محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832319497
دوقلوهای «رهپویان-ایثارگرایان» و «پایداری‌ها» تن به وحدت طلبی سنتی‌های راست‌گرا خواهند داد؟/ خطر بزرگ سنت‌شکنی چندین‌باره نوآمدگان اصولگرا در کمین اصولگرایان
واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز:
دوقلوهای «رهپویان-ایثارگرایان» و «پایداری‌ها» تن به وحدت طلبی سنتی‌های راست‌گرا خواهند داد؟/ خطر بزرگ سنت‌شکنی چندین‌باره نوآمدگان اصولگرا در کمین اصولگرایان
نوآمدگان اصولگرا که در 8 سال گذشته فضا را برای سنتی های راست گرا و پدران خود تنگ کرده بود، در روزهایی که با تهدید واگذاری قدرت به رقیب دیرینه روبرو هستند باز هم حاضر به تن دادن به محور وحدت گرایانه بزرگان نیستند.
به گزارش نامه نیوز، رسم روزگار و سیاست نوآمدگان اصولگرا، رسم داعیه داری و عصیان گری شده است، هرچقدر پدران بر مشی سکوت و مدارا پیش می روند جوانترها بیشتر بر طبل تفرقه می کوبند و ابایی ندارند که در نقد ریش سفیدان و پدران دیروز خود تا پای حذف و درو کردن یکسره آنها پیش بروند. رسم نوآمدگان رسم سنت شکنی شده است. رسم وحدت شکنی و پرچم مستقل را بلند کردن. نوآمدگانی که روزگاری تاکتیک پدران برای بازگشت به قدرت در دوران اصلاحات بودند اما سال های زیادی بعد از آن روزها، خود دیگر دغدغه بزرگ بزرگان شده اند.
فضای انتخابات زده سیاست کشور در حالی آماده ورود به انتخاباتی دیگر می شود که اصولگرایان سنتی در شوک نتایج انتخابات ریاست جمهوری و واگذاری بازی انتخابات به رقبای میانه رو و اصلاح طلب در اندیشه سروسامان دادن به تشکل‌های زیر مجموعه خود هستند تا اگر کرسی پاستور را در نتیجه انشقاق و افتراق به کاندیدای غیرخودی واگذار کردند و نیمی از کرسی‌های پارلمان شهری پایتخت را براحتی به رقیب سپردند، کرسی‌های سبز پارلمان را همچون مجالس هفتم و هشتم و نهم برای 4 سال آینده در اختیار داشته باشند.
امری که با به صدا درآمدن زنگ هشدار افتراقی زودهنگام نگرانی را در بین بزرگان و ریش سفیدان اصولگرا بوجود آورده است. آنجا که اینبار نیز نوآمدگان اصولگرا به روال چند انتخابات پیشین زنگ افتراق را به صدا در آورده‌اند تا سریعتر از چند انتخابات قبل وارد گود سهم خواهی از پدران و ریش سفیدان اصولگرا شوندو رسم های پیشین را به وادی فراموشی بسپارند.
رسم همیشگی‌ای که در آن کوچکترها دور علما و ریش سفیدانی از جامعه روحانیت مبارز و جامعه مدرسین و جبهه پیروان می‌نشستند و بر تصمیم بزرگان حرکت می کردند اما این رسم از انتخابات ریاست جمهوری سال 84 به فراموشی سپرده شد و تلاش برای منزوی کردن راست سنتی از سوی نواصولگرایان بیش از رقبای اصلاح طلب دنبال شد.
آنگونه که در سال های اخیر این دسته از اصولگرایان انشعاب در درون تشکل‌های اصولگرایی را به انشعاب بین بزرگان نیز کشاندند و با جمع شدن گرد یکی از علما و روحانیت زمینه را برای انشعابی تازه بین علما نیز فراهم ساختند چنانچه روزی رهپویان و ایثارگران گرد آیت الله یزدی جمع شدند و روزی دیگر پایداری‌های حامی دولت سابق آیت الله مصباح را محور وحدت خود کردند و تن به محوریت وحدت آیت الله کنی ندادند. تا اینگونه اصلاح طلبان بر سر زبان‌ها بیندازند که علمای قم و تهران در مقابل یکدیگر صف آرایی کردند و هریک نظری مقابل دیگری دارند.
بازگشت رقیب اصلاح‌طلب با صحنه سیاست!
اینبار اما در آستانه انتخابات مجلس دهم فضا برای اصولگرایان دشوارتر از چند انتخابات اخیر شده است. روی کار آمدن دولت روحانی نفسی تازه در تن اصلاح طلبان منزوی شده دمیده و آنها را از پستوی انزوای چندین ساله خود بیرون کشیده است تا رقیب دیرین اصولگرایان با توانی چندین برابر انتخابات قبل وارد گود انتخابات شود.
نزدیکی اصلاح طلبان به دولت که از انتخابات ریاست جمهوری کلید خورد، دغدغه مهم اصولگرایان شده است، چه آنکه در صورت عدم برنامه ریزی جدی از سوی این جریان سیاسی حداکثری کشور، نتیجه این نزدیکی در مجلس دهم می‌تواند در قالب خارج کردن اکثریت مجلس از دست اصولگرایان و واگذار کردن آن به طیفی از اصلاح طلبان و دولتی های اعتدال گرا رقم بخورد.
در این میانه اصولگرایان سنتی که ریش سفیدی و پیرمردی چون عسگراولادی با قدرت چانه زنی و لابی گری بالا را از دست داده اند و دیگر ریش سفیدان این جریان چون آیت الله کنی و ایت الله یزدی هم روزهای زیادیست بر مشی سکوت پیش می روند با مشکلی جدی و تکراری چند سال اخیر خود روبرو شده اند؛ استقلال طلبی نواصولگرایان!
بلند شدن پرچم‌های استقلال طلبانه و تفرقه افکنانه از سوی تشکل‌های نوپدید این جریان چون رهپویان، ایثارگران و پایداری‌ها در فاصله دو ساله تا انتخابات مجلس دهم، می‌رود تا نتیجه ای نه چندان مطلوب را در انتخابات آتی برای این جریان اکثریتی کشور رقم بزند.
نواصولگرایان برای ماندگاری در قدرت با راست گرایان پیوند می خورند؟
شاید از همین روست که جامعه روحانیت مبارز از یک سو و جبهه پیروان از سوی دیگر به عنوان تشکل‌های باسابقه راست سنتی به موازات تحرکات این تشکل‌ها، استارت زودهنگام انتخاباتی خود را زده‌اند. آنگونه که براساس اخبار منتشر شده باهنر از جایگاه دبیرکلی جبهه پیروان رایزنی خود برای واداشتن نواصولگرایان به قرار گرفتن در ذیل خط و پرچمی واحد را آغاز کرده است. در دیگر سو جلساتی از سوی سیدرضا تقوی عضو جامعه روحانیت مبارز با عنوان هم اندیشی بین صولگرایان در حال برگزاری است. گرچه این جلسات از سوی علیرضا زاکانی دبیرکل جمعیت رهپویان که مدتی است میان دار اصلی تحرکات نواصولگرایان شده است مورد نفی قرار گرفته و تاکید دارد تشکل متبوعش و دیگر تشکل‌های نزدیک به آنها یعنی ایثارگرایان و جبهه پایداری و تشکل های نزدیک به حدادعادل حاضر به تن دادن به این قسم رویه ها نیستند.
سنتی‌های اصولگرا اما بی توجه به این اظهارات همچون گذشته مسیر رسیدن به وحدت بین جریانات قدیمی و جدید اصولگرا را آغاز کرده‌اند، امری که شاید در دراز مدت بیش از آنکه به نفع راست سنتی باشد فضا را برای ماندگاری نواصولگرایان در عرصه سیاسی کشور فراهم کند. چه آنکه به عقیده برخی تحلیلگران اصولگرا، وصل شدن نواصولگرایان به راست سنتی به عنوان جریان سیاسی دارای ریشه های قوی اجتماعی تنها راه و چاره آنها برای ماندگار شدن قدرت در دوران حاکمیت جریان اعتدالی است که گرایش هایش به نیروهای اصلاح طلب بیش از اصولگرایان است.
آنچه اهمیت نزدیک شدن نواصولگرایان به اصولگرایان سنتی را ایجاب می‌کند آنجاست که نواصولگرایان طی سال های اخیر در سایه نزدیکی به دولت احمدی نژاد توانستند فضای مناسبی برای عرض اندام در مقابل پدران خود پیدا کنند. این طیف از اصولگرایان که کار خود را از شورای شهر دوم آغاز کرده بودند با تکیه بر روش‌هایی که در سایه نزدیکی به دولت برایشان فراهم شده بود توانستند نبض تحرکات اصولگرایان سنتی را با سکته روبرو کنند امری که به نظر می رسد در دولت جدید دیگر برای آنها مهیا نخواهد بود.
شاید از همین روست که وابستگان به این تشکل ها در درون و بیرون مجلس استراتژی فشار بر دولت را آغاز کرده اند تا علاوه بر اینکه خود را از قرار گرفتن در زیر پرچم وحدت بزرگان برهانند، با تندروی فضا را برای ادامه تحرکات سیاسی شان در سال های استقرار این حکومت از یک سو و عرض اندام در انتخابات مجلس آینده فراهم کنند.
اتخاذ همین روش ها از سوی نوآمدگان اصولگرا است که کار را برای سنتی های راست گرا دشوارتر کرده است تا اینبار اگر در پی ترمیم همبستگی‌های از دست رفته و انشعاب های متعدد در میانشان هستند،ائتلاف های مقطعی را چون هنگامه انتخابات مجلس نهم و ریاست جمهوری یازدهم دستور کار خود قرار ندهند، ائتلاف هایی که براساس تجربیات پیشین در نهایت در آخرین مرحله با کارشکنی از سوی همین جریانات نوآمده روبرو خواهد شد و نتیجه ای جز واگذاری عرصه به رقیب و دلخوری بیشتر بزرگان نخواهد داشت.
داستان پدران و پسران اصولگرا اما به کدام سو خواهد رفت؟
1392/10/23
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[مشاهده در: www.namehnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 80]
-
گوناگون
پربازدیدترینها