محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827061563
اثبات بی‌گناهی پس از22 سال
واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز:
اثبات بی‌گناهی پس از22 سال
آزمایش DNA اسرار قتل زن جوان و 2 دختر خردسال را فاش کرد
به گزارش نامه نیوز به نقل از چام جم آنلاین، دو مرد نیویورکی متهم به قتل بعد از حدود 22 سال زندان، با آزمایش DNA از اتهام خود تبرئه شدند.
آنتونیو یاربوگ و شریف ویلسون، زمانی که نوجوان بودند، به اتهام سه فقره قتل بازداشت شدند. آنها که بیش از دو دهه از عمر خود را به اتهام قتل در زندان گذراندند، هفته گذشته با به دست آمدن مدارک جدید از اتهام خود تبرئه و از زندان آزاد شدند.
کلید معمای پرونده آنها نتایجی بود که از آزمایش DNA به دست آمد. مقامات قضایی در بازبینی پرونده های قتل دهه 80 و 90 متوجه شدند نمونه آزمایش DNA یک قاتل متجاوز که سال 1999 مرتکب قتل شده، با DNA به دست آمده از زیر ناخن های مقتولان پرونده یاربورگ و ویلسون یکی است و در واقع قتل را همان فرد مرتکب شده و دو متهم دیگر بی گناه هستند.
یاربوگ و ویلسون که اکنون در دهه سوم زندگی خود هستند، می گویند نمی توانند باور کنند که از زندان آزاد شده اند.
یاربوگ می گوید: «من هنوز نتوانسته ام بفهمم آزادی چه شکلی است و چه معنی و مفهومی دارد؟ از دو روز پیش که از زندان آزاد شده ام، نخوابیده ام و بشدت هیجان زده هستم. احساس عجیبی دارم، واقعا شگفت انگیز است.»
یاربوگ متهم شده بود مادر، خواهر خردسال خود و یکی از کودکان فامیل را به قتل رسانده است. او نیمه شب حادثه به خانه اش رفت و پیکرهای بی جان اعضای خانواده خود را غرق در خون دید. او که از این حادثه بشدت شوکه و غمگین بود، خودش متهم به قتل شد، اما هرگز این جرم را نپذیرفت و در همه مراحل، به بی گناهی خود اصرار داشت. او 22 سال از زندگی خود را در زندان آتیکا که یکی از امنیتی ترین زندان های آمریکاست، در میان خطرناک ترین جنایتکاران گذراند. او درباره زندان می گوید: «زندان آتیکا شبیه یک کابوس وحشتناک و عذاب آور بود و حالا نمی توانم باور کنم از آن کابوس بیدار شده ام. این دوران 21 سال و هفت ماه طول کشید، اما برای من مثل 42 سال و هفت ماه گذشت. چون من هرگز مرتکب قتل نشده و بی گناه بودم.»
کنت تامپسون، بازپرس بخش جنایی، پس از بررسی نتایج آزمایش DNA اعلام کرد حکم صادره درباره قتل های سال 1992 در بروکلین دیگر وجاهت قانونی ندارد و هر دو متهم باید آزاد شوند.
وکیل مدافع یاربورگ می گوید: «هر کسی که با ذهن باز به مدارک به دست آمده نگاه کند، متوجه می شود هیچ احتمالی وجود ندارد که یاربوگ مادر خود و دو مقتول خردسال دیگر را کشته باشد. واقعا گناهکار دانستن او اشتباهی بزرگ بود که از همان اول می شد تشخیص داد. من سال ها پیش که هنوز خبری از تحقیقات DNA نبود، گفتم یاربوگ بی گناه است و در تمام این مدت سر حرفم ایستادم تا این که بالاخره علم به کمک ما آمد و همه چیز روشن شد.»
یاربوگ به این دلیل محکوم شد که در زمان بازداشت و بازجویی بشدت ترسیده بود. ماموران فکر می کردند ترس او به دلیل گناهکاری اش است. از طرفی وقتی دوست او ویلسون بازداشت شد، به دروغ به قتل اعتراف کرد و هر دویشان را به دردسری بزرگ انداخت.
یاربوگ در شب حادثه که در آن زمان 18 سال داشت، همراه دوستش ویلسون پانزده ساله، از یک مهمانی شبانه به خانه برمی گشتند. یاربوگ وقتی در خانه را باز کرد، مادر، خواهر و دختر خردسال دیگری از خانواده شان را غرق در خون دید. دو دختر خردسال نیمه عریان بودند. یاربوگ می گوید: «من از دیدن آن صحنه فجیع بشدت وحشت کرده بودم و باورم نمی شد چنین اتفاقی افتاده است. به محض این که به خودم آمدم، پلیس را خبر کردم. ماموران از من بازجویی کردند و پرسیدند احتمال می دهم چه کسی این قتل ها را مرتکب شده باشد؟ قبل از آن بگذارید بگویم که پلیس تصویر اجساد را توی صورت من پرت کرد. بازجو به من سیلی زد و تهدیدم کرد و خواست اعتراف دروغین را امضا کنم، اما من گفتم این کار را نمی کنم.»
ویلسون هم درباره این که چرا به دروغ به قتل اعتراف کرد، می گوید: «من ترسیده بودم. به من دروغ گفتند. به من تلقین کردند که من می خواسته ام مادرم را بکشم این موضوع حقیقت نداشت، اما به حدی شوکه شده بودم که قتل را گردن گرفتم تا کابوس بازجویی ها تمام شود.»
ویلسون که به او گفته بودند با حکم حبس ابد روبه روست، قتل را با وعده تخفیف در مجازات پذیرفت. او در آن زمان فکر می کرد در هر صورت مجرم شناخته می شوند پس بهتر است معامله کند تا از مجازات سنگین رهایی یابد.
هر دو متهم در محاکمه های جداگانه، محکوم شناخته شدند. یاربوگ به 75 سال حبس محکوم شد، اما مجازات ویلسون سبک تر بود. او اگرچه حکم حبس ابد گرفت، اما می توانست پس از 9 سال درخواست عفو مشروط کند. آن دو 12 سال را در زندان گذراندند، پس از آن یک نامه مهم دریافت کردند. ویلسون می گوید: «من نامه ای از خاله یاربوگ دریافت کردم. او پرسیده بود آیا واقعا ما قتل ها را انجام داده ایم؟ او از ما خواسته بود راستش را بگوییم.»
ویلسون در پاسخ او نوشت: «من اشتباه کردم که قتل را گردن یاربوگ انداختم، اما ترسیده بودم و تحت فشار مجبور شدم این کار را انجام بدهم. هر دوی ما بی گناه هستیم.»
ویلسون در حالی که هنگام گفت وگو کنار یاربوگ نشسته است، می گوید: «سال ها احساس وحشتناکی داشتم. به گناهی اعتراف کرده بودم که هرگز مرتکب نشده بودم. هنوز هم احساس بدی دارم. من در این ماجرا مقصر هستم.»
نامه ویلسون به خاله یاربوگ باعث شد یک وکیل مدافع و بازپرس بخش جنایی، تصمیم بگیرند پرونده را دوباره بررسی کنند. البته آنها پنج سال بعد از این مکاتبه دست به کار شدند.
تامپسون، بازپرس وقت جنایی قول داد این پرونده را پیگیری کند. کار او بخشی از پروژه بزرگ بازبینی پرونده های قتل بروکلین در دهه 80 و اوایل دهه 90 میلادی بود. سال گذشته، یک نمونه DNA در یکی از پرونده های تجاوز در سال 1999 نظر بازپرس را به خود جلب کرد چون با نمونه DNA که از زیر ناخن مادر یاربوگ به دست آمده بود، مطابقت داشت. متهم این پرونده درباره دو فقره قتل در سال 1999 که به شکل مشابه صورت گرفته، گناهکار شناخته شده بود، حال آن که یاربوگ و ویلسون در این زمان در زندان بودند.
یاربوگ می گوید: «وقتی خبر آزادی ام را شنیدم، خیلی خوشحال شدم. شوکه بودم و باور نمی کردم، اما کم کم باورم می شود. باور می کنم که دیگر نیازی نیست برای رفتن به دستشویی، از کسی اجازه بگیرم. لازم نیست برای رفتن به هواخوری، انتظار بکشم. آن دیوارهای خاکستری دیگر خانه من نیست. حالا آزاد هستم، آزاد.»
ویلسون و یاربوگ بیش از دو دهه همدیگر را ندیده بودند تا این که یکدیگر را در دادگاه ملاقات کردند. ویلسون به سمت یاربورگ رفت و گفت: «بابت شهادت دروغی که علیه تو دادم و به خاطر همه رنجی که به تو تحمیل کردم، از تو معذرت می خواهم. امیدوارم مرا ببخشی.»
یاربوگ هنوز به خاطر اتفاقاتی که پشت سر گذاشته، ناراحت است، اما به نظر او مقصر، شخص دیگری است نه ویلسون. او می گوید: «من می دانم که او مجبور شد علیه من شهادت بدهد. می دانم او را تهدید کردند و تحت فشار گذاشتند تا به دروغ اعتراف کند. با من هم همین کارها را کردند. ویلسون آن موقع فقط 15 سال داشت. می فهمم که چقدر ترسیده بود. واقعا درکش می کنم. مقصر اصلی پلیس است نه ویلسون. مقصر کسانی هستند که به جای یافتن قاتل واقعی، راه آسان تر را انتخاب و یک نوجوان را با تهدید مجبور به اعتراف کردند.»
یاربوگ که بعد از دو دهه قاتل خانواده خود را پیدا کرده است، می گوید: «حالا همه چیز دست خداست. قاتل واقعی پیدا و بی گناهی ما اثبات شده است. دیگر نمی خواهم به گذشته فکر کنم. می خواهم به آینده بیندیشم و آرزوهایم را برآورده کنم.» اشک های او موقع گفتن این جملات سرازیر می شود.
این دو مرد آزادی خود را با برآورده کردن آرزوهایی که 22 سال در دل خود داشتند، جشن گرفتند؛ ویلسون پیتزای تند نیویورکی خورد و یاربورگ ریه های خود را از هوای نیویورک پر کرد.
1392/12/8
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[مشاهده در: www.namehnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 78]
-
گوناگون
پربازدیدترینها