنالین» در خون، در میان تماشاگران نشاطی دوچندان ایجاد می کند. اما گاهی هیجان بیش از اندازه ی بازیکنان، مربیان و تماشاگران، میدان مسابقه را به میدان جنگی تبدیل می کند که یادآور مبارزه های روم باستان است؛ هجمه ی انبوهی از احساس ها، خشم، شادی و... .
هیجان کنترل نشده در پاره یی از موارد به صورت خشونت در قبال رای داور بروز می یابد. برخی سعی دارند با نگاهی تقلیل گرایانه و به کاربردن اصطلاحاتی نظیر «تماشاگرنما» این چالش فرهنگی-ورزشی را به گروه هایی خاص نسبت دهند. تماشاگرنما به تماشاگرانی گفته می شود که ادب را رعایت نمی کنند و از دشنام تا شکستن صندلی و ... در ورزشگاه ابایی ندارند.
اما بسیاری از کارشناسان هویت مستقلی برای گروهی با نام تماشاگرنما قایل نیستند و نسبت دادن رفتارهای ناشایست به این گروه را نوعی فرافکنی می دانند. بر اساس استدلال این گروه از کارشناسان، فراوانی رفتارهای نامناسب در میان تماشاگران به اندازه ای است که نمی توان آن را به گروهی خاص نسبت داد.
حمیدرضا صدر در ادامه ی گفت و گو با ایرنا در این ارتباط گفت: تماشاگرنما لفظی است که برای احترام به تماشاگران واقعی به کار برده می شود.
فرهنگ سازی و آموزش به مردم بویژه از طریق رسانه های جمعی، می تواند بخش عمده ای از این مشکل را حل کند.
***جمع بندی
بررسی اجمالی چرایی اعتراض به رای داوری در ورزش ایران، از وجود مشکلات فزاینده یی حکایت دارد که کم توجهی به آن می تواند دامنه و ابعاد مساله را گسترده تر کند.
نخستین گام در حل بحران داوری، به رسمیت شناختن صورت مساله است. تنها در این صورت انگیزه هایی جدی برای نگاهی آسیب شناسانه به موضوع و ارایه ی راهکارهای عملی برای حل مشکل های موجود ایجاد خواهد شد.
نادیده گرفتن یا طبیعی تلقی کردن مشکل های این حوزه و متهم کردن گروه های خاص، مشکلی را حل نخواهد کرد. نتیجه ی طبیعی این فرافکنی ها تضعیف جایگاه نهاد داوری و در نتیجه ایجاد هرج و مرج و قانون گریزی بیشتر در عرصه ی ورزش خواهد بود.
در دو گزارش بعدی، به بررسی عوامل اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی موثر در شکل گیری بحران داوری در ورزش ایران و نیز راهکارهای حل آن می پردازیم.
*از: مهدی مقدر (گروه پژوهش های خبری)
پژوهش**م.م**9275**2054
انتهای پیام /*
12/12/1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها