محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803952718
آموختن زبان مادری گزندی به زبان فارسی نمی زند
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
آموختن زبان مادری گزندی به زبان فارسی نمی زند تهران - ایرنا - در اصل 15 و 19 قانون اساسی به حق قومیت ها در تحصیل به زبان مادری اشاره شده است. 34 سال پس از تصویب قانون اساسی سرانجام دولت یازدهم تصمیم گرفت این اصل ها جزو اولویت ها قرار بگیرد و اجرا شود.
اما فرهنگستان زبان و ادب فارسی در جلسه چند روز پیش خود با اجرای طرح آموزش به زبان مادری در مدارس مخالفت کرد. از دلایلی که برای این مخالفت عنوان شده «از بین بردن انسجام ملی »است.
دکتر میرجلال الدین کزازی، استاد نامدار ادبیات فارسی در این خصوص به سایت تدبیر می گوید: «پاسداشت زبان ها و گویش ها به معنی نادیده گرفتن زبان پارسی و کنار نهادن آن نیست. اگر در دبستان و دبیرستان درسی برای آموختن دانشورانه این زبان ها و گویش ها که نوآموز و دانش آموز پیش تر آن ها را از مادر و خانواده خود آموخته اند، گنجانیده شود، گزندی به زبان فارسی نمی رساند.»
متن این گفت و گو را بخوانید:
به نظر شما جای دادن آموزش زبان مادری در مقاطع تحصیلی در کشور امکان پذیراست؟
زبان مادری چنان که از نام آن بر می آید زبانی است که کودک باید آن را از مادر بیاموزد. آموزش زبان مادری در کنار زبان فراگیر میهنی به هیچ وجه با هم ناسازگاری ندارد که بخواهیم یکی را برگزینیم و دیگری را فرو گذاریم. اما اگر کودک زبان مادری را از مادر و در خانه نیاموزد، در دبستان ، دبیرستان و دانشگاه هم نمی تواند آن را آن چنان که بایدآموزش ببیند. اگر در این آموزش ها تنها زبان مادری را بیاموزد از آموختن زبان ملی و فراگیر که باعث پیوند در میان همه تیره های ایرانی است باز می ماند.
این سخن به معنای این نیست که زبان ها و گویش های بومی بی ارزش هستند ، این زبان ها و گویش ها گنجینه هایی بسیار گران بها هستند. یادگارهایی هستند که از ایران کهن و نیاکان ما به جا مانده است. اگر ما بخواهیم زبان فارسی را هم بیاموزیم چاره ای نداریم جز اینکه گویش ها و زبان های بومی را بیشتر شناخته و در آن ها پژوهش کنیم ، زیرا این زبان ها و گویش ها مانند ˈنیاˈ برای زبان پارسی و زبان پارسی به ˈنوادهˈ آن ها می ماند. بهترین کار این است که در دانشگاه ها و طرح های پژوهشی دانشگاهی به زبان ها و گویش های بومی یا زبان مادری بپردازیم. هنگامی که جوانان ایرانی زبان پارسی را به عنوان زبان فراگیر در دبستان ودبیرستان آموخته اند و زبان مادری را هم در کودکی در خانواده؛ از این آگاهی و توان دوگانه می توانند بهره ببرند که هم زبان پارسی را بهتر بشناسند و هم در گویش ها و زبان های بومی خود پژوهش کنند و زیبایی ها، نقص هاو کارکردهای گونه گون آن ها را بشناسند و به دیگران بشناسانند.
یکی از پدیده های بسیار زیانبار فرهنگی که در این سال ها در ایران گسترش یافته این است که کودکان کمتر بخت آن را دارند که زبان بومی و مادری را در خانواده بیاموزند زیرا خانواده ها می کوشند به کودکان خود زبان پارسی را آموزش دهند یا در خانواده با یکدیگر به پارسی سخن می گویند.این رفتار و روش است که به زبان ها و گویش های بومی گزندی گران می رساند. باید بکوشیم و به همه ایرانیان بیاموزیم این زبان ها و گویش ها بسیارارزشمنداست. اگر واژه ای در هر کدام از این زبان ها بمیرد، ایرانی آگاه و خویشتن شناس و ایران دوست در مرگ آن واژه به سوگ خواهد نشست ، زیرا با مرگ آن واژه بخشی از تاریخ و فرهنگ پیشین ایرانی خواهد مرد.
به نظر شما مفیداست مانند زبان انگلیسی که در مدارس آموزش داده می شود، زبان مادری هر منطقه هم دریک کتاب آموزش داده شود؟
این روش بسیار می تواند سودمند باشد. آن چه من گفتم بر این پایه بود که زبان بومی و گویش بومی به جای زبان پارسی آموخته شود. اما این که درسی هم در دبستان یا دبیرستان به زبان مادری گنجانیده شود بسیار سودمند است به ویژه در زبان ها و گویش های بومی که دارای «دبیره» یا خط هستند. نوآموز یا دانش آموز که این گویش یا زبان را در خانواده یا از خویشان و نزدیکان یا به هر شیوه دیگر آموخته است به یاری آن درس می تواند با نگاهی دانشورانه هم به آن بازگردد. این شیوه به نظر من مفید و سودمند خواهدبود.
استفاده از زبان مادری ممکن است باعث ایجاد اختلاف شود؟ فرهنگستان زان و ادب پارسی اعلام کرده با اموزش زبان مادری مخالف است زیرا انسجام ملی را از بین می برد.
پاسخ من به این پرسش این است: این شیوه اندیشیدن از بیخ و بن بیهوده و نادرست است. زیرا گویش ها و زبان های بومی هم مانند زبان پارسی بسیار ارزشمند و گران قدر است. باید به هر شیوه ای که می توان آن ها را پاسداشت و این گونه نیست که پرداختن به یکی برابر با فرو نهادن دیگری باشد.ایرانیان هزاران سال پیش از تیره های گوناگون ساخته شده اند، پاره ای از آن ها گویش و زبانی ویژه خود دارند ، براساس این زبان است که با هم پیوند می گیرند و گفت و گو می کنند،اگراین زبان فراگیراز میان برود آن پیوند از میان خواهدرفت،ازاین روی پرداختن به زبان پارسی به هیچ وجه به معنای آن نیست که زبان ها و گویش های بومی بی ارزش هستند ونباید به آن ها پرداخت. پیش تر هم گفتم برای اینکه زبان پارسی را به نیکی بشناسیم باید زبان ها و گویش های بومی را شناخته باشیم زیرا گذشته و پیشینه زبان فارسی را در آن ها می توان یافت.
اما اعضای فرهنگستان زبان با آموزش زبان بومی و مادری هر منطقه مخالفت کرده اند و تاکید دارند که آموزش زبان مادری لازم نیست.
من دیدگاه خود را در این مورد گفتم. بر آنم که گویش ها و زبان های بومی باید پاسداشته شود، به ویژه در این روزگار که با خطر نابودی روبرو هستند. اما پاسداشت این زبان ها و گویش ها به معنی نادیده گرفتن زبان پارسی و کنار نهادن آن نیست. اگر در دبستان و دبیرستان درسی برای آموختن دانشورانه این زبان ها و گویش ها که نوآموز و دانش آموز پیش تر آن ها را از مادر و خانواده خود آموخته اند، گنجانیده شود گزندی به زبان فارسی نمی رساند. اینکار فوایدی دارد که از آن جمله می توان گفت: باعث می شود که گویش هاوزبان ها نیرو یابند و در نوآموز و دانش آموز انگیزه پرداختن به این گویش ها و زبان ها را به وجود خواهدآورد. این ها موجب می شوند تا اندک اندک یک فاجعه فرهنگی که مدتی است رخ می دهداز بین برود. آن فاجعه فرهنگی هم این است که خانواده هاآگاهانه یا ناآگاهانه می کوشند کودک را از زبان مادری خود بی بهره کنند. در خانواده ها به این گویش و زبان سخن گفته نمی شود. ما باید همواره در هر گونه برنامه ریزی به این نکته بنیادین بیاندیشیم که هیچ تضادی میان زبان فارسی با زبان ها و گویش های بومی نیست.
اگر قرار بر آموزش زبان مادری در مدارس باشد، چگونه باید در زبان های بومی انسجام ایجاد شود؟
این گونه گونی گویش ها و لهجه ها همان گنجینه ای است که من از آن سخن گفتم. اگر همه این گویش ها به یک گویش دگرگون شود هم آن فاجعه رخداده است. همه این گویش هارا باید پاسداشت. شما می توانید یک گویش را بر گزینید وآن زبان بومی آموخته شود و بدینسان زمینه ای به جوانان داده شود تادرآینده بتوانند در گویش های گونه گون آن زبان پژوهش کنند و بکوشندآن ها را از تباهی برهانند. اما این که یک گویش جای گویش های دیگر را بگیرد نمودی از همان فاجعه خواهد بود.
اول ** 1610
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
[email protected]
13/11/1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 46]
-
گوناگون
پربازدیدترینها