محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830396740
فكر است يا احساس؟!
واضح آرشیو وب فارسی:ايران ورزشی: فكر است يا احساس؟!
پيام يونسي پور
ممكن است حرفي بزنيم بدون اينكه فكر كرده باشيم اما كمتر پيش مي‌آيد كاري كنيم كه عاقبتش را نسنجيم. گاهي خون راه مغز را پيدا نمي‌كند و در همان قلب تلنبار مي‌شود. كاري مي‌كنيم در لحظه و از روي بي فكري و بعد هم نتيجه‌اش روشن است. چقدر پيش مي‌آيد قلم در دست بگيريم و همان اشتباه گفتاري يا همان اشتباه كرداري را روي كاغذ با مهر و امضا، آن هم بدون تعقل مكتوب كنيم؟ مثل كسي مي‌مانيم كه اول در خيابان بر سر يك شهروند فرياد مي‌زند. بعد با همان بي‌عقلي‌اش قمه مي‌كشد و او را مي‌كشد و بعد همانجا اعتراف نامه‌اي را پر كرده و ممهور مي‌كند.
روزي (كه نه خيلي دير بود و نه خيلي زود) در فدراسيون فوتبال، مرداني دور هم نشستند تا براي تيمي كه قرار بود راهي بازي‌هاي آسيايي و انتخابي المپيك شود، تصميم گيري كنند. حرف‌ها در حد شفاهيات بود. بحث و مشاوره و رايزني و دو دوتا چهارتا كردن‌ها. چيزي مثل همان حرف زدن‌ها. حالايا معقولانه و انديشمندانه بوده يا به دور از تعقل. حرف‌ها زده شد. يكي دكتر ذوالفقارنسب را پيشنهاد داد، يكي ياوري را و پاي محمدي هم دوباره وسط آمد. سرانجام همين فدراسيون از ميان اين سه نفر و سي نفر ديگر كه نامشان روي ميز نشسته بود، به يك اجماع رسيد. يعني علي رضا منصوريان!
اجماع بود يا نظر شخصي؟ علي منصوريان ويژگي‌هاي لازم را براي سرمربيگري تيمي كه بايد خودش را براي مهم‌ترين سال ممكن (1393) آماده مي‌كرد داشت. لااقل از ديدگاه مرداني كه بعد از حرف زدن، به مرحله عمل رسيدند و از مرحله عمل به فاز سوم رفتند و قرارداد منصوريان را مكتوب كردند او كسي بود كه مي‌توانست اميدها را به ايده‌آل‌هاي مورد نظر فدراسيون برساند.
اين هم يك ريسك بود و هم آينده نگري. پشتش يا فكر بود يا احساس. يا خون به مغز فدراسيوني‌ها رسيده بود يا در همان قلب شان تلنبار شده بود تا از روي احساس يك راي بدهند! فدراسيون هر سه مرحله را طي كرده بود. پس تعقل كرده بود. پس محق هستيم بدانيم در پس زمينه و پشت اين تعقل چه دورنمايي خوابيده بود. رسيدن به المپيك؟ آقايي در «اينچئون»؟! فدراسيون تكليف خودش را با انتخابش مي‌دانست؟
پنجشنبه 5 دي 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايران ورزشی]
[مشاهده در: www.iran-varzeshi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
ورزش
پربازدیدترینها