محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803530329
پیشینه شب شعر عاشورای شیراز/1 شب شعر عاشورا اینگونه شکل گرفت/کار کوچک در ذهن مردم هم کوچک دیده می‌شود
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: پیشینه شب شعر عاشورای شیراز/1
شب شعر عاشورا اینگونه شکل گرفت/کار کوچک در ذهن مردم هم کوچک دیده می‌شود
گفت من خودم نمی‌توانم، ولی دستتان را در دست کسی می‌گذارم که می‌تواند این کار را بکند؛ آن فرد کسی است که سالها در فضای ادبیات شیراز کار کرده و شناخته شده و اولین شعرش شعر معروفی است: «گهواره خالی، قنداقه خونین»
خبرگزاری فارس - گروه ادبیات انقلاب اسلامی؛ امسال بیست و هشتمین شب شعر عاشورا در شیراز برگزار شد، پای کار بودن مردانی از جنس عاشورا باعث پویایی شعر عاشورایی شده است. کسانی مثل فرهنگ، ده بزرگی، کرونی، جعفری، دکتر سنگری و آقایاری در محکم کردن پایه‌های این نوع شعر کوشیده‌اند. فرصتی پیش آمد تا با هاشم کرونی راجع به تاریخ و پیشینه شب شعر عاشورای شیراز به گفت‌وگو بنشینیم که البته به جهت سر شلوغ این دو شاعر مصاحبه نیمه تمام ماند تا وقتی دیگر که این دو شاعر شیرازی را ببینیم. - آقای کرونی! امسال چندمین سالی است که شب شعر عاشورا برگزار می‌شود؟ بیست و هشتمین سال است که برگزار می‌شود. اگر اجازه بدهید من یک تاریخچه از شکل‌گیری شب شعر عاشورا را به عنوان روایت رسمی ستاد می‌گویم؛ چون هر حرکتی که شکل می‌گیرد، وقتی جلو می‌رود شاخ و برگ‌های متعددی پیدا می‌کند. در این میان گاهی اوقات از یک اتفاق واحد زمان که می‌گذرد، کم‌کم خاطره‌ها و حافظه‌ها یک چیزهایی از یادشان می‌رود. بعضی‌ها از اول کار بوده‌اند، بعضی‌ها یک سوم کار بوده‌اند، بعضی‌ها دو سوم کار می‌گذرد می‌آیند، معمولاً هم خیلی‌ها از وقتی که خودشان آمده‌اند یادشان می‌آید. به خاطر همین گاهی وقت‌ها یک اختلاف کوچک در شروع کار بعدها خیلی با اصل قصه اختلاف پیدا می‌کند. - یعنی راجع به شب شعر عاشورا هم چنین اتفاقی افتاده است؟ گاهی اوقات بعضی از دوستان روایاتی را ذکر می‌کنند که مورد تأیید کسانی که برنامه را تشکیل داده‌اند نیست. - هاشم کرونی از کجا به شب شعر راه یافت؟ من اول این را بگویم که شب شعر عاشورا چگونه تشکیل شد. اوایل انقلاب در شیراز به عنوان یک شهر فرهنگی اتفاقات فرهنگی هنری زیادی شکل می‌گرفت. تا سال 1365 انقلاب کم‌کم به ثبات می‌رسد، بنیان برنامه‌های فرهنگی هم منسجم‌تر می‌شود. در شیراز و کل کشور برنامه‌های فرهنگی جدی را شاهد بودیم، خصوصاً هم زمان با جنگ برنامه‌های متعددی در رابطه با اتفاقات و ارزش‌های انقلاب برگزار می‌شد. در شیراز یک جمعیتی بود به نام «جمعیت اتحاد حسینی»، یک هیئت بود که از قبل انقلاب بود، بعد از انقلاب هم فعال بود. مدیر هیئت فردی به نام «حاج علی اصغر سیف» بود که به رحمت خدا رفتند. پدر ایشان «ملاعلی سیف» فرد شناخته شده‌ای در فارس بوده‌اند. خود ایشان یکی از بزرگترهای هیئت بوده‌اند. پسر آقای سیف یک روز با دوستان نشسته بودند یک آقایی به نام «عبدالحسین فرهنگ» هم که پسر جوانی بوده و پدرش عضو بزرگان این مجموعه بوده و در خانه‌شان در طول سال هیئت جلسات مختلف برگزار می‌کرد، چاپخانه داشتند و کارهای فرهنگی هیئت را انجام می‌دادند. پسر سیف یک روز به پسر آقای فرهنگ می‌گوید شب شعر در کشور زیاد برگزار می‌شود، چرا شب شعری برای امام حسین برگزار نمی‌شود. این جرقه‌ای می‌زند در ذهن شخصیت فرهنگی هیئت که جوان سال هم بوده به نام عبدالحسین فرهنگ. تصمیم می‌گیرد اگر بتواند یک شب شعر در این زمینه راه بیندازد. سفر حج برایش پیش می‌آید؛ دنبال یک نفر می‌گردد که بتواند این کار را بگرداند، چون خودش تخصص ادبی نداشت. * دو بال پرواز شب شعر عاشورا از این جا شکل گرفت - چنین آدمی چطور به ذهنش خطور کرده که شب شعر راه بیندازد و کار دیگری نکند؟ در هیئت همه کاری کرده و آنجا آسیب‌شناسی شده که الان برای همه چیز شب شعر هست به جز امام حسین. می‌دانستند این کار باید انجام شود، ولی کار را بلد نبودند و می‌افتند دنبال کسی که بتواند این کار را بکند تا اینکه آقای عبدالحسین در همان ایام -فکر می‌کنم سال 63 - سفر حج برایش پیش می‌آید. در کاروان حج می‌شنود که یک شاعر همسفرشان است. شاعر «محمدحسین» نامی بوده که شاعر جوانی بوده و در روزهای انقلاب یک سرود گفته بود -که معروف هم هست- : بهمن خونین جاویدان، تا ابد زنده یاد شهیدان. به اسم آقای «محمدحسین همافر». کسی که بعدها در دوره اصلاحات مدیر کل فرهنگ و ارشاد فارس است و بعد از اصلاحات در اوایل دوره آقای احمدی‌نژاد رئیس مرکز موسیقی وزارت ارشاد بود. چند مجموعه شعر دارد که یکی از آنها «عطر نارس لیمو» است. به آقای همافر می‌گوید ما چنین کاری به ذهنمان آمده، شما کاری کنید؟ همافر که کارش را با مرحوم «بهبود» ساخته بود و کارش گُل کرده بود، می‌گوید من خودم نمی‌توانم کار کنم ولی دستتان را در دست کسی می‌گذارم که می‌تواند این کار را بکند؛ آن فرد کسی است که سالها در فضای ادبیات شیراز کار کرده و شناخته شده، شاعری‌اش از کودکی شروع شده و اولین شعرش شعر معروفی است: «گهواره خالی، قنداقه خونین» در واقع بزرگتر فرهنگیِ آقای همافر و امثالهم در اول انقلاب شناخته می‌شود که در جهاد دانشگاهی که آقای همافر حضور داشته ایشان هم کارمند دانشگاه بودند: آقای «احد ده بزرگی». آقای همافر هوشمند بود و می‌دانست صرف شاعری مهم نیست و باید هم شاعر باشد، هم آیینی سرا باشد و فرهنگ و معارف عاشورا را هم بشناسد که بتواند وارد این قصه بشود. همافر آن موقع دانشجو بود، حاج آقا ده بزرگی هم جوان بود ولی به حساب لیدر آن جمع جوان محسوب می‌شدند. آقای فرهنگ به آقای ده بزرگی مراجعه می‌کنند. آقای ده بزرگی قول همکاری می‌دهند و آقای ده بزرگی به عنوان مرکزیت تفکری شب شعر می‌شود. ولی اینها در مسائل مالی می‌مانند. آقای فرهنگ به سراغ پدرش می‌رود و می‌گوید می‌خواهم یک سنت بر زمین مانده حضرت امام جعفر صادق (ع) را احیا کنم. می‌گوید چه سنتی؟ می‌گوید حضرت امام صادق (ع) شعرای اهل بیت را دعوت می‌کردند و می‌گفتند در مصیبت جدم شعر بخوانید و نهایتاً به شاعر صله می‌دادند. می‌گویند ایشان در پاسخ این داستان گریه کرد و ما فهمیدیم ایشان راضی است. بعد از موافقت یک زوج طلایی شکل می‌گیرد. آقای عبدالحسین می‌آید خدمت آقا احد و دو بال پرواز شب شعر عاشورا از این جا شکل می‌گیرد. سال 64 اولین دوره شب شعر برگزار می‌شود. یک نفر در هیئت اتحاد حسینی برای کار اجرایی حضور دارد، یک نفر هم شاعر باتجربه، با انجمن ادبی که پشت سرش است که اسمش «انجمن ادبی حافظ» بود. کار اول به صورت ستاد فعلی نبود، یک کار مشترک بود که بچه‌های هیئت کار اجرائی می‌کردند. مغز علمی و تفکری برنامه هم سیستم شعرا در قالب «انجمن ادبی حافظ» بود. * از همان روز اول بزرگ شروع کنید، اگر کار کوچک کنید در ذهن مردم هم کوچک دیده می‌شود - «انجمن ادبی حافظ» چگونه انجمنی بود؟ اولین انجمن رسمی بعد از انقلاب است؛ بعد اسمش می‌شود «انجمن شاعران انقلاب اسلامی». اخیراً من تابلوئی را دیدم شده «انجمن شاعران شیراز». در طول سال های بعد به نظر می‌رسد که باید این شب شعر یک هویت مستقل داشته باشد که نه زیرمجموعه جمعیت اتحاد حسینی باشد و نه زیرمجموعه انجمن ادبی حافظ، که ستاد برگزاری شب شعر عاشورا تشکیل می‌شود. راجع به اسمش بحث می‌شود و یکی، دو سال طول می‌کشد تا به «شب شعر» می‌رسد که مثلاً کنگره بگذاریم، سوگواره بگذاریم. به این نتیجه می‌رسند که می‌خواهیم «شب شعر» بگذاریم؛ چون بازار «شب شعر» داغ بود. همه چیز در نهایت سادگی اتفاق می‌افتد. اسم آن می‌شود «شب شعر عاشورا». شب شعر عاشورا یک نکته مهم دارد. در طول دوران خیلی از اتفاقاتش تصمیمات ما نیست؛ ما یعنی برگزار کنندگان. لطف خدا و عنایت صاحب مجلس امام حسین(ع)، حضرت صاحب الزمان و حضرت فاطمه‌الزهرا (س) و حضرت علی و امام حسن (ع) که عنایت دارند. اول قرار بود یک برنامه‌ای در سطح شیراز باشد؛ جلسه می‌گذارند یک آقایی که آمده در آن جلسه تا یک بخش کار را بر عهده بگیرد که آقای «عبدالرسول وصال» بوده که بعدها در دوران اصلاحات ایشان شدند مدیر مسئول مؤسسه مطبوعاتی فرهنگی ایران. در حال حاضر مدیر مسئول نشریه شهروند است. از طرف صدا و سیما ایشان آمده بود که برای تصویربرداری برنامه نظر بدهد. بعد نظرات را می‌شنود و پیشنهاد می‌دهد کارتان را از همان روز اول بزرگ شروع کنید، اگر کار کوچک کنید در ذهن مردم هم کوچک دیده می‌شود. یک آدمی یک کلمه یک روزی زده و رفته و خودش خبر ندارد که حرفش چه تأثیری گذاشته. وقتی سه، چهار سال پیش آمد و به ایشان گفتند شما فلان حرف را زدی و حرف تو باعث شد کار بزرگ شود. خودش شاید باورش نمی‌شد چقدر اثرگذار بوده. یکی دو، سال برنامه‌ریزی‌ها صورت می‌گیرد و دوره اول شب شعر عاشورا گذاشته می‌شود. - دوره اول چه کسانی بودند؟ مرحوم «حبیب‌الله رضائیان سبکی» حسینعلی رکن منظر، خدا رحمتش کند شاعر بسیار پاکدلی بودند قصائد طولانی می‌گفتند و تمام شعرایش خودش را مقید کرده بود که باید مقطع شعر به غدیر خم ختم شود. آدم‌هایی با این نیت‌ها بودند که جنس شان عاشورایی بود. ما در دوره اول برگزیدگان کار که شعرشان در کتاب وجود دارد مرحوم حاج اصغر عرب، مرحوم آقای جمالی، استاد حبیب چایچیان، آقای قادر طهماسبی (فرید)، آقای میرزا محمد شعله استهباناتی، آقای غفورزاده شفق، شاعر نوجوان آن سالها آقای خسرو قاسمیان، آقای نادر کجوری -از دانشجوهایی بوده که با آقای همافر ده بزرگی در جهاد کار می‌کردند و بعد آقای کجوری شد مدیر کل اداره فرهنگ و هنر آن روز- یعنی هویت فرهنگی شیراز در این برنامه دخیل می‌شوند. شیخ محمد ابراهیم کریمی، استاد مشفق کاشانی، استاد جواد محدثی، آقای جواد محقق ده بزرگی، شیخ ابراهیم کریمی که از روحانیون عارف و اهل دل بود که در ابرقو زندگی می‌کرد و کتابی هم چاپ کرده بود قبل از انقلاب به نام «کعبه دلها» شعرهای آئینی داشت، آقای نصرالله مردانی، سیدرضا مؤید، علی‌اکبر نویکانی (سفیر انقلاب)، آقا سید محمد هاشمی فرد ساجد و مرحوم عباسعلی هجر. دوره اول اینها بودند و تمام می‌شود. - شب شعر عاشورا آن وقت در شهرهای دیگر نبود؟ نه در شیراز، در کشور هم نبوده. در دوره اول و دوم موضوع شعرها عاشورا است و به این نتیجه می‌رسند که این یک مشکلاتی دارد و شعرها یکسان می‌شود. دوستان پیشنهاد می‌دهند که برویم به سمت موضوعی کار کردن و موضوع دوره سوم می‌شود «حضرت زینب». البته سال رحلت امام برنامه تحت تأثیر آن فضا قرار می گیرد. اما دوره سوم و چهارم موضوع حضرت زینب است و دوره پنجم موضوع «اباالفضل العباس(ع)» را داریم. دوره ششم «حضرت مسلم»، دوره هفتم حضرت علی‌اکبر و جناب جون، دوره هشتم حضرت علی‌اصغر و جناب حبیب ابن‌مظاهر، دوره نهم دو نوجوان عاشورایی حضرت قاسم بن حسن و جناب عمربن جناده، دوره دهم خرابه شام حضرت رقیه (س)، دوره یازدهم حضرت امام حسن مجتبی(ع)، دوازدهم امام حسن و پیوند با عاشورا بررسی می‌شود، دوره سیزدهم دو شخصیت حضرت عبدالله بن حسن و جناب حر، دوره چهاردهم امام زمان(ع) و امام حسین(ع)، انتظار و عاشورا و زیارت ناحیه مقدسه، دوره پانزدهم زینب خطبه‌خوان که تکرار موضوع است، چون نسل عوض شده، دوره شانزدهم غروب عاشورا، دوره هفدهم اربعین، دوره هجدهم حضرت ام‌البنین (س)، دوره نوزدهم حضرت رباب (س) و بانو ام وهب، دوره بیستم حضرت سکینه (س) و بانو حمیده بنت مسلم بن عقیل، دوره بیست و یکم عون و محمد فرزندان حضرت زینب (س)، دوره بیست و دوم شهیدان نماز عاشورا مثلاً شخصیت «سعید»، دوره بیست و سوم حضرت پیامبر (ص) و حضرت امام حسین(ع)، دوره بیست و چهارم حضرت فاطمه زهرا (س)، دوره بیست و پنجم حضرت امیرالمؤمنین (ع) و حضرت امام حسین (ع)، دوره بیست و ششم آیات شگفت و شگفتی‌های عاشورا، دوره بیست و هفتم حضرت امام محمد باقر (ع) و دوره بیست و هشتم حضرت امام رضا (ع) و عاشورا. ادامه دارد... انتهای پیام/
92/11/20 - 11:12
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها