واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۱۹ بهمن ۱۳۹۲ - ۰۸:۴۱
مدتها بود چنین روزها و شبهایی را ندیده بودیم، شبهایی که آسمان نارنجی غلیظ میشود و یک عالمه پنبه حلاجی شده روی زمین، خانهها، درختان، ماشینها و آدمها میپاشد. به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقهی کرمانشاه، از پنجره که زیر نور چراغهای روشنایی معابر را نگاه کنی میبینی که دانههای برف چه بینظم و درهم و برهم، رقصکنان و بازیگوش راهشان را به سمت زمین باز میکنند. میلیمتر به میلیمتر به قدشان اضافه میشود تا آخر کار هواشناسی ارتفاع را متری و سانتیمتری اعلام میکند. درختها خم میشوند، ماشینها شبیه یک تپه برفی میشوند و مدفون زیر آوار برف، آدمها زیر چترهاشان قائم میشوند که شال گردن و پالتوهایشان گرد سفید نگیرد. موزائیک حیاط خانهها گم میشود، هلالی سیمهای برق از سنگینی برف بیشتر انحنا میگیرد، گربهها و سگهای ولگرد دنبال پناهگاه میگردند و آدمها درجهی بخاری و شومینه را بالا میزنند و فنجان چایی داغ دست میگیرند. صبح بازار هویج و ذغال و شال گردن و کلاه داغ میشود از گوشه کنار شهر تنه آدم برفیها بالا میرود، هویج بجای بینی از میان کله آدم برفیها بیرون میزند. بچهها جیغ میزنند و همدیگر را دنبال میکنند و گلولههای آنها به کسی که جلوتر میدود اصابت میکند و پودر میشود، اما بزرگترها با مهارت بیشتری گلوله برفی میسازند. برخیها دوست دارند پیاده راه بروند، عدهای وسیلهای پیدا میکنند که بر آن سوار شوند و از روی برفها سرسره بازی کنند، مثلاً یک تیوپ. مردمی هم هستند که سریع پارو دست میگیرند و پشت بام، حیاط و جلوی در خانههایشان را از وجود برف پاک میکنند، شاید برخیها ردپای کفشهای عابران پیشین را از روی برفها دنبال کنند و تعدادی هم دقیقاً دنبال جایی میگردند که برف دست نخورده باشد و سریع مهر کفشهاشان را بر آن بزنند. کوه سراسر سفید شمال شهر هم شاید کسانی را وسوسه کند که بروند و از ارتفاع چند صدمتری شهر سفیدپوش خود را نگاه کنند. شات زدن دوریبنها برای ثبت لبخند برفی آدمها آغاز میشود، بچهها نگران و پرهیچان اخبار و زیرنویس تلویزیون را دنبال میکنند و اغلب هم فقط بچههای دبستان و پیشدبستانی هستند که به خواسته خود میرسند و صبح را بیشتر میخوابند. از گیر افتادن ماشینها در سربالایی و خر خر و قرچ قرچ زنجیر چرخ بر جادهها که بگذریم، تلاش لودرها برای باز کردن راه روستاها را اگر نادیده بگیریم، تصادفهای ناشی از یخ و برف را اگر بیخیال شویم، برف برای همه دوست داشتنی است. حتی وقتی که آنقدر روی آن نمک و ماسه پاشیده و ماشینها لگدکوبش کرده باشند که با گِل قاطی شده باشد و رنگش به خردلی بزند، حتی وقتی که تا چند هفته آثارش هنوز در جاهایی که آفتاب نمیگیرند باقیمانده باشد زیباست. برف، به قول کسی این حجم سفید لیز و سرد که دست و بینی آدمها را سرخ میکند این روزها بر آب و هوای شهر ما هم بساط کرده است. فقط وقتی نباید دوستش داشت که آدمهایی خانههاشان گرم نباشد، پتوی کافی نداشته باشند، سقف خانهشان چکه کند، سوز از گوشه و کناری به مغز استخوانهاشان برسد. خدایا ممنون که باز آدم برفیها و چند سانتیمتری برف را به شهرمان دادی، ممنون که طاقبستان باز هم سفید شد، ممنون که ابرهای نارنجی شب باز هم پنبهپاشی میکنند. خدایا هوای آنهایی که سردشان هست را هم داشته باش. نوشتار از فاطمه کمانی، خبرنگار ایسنا منطقه کرمانشاه انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 83]