تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816485444
زباله‌های الکترونیک زمین را مسموم میکند
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
زباله‌های الکترونیک زمین را مسموم میکند ابزارهای الکترونیکی از رایانه تا لپ‌تاپ، تلفن همراه، گجت‌های متنوع و حتی یخچال و تلویزیون که نقش مهمی در زندگی امروز ما دارند باعث تسهیل در امور روزمره زندگی و افزایش رفاه و آسایش بشر شده‌اند، اما گسترش روزافزون کاربرد محصولات الکترونیک به تولید زباله‌های الکترونیک منجر می‌شود که به عنوان یکی از پیامدهای ناشی از پر رنگ شدن نقش این ابزار در زندگی امروز، معضلی جهانی شناخته می‌شود.
جامعه جهانی با حجم قابل توجهی از انواع زباله های الکترونیک مواجه است که تهدیدی جدی علیه محیط زیست به شمار می آید و هزینه های زیادی به کشورها تحمیل می کند. یکی از مهم ترین ویژگی های زباله های الکترونیک، وجود عناصر سمی فراوان ازجمله فلزات سنگین است که سرنوشت آنها در زباله های شهری می تواند به پیامدهای نامطلوب و متعددی برای سلامت انسان و محیط زیست منتهی شود. ریختن زباله های الکترونیک در سطل های زباله و وجود آنها در انبوهی از پسماندهای تر آغاز این راه است. با تبدیل زباله ها به کود کمپوست و ورود عناصر و ذرات زباله های الکترونیک در این فرآیند و در ادامه، راه یافتن این عناصر به اراضی کشاورزی و فرآورده های غذایی، مسیری برای اثرگذاری این مواد سمی و خطرناک بر سلامت مردم ایجاد خواهد شد که اثرات فاجعه بار آن تا نسل ها در موجودات زنده باقی خواهد ماند. به همین دلیل دفع پسماندهای الکترونیک با توجه به خطرات بالقوه ای که دارد، باید به روش علمی انجام شود تا اثرات مخرب کمتری از خود برجای بگذارد. برای مثال اگر زباله های الکترونیک را در قالب های بتونی و در عمق هشت متری زمین دفع کنند، مواد خطرناک آنها وارد محیط زیست نمی شود. به همین علت در بسیاری از کشور ها مراکزی برای جمع آوری زباله های الکترونیک وجود دارد. در این مراکز زباله ها تفکیک شده و براساس خطری که دارد، تقسیم بندی می شود تا به صورت جداگانه و در شرایط مناسب دفع شود. بنابراین با توجه به این که پیامدهای ناشی از زباله های الکترونیک بیش از همه دامنگیر انسان می شود، باید برای این معضل زیست محیطی چاره ای اندیشید. اگرچه با توجه به این که این زباله ها مقاوم است و قدرت نفوذپذیری بالایی در آب و خاک دارد، می تواند حیات گیاهان و موجودات آبزی را نیز به خطر اندازد. افزایش 33 درصدی زباله های الکترونیک بسیاری از کاربران دنیای دیجیتال، رایانه ها و گوشی های تلفن همراه قدیمی و از رده خارج خود را دور می اندازند و مدل های جدیدتری را جایگزین آنها می کنند، اما آیا تا به حال با خود فکر کرده اید چه سرنوشتی در انتظار زباله های الکترونیک است؟ اگر برای بازیافت صحیح و اصولی زباله های الکترونیک چاره ای اندیشیده نشود، حاصل انقلاب بزرگ دیجیتال برای زمین و محیط زیست چیزی جز سم خالص نخواهد بود. این حقیقتی است که تد اسمیت، بنیانگذار ائتلاف مبارزه با سموم دیجیتال، آن را به بشر گوشزد کرده است. اگرچه شاید روی بدنه همه محصولات الکترونیک نشان سه گوش قابل بازیافت را دیده باشید، اما تحقیقات نشان می دهد درج این نشان و استاندارد بودن کالای مصرفی به معنی تعهد تولیدکننده به ضوابط زیست محیطی و امکان بازیافت این محصول نخواهد بود. گزارش جدید سازمان ملل حاکی است تا چهار سال دیگر حجم زباله های الکترونیک ابزارهای مختلف از گوشی های تلفن همراه تا رایانه ها، یخچال ها، نمایشگرها و دیگر دستگاه های الکترونیک به 33 درصد کل زباله های سیاره زمین افزایش خواهد یافت. به عبارت دیگر، زباله های الکترونیک تا سه سال آینده به اندازه ای افزایش خواهد یافت که می توان با این حجم از زباله 200 آسمانخراش صد طبقه ساخت. براساس اطلاعات ارائه شده از سوی سازمان ملل، دولت ها و سازمان های غیردولتی و علمی تا پنج سال آینده همچنان کشورهای آمریکا و چین در فرآیند تولید زباله های الکترونیک پیشگام خواهند بود. البته با توجه به این که تعریف کشورهای مختلف از زباله الکترونیک بسیار متغیر بود، دسترسی به اطلاعات دقیق و جامع درباره زباله های الکترونیک کشورهای مختلف بسیار دشوار به نظر می رسید. برای مثال در کشورهای اروپایی هر وسیله دارای باتری یا سیم برق در گروه زباله های الکترونیکی قرار می گیرد، اما در آمریکا فقط ابزارهای الکترونیک ازجمله تلویزیون و رایانه، زباله الکترونیکی به شمار می آید، اما در نقشه جدید ارائه شده، اطلاعات 184 کشور دنیا با حجم تخمینی زباله الکترونیکی و الکتریکی گنجانده شده است. سال گذشته 54 میلیون تن زباله الکترونیکی در سطح دنیا تولید شده است. به عبارت دیگر به ازای هر نفر از جمعیت هفت میلیارد نفری ساکن کره زمین 20 کیلوگرم زباله الکترونیکی و الکتریکی تولید شده است. بر این اساس پیش بینی می شود تا سه سال آینده تولید زباله های الکترونیک در سطح دنیا با 33 درصد افزایش به 72 میلیون تن برسد. این زباله ها که بلای جان زندگی مدرن و پیشرفته بشر امروز شده، نه تنها عوارض زیست محیطی به همراه دارد بلکه می تواند تهدیدی جدی علیه سلامت بشر باشد. براساس نقشه تهیه شده، کشور چین با تولید 2/12 میلیون تن زباله در تولید زباله های الکترونیک پیشگام است و پس از آن ایالات متحده آمریکا با تولید 11 میلیون تن زباله الکترونیک در ردیف دوم این فهرست قرار می گیرد. کنوانسیون «بازال» با توجه به اهمیت این موضوع، سال 1992 کنوانسیونی موسوم به کنوانسیون بازال به تصویب رسید که براساس این کنوانسیون کشورهای عضو موظف هستند حداقل میزان جابه جایی ضروری را در زباله های پرخطر و بویژه زباله های الکترونیکی اعمال کرده و با ایجاد تمهیدات لازم این گروه از زباله ها را بازیافت کنند، اما هنوز بسیاری از کشورهای عضو این کنوانسیون که بیش از 175 کشور در سطح دنیا آن را امضا کرده اند، اقدام مناسبی برای حل این مشکل صورت نداده اند و بخش عمده ای از زباله های الکترونیک از کشورهای آمریکایی و اروپایی به کشورهای جهان سوم و قاره آفریقا ارسال می شود. البته آمریکا و چین از معدود کشورهایی هستند که این کنوانسیون را امضا نکرده اند و همچنان از امضای این معاهده سرباز می زنند. اگرچه 70 درصد زباله های الکترونیک در کارخانه های چین بازیافت می شود، اما میعادگاه اصلی زباله های الکترونیک که اثرات مخرب آن بیش از هر جای دیگر در آنجا نمایان می شود، غرب آفریقا و قلب کشور غناست که به یکی از بزرگ ترین زباله دانی های الکترونیک و مسموم ترین محیط زیست جهان تبدیل شده است. داستان زباله های الکترونیک در ایران به کجا رسید کشور ما ازجمله 175 کشوری است که کنوانسیون بازال را امضا کرده، اما متاسفانه قوانین و سیستم مدون و مشخصی برای بازیافت زباله های الکترونیک وجود ندارد. اگرچه در کشور ما بررسی دقیقی برای تخمین حجم زباله های الکترونیک انجام نشده، اما به نظر می رسد کشور ما از نظر تولید زباله های الکترونیک در سطح بالایی قرار دارد که بخشی از آن همراه با دیگر زباله ها و بدون توجه به شیوه های علمی و اصولی بازیافت این گروه از زباله ها دور ریخته می شود و بخش قابل توجهی از آن نیز انبار می شود. در بعضی مناطق شهرهای بزرگ، مراکزی برای جمع آوری زباله های الکترونیک راه اندازی شده، اما همچنان بسیاری از قطعات الکترونیک غیرقابل بازیافت در زیر خاک مدفون می شود که در بلند مدت آسیب های زیست محیطی متعددی به همراه خواهد داشت. البته سازمان محیط زیست و شهرداری برای مقابله با این موضوع، طرح هایی را در دستور کار خود قرار داده اند که هنوز به نتیجه نرسیده است. هر کالای الکترونیک حاوی بیش از 30 درصد پلاستیک، 7 درصد سرب، حدود 40 درصد آلومینیوم و مقادیر ناچیزی طلا، نقره، آهن و همچنین فلزات سنگینی مانند جیوه، آرسنیک و کادمیوم است. بازیافت و دفع اصولی این گروه از زباله ها نه تنها از نظر اقتصادی به صرفه خواهد بود، بلکه می تواند خطرات زیست محیطی ناشی از آن را نیز کاهش دهد. اگرچه در کشور ما قوانین مدونی درباره بازیافت زباله های الکترونیک وجود ندارد، اما براساس قوانین جهانی بازیافت این گروه از زباله ها به میزان چهار کیلوگرم به ازای هر نفر الزامی است. بر این اساس تولیدکنندگان موظف به تامین بودجه طرح های بازیافت هستند و خرده فروشان نیز برای بازپس گیری قطعات الکترونیک مستهلک و ازکارافتاده خدماتی را به مشتریان خود ارائه می کنند. خرید ممنوع براساس نقشه جدیدی که درباره وضع زباله های الکترونیک در سطح دنیا تهیه شده، هر کانادایی سال گذشته به طور متوسط 24 کیلوگرم زباله الکترونیکی تولید کرده است. با یک محاسبه می توان گفت در مجموع در این کشور بیش از 860 هزار تن زباله الکترونیک تولید شده که معادل وزن 1700 هواپیمای بوئینگ 747S است که وقتی همه مسافران سوار هواپیما شده اند به طرف مقصد حرکت می کند. تولید زباله های الکترونیک در ایالات متحده آمریکا حدود 9 میلیون و 359 هزار تن است. به عبارت دیگر در این کشور تولید سرانه زباله 29 کیلوگرم است. براساس این نقشه کشورهای ثروتمند نقش بیشتری در تولید زباله های الکترونیک دارند. هائیتی ازجمله کشورهایی است که کمترین حجم زباله الکترونیک را تولید می کند. در این کشور سال گذشته در مجموع 8000 تن زباله تولید شده است، یعنی تولید سرانه زباله در این کشور کمتر از یک کیلوگرم بوده است. در افغانستان سال گذشته 19 هزار تن زباله تولید شده و به عبارتی می توان گفت هر یک از ساکنان این سرزمین فقط حدود 580 گرم زباله تولید کرده است. کشور سنگاپور در مقایسه با کانادا ثروتمندتر است. در این کشور کوچک، تولید سرانه زباله های الکترونیک در سال گذشته 36 کیلوگرم بوده است. در کشور لوکزامبورگ که کشوری با جمعیت 520 هزار نفر است، در مقایسه با کشور آمریکا که جمعیت آن 314 میلیون نفر است، میزان فروش لوازم و تجهیزات الکترونیک جدید در بازار این کشور بیشتر است. نوآوری در دنیای دیجیتال حرف اول را می زند، بویژه در دنیای گوشی های تلفن همراه، لپ تاپ ها و رایانه ها که طراحان در تلاش هستند با شکل ظاهری این ابزارها مصرف کنندگان را به طرف خرید مدل های جدید ترغیب کنند، اما سوال اینجاست چرا این افراد باهوش راهی برای افزایش طول عمر ابزارهای الکترونیکی یا استفاده مجدد بهینه از آنها پیدا نمی کنند؟ یک راهکار ساده برای حل معضل این است که به دنبال خرید محصولات جدید نرفته و از همان ابزارها و وسایلی که داریم برای مدت زمان طولانی تری استفاده کنیم. فرانک فراهانی جم / گروه دانش
شنبه 21 دی 1392 8:16
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]
-
گوناگون
پربازدیدترینها