محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1852965348
از فرید زکریا تا داریوش پیرنیاکان/ماجرا یک سرقت فرهنگی
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین:
از فرید زکریا تا داریوش پیرنیاکان/ماجرا یک سرقت فرهنگی وبلاگ > مختاباد، سید ابوالحسن - آغاز:از من خواسته شد تا یادداشتی برای ماجرای سرقت فرهنگی هنری اخیر که کارش بسیار بالا گرفته بنویسم.سرقتی که اهل فن بر آن مهر تایید زدند اما سامانه بیمار علمی و فرهنگی در ایران به گونه ای است که به جای مجازات متهم،به او پاداش هم داده اند.
اگر بخشی مهم از تقصیرات به اصل این عمل قبیح و عامل آن بازگردد، بخش مهمتر آن به جامعه و مردمانی بازمی گردد که چشم بر این عمل می بندند و آن را کوچک وخوار می پندارند. به خصوص نهادی چون دانشگاه که خانه علم است و البته نهادی چون خانه موسیقی که ایشان در آن عضو مرکزی است و قاعدتا باید سریعتر از هر نهادی دیگر به این مسئله رسیدگی می کردو دامن خود را از این اتهام پاک می ساخت.یکی از افراد این نهاد که مدام از دوستی و مودت و مردانگی دم می زند ،در سوی دیگر کاسه گدایی به دست می گیرد به بهانه این که فلانی زن و بچه دارد و گناه،از سر تقصیراتش باید گذشت. جالب است که نگارنده از این انسان نازنین گفت وگویی دارد که تایید کرده است که چه بلایی سر مرحوم وهدانی آورده شد و در آن ماجرا خود را هم مقصر می دانست اما باز هم به جای این که طرف حق را بگیرد در کنار باطل نشسته است. ما هم می دانیم زن و فرزند افراد گناه دارند اما این دوست بزرگواربه این پرسش پاسخ نمی دهد که آیا آقای پیرنیاکان پذیرفته که کار خطایی انجام داده است یا نه؟ و اگر آری آیا نادم و پشیمان هست یا نه؟.
اگر این گونه است می توان مثل داستان مردی که سبیلش را در مثنوی چرب می کرد با او رفتار کرد. در این داستان مردی فقیر و بی نوا که بهره ای از مال دنیا نداشت( شما بخوانید مردی که بهره ای از علم و تئوری موسیقی نداشت) یک دنبه ای پیدا کرده بود و هر روز با این دنبه سبیلش راچرب می کرد و به نزد دوستانش می رفت و:
دست بر سبلت نهادی در نوید
رمز یعنی سوی سبلت بنگرید
کین گواه صدق گفتار منست
وین نشان چرب و شیرین خوردنست
چند روز بعد فرزند مرد هنگامی که او در جمع دوستان نشسته و از غذا خوردنش تعریف می کرد سراسیمه به آن جمع آمد و گفت: بابا!اون دنبه ای که با آن سبیلت راچرب می کردی "گربه" خورد.دوستانش که اوضاع را فهمیدند دسته جمعی پولی در میان نهادند و او را به یک رستوران مانندی بردند و غذایی خوب به او خوراندند.
میانه:این گونه برخورد نهادهای علمی و فرهنگی و صنفی با ماجرای سرقت اخیر, بدون اختیار مرا به یاد ماجرای فرید زکریا در آمریکا انداخت و مقایسه ای بین فرهنگ برخورد با یک سارق فرهنگی در این دیار با کشور ایران.
اصل ماجرا این بود که «فرید زکریا، ویراستار مجله «تایم» و مجری شبکه «سی ان ان» و استاد دانشگاه ییل روز جمعه، دهم ماه اوت 2013، پس از اقرار به جرم برداشتن قسمت‌هایی از یک مطلب مجله «نیویورکر» بدون اشاره به منبع اصلی از هر دو شغل خود تعلیق شد و در نامه آی به رئیس دانشگاه ییل از این پست استعفا داد.
بیانیه‌ای از فرید زکریا بر روی سایت «آتلانتیک وایِر» قرار گرفت که این خبرنگار باسابقه هندی‌تبار طی آن مسئولیت کامل واقعه اخیر را بر عهده گرفت و به خطایش اعتراف کرد. ستونش در سی ان ان تعلیق شد. سازمان های دیده بان صنفی در این ماجرا( مثل خانه موسیقی ما!!!!!)او را مقصر دانستند و سریع دستور تعلیقش را صادر کردند. رئیس دانشگاه با استعفایش موافقت کرد.
گمان نکنید که از این دست خطاهایی که زکریای هندی الاصل صورت داده در غرب کم رخ می‌دهد، نه ! بلکه هر ماهه چندین و چند روزنامه‌نگار و نویسنده و ناشر و مترجم و هنرمند موسیقی در چنین فضایی قرار می‌گیرند و البته برخی از آنها گرفتار می‌شوند و به خطا اعتراف می‌کنند و برخی هم اصولا از کار اخراج می‌شوند. مهم این است که در این گونه کشورها ساز و کارهای شگفت‌انگیزی برای مجازات این گونه اعمال طراحی و اجرا می‌شود و نهادها و سازمان‌هایی مدنی ( به خصوص نهادهای صنفی هنری و فرهنگی با پشتکار اجرایی بالا) حضور و بروز دارند که همانند عقابی به رصد کردن کوچک‌ترین تحولات در این زمینه سرگرمند و کمترین واکنش و شکایتی را سریع بررسی و در اسرع وقت درباره آن اقدام عملی می‌کنند. همین کار در زمینه نقض کپی رایت آثار اهل قلم و هنرمندان جاری و ساریست و به دلیل آنکه مجازات‌های سنگین و کمرشکنی برای خاطیان و متجاوزان و سارقان پیش‌بینی شده است، کمتر کسی جرات این گونه کارها را به خود راه می‌دهد؛ مجازات‌هایی که تقریبا فرد را از هستی ساقط می‌کند. به این معنا که هیچ نهادی بعد از این گونه رخدادها به فرد سارق کار نمی‌دهند و او عملا باید باد هوا بخورد و زندگی کند و یا کاسه گدایی بگیرد و این سو و آن سوی خیابانها را گز کند.
انجام: به گمان نگارنده مسئولیت خانه موسیقی به عنوان تنها نهاد صنفی در این ماجرا مهمتر از سایر نهادهاست.همچنانکه این نهاد چند ماه قبل به حق استعفای آقای پیرنیاکان را بابت اعتراض به وضعیت آواز بانوان نپذیرفت و از او و سخنش دفاع کرد، اکنون وقت آن است که بابت خطای ایشان جلسه ای اضطراری تشکیل دهد و تیمی مستقل برای داوری و گزارش به جامعه موسیقی تدوین کند و تا آن زمان عضویت فرد یادشده را به حالت تعلیق در آورد. همچنانکه برای امری کوچک و غیر منطقی یک کانون را تعلیق کردند(کانون سازسازان). در غیر این صورت نشان می دهد که سخنان مدیرعامل و بقیه اعضای کادر مرکزی این نهاد را باید گل گرفت و به دیوار مالید.کار صنفی یعنی گذشتن از منافع و دوستی های شخصی به خاطر جمع و اگر اینگونه نباشد قطعا در آینده که روزی تاریخ موسیقی این مرز و بوم را می نویسند در سرفصل تحولات خانه موسیقی موضع این نهاد در این زمینه را هم خواهند نوشت و خواهند نوشت که رئیس شورا استاد محمدرضا شجریان بود, دبیر و سخنگو استاد حسین علیزاده, اعضاء هوشنگ ظریف و هوشنگ کامکار و فرهاد فخرالدینی و مصطفی کمال پورتراب و داود گنجه ای که چشم خود را بر چنین خطای آشکاری بستند و دم برنیاوردند.
روزی که پیشگاه حقیقت شود پدید
شرمنده رهروی که عمل بر مجاز کرد توضیح: این یادداشت به صورت ناقص در روزنامه اعتماد پنج شنبه کار شد. در واقع بخش مثال یادداشت که از مثنوی مولوی گرفته شده بود حذف شد که خود من هم در نیافتم تیغ سانسور و حذف دوستان ما در روزنامه اعتماد به چه چیز این بخش گیر کرده بود که کلش را بریدند و دور انداختند؟ در ضمن در همین روزنامه گفت وگویی مفصل با چند تن از بزرگان موسیقی انجام شده است که یادداشت نگارنده در کنار این میزگرد کار شده است.
لینک را کپی کنید روزنامه اعتماد پنج شنبه
جمعه 9 اسفند 1392 - 18:33:57
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]
-
گوناگون
پربازدیدترینها