محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803102066
تلاش یک خانواده برای یافتن فرزند گم شده پس از سی سال + ویدئو
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: تلاش یک خانواده برای یافتن فرزند گم شده پس از سی سال + ویدئو
با کشفی که آزمایش دی ان ای حاصل می‌کند، معماها یکی پس از دیگری حل می‌شوند تا پرونده پس از این همه سال تغییر عنوان داده و «سرقت نوزاد» نام بگیرد اما به ناگهان قاضی رسیدگی کننده به پرونده در زمان حال، آن را مشمول گذر زمان تشخیص داده و مختومه اعلامش می‌کند؛ بی آنکه به قدر لحظه‌ای به خود تردید راه دهد که مگر می‌شود ...
کد خبر: ۳۷۸۸۷۰
تاریخ انتشار: ۰۶ اسفند ۱۳۹۲ - ۰۷:۳۵ - 25 February 2014
پیگیری یک خانواده پس از سی سال به مرحله‌ای رسیده که شاید خودشان هم انتظارش را نداشته‌اند اما عجیب اینکه هرچه پیشرفت حاصل شده، موانع بزرگتری بر سر راه قرار گرفته است تا جایی که در حساس ترین مرحله رسیدگی قضایی، نظر قاضی بر بستن پرونده قرار گرفته و... .
به گزارش «تابناک»، پیگیری های چند ده ساله پدر و مادری که به دنبال یافتن نوزاد گم شده خود از هیچ تلاشی کوتاهی نکرده‌اند، موجب شکل گیری فیلمی شده که حاوی نکات عجیبی است؛ فیلمی که به تازگی در برخی سایتهای اشتراک ویدئو مثل یوتیوپ بارگزاری شده و حکایتی در آن روایت می‌شود که در تهران، پایتخت کشورمان به وقوع پیوسته اما کمتر کسی از آن با خبر شده است.
آنچه قرار است برای شما حکایت کنیم، شرح ماجرای دردناکی است که نمی‌دانیم برای چند خانواده دیگر هم تکرار شده و به سکوت و فراموشی پیوند خورده است اما عجیب تر آنکه در این نمونه پیگیری شده هم به رغم افشای واقعیاتی تلخ، به تعلیقی منجر شده که قاضی رسیدگی کننده به پرونده به آن تحمیل کرده است، وگرنه همه ارکان ماجرا برای پیگیری، به نظر تمام و کمال مهیاست.
ماجرا از دی ماه سال 63 و در بیمارستان سجاد تهران آغاز می‌شود؛ جایی که مادر بارداری برای وضع حمل به این بیمارستان مراجعه می‌کند و در زایمانی طبیعی، نوزاد سالمی به دنیا می‌آورد که گویا به چشم برخی پزشکان و دست اندرکاران بیمارستان، طعمه‌ای دندان گیر دیده می‌شده است.
وقت آن رسیده بود که اقوام مطلع شوند و پدر پله های بیمارستان را با جعبه شیرینی بالا و پایین برود اما نگهداری مادر در یک طبقه و مراقبت از نوزاد در طبقه‌ای دیگر پیام شومی داشته که آن زمان از درک ایشان دور بوده است؛ جدا کردن مادر و نوزاد از یکدیگر به بهانه مراقبت از نوزاد که معنای آن امروز آشکار می‌شود.
گواهی ولادت حکایت از آن دارد که نوزادی در کمال صحت و سلامت متولد شده اما تشخیص پزشک بر آن بوده که چند روز در بیمارستان بماند و مادر، بدون آنکه به نوزاد شیر داده باشد، مرخص شود.
اوراقی از پرونده که نوزاد متولد شده را سالم خوانده نه عقب مانده
اوراقی از پرونده که نوزاد متولد شده را سالم خوانده نه عقب مانده
سه روز به ملاقات پدر از نوزاد سپری می‌شود تا اینکه روز چهارم، وقتی هاشمی، پدر نوزاد برای ترخیص فرزندش مراجعه می‌کند، اثری از پسرش در بخش نمی‌یابد. پرس‌وجو از پرستاران خبر دردناکی به همراه دارد؛ خبری که پزشک این گونه شرح داده: «فرزند شما عقب مانده ذهنی و قلبی بوده و فوت شده است؛ اگر زنده می‌ماند، گرفتار می‌شدید. این اتفاق به نفع شما بوده و نگران فرزندان بعدی خود نباشید [که آنها هم با نقص متولد شوند].»
بدین ترتیب نه جسد نوزاد را به پدر نشان می‌دهند و نه سندی دال بر عقب مانده بودنش ارائه می‌دهند و به صرف سخنان تلخ دکتر، ماجرا باورپذیر می‌شود؛ والدین به سخنان پزشکان اطمینان کرده و با چنان حسن نظری برخورد می‌کنند که بعدها مایه پشیمانی‌شان می‌شود.
اما مگر می‌شود فرزند سالم را بعد از سه روز با برچسب «بیمار بود»، مرده فرض کرد و هیچ ابهامی نداشت؟ بدین ترتیب گوشه ای از ذهن پدر و مادر به این سوالات مشغول بود تا اینکه بعدها با خواندن خبر دزدی برخی نوزادان در بعضی بیمارستان های تهران، ابهامات دیگر هم بر سوالات قبلی افزوده شد؛ مثل این ابهام که چرا بیمارستان برای نگهداری و مراقبت از نوزاد بیمار به مدت سه روز، وجهی از ایشان مطالبه نکرده است؟
یازده سال از آن خبر تلخ گذشته بود که دل مشغولی ها به این ماجرا و سوالات متعدد شکل گرفته، عزم پدر و مادر را جزم کرده و پرونده‌ای گشود که متهمان جدی‌ای هم به خود می‌دید اما پیگیری قضایی به سادگی از کنار ایشان گذشت و نتوانست نقش چندان موثری در رمز گشایی ماجرا ایفا کند.
وقتی آشکار شد که اطلاعات ثبت شده در بایگانی بیمارستان، مدرکی مبنی بر فوت نوزاد را شامل نمی‌شود، ظنی متوجه برخی از دست اندرکاران بیمارستان شد که شکایت قضایی را کلید زد.
پیرو آن، استعلام از بهشت زهرا به اعلامیه فوتی رسید که پر بود از ابهام؛ تاریخ آن هشت روز پس از زمانی بود که خبر فوت را به پدر داده بودند و البته تاریخ فوت نوزاد هم در آن درج نشده بود. جدای آن، اثری از نام پدر و مادر و جنسیت نوزاد فوت شده هم در آن وجود نداشت و جز یک امضا، جای خالی امضاهایِ لازم دیگر در آن خالی مانده بود.
اعلامیه فوت پر است از ابهام اما یکی از ابهامات بزرگ آن، درج نام خانوادگی نوزاد است؛ حال آنکه نوزاد را به نام مادر و پدر می‌شناسند و این قسمت ها در این اعلامیه خالی مانده است.
بر اساس این اعلامیه، محل دفن پیکر نوزاد جایی بود که مدارک بهشت زهرا حکایت از اختصاص آن به نوزاد متوفی دیگری داشت که البته آن نوزاد هم در بیمارستان سجاد به دنیا آمده و جان باخته بود؛ به نظر برخی ابهاد ماجرا روشن شده بود ولی رای دادگاه، بر برائت بیمارستان از اتهام وارد شده قرار گرفت و تنها بر پیچیدگی های ماجرا افزود.
با شکایت بردن پدر نوزاد به دادستان کل کشور، اعتراض دادستان رقم خورد و موجب شد پای وزارت بهداشت وقت به ماجرا باز شود؛ هرچند در نهایت اتفاق خاصی رقم نخورد، الا اینکه آشکار شد که نواقص زیادی متوجه پرونده تشکیل شده برای نوزاد در بیمارستان است و البته در مدارک و اوراق پرونده جای امضای پزشک معالج هم خالی مانده است.
زمان به پیگیری طولانیِ قضایی می‌گذرد تا اینکه در سال 74، پدر نوزاد تقاضای نبش قبر را تسلیم مقامات قضایی کرده و با مخالفت همراه می‌شود. این تقاضا بار دیگر در سال 87 و بعد از پیگیری‌های دیگری تکرار شده و بالاخره با موافقت قاضی همراه می‌شود. گویا وقت آن رسیده که بعد از دریافت مجوز شرعی این اقدام از یکی از مراجع، نبش قبر رخ داده و قسمت دیگری از اسرار این پرونده رمزگشایی شود.
مدارک بهشت زهرا حکایت از آن داشت که می‌بایست باقی مانده اجساد دو نوزاد در قبر یافت شود اما نبش قبر چیز دیگری نشان داد؛ تنها یک نوزاد در آن محل دفن شده بود که آن هم نوزاد گم شده نبود. این را تیم آزمایشگاهی حاضر در محل نبش قبر با استفاده از اندازه استخوان های یافت شده ثابت می‌کند اما حیف که آن زمان آزمایشگاه قادر به رمزگشایی ژنتیکی نبود.
پیشرفت آزمایشگاه با دقت متصدیان در نگهداری از نمونه‌های برداشته شده از نبش قبر پس از چند سال، این مشکل را هم از سر راه برداشت تا بالاخره به تازگی ثابت شود که نوزاد دفن شده در آن قبر، نوزاد گم شده این پدر و مادر رنج کشیده نیست؛ هرچند بهتر است به جای نوزاد گم شده، از پسری سخن بگوییم که نمی‌دانیم چگونه و کجا بزرگ شده اما اگر اتفاق خاصی رخ نداده باشد، اکنون باید مردی سی ساله باشد.
اندازه استخوان‌های کشف شده در نبش قبر نشان می‌دهد که به کودکی سه روزه تعلق ندارند
نتیجه آزمایش دی ان ای که ثابت می کند استخوان های کشف شده در نبش قبر، متعلق به نوزاد گم شده نیستند
با این کشف، معماها یکی پس از دیگری حل می‌شوند تا پرونده پس از این همه سال تغییر عنوان داده و «سرقت نوزاد» نام بگیرد اما به ناگهان قاضی رسیدگی کننده به پرونده در زمان حال، آن را مشمول گذر زمان تشخیص داده و مختومه اعلامش می‌کند؛ بی آنکه به قدر لحظه‌ای به خود تردید راه دهد که مگر می‌شود از کنار چنین داستان طولانی مدت و حل نشده‌ای به سادگی گذشت و فراموش کرد که چه رنجی بر شاکیان این پرونده گذشته است؟
اگر بدانیم که یکی از پزشکان درگیر در ماجرا که در ایران ساکن است در احضار به پلیس آگاهی گفته: «ممکن است نوزاد جا به جا شده باشد اما از آن بی اطلاعم و تنها خبر فوت را داده‌ام.» و علاوه بر آن بشنویم که خانواده نوزاد گم شده بعد از عبور سخت از شوک خبری که نیمه جانشان کرده بود، صاحب فرزندان سالمی شده‌اند، همه چیز به این سوال ختم می‌شود که چرا دستگاه قضا پیگیری پرونده را رها کرده و حاضر نیست به آن رسیدگی کند؟
از هاشمی، پدری که بعد از حدود بیست سال پیگیری ماجرا، راه یافتن فرزندش را در گفت‌وگو با مسئولان و مردم به کمک فیلمی دیده که برای بارگزاری روی سایتهای اشتراک گذاری فیلم تهیه شده، می‌پرسیم که هدف اصلی اش از این پیگیری ها چیست و توقع داریم که محاکمه عاملان این سرقت را انگیزه نخست خود معرفی کند اما جوابی می‌دهد که برایمان هم عجیب است و هم جالب:
«می‌خواهم فرزندم را پیدا کنم؛ اگر این اتفاق بیافتد، شکایتی ندارم. تنها می‌خواهم فرزندم را بار دیگر ببینم و به همین انگیزه تلاش دارم از رسانه‌ها کمک بگیرم تا رد و نشانی از او پیدا کنم. شنیده‌ام که در آن روزگار جنگ، برخی باندها در بعضی بیمارستان ها امثال پسر من را می‌دزدیده‌اند و اغلب به کسانی می‌فروختند که ساکن ایران نبودند. شاید پسرم امروز هر جایی از جهان سکونت داشته باشد؛ شاید ازدواج کرده باشد و فرزند هم داشته باشد اما دوست دارم ببینمش و به او بگویم که برای یافتنش به هر دری زده‌ام.»
دانلود
امید داریم که انتشار شرح رنج رفته بر این والدین به روایت متن و فیلم، کمکی هرچند کوچک در این راستا باشد.
لینک
لینک را کپی کنید دانلود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[مشاهده در: www.tabnak.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها