محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803027698
بر اساس کدام معیارها ایران ناقض حقوق بشر است علل اتهامات علیه ایران
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: بر اساس کدام معیارها ایران ناقض حقوق بشر است
علل اتهامات علیه ایران
ایران ثابت کرده که می‌توان فارغ از تفکرات سکولاریستی به اداره‌ی امور در عالی‌ترین سطح پرداخت و اینک به عنوان کشوری که تجربه‌ی حکومت‌داری بر مبنای آموزه‌های دینی را فراروی جامعه‌ی جهانی نهاده، مورد غضب دشمنان اسلام قرار گرفته است.
از زمان تأسیس نظام جمهوری اسلامی تاکنون، به خصوص از زمانی که در دهه‌ی هفتاد ثبات در این کشور ایجاد شد، به طور مداوم مسئلهی حقوق بشر موضوعی بوده که انگشت اتهامات غرب را به سمت ایران روانه داشته است. البته گاهی این موضوع دچار افت‌وخیز شده و گاهی نیز به دلایلی کم‌رنگ شده است (از جمله در شرایطی که نزاع هسته‌ای اوج گرفته است). از آنجایی که نظام سلطه برای به زانو درآوردن و تحت فشار قرار دادن کشورهای مستقل نیازمند اهرم‌های متعددی بوده تا به فراخور مقتضیات زمان از آن‌ها بهره‌برداری لازم را داشته باشد، مسئلهی حقوق بشر قبل از مسئلهی هسته‌ای، مسئلهی حمایت از تروریسم بین‌المللی و... به عنوان یکی از موارد اساسی اتهام به جمهوری اسلامی ایران جهت تحت فشار دادن این کشور، قلمداد می‌گردید. لذا یادداشت پیش رو اتهام علیه ایران در زمینه‌ی نقض حقوق بشر را پروژه‌ای تعریف‌شده در کنار پرونده‌سازی هسته‌ای و سایر پرونده‌سازی‌ها می‌داند. این در حالی است که ایران همیشه مدعی بوده و هست که شهروندانش در کرامت کامل زیست می‌کنند و مطابق با موازین اصیل حقوق بشر، رفتار قواعد شهروندی را تعریف کرده است. حال سؤال اینجاست که علت اصلی اتهامات علیه ایران در محافل و سازمان‌های حقوق بشری چیست؟ مقایسه‌ی اجمالی وضعیت حقوق بشر در ایران و کشورهای دنباله‌رو غرب اگر موضوع احترام به حقوق بشر و حقوق بشردوستانه، دستاورد جهان غرب در قرن بیستم است،[1] باید گفت در اسلام از 1400 سال قبل و در جای‌جای آیات قرآن و خصوصاً در روایات رسیده از جانب معصومین (ع)، یکی از عمده‌ترین موضوعات، موضوع احترام به حقوق انسان‌هاست؛ چه در زمان جنگ (حقوق بشردوستانه) و چه در زمان صلح (حقوق بشر). همچنین در روایات متعددی از جانب پیامبر ملاحظه می‌گردد که ایشان به اصحاب سفارش می‌فرمودند که در زمان جنگ، حتی حقوق گیاهان را هم محترم بشمارند. هم از این رو، کوفی عنان، دبیرکل سابق سازمان ملل متحد، در سخنرانی در دانشگاه تهران، در تاریخ 19 آذرماه 1376، بیان داشت که اگر بنا باشد سندی جامع در زمینه‌ی حقوق بشر به جهانیان معرفی شود، آن سند چیزی نیست جز نامه‌ی امام علی (ع) به مالک اشتر. جمهوری اسلامی ایران نیز پیرو دینی است که دین رحمت و پیامبرش پیام‌آور رحمت نامیده می‌شود؛ دینی که نه تنها حقوق و کرامت انسان‌ها را محترم شمرده، بلکه برای حیوانات و گیاهان نیز حقوق و ارزش قائل است. البته پُرواضح است ایران به مراتب بیش از بسیاری از کشورهای غربی نشان داده که «در عمل» به مقوله‌ی حقوق بشر و ارزش‌های حقوق بشری پایند بوده و تبلور این موضوع در قوانین مختلف (از جمله اصول متعدد قانون اساسی) و نیز عملکرد نهادهای مختلف، گواه روشنی بر این مدعاست. برای مثال، از جمله زیرشاخه‌های موضوع حقوق بشر، «حقوق اقلیت‌ها» است که اتفاقاً از جمله اتهامات غرب به ایران نقض همین حقوق است. ورود به این بحث، خود مجال مفصلی می‌طلبد؛ اما در اثبات رعایت حقوق اقلیت‌ها در ایران همین بس که با وجود جمعیت اندک اقلیت‌های دینی در ایران، بر اساس قانون اساسی، شاهد حضور پنج نماینده‌ی اقلیت در مجلس شورای اسلامی هستیم؛ در حالی که در برخی کشورهای غربی که شاهد جمعیت چندمیلیونی مسلمانان هستیم، حضور حتی یک نماینده‌ی مسلمان در پارلمان نیز به چشم نمی‌خورد! این موضوع با نگاهی به شیوه‌ی حکومت‌داری هم‌پیمانان غرب در منطقه‌ی خاورمیانه و برخورد ایشان با مقوله‌ی حقوق بشر و نیز حقوق شهروندی، ابعاد قابل‌تأمل‌تری پیدا می‌کند؛ چراکه علی‌رغم نقض اولیه‌ترین حقوق بشری و شهروندی (حق برگزاری اجتماعات، حق آزادی بیان، حق رأی و مشارکت در سرنوشت، حق رانندگی زنان و...) در این کشورها هیچ‌گاه در این زمینه شاهد واکنش کشورهای غربی به این مهم در غالب صدور قطعنامه‌ی الزام‌آور و... نبوده‌ایم. شناخت غرب از ایران در خصوص حقوق بشر، محدود به گزارشهای گزارشگرانی است که اصلاً ایران را ندیده‌اند و داده‌ها و اطلاعاتشان اغلب از فضای مجازی و تا حدودی نیز از کسانی که به اصطلاح فعالان حقوق بشر ایران می‌خوانند تهیه شده است. دلایل وارد کردن اتهام نقض حقوق بشر به ایران الف) دلایل حقوقی 1. معیار سنجش؛ موازین غربی حقوق بشر اگر از فضای سیاسی وارد کردن اتهامات علیه ایران خارج شویم و به سراغ دلایل حقوقی وارد کردن اتهامات برویم، مشاهده می‌کنیم که بسیاری از اتهامات ریشه در تفاوت موازین حقوق بشر غربی با فرهنگ اسلامی و قواعد موجود در قوانین مدنی و کیفری ایران دارد. برای مثال، در ایران قوانین مربوط به شهادت زنان، ارث، طلاق، حمایت از بخش خصوصی، بخش عمومی و... با موازین غربی متفاوت است. به همین خاطر، ارزیابی با معیار حقوقی غرب، طبیعی است که نتیجه‌ای متفاوت از واقعیت‌ها و رعایت حقوق بشر به دست می‌دهد. تکلیف بسیاری از مسائل بنیادی در فرهنگ اسلامی و اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر هنوز مشخص نشده است. سوای از اینکه این اعلامیه توسط ایران پذیرفته شده باشد (و این ایراد وارد باشد که چون ایران آن را امضا کرده، پس باید به آن متعهد باشد یا خیر)، آنچه از اهمیتی اساسی برخوردار است اینکه بسیاری از موازین حقوق بشری در غرب با ایران منافات و بلکه تناقض دارد. 2. عدم شناخت درست از وضعیت حقوق بشر در ایران شناخت غرب از ایران در خصوص حقوق بشر، محدود به گزارشهای گزارشگرانی است که اصلاً به این کشور سفر نکرده‌اند و داده‌ها و اطلاعاتشان اغلب از فضای مجازی و تا حدودی نیز از کسانی که به اصطلاح فعالان حقوق بشر ایران می‌خوانند است. طبیعی است بیشتر مطالب و اطلاعاتی که در فضای مجازی در خصوص وضعیت حقوق بشر در ایران، آمار اعدام‌ها، طلاق‌ها، هم‌جنس‌گرایان و... وجود دارد، بیشتر ساختگی و متناسب با خواسته‌های گردانندگان سایتهای مختلف است. برای یک نمونه، نگاهی به سایتهای کانون مدافعان حقوق بشر، مجموعه‌ی فعالان حقوق بشر، کمیته‌ی گزارشگران حقوق بشر و دیگر به اصطلاح سایتهای فعال در زمینه‌ی حقوق بشر، نشان‌دهنده عدم درک درست و ارائه‌ی بسیاری اطلاعات نادرست از جامعه‌ی ایران است. 3. اپوزیسیون، منبع جمع‌آوری اطلاعات همان‌طور که اشاره شد، برخی از اطلاعاتی که در خصوص ایران (به خصوص توسط گزارشگر ویژهی سازمان ملل در مسئلهی حقوق بشر) آورده می‌شود، توسط به اصطلاح فعالان حقوق بشر تهیه می‌شود. سوای از اینکه ایشان به لحاظ سیاسی و فرهنگی چه تناسبی با مردم ایران و قوانین این کشور دارند (که خود موضوعی قابل بررسی است)، آنچه شایان توجه است اینکه بسیاری از آن‌ها برای مدت فراوانی در ایران نبوده‌اند و اطلاعات دقیقی در خصوص وضعیت حقوقی ایران ندارند. برای مثال، بسیاری از مسائل در مورد حقوق زنان، از برنده‌ی جایزه‌ی صلح نوبل، شیرین عبادی، گرفته می‌شود. این در حالی است که وی (سوای از ویژگی‌های شخصیتی که دارد و او را از شاهد بودن ساقط می‌کند)، چندین سال است که در ایران سکونت ندارد. بنابراین اطلاعاتی نیز که در خصوص وضعیت ایران می‌دهد، اطلاعات صحیحی نیست. بسیاری از اتهامات ریشه در تفاوت موازین حقوق بشر غربی با فرهنگ اسلامی و قواعد موجود در قوانین مدنی و کیفری ایران دارد. برای مثال، در ایران قوانین مربوط به شهادت زنان، ارث، طلاق، حمایت از بخش خصوصی، بخش عمومی و... با موازین غربی متفاوت است. ب) دلایل سیاسی 1. مشکل اصلی کجاست؟ مشکل سیاسی غرب با ایران مسائل مرتبط با «نقض حقوق بشر» یا «ایران هسته‌ای» نیست. این همان چیزی است که رهبر انقلاب از آن تعبیر به «مشکل اصلی غرب با ایران، ایران اسلامی است.» کرده‌اند. ایرانی که طی سال‌های بعد از انقلاب نشان داده می‌توان فارغ از تفکرات سکولاریستی هم به اداره‌ی امور در عالی‌ترین سطح پرداخت و اینک به عنوان کشوری که تجربه‌ی حکومت‌داری بر مبنای آموزه‌های دینی را فراروی جامعه‌ی جهانی نهاده، مورد غضب دشمنان اسلام و نظام دینی قرار گرفته است. اکنون جمهوری اسلامی ایران با رویکرد حکومت دینی به همگان ثابت نموده است که می‌تواند جایگزین موفقی در کنار دین، برای اداره‌ی امور حکومتی باشد. به همین جهت است که موضوع براندازی و تحت فشار قرار دادن ایران، در دستور کار غرب قرار گرفته و با تغییر پارادایم‌های مختلف، تلاش خود را معطوف به ناکام‌سازی ایران در تمام عرصه‌های نفوذ مادی و ایدئولوژیک کرده است. البته جهان غرب دیگر به این باور رسیده که براندازی نظام مردم‌سالار جمهوری اسلامی ایران، امری دور از ذهن است. به همین جهت، سعی دارد از طریق مکانیسم‌های مختلف، از پیشرفت‌های ایران و تبدیل شدن آن به الگویی برای سایر کشورها جلوگیری کند و دقیقاً به همین خاطر است که هر روز موضوع جدیدی را در دستور کار خود قرار می‌دهد. «نقض حقوق بشر» نیز یکی از این مکانیسم‌ها و اهرم‌های فشار است. 2. پروژه‌ی تعریف‌شده؛ حقوق بشر مسئله‌ای در کنار پرونده‌های دیگر لذا بعد از شکست پروژه‌ی انزوای ایران از طریق پرونده‌سازی هسته‌ای، مجدداً پرونده‌ی مفتوحه‌ی ایران در مسئلهی نقض حقوق بشر، گردزدایی شده است. حتی در توافق ژنو مشاهده شد که در بندهایی که مربوط به تعهدات کشورهای دیگر (5+1) می‌شد، اشاره شد که از تحریم‌های مربوط به برنامه‌ی هسته‌ای اجتناب می‌شود که مفهوم مخالف آن این است که از تحریم‌ها پیرامون هر مسئله‌ای که بنا به تشخیص غرب قابل تحریم باشد، حمایت و عمل می‌کند. لذا بعد از شکست پروژه‌ی انزوای ایران از طریق پرونده‌سازی هسته‌ای، مجدداً پرونده‌ی مفتوحه‌ی ایران در مسئلهی نقض حقوق بشر، گردزدایی شده است. حتی در توافق ژنو مشاهده شد که در بندهایی که مربوط به تعهدات کشورهای دیگر (5+1) می‌شد، اشاره شد که از تحریم‌های مربوط به برنامه‌ی هسته‌ای اجتناب می‌شود که مفهوم مخالف آن این است که از تحریم‌ها پیرامون هر مسئله‌ای که بنا به تشخیص غرب قابل تحریم باشد، حمایت و عمل می‌کند. توجه به اظهارات وندی شرمن (معاون وزیر امور خارجه در امور سیاسی)، بعد از توافق ژنو، در روز پنج‌شنبه، 21 آذر (12 دسامبر 2012)، که در کمیته‌ی بانکی سنا برای تشریح آخرین دیدگاه‌های آمریکا در خصوص توافق ژنو ایراد شد، پاسخ‌گوی این موضوع است. وی اظهار داشت که «ما تحریم‌های خود را علیه ناقضان حقوق بشر همچنان اعمال خواهیم کرد و به حمایت از حقوق بنیادین همه‌ی ایرانیان ادامه خواهیم داد. هفته‌ی پیش رایس، مشاور امنیت ملی، دوباره بر حمایت ما از فرستاده‌ی ویژه سازمان ملل در زمینه‌ی حقوق بشر تأکید ورزید و از ایران خواست تا به او اجازه دهد از آن کشور دیدن کند. ما به دفاع از سرکوب‌شدگان در داخل ایران، از جمله از طریق حمایتمان در قطعنامه‌ای که در برابر مجمع عمومی سازمان ملل قرار دارد و در اواخر این ماه اقدامات ایران را در زمینه‌ی حقوق بشر محکوم می‌کند، ادامه خواهیم داد.»[2] غرب تلاش در جهت بازگشت به سمت همان اتهامات دهه‌ی قبل را دارد. در واقع مجدداً شاهد تغییر پارادایم نظام سلطه از «مسئله‌سازی هسته‌ای» به «مسئله‌سازی حقوق بشر» هستیم. به همین خاطر است که موضوع حقوق بشر در ایران مجدداً در دستور کار نهادهای حقوق بشری بین‌المللی قرار گرفته و کشورهای غربی می‌کوشند از طریق نطق‌های مقاماتشان در ملاقات‌های بین‌المللی، گزارشهای گزارشگر ویژهی شورای حقوق بشر و یا صدور قطعنامه‌های ضدایرانی در نهادهای حقوق بشری و حتی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، کماکان فشارهای سیاسی خود علیه ایران را تداوم ببخشند و از تهران چهره‌ای ضدبشری ترسیم کنند و از این عامل به عنوان اهرم فشاری جهت تحمیل خواسته‌های غیراصولی و سنگین نمودن وزنه‌ی سیاسی به نفع خود بهره می‌گیرند. پی نوشت‌ها: 1. لازم به ذکر است اولین اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر در سال 1948 و اولین معاهده‌ی جهانی مربوط به حقوق بشردوستانه در سال 1907 به تصویب رسیده است. [2]. http://www.irannuc.ir/fa/content/2012 حمیدرضا قنبری‌نژاد اصفهانی؛ کارشناس ارشد حقوق بین‌الملل احمد صدیقی؛ کارشناس مسائل سیاسی و حقوقی منبع: برهان
92/11/08 - 06:30
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 51]
-
گوناگون
پربازدیدترینها