محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826198136
صالحي: هيچ محدوديتي را در تحقيق و توسعه برنامه هستهاي خود نپذيرفته‌ايم
واضح آرشیو وب فارسی:برنا نيوز: صالحي: هيچ محدوديتي را در تحقيق و توسعه برنامه هستهاي خود نپذيرفته‌ايم
رييس سازمان انرژي اتمي كشورمان گفت: خوشبختانه در تفاهم‌نامه ژنو هيچ محدوديتي را در تحقيق و توسعه برنامه هستهاي نپذيرفته‌ايم زيرا آن را يكي از اصول حقوق بشر ميدانيم.
به گزارش خبرنگار بين‌الملل برنا، به نقل از پورتال سازمان انرژي اتمي، دكتر علي اكبر صالحي معاون رييس‌جمهور و رييس سازمان انرژي اتمي كشورمان روز جمعه 29 آذرماه جاري در برنامه كنكاش شبكه جام جم حاضر شد و به سوالات مطرح شده پيرامون مسائل روز صنعت هستهاي كشور پاسخ گفت. سخنان وي در اين برنامه در ادامه آمده است.
آيا ديدار مراجع كاري هميشگي و طبق روال است يا يك اتفاق خاص بود؟
در آستانه اربعين حسيني اين سفر هم زيارت كريمه اهل بيت (س) بود و هم ملاقات آيات عظام براي كسب فيض از ارشادات و راهنمايي‌هاي عزيزان در خصوص فعاليتهاي هسته اي. با توجه به اينكه اين موضوع در عرصه بينالمللي و جامعه مطرح است خوب است كه ما مشورت‌هايي را در اين سطوح داشته باشيم. ضمن اينكه ابهاماتي در رابطه با تفاهم‌نامه بود كه بنده احساس تكليف كردم. كما اينكه در دولت هم مطرح شده بود و جناب دكتر روحاني هم خواسته بودند كه ما به سهم خود تا جايي كه امكان دارد در رابطه با اين تفاهم نامه رفع ابهام كنيم.
هم اعضاي 1+5 در سطوح مختلف اظهارنظرهايي در رابطه با توافق نامه كردند و هم در داخل اظهارنظرهاي متفاوتي ميشود. با توجه به اينكه جنابعالي مدتي وزير امور خارجه بوديد و سال‌هاست كه در سازمان انرژي اتمي هستيد و دانش هسته اي هم داريد و شايد بتوان گفت معتبرترين و موثق‌ترين آدم در اين زمينه هستيد؛ اگر بخواهيم نگراني‌ها و ابهامات هموطنان را رفع كنيم و به آنها بگويم اين توافق نامه چه وضعيتي را براي دانش هسته اي در سطح تكنولوژي و دانش و در سطح كاربرد ايجاد ميكند؛ به چه مواردي اشاره مي‌كنيد؟
اين سؤال كامل و جامعي است، اگر بخواهم به اختصار عرض كنم بايستي شرايط حاضر را هم درنظر بگيريم. زماني كه شما از توافقنامه ايده آل نام مي‌بريد، بايد ديد توافق نامه ايده آل چه مي‌توانست باشد و سپس بسنجيم كه آيا اين توافق نامه به توافق نامه ايده آل نزديك است؟ توافق نامه ايده آل اين است كه اگر طرف مقابل (در اينجا 1+5 در بعد سياسي) حسن نيت مي‌داشتند، بايد فتواي مقام معظم رهبري را فصل الخطاب قرار مي‌دادند. چون اين فتوا هم حكم حكومتي و هم فتواي شرعي است و اتفاق نظر و اجماع در اين خصوص بين علما وجود دارد. يعني جمهوري اسلامي ايران هيچ گاه به دنبال ساخت، انباشت و به‌كارگيري سلاح‌هاي كشتار جمعي از جمله سلاح هسته اي نبوده، نيست و نخواهد بود. ما در جنگ تحميلي وقتي عراق از سلاح شيميايي استفاده كرد، مقابله به مثل نكرديم. در صورتي كه اين امكان را داشتيم كه با سلاح‌هايي كه از آنها بدست آورده بوديم مي‌توانستيم عليه‌شان استفاده كنيم، اما امام (ره) اين اجازه را ندادند. بنابراين ما يك‌بار نشان داديم در عصر حاضر عليرغم توانمندي، پايند اصول هستيم. اما آناني كه در حال حاضر به ديگران نصيحت ميكنند، اينها ناصحاني هستند كه خود مرتكب اين گناه كبيره شدهاند. آمريكا خود دو بمب هسته اي را در ناكازاكي و هيروشيما بكار گرفت. بنابراين اگر ما دنبال يك توافقنامه ايده آل هستيم آنها بايد بگويند كه اين فتوا فصل الخطاب است و ايران به دنبال سلاح هسته اي نيست. فعاليت ايران صلح آميز است. بنابراين پرونده ايران بايد عادي شود و مثل هر عضو NPT و آژانس بايد از حقوقي كه در توافقنامه آژانس و NPT مصرح است، بهره‌مند شود. اما اينچنين نمي‌كنند. به خاطر اينكه ذات آنها اين نيست كه بخواهند با ما همراهمي كنند يا از سر خيرخواهي با ما تعامل كنند. آنها دنبال منافع خود هستند و اگر بتوانند با زور ما را مجبور كنند اين كار را ميكنند. اما 34 سال به شيوه هاي مختلف اينان تلاش كردند ما را وادار به تسليم كنند. جنگ تحميلي، محاصره هاي اقتصادي، فشارهاي گوناگون و... اما اين ملت كه اسوه‌اش حضرت اباعبدا...(ع) است تا امروز با استقامت و مقاومت توانسته سرافرازانه و عزتمندانه، هم در عرصه بينالمللي و هم در منطقه نقش آفريني كند. بنابراين آنها به اين نتيجه رسيدند كه بايد از در تعامل دربيايند؛ اما نمي‌خواهند آن فتوا را فصل الخطاب قرار دهند. البته برايشان مهم است. ميخواهند ببينند چه امتيازات ديگري مي‌توانند بگيرند. اينجاست كه ما بايد شرايط را مورد ارزيابي دقيق قرار دهيم كه در چه شرايطي داريم گفتگو ميكنيم. الان قريب به 11 سال است كه از اين پرونده هسته اي ساختگي مي‌گذرد و ما فراز و نشيب زيادي را پست سر گذاشته‌ايم. بيشترين ميزان ساعت-بازرسي را آژانس بعد از ژاپن از ايران داشته است. اين، ميزان همكاري ما با آژانس را نشان ميدهد و همواره هم در گزارش‌ها اعلام كرده‌اند ما انحرافي به فعاليتهاي غير صلح آميز مشاهده نكرديم. با اين شرايط مي‌توان گفت اين تفاهم نامه مناسبي است. آرماني و ايده آل نيست، اما مناسب است. انتقادهايي در داخل هست. انتقادهاي داخل با نظارتي كه در خارج ميشود، فرق ميكند. انتقاد در داخل نقدهايي است براي اصلاح امر و تذكر و هشدار كه مبادا از اين به بعد كه وارد جزئيات مي‌شويد، ناگهان اتفاقي بيافتد و آنها بخواهند از امتيازات غيرمنصفانه بهره برداري كنند. انتقادها قابل بررسي و پاسخگويي است و ما نسبت به انتقادات با سعه‌صدر برخورد ميكنيم. سياستمدار بايد اين آمادگي و توانايي را داشته باشد كه اين انتقادها را بپذيرد، اما اظهارنظرهاي خارج، خيرخواهانه نيست.
به موجب معاهده NPT كه عضو آن هستيم چه حقوق و تكاليفي براي كشورها درنظر گرفته ميشود؟
معاهده NPT، 10 يا 11 اصل اساسي دارد. آن بندهايي كه اساسي است حق استفاده صلح آميز از فناوري و انرژي هسته اي است. انرژي هسته اي مجموعه پيچيده اي است كه اجزاي مختلفي دارد، از جمله تأمين مطمئن سوخت يك نيروگاه. شما مي‌دانيد كه ساخت نيروگاه 1000 مگاواتي، 4 الي 5 ميليارد دلار هزينه دارد. رقم بسيار بالايي است. اين اصلاً عقلاني نيست كه شما 5-4 ميليارد دلار هزينه كنيد درحاليكه از تأمين سوخت آن مطمئن نباشيد. وقتي NPT تصريح دارد كه اعضاي آن مي‌توانند از انرژي صلح آميز هسته اي استفاده كنند و حق آنهاست و كشورهاي دارنده اين فناوري بايد به اين گونه كشورها كمك كنند، بنابراين حق ماست كه از انرژي هسته اي و از مجموعه فناوري‌هايي كه براي توليد اين انرژي بكار گرفته استفاده كنيم. ما نمي‌توانيم بگوييم كه ميخواهيم نيروگاه هسته اي داشته باشيم و انرژي توليد كنيم حالا شما بياييد بسازيد و خودتان هم اداره كنيد. بنابراين احتجاجي كه در غرب توسط برخي شروع شده اين است كه در NPT به حق غني سازي تصريح نشده است. خيلي چيزها در NPT مصرح نشده، اكتشاف هم تصريح نشده پس كشورها حق اكتشاف ندارند؟ اينها به صورت بديهي و روشن درونش مستتر است. مورد ديگر خلع سلاح است. كساني كه داراي سلاح اتمي هستند هرچه زودتر بايد خودشان را خلع سلاح كنند. 50-40 سال از NPT مي‌گذرد اما متأسفانه تا به امروز عمل نكرده‌اند. همه فشارها، بازرسي‌ها و بهانه‌ها براي اين كشورهاست. در NPT ديده شده كه هر كشوري اگر بخواهد مي‌تواند با اعلام قبلي از NPT خارج شود، مثل كره شمالي. اما ما بارها اعلام كرده‌ايم كه NPT براي ما مهم است و استحكام NPT به عنوان ابزاري كه از عدم انتشار سلاح هسته اي در بين كشورهاي ديگر و به خطر انداختن امنيت كشورهاي ديگر صيانت ميكند، مهم است و ما ميخواهيم كه به NPT هيچ خدشه اي وارد نشود. ما همين موضوع را به خارجي‌ها و آمريكاييها تذكر ميدهيم. در تعامل با ايران نه فقط يك برنده ما هستيم و يك برنده آنها، بلكه برنده ديگر NPT و جامعه بين‌الملل است كه تضمين ميشود عدم انتشار اين سلاح در بين كشورهاي ديگر و اين دستاورد بسيار مهمي است. اما اگر بخواهند به گونه اي غيرمنطقي عمل كنند و در افكار عمومي جا بياندازند كه اينها فقط با فشار و رعب ميخواهند كشورها را براي امنيت سياسي خود وادار كنند كه تمكين كنند به برخي خواسته هاي آنها، در آن صورت افكار عمومي نوع ديگري فكر خواهد كرد.
ما اميدواريم كه اين بار اينها سر عقل بيايند و با استفاده از حكمت سياسي و عقلانيت سياسي پا به ميدان بگذراند. فرصتي كه ملت ايران فراهم كرده، تمام تلاشش اين است كه همه موانع سر راه تعاملات بينالمللي را رفع كند. آنها هم به سهم خود بايد همين كار را بكنند. چون ايران كشور مهمي است و نقش آفرين است، هم در منطقه و هم در جهان و بيش از اين مقابله با ايران نه براي آنها نفعي دارد نه براي جامعه جهاني.
هم در معاهده NPT و هم در اين توافق نامه در خصوص غني سازي حرفي زده نشده است. آنچه از روح اين توافق نامه و نص آن برمي آيد چيست؟ آيا به موجب اين مي‌توانيم غني سازي را ادامه دهيم و با چه كيفيتي؟
عدهاي از عزيزان در داخل اين نقد را ميكنند كه چرا حق غني سازي ما در اين تفاهم نامه به رسميت شناخته نشده است. متأسفانه طرف مقابل هم اظهارنظرهايي كرده كه اين شك و ترديدها را دامن زده است. اما واقعيت چيست؟ اگر ميخواهند غني سازي را بر اساس يك اصل حقوقي كه خدشه اي به آن وارد نشود بپذيرند، عبارت بايد اينچنين مي‌بود: "جمهوري اسلامي حق غني سازي را در خاك خود به عنوان يك حق پذيرفته، دارد و اين قابل انتزاع نيست." اين ايده آل است. اما اينجوري نيامده است. آنها گفته‌اند در مدت 6 ماه توليد 20% را تعليق كنيد اما 5% را مي‌توانيد ادامه دهيد. اين يعني به طور غيرمستقيم و مستتر اذعان ميكنند. از نظر فني اگر بخواهم توضيح دهم، 2 آبشار را درنظر بگيريد كه در هر كدام 164 سانتريفيوژ تشكيل شده است. به آبشار اولي اورانيوم طبيعي وارد ميكنيم و از آن طرف 5% مي‌گيريم. اين 5% را به آبشار دوم تزريق ميكنيم و از آن طرف 20% مي‌گيريم. يك حلقه وصلي بين آبشار اولي و دومي وجود دارد. ما لينك اين دو حلقه را متوقف ميكنيم اما تجهيزات از دور خارج نمي‌شوند و تعطيل نميشود. اين دو آبشار فقط 5% توليد ميكنند. از نظر تكنيكي هم 20% و 5% تفاوتي با هم ندارند.
برنامه اقدام مشترك كي آغاز ميشود؟
قرار شد برنامه‌ها هم‌زمان باشد. آنها برنامه‌هايي براي رفع تحريم‌ها دارند. هر وقت آنها شروع كردند به اقدام ما هم هم‌زمان تعهدات خود را در اين اقدام مشترك شروع ميكنيم.
در اين 6 ماه قرار است چه اتفاقي بيافتد؟
يكي از خواسته‌ها اين است كه 20% را تعليق كنيم. حق غني سازي ما در NPT تصريح نشده اما در آن مستتر است. اين حق براي همه اعضاي NPT و آژانس محفوظ است كه تا هر درجه كه نياز دارند و با هر شيوه اي غني سازي كنند. غني سازي فقط سانتريفيوژ نيست و قبل از سانتريفيوژ، از طريق ديفيوژن انجام مي‌شد. 6-5 روش مختلف هست كه شما مي‌توانيد غني سازي كنيد و اينها نمي‌توانند تعيين كنند كه شما از كدام روش استفاده كنيد. اصلاً چنين چيزي نداريم.
كشورها حق دارند غني سازي بكنند، با هر روشي كه ميخواهند و تشخيص ميدهند اقتصادي است و به هر درجه اي از غناء كه نياز دارند و به هر حجمي كه نيازمندند. بنابراين؛ ما گفتيم كه غنيسازي حدود 5 درصد را مبنا قرار ميدهيم، ادامه ميدهيم براي توليد سوخت رآكتور بوشهر. از قبل هم ما اصولاً 5 درصد فقط توليد ميكرديم. ما بدنبال 20 درصد نبوديم. 5 سال پيش ما به‌دنبال 20 درصد نبوديم. فروردين يا ارديبهشت 88 بود كه جناب آقاي آقازاده رئيس سازمان انرژي اتمي بودند، نامهاي براي آژانس نوشتند، مشابه نامهاي كه زمان آقاي امرالهي به آژانس نوشته شده بود. در بيست و اندي سال پيش كه ما سوخت 20 درصد ميخواهيم. زيرا سوخت رآكتور درحال تمام شدن است.
يكي از بندهاي NPT اين است كه كشورها باهم همكاري تكنولوژيكي و فني دارند؟
بله ما 20 سال پيش پول داديم، سوخت را از آژانس گرفتيم. اتفاقاً آن سال من با دوستان ديگري يك سال در آرژانتين مأمور بوديم. اين بارهم سال 88، اين نامه نوشته شد (يعني در حدود 4 سال و نيم پيش) كه بعد آنها آمدند و براي اين كه سوخت ما را اين بار تأمين كنند، شرط و شروطي گذاشتند كه نظر ما اين بود كه اين شرط و شروط در حاكميت ملي ما خدشه وارد ميكند و ما نميپذيريم. بچههاي خودمان از همان 4 سال و نيم پيش آستينها را بالا زدند و آمدند اين فعاليت را در ايران شروع كردند و الحمدلله الان رآكتور تهران در حال حاضر با صفحات سوخت ساخت جمهوري اسلامي ايران كار ميكند و لازم به ذكر است كه غرب واقعاً به حيرت درآمد. يعني واقعاً يك شاهكار بود. آن زماني كه آنها ميگفتند سوخت 20 درصد به شما ميدهيم ، قرار بود 5/2 سال طول بكشد و كلي هم شرايط داشتند: اورانيومتان را بيرون بدهيد، فلان كار را انجام ندهيد. يك چنين چيزي! ما در عرض 18 ماه از زير صفر شروع كرديم ولي هر هفته بچه ها مينشستند ، جلسه تشكيل ميداديم و اين خود براي من هم يك درسي بود. شهيد شهرياري آمد و كمك كرد، بعضي محاسبات را كسي انجام نداده بود و بلد نبود. زيرا اين براي اولين بار بود كه ميخواستيم اين محاسبات را انجام دهيم، ايشان اين محاسبات را انجام داد. روحش شاد. به هرحال، هر هفته يك جلسه داشتيم و مهندسين و متخصصان 24 ساعته كار ميكردند و توانستند الحمدلله اين صفحات سوخت را بسازند و الان با افتخار ، ما جزء معدود كشورهايي در جهان هستيم كه صفحه سوخت ميسازيم. تكنولوژي بسيار پيچيدهاي دارد. چه بسا از ساخت ميله سوخت هم سختتر است. بنابراين قرار شد ما 20 درصد را تعليق كنيم ، زيرا اصلاً بدنبال 20 درصد نبوديم. آنها به ما سوخت ندادند، خودمان ساختيم . همچنين الان به اندازه كافي ذخيره 20 درصد داريم. صفحات سوخت براي چند سال كار رآكتور را داريم. ما حالا تعليق ميكنيم و اين به مفهوم اينكه ما حق غني سازي 20 درصد خود را واگذار كنيم، نيست. ما داوطلبانه خودمان را به 5 درصد محدود ميكنيم نه اينكه حقمان را واگذار كنيم. در اين 6 ماه فقط آن را تعليق ميكنيم . يكي هم رآكتور آب سنگين اراك است كه گفتند در رآكتور آب سنگين اراك يكسري اقدامات انجام نشود.
پس رآكتور تعطيل نميشود؟
خير، رآكتور آب سنگين اراك با قوت به كار خود ادامه ميدهد. تفاهم شده است براساس خواسته آنها نصب برخي تجهيزات عمده را در اين فاصله 6 ماهه كمي با تأمل پيش خواهيم برد. ولي كارهاي ديگري درحال انجام است. بالاخره رآكتور آب سنگين اراك مجموعه عظيمي است و ما دوست داريم برنامهاي تهيه شود و رآكتور آب سنگين اراك را به هموطنان نشان دهيم تا ببينند كه مهندسين ايراني و فرزندان اين مرز و بوم چه كار فوق العادهاي را انجام دادهاند. درست است كه رآكتور 40 مگاوات است اما عين يك نيروگاه بزرگ است و همه تجهيزات و بخشهاي لازم را داراست. محفظه تحت فشار ، پمپها ، مبدلهاي حرارتي ، اتاق كنترل و ... را دارد و فقط برخي فعاليتهاي آن محدود ميشود. البته اين رآكتور هنوز عملياتي نشده است. هنوز كار ساخت و ساز آن در حال انجام است. برخي ميگويند رآكتور متوقف شده است. بايد بگويم؛ كه رآكتور اصلاً راه نيفتاده است و تا به حال 80 درصد كار آن انجام شده است. هنوز سوختهاي مجازي را وارد نكردهايم. زيرا ابتدا سوختهاي مجازي را وارد ميكنند، تست ميكنند كه به آن تست سرد ميگويند. سپس سوختهاي واقعي را وارد ميكنند.
آقاي دكتر تكليف تحقيق و توسعه چه ميشود؟ آيا در اين 6 ماه قرار است تحقيق و توسعه را نيز تعليق كنيم؟
خوشبختانه در اين تفاهم نامه يكي از نقاط قوت اين است كه هيچ محدوديتي را در تحقيق و توسعه نپذيرفته‌ايم و اين را از قبل هم اعلام كرده بوديم. زيرا تحقيق و توسعه را يكي از اصول حقوق بشر ميدانيم. شما نميتوانيد انسان را از تفكر و كار بازداريد. به خاطر دارم كه در زمان آقاي بوش آنها ميخواستند حتي حق آموزش در دانشگاهها را در رشته مهندسي هستهاي متوقف كنند. مگر ميشود آموزش را در دانشگاهها متوقف كرد. به اين علت كه ممكن است سلاح هستهاي در آينده توليد شود!
پيش بيني شده كه پس از اين 6 ماه گام بعدي چيست؟
بله ، اين 6 ماه دوره اوليه اعتمادسازي است. ما به آنها اعتماد نداريم، آنها نيز مدعياند كه به ما اعتماد ندارند. عدم اعتماد آنها به ما كاملاً گزاف و بيمبنا است. اما ما مي توانيم بگوييم چرا به آنها اعتماد نداريم. در شهر بن در ارتباط با افغانستان ، دوستان ما در وزارت خارجه نشستند و راجع به بحث افغانستان در حدود 10 – 11 سال پيش صحبت كردند. يك تفاهمي صورت گرفت و قرار بود نتايج اين تفاهم‌نامه بصورت برد-برد براي هردو طرف باشد. آنها استفاده خودشان را بردند ولي ما را در ليست محور شرارت قرار دادند. اين علت عدم اعتماد به آنهاست. كشور ايران هيچگاه ناقض عهد نبوده و نيست، براي اين گفته دليل دارم و اثبات مينمايم. نه آن را اخلاقي ميدانيم و نه در بعد سياسي ، آن را درست ميدانيم. زماني كه ما قطعنامه 598 را پذيرفتيم و صدام به كويت حمله كرد، انتظار زيادي بود كه از اين فرصت استفاده كنيم و اقداماتي را عليه عراق انجام دهيم. اما ما نقض عهد نكرديم و مطابق تعهدي كه در 598 داشتيم، عمل كرديم. اما طرف مقابل بارها و بارها نقض عهد نموده است. لذا عدم اعتماد آنها به ما استنادي ندارد. اما عدم اعتماد ما به آنها مستند است. به هرحال، ما اينها را كنار ميگذاريم هرچيزي كه گذشته، گذشته است. ما نگاهمان بايستي به آينده باشد. ما با حسن نيت آمدهايم. اميدواريم كه طرف مقابل هم با حسن نيت آمده باشد و از اين فرصت طلايي كه پيش آمده، واقعاً استفاده نمايد. بنابراين پس از 6 ماه كه دوره اعتمادسازي است، البته در فاصله اين 6 ماه كارشناسان جلساتي را براي كارهاي گام به گام برگزار مينمايند. ما بعداً بايستي اقدامات گام به گام را تعريف كنيم. مقصد نهايي را هم تعريف كرديم. بالاخره به كجا ميخواهيم برسيم؟ دوره ديگري وجود دارد براي اعتمادسازي كه زمان آن دوره هنوز مشخص نشده است و من هم نميخواهم اينجا نظر بدهم و يا عددي را مشخص كنم. به هرحال، برمبناي اين 6 ماه و اقدامات گام به گام ، وارد يك دوره جديد طولانيتر ميشويم، گام به گام جلو ميرويم و هدف رسيدن به يك مقصد نهايي است و اين مقصد نهايي نيز روشن است و بطور خلاصه اين است كه پرونده جمهوري اسلامي ايران يك پرونده عادي ميشود مثل كشورهاي ديگري كه حق استفاده صلح آميز از انرژي هستهاي دارند و نمونه آن كشور ژاپن است. اين داراي بار معنايي است، وقتي ميگويند: مثل ژاپن- آلمان- برزيل- اين معني را داراست و پرونده ما مثل اين كشورها خواهد شد.
تيم مذاكره كننده هستهاي ايران كه با 1+5 مذاكره ميكند، آيا با يك چارچوب مشخص و كاملاً مدون كه انتهاي مشخص دارد، مذاكره ميكند؟تفاهم نامه امضاء ميكنند و پيش ميروند؟ يا اينكه حسب مورد ميروند ببينند كه چه كار خواهند كرد؟ چون گاهي اينطور استنباط ميشود كه ما برنامه روشني نداريم و چانهزني مي كنيم تا ببينيم چه بدست ميآوريم. البته در مذاكرات چانه ميزنيم تا چيزي را بدست آوريم. ولي به هرحال خطوطي را نيز بايد رعايت بكنيم. با چه معيارهايي گروه ما مذاكره ميكنند؟
مكانيزمي براي تصميم سازي وجود دارد. اينكه چه كساني يا چه گروهي مذاكره ميكنند ، اين تصميماتي است كه طي روش و مكانيزمهاي تعريف شده موجود گرفته ميشوند، اين مكانيزمها چارچوب را مشخص كرده و گروه مذاكره كننده با حاشيهاي از آزادي عمل در اين چارچوب حركت ميكنند. عرض و انتهاي مسير مشخص است و نحوه عمل و حركت و چگونگي رسيدن به مقصد به تيم مذاكره كننده بستگي دارد. لذا اين در مكانيزم تصميم سازي روشن است . در شوراي عالي امنيت ملي ، كميته اي به نام كميته هستهاي وجود دارد، دبيرخانه شوراي عالي امنيت ملي مسئول اين كار است و در اين كميته اعضايي از نهادها و مؤسسات مختلف و وزارتخانههاي مختلف وجود دارند. بررسي لازم را انجام ميدهند، چارچوب مورد نظر تعيين ميشود، خطوط قرمز مشخص ميشود، در اختيار مذاكره كننده قرار ميگيرد و شخص مذاكره كننده با ذوق و سليقه خودش سعي ميكند حداكثر منافع را براي كشور لحاظ كرده و بدست آورد.
مشاور امنيتي كاخ سفيد گفته ما قبل از دولت يازدهم مذاكرات امنيتي محرمانهاي با آمريكاييها داشتهايم. آيا صحيح است؟
من هم ميبينم كه در برخي مطبوعات ما نيز اين اخبار منعكس شده است . آقاي ظريف پاسخ دادند كه چنين چيزي وجود نداشته و بهتر است پاسخ مسئولين خودمان را مبنا قرار دهيم. ايشان گفتند مذاكرات محرمانهاي هيچگاه نداشتهايم و اگر مذاكرهاي بوده تنها در حاشيه 1+5 بوده و در سابق مذاكراتي نبوده است و ما همان را مبنا قرار ميدهيم.
درمورد مطالعات ادعايي هم صحبت زياد است. دراين مورد كه ما انفجارهاي خاصي را انجام دادهايم و ... آيا واقعاً چيزي خارج از چارچوب توسط بازرسان آژانس گزارش شده است؟
هنگامي كه آقاي دكتر لاريجاني مسئول مذاكره بودند، ايشان قدم بلندي را براي حل و فصل موضوع برداشته‌اند و مكانيزمي را تحت عنوان مداليته تهيه كردند و از آژانس خواستند تمام سؤالات و درخواستهاي خود را كاملاً بيان كنند. آنها 6 موضوع را مطرح كردند كه آن 6 موضوع پاسخ داده شد كه بخشي از آن موضوعات البته به زمان آقاي جليلي كشيده شد. زمان آقاي جليلي بالاخره اين موضوعات بسته شد. دوره آقاي البرادعي بود، يك سندي هم در آژانس بينالمللي انرژي اتمي منتشر شد مبني بر اينكه ايران پاسخهاي لازم را نسبت به فعاليتهاي هستهاي داده و شك و ترديدها و ابهامات ما را نسبت به فعاليتهاي هستهاياش برطرف كرده است و اين فصل الخطاب بود.
پس از اتمام اين موضوع غربي ها ديدند همه چيز تمام شده است. آن زمان من وين بودم، آنها به مدت سه سال ميگفتند كه شما بالاي 50 درصد غني سازي كردهايد. هرچه ميگفتيم اينها آلودگي است كه در تجهيزات دست دوم وارد شده وجود داشته است، آنها قبول نميكردند. تا بعد از آزمايشات آنها فهميدند كه اورانيومها از كجا آمدهاند. نهايتاً بعد از سه سال اتهام، پذيرفتند كه آلودگي بوده و از خارج وارد شده است. وقتي آنها ديدند كه پرونده بسته شده به فوريت آمريكا مسائلي مثل پيدا شدن لپتاپ و مطالعات ادعايي كه ايران مشغول كلاهكهاي هستهاي است را علم كردند . كلاهك روي موشك سوار ميشود و مي تواند بمب هستهاي _شيميايي، TNT و ... باشد. آنها گفتند كه درحال ساخت كلاهك بزرگي هستيد كه در آن بمب هستهاي را جاي دهيد و ديگر اينكه گفتند شما در حال شبيهسازي انفجارات هستيد و حتي يك انفجار هم انجام دادهايد. اين دو مسئله را مدعي شدند. آژانس حق ورود به اين مسائل را ندارد. اين حق را ندارند كه به توانمندي موشكي و صنايع موشكي ما ورود پيدا كنند. آژانس فقط يك مرجع بينالمللي است براي راستي آزمايي فعاليتهاي صلحآميز كشورها. راجع به موشك و كلاهك و ... حق ورود ندارد.
در زماني كه پروتكل الحاقي را داوطلبانه امضاءكرديم ، آژانس از تأسيسات نظامي پارچين دو بار بازديد بعمل آورد ، نمونهگيري هم كردند (در زمان آقاي لاريجاني و جليلي) و اين مورد بسته شد. آنها دوباره ميگويند كه ما ميخواهيم بازهم از پارچين بازديد كنيم. ادعايي كه آنها ميكنند، ادعايي كاملاً بياساس است. پيشبرد صنعت و فناوري موشكي حق ماست و مطابق منافع مليمان عمل ميكنيم و ربطي هم به آژانس بين المللي انرژي اتمي ندارد و ما هيچ مرجع بينالمللي هم در اين خصوص نداريم.
البته اخيراً با آژانس تفاهم نامهاي را امضاء كرديم . آنها 6 سؤال داشتند، در اين 3 ماه تصميم گرفتيم كه به جهت تلطيف فضا بازهم همكاري بيشتري بكنيم. زيرا همكاري ما همواره برقرار است اما تلطيف فضا مورد نظر ما بود. آنها 6 خواسته داشتند كه در اين مورد تفاهم نامهاي در تهران امضاء شد.1- يكي بازديد از كارخانه توليد آب سنگين اراك بود. 2- بازديد از معدن گچين بندر عباس3- شرح بحث توانمندي ليزري ايران كه اين موضوع از آنجا توسط آژانس مطرح شد كه آقاي احمدي نژاد در سخنراني گفته بودند كه ما توانمندي غنيسازي ليزري را داريم. بله ما داريم در سال 2003 پرونده اين موضوع بسته شده بود. آن زمان گزارش آن را نيز ارائه كردند و تجهيزات آن هم جمعآوري شد. آن زمان غنيسازي را آغاز كرديم و خوشبختانه هردو در مقياس آزمايشگاهي به نتيجه رسيد. بنابراين در دنيا كسي به دنبال غنيسازي ليزري نميرود و مقرون به صرفه نيست ، آن را داوطلبانه كنار گذاشتيم و سانتريفيوژ را برگزيديم و پيشرفت داديم. بنابراين سخنراني آقاي احمدينژاد براين اساس بود كه در گذشته ما به توانمندي ليزري دست يافتهايم. يكي دو سؤال ديگر هم داشتند كه در تفاهم نامه آمده و پاسخ داده خواهد شد.
خبرها و شايعاتي منتشر شده كه برخي متخصصين ما از سازمان جدا ميشوند يا كنار گذاشته شدهاند. آيا اينطور است؟
سازمان قريب به 14000 نيروي فعال دارد كه بيش از 75 درصد آنها ليسانس به بالا هستند ، كمتر مؤسسه دولتي را ميبينيد كه چنين حجمي از پرسنل متخصص و باسواد را داشته باشد. ما هيچ پرسنلي را كنار نگذاشتهايم. اما جابهجايي انجام دادهايم. ما نان كسي را نميبريم.
درمورد شهيد روشن ميگفتند كه در يك مقطع زماني كنار گذاشته شده بودند يا چيزي شبيه به آن؟
اين هم سؤال بسيار بجايي است. رسانهها بيايند و احكام شهيد روشن را منتشر كنند. در سال 89-88 رئيس سازمان انرژي اتمي بودم. قبل از 88 حكم شهيد بزرگوارمان را كه مرد بسيار شريفي بود را داريم كه در چه قسمتي از سازمان كار ميكردند. پس از ورود من به سازمان ايشان را يك فرد متدين، كارشناس و باهوش يافتم و به عنوان هيأت مديره دو شركت بزرگ سازمان انرژي اتمي دو حكم به ايشان دادم. احكام را داريم. بعد هم مديرعاملي براي نطنز نصب كرديم و از ايشان خواستيم كه آقاي شهيد احمديروشن را به عنوان معاون خود حكم بدهند و ايشان تا لحظه شهادت معاون آن شركت در نطنز بودند كه بزرگترين شركت سازمان هم ميباشد.شنيده شده كه در سال 89-88 شهيد روشن را كنار گذاشتهاند ، درصورتي كه اين چنين نبوده و حتماً منظور جابهجايي ايشان به يك سمت بالاتر است.
در فاصلهاي كه تا پايان داريم، چون مباحث تخصصي است، شايد هنوز تصوير كاملي براي بينندگان ايجاد نشده باشد كه بالاخره تكليف تكنولوژي هستهاي و كاربردهاي آن به موجب توافقنامه ژنو در كشور ما چه خواهد شد؟ به هرحال، همانطور كه اشاره كرديد ما از 2003 درگير اين ماجرا هستيم و هم براي ما خسارت داشته و هم عدم النفع داشته كه به نظر من عدم النفعها خيلي بزرگتر از خسارتهايي است كه ما پرداخت كرديم. چون موتورهايمان را به نوعي خاموش و يا دچار مشكل كرد. پايان اين 6 ماه و بعد در توافق بعدي چه وضعيتي را پيش رو داريم و آن مقصدي را كه گفتيم ميخواهيم به سمت آن برويم و اين پلي كه ما را به سمت آن مقصد ميبرد، كجاست و وضعيت چگونه خواهد شد؟
اگر بپرسيد مأموريت اصلي سازمان انرژي اتمي چيست؟ مأموريت اصلي ما تأمين انرژي برق هستهاي به عنوان سهمي از سبد توليد انرژي برق در كشور است. پس مأموريت اصلي ما ساخت نيروگاه است و ما خوشبختانه عليرغم همه اين فشارها كه زمان آقاي بوش فشار عظيمي به روسيه آورد كه نيروگاه بوشهر را راهاندازي نكنند، الحمدلله الان نيروگاه بوشهر سه سال است كه راه اندازي شده و سه ماه است كه بهرهبردار ايراني از آن استفاده مينمايد و اين بطور دائم درحال توليد برق است و اين مسير بدون بازگشت خواهد بود. به قول جناب آقاي دكتر روحاني الان ايران تنها كشور جهان اسلام و منطقه در دارا بودن نيروگاه برق هستهاي مي باشد. البته پاكستان هم هست ولي درحد 120 مگاوات بيشتر نيست.
پنجشنبه 5 دي 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برنا نيوز]
[مشاهده در: www.bornanews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 40]
-
گوناگون
پربازدیدترینها