تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804142624
گفت وگوهای صلح پاکستان؛ محرک ها و موانع
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
گفت وگوهای صلح پاکستان؛ محرک ها و موانع تهران- ایرنا- افزون بر آنکه محرک هایی برای نیل طالبان پاکستان به سمت صلح در گفت وگوهای صلح پاکستان وجود دارد، موانع جدی نیز برای موفقیت این اقدام متصور است.
تحولات پاکستان به ظاهر به سمت صلح و گفت وگو بین دولت و محالفان مسلح در حرکت است. این تحولات با ابزار گرایش به گفت وگو از سوی معارضان مسلح تقویت شده است.
قبل از این هم دولت پاکستان مایل به صلح بوده و پیشنهاد صلح را مطرح کرده بود اما طالبان پاکستان تمایلی به صلح نداشت. طالبان پاکستان را در چندین دسته بندی و گروه های مخالف می توان قرار داد. گروهی از آن ها هرگز مایل به صلح نبوده و تنها راه و مسیر تعیین شده برای خود را راهکار نظامی می دانند.
گروه های دیگری مایل به صلح هستند اما ˈصلح گزینشیˈ به معنای صلح با یک گروه و ادامه جنگ با دیگر گروه ها در پاکستان امکان پذیر نیست. در بین طالبان پاکستان چند عامل سبب تغییر گرایش از رویکرد نظامی به رویکرد صلح آمیز شده است که عبارتند از:
1- ادامه درگیری ها در پاکستان سبب شد نیروهای تندرو (رادیکال) توان خود را فرسوده بیابند. منطق کلی در تحولات داخلی – آن گونه که در پاکستان، سریلانکا و دیگر کشورها تجربه شده است – در نهایت به سمت صلح حرکت می کند؛ زیرا جنگ افزون بر هزینه های نظامی و انسانی، هزینه های روانی دارد که گرایش به صلح را تقویت می کند.
از یک سو نگاه به توانایی ها و داشته های از دست رفته و از سوی دیگر نگاه به آینده مبهم سبب شد مخالفان گزینه مذاکره را دنبال کنند.
2- در مقایسه با ترکیب صلحی که در افغانستان تجربه شده است باید گفت که افزون بر تاثیر گفتمانی صلح افغانستان بر صلح پاکستان، دولت این کشور در مقایسه با دولت کابل بسیار نیرومندتر است. این توانایی افزون بر ابعاد داخلی با کمک های خارجی تقویت می شود؛ از اینرو اگر منابع نیروهای طالب پاکستان محدود است، توانایی نیروهای پلیس و امنیتی پاکستان نامحدود است. افزون بر منابع، دولت پاکستان به دلیل ملاحظات مردمی، حرکت نظامی گسترده و نهایی در مناطق شمالی را به صلاح خود نمی داند زیرا پیامدهای آن برای دولت همراه با فشارهای جدی خواهد بود.
3- عامل سوم را می توان در رویکر دولت جدید پاکستان جست. یکی از اولویت های حساس و جدی دولت ˈنواز شریفˈ نخست وزیر پاکستان، گفت وگو با مخالفان و تندروها بوده است. رویکرد دولت نواز شریف به مقتضای دیدگاه و حرفه وی، رویکردی اقتصادی – تجاری است و این امر با ناامنی قابل جمع نیست. از سوی دیگر طالبان هم واکنش خود را بر پایه رویکرد دولت تنظیم می کند؛ به طوری که در گذشته دولت ها در پاکستان با کودتای نظامی روی کار می آمدند و برای طالبان پاکستان قابل اعتماد نبودند، اما اکنون که یک دولت در نتیجه رای مردمی و به عنوان عصاره دموکراسی در پاکستان روی کار آمده و گرایش اقتصادی دارد می تواند برای طالب های پاکستانی قابل اعتماد باشد.
دولت جدید پاکستان می داند که حذف طالب های پاکستانی بدترین و در عین حال غیرقابل اجراترین گزینه است از اینرو اقداماتی را برای مذاکره با این گروه به شرح ذیل انجام داده است:
الف) پس از بروز درگیری هایی در مناطق قبایلی پاکستان ˈممنون حسینˈ رییس جمهوری این کشور به مناطق یاد شده سفر کرد تا بطور مستقیم با مردم و برخی رهبران گروه های تندرو دیدار کند. آن طور که وی ذکر کرده است ناامنی در این مناطق سبب شد همراهان وی در این سفر بسیار محدود باشند. خطر پذیری ممنون حسین یکی از نشانه های اصلی اراده در دولت پاکستان برای مذاکره با مخالفان است.
ب) نواز شریف نخست وزیر پاکستان نیز با بروز خشونت ها در کویته مرکز ایالت بلوچستان، به این ایالت سفر کرد تا از نزدیک در جریان تحولات و اقدام های ضد تروریستی قرار گیرد. همزمانی سفر نواز شریف با ممنون حسین نشان می دهد که دولت می خواهد از همه توان خود برای حل مشکل تروریست ها استفاده کند.
ج) تشکیل کمیته ای برای مذاکره با طالبان پاکستان از سوی دولت افزون بر آن که یک طرح ابتکاری محسوب می شود می تواند نتایج واقعی تری را برای دولت به بار بیاورد. این کمیته نیز به لحاظ ماهیت به موازات کارکرد (function) شورای عالی صلح افغانستان شکل گرفته است و هدف اصلی آن همانند شورای عالی صلح افغانستان گفت وگو با مخالفان دولتی عنوان شده است. این کمیته برآیند تغییر رویکرد دولت و مخالفان است.
در پاکستان شاید صرف ˈمذاکرات صلحˈ تنها یک جنبه از رسیدن به صلح در آن کشور است و باید ملاحظات دیگری را نیز رعایت کرد. برای مثال مانع اول آن است که طرف گفت وگوی دولت یک گروه واحد با یک رهبری واحد نیست. وقتی طرف های گفت وگو گوناگون باشند، بدون شک خواسته ها نیز متکثر خواهد بود و از همین رو رسیدن به صلح دشوار می شود. همچنین بی میلی برخی گروه ها که بطور عمده شاخه های ستادی گروه های نظامی هستند مانع دیگری است.
مانع دوم آن است که با فرض انجام موفقیت آمیز مذاکرات صلح، برخی از این گروه ها و به خصوص رهبران آن ها نه تنها در سطح ملی (پاکستان) بلکه در سطح بین المللی نیز برایشان محدودیت هایی اعمال شده است که در قالب تحریم قرار می گیرد. برخی از این گروه ها از لیست سیاه سازمان ملل حذف شده اند اما دیگر گروه ها و به عبارت بهتر اغلب آن ها همچنان زیر تحریم های ملی و بین المللی قرار دارند.
مانع سوم آن است که طالبان پاکستان اهداف و ایدئولوژی هایی را برای خود متصور است که با شرایط فعلی پاکستان قابلیت ادغام ندارد. یکی از این اهداف، نبود تحصیل دختران در مدارس و یا نبود اقدامات ورزشی به وسیله آنان است. در برابر گروه های غیر دولتی از این 2 نکته استقبال کرده و به شدت از آن حمایت می کنند.
مانع چهارم آن است که همانند افغانستان، مذاکره صلح پاکستان در آغاز راه است. آغاز گفت وگوها هر چند یک گام رو به جلو است اما به معنای موفقیت مذاکرات نیست. در افغانستان به موازات آغاز حمله امریکا به این کشور در سال 2001، مذاکرات بین 2 طرف آغاز شد اما هنوز به نتیجه نرسیده است. از اینرو اکنون زمان مناسبی برای ارزیابی و وزن کشی اهداف 2 طرف نیست. نزدیک شدن اهداف 2طرف به یکدیگر نیازمند گذشت زمان است و زمان پایانی آن (deadline) مشخص نیست. اگر گزینه هایی مثل استقلال خواهی و یا تقسیم جغرافیایی از سوی گروه های طالب مطرح شود دستیابی به صلح به مراتب دشوارتر می شود.
مانع پنجم اوضاع بعد از مذاکرات است. به عبارتی در نهایت باید طالب ها در جامعه پاکستان جذب شوند و بخشی از این جذب در حوزه اقتصادی و فعالیت های اقتصادی خواهد بود. به موازات اقدامات غیرقانونی این گروه ها که تا کنون در حوزه نظامی بود، فعالیت اقتصادی این گروه ها نیز از راه های غیرقانونی صورت می گرفت. قاچاق انسان، قاچاق اسلحه و مواد مخدر بخش قابل توجه اقتصاد این گروه ها بوده است. از سویی در پاکستان زمینه برای ورود به فعالیت های اقتصادی قانونی و سالم محدود است، بنا بر این اگر این گروه ها رویه های قبلی را در اقتصاد خود دنبال کنند، مشکل دولت با این گروه ها باقی خواهد ماند.
به عنوان نتیجه می توان گفت که اگر انرژی و نیروی بالقوه گروه های طالب در بخش نظامی در داخل خاک پاکستان خاموش گردد، این انرژی باید در بخش های جغرافیایی و یا موضوعی دیگر بروز نماید. این انرژی می تواند در داخل خاک پاکستان در قالب فعالیت های غیر نظامی یا در خارج از پاکستان در قالب فعالیت های نظامی باشد.
گروه تحقیق و تفسیر خبر
تحقیق**م.پ**1358
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
[email protected]
28/11/1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
گوناگون
پربازدیدترینها