محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830623651
اين فوتبال افتخار ندارد!
واضح آرشیو وب فارسی:رسالت: اين فوتبال افتخار ندارد!
احمد رضا هدايتي - كارشناس ارشد مديريت
از نگاه اسلام، ورزش و تفريحات سالم، شادابي و نشاط را به همراه داشته و قدرت تحمل و ظرفيت انسان در انجام وظايف اجتماعي و حتي ديني او را افزايش مي دهند. علاوه بر آن، اهتمام به ورزش و تفريحات سالم، تصورات نامطلوب را از چهره دين مي زدايد. به همين دليل در موارد مختلف بر اين موضوع تاكيد شده است. رسول گرامي اسلام (ص) در اين خصوص مي فرمايند: “به بازي و سرگرمي بپردازيد، زيرا دوست ندارم سختگيري و خشونت در دينتان مشاهده شود.” و امير مؤمنان حضرت
علي (ع) نيز در تفسير آيه (لا تَنسَ نَصيبَكَ مِن الدُنيا) مي فرمايد: “سلامتي، توانايي، فراغت، جواني، نشاط، بي نيازي و ثروت خود را فراموش نكن و با بهره گيري [سالم] از آنها در پي آخرت باش.” احاديث و روايات متعدد ديگري نيز وجود دارند كه همگي بر ضرورت پرداختن به اين موضوعات يعني ورزش، تفريح، سلامت و تندرستي دلالت دارند و حتي در اسلام به مصاديقي مانند شنا، تيراندازي و اسب سواري كه از ورزش ها و تفريحات سالم آن روزگار به شمار مي روند، نيز اشاره شده است. با اين حال در بسياري از موارد بر ضرورت رعايت تعادل در پرداختن به اين موضوعات هم تأكيد شده است. به عنوان مثال؛ امام صادق (ع) مي‌فرمايد: “بكوشيد شبانه روز خود را در چهار بخش تنظيم كنيد؛ بخشي را براي مناجات با خدا، بخشي را براي تأمين هزينه زندگي، بخشي را براي همنشيني با برادران و دوستان مورد اعتمادي كه با صفاي باطن در عيب زدايي شما سهم دارند و بخشي را براي
لذت جويي حلال (تفريحات سالم).”
به اين ترتيب هيچ كس نمي تواند منكر نياز بشر به اين گونه موارد (ورزش، تفريح و سرگرمي) باشد، مشروط بر آنكه اولاً سالم و حلال باشد، ثانياً متعادل و منطقي باشد، ثالثاً متضمن حفظ اخلاقيات در جامعه باشد و رابعاً همان گونه كه امام اول شيعيان
مي فرمايد: “سرور و شادماني مايه انبساط روان و افزايش طراوت است.” به ارتقاي اين ويژگي ها در انسان منجر گردد. بنا بر اين هر گونه تفريح و يا حتي هر ورزشي كه عاري از ويژگي هاي مذكور باشد، نمي تواند مطلوب دين و جامعه تلقي شود. با اين حساب آيا همه
ورزش ها و تفريحاتي را كه به آن مي پردازيم،
مي توانيم در اين رديف قرار دهيم؟ به طور خاص آيا فوتبال
پر حاشيه بزرگسالان ما از تمام ويژگي هاي مورد اشاره برخوردار است؟ اين سئوال و ده ها سئوال مشابه ديگر، مواردي هستند كه اين روزها پاسخ به آنها در سايه تب فوتبال، مورد غفلت قرار گرفته است و به همين دليل از اين ورزش پرطرفدار، چهره اي را به تصوير كشيده كه با جرأت مي توان گفت: “اين فوتبال افتخار ندارد!” زيرا آسيب شناسي و ارزيابي متن و حواشي فوتبال باشگاهي در سطح حرفه اي بزرگسالان كشور، بيانگر ناهنجاري‌هاي متعدد و مختلفي است كه
نه تنها با ارزش هاي ديني و اجتماعي ما تطبيق ندارد، بلكه گاهي مايه يأس و شرمساري است!
البته ترديدي وجود ندارد كه جامعه ورزشي ايران يكي از پر افتخارترين و سالم ترين جوامع ورزشي در سطح دنياست و لذا قصد نداريم همه عرصه هاي ورزشي كشور و يا حتي همه بخش هاي فوتبال را متصف به صفات مورد اشاره معرفي كنيم و يا بالعكس مدعي سلامت كامل ساير عرصه ها و رشته هاي ورزشي شويم، اما ترديدي وجود ندارد كه به علت كم توجهي برخي از مسئولين و دست اندركاران ذيربط، فوتبال فعلي ما در حال حاضر پر حاشيه ترين و مسئله سازترين بخش ورزشي كشور است. براي اثبات اين موضوع شايسته است مسائل مطرح در اين زمينه در ابعاد مختلف ملي و فراملي مورد توجه و بررسي قرار گيرد تا روشن شود چرا برخي از سفيران فرهنگي كشور (ورزشكاران عرصه رقابت هاي ورزشي جهان) تا اين حد محبوبيت خود در جامعه را خدشه دار ساخته اند و چرا در باره فوتبال اين گونه قضاوت مي شود؟ در اين رابطه قبل از هر چيز توجه به اين نكته ضروري است كه اكثر ورزشكاران ما در رشته هاي مختلف ورزشي، همواره مورد علاقه و احترام مردم قرار داشته و از همين رو در بسياري از موارد، خواسته يا نا خواسته مسئوليت مهم الگوسازي رفتاري و اخلاقي در جامعه را نيز بر عهده دارند. علاوه بر اين در عرصه رقابت هاي ورزشي بين المللي هم، اين انتظار از آنان وجود دارد كه ضمن تلاش براي كسب عنوان قهرماني، فراموش نكنند كه نقش سفير فرهنگي ايران و اسلام را نيز بر دوش مي كشند و به ياد داشته باشند اين نقش آفريني مستلزم برخورداري از صفاتي است كه مي تواند شرايط و شايستگي هاي لازم براي پذيرش اين مسئوليت بزرگ را فراهم سازد و اين در حالي است كه متاسفانه برخي از ورزشكاران بويژه برخي از فوتباليست ها و هواداران آنها و همچنين گروهي از تماشاگران مسابقات ورزشي كشور، از توجه به آن غفلت كرده اند.براي درك بهتر اين موضوع و به عنوان نمونه بايد به رفتار برخي از ورزشكاران اشاره شود كه گاهي با پنهان سازي يا حتي ترك انجام تكاليف شرعي خود (مانند فريضه نماز يا امر به معروف و نهي از منكر) در خارج و حتي داخل كشور، به شكلي عمل مي كنند كه گويي از مسلماني خود شرمنده اند و متقابلاً بايد به رفتار آن فوتباليست معروف و محبوب اروپايي اشاره شود كه در پي كسب پيروزي، بي پروا و در برابر چشم همگان سر بر سجده شكر مي گذارد و در توجيه رفتار خويش در مصاحبه با خبرنگاران، با افتخار از رفتن به مسجد، خواندن نماز و مسلماني خود سخن بر زبان مي راند.
در نمونه‌اي ديگر بايد از آن بانوان ورزشكار ايراني سخن گفت كه با غيرت و حميتي مثال زدني، به هنگام مواجه شدن با خواسته داور مبني بر عدم استفاده از حجاب در جريان مسابقات، حفظ اصول و ارزش هاي ديني و اجتماعي خود را بر شركت در مسابقه ترجيح داده و از صحنه رقابت خارج مي شوند. نكته قابل تأمل ديگر اين است كه مگر قرار نيست ما الگو بودن را تمرين كنيم و به الگويي براي ديگران تبديل شويم؟ پس علت تقليد كوركورانه برخي از فوتباليست هاي ما از سبك و سياق رفتاري و شكل ظاهري ورزشكاران خارجي چيست؟ چه چيزي سبب مي شود كه نقش تاريخي تمدن ايراني در
فرهنگ سازي و همچنين ارزش هاي غني ديني و اجتماعي خود را فراموش كنيم در حالي كه بيگانگان بر ترويج ضد ارزش هاي خود اصرار دارند؟ آيا واقعاً تقليد رفتار اجتماعي بيگانگان مي تواند نقش مؤثري در ارتقاي علمي و معرفتي و يا حتي تكنيكي ورزشكاران ما داشته باشد؟ آيا افكار عمومي جامعه، افتخاري بر اين تقليد ساده لوحانه متصور است؟ اين ورزش فقط يك بازي بچگانه است وقتي در جايگاه يك فوتباليست مسلمان ايراني، نقش و رسالت فرهنگي خودرا درك نكرده و باور نداريم، با اينكه مي دانيم تاريخ همواره از منش و رفتار و اخلاق جوانمردانه، صادقانه و خالصانه ورزشكاراني مانند پورياي ولي يا جهان پهلوان تختي كه در اوج قدرت، با فروتني تمام در برابر مردم ظاهر مي شدند، به نيكي ياد كرده است. پس چه مي شود كه برخي از فوتباليست هاي ما بلافاصله پس از كسب اندكي معروفيت و محبوبيت، وظايف خود نسبت به كشور و جامعه و رسالت ملي و ديني خود و اخلاق، رفتار و منش پهلواني را فراموش مي كنند؟
بديهي است بازيكنان اين فوتبال محبوبيت و مقبوليت خود را از دست خواهند داد وقتي غيرت و تعصب ملي را از ياد مي برند و مغرورانه و بدون توجه به وضعيت قشر مستضعفي كه با حمايت آنها به چنين موقعيتي دست يافته اند، دستمزدهاي آنچناني طلب مي كنند و براي خود زندگي هاي اسراف گونه، تجملاتي و پرهزينه را برمي گزينند. فوتبال ما افتخار ندارد وقتي در انتخاب بازيكنان واجد شرايط ايراني، ضابطه و شايسته سالاري جاي خود را به رابطه ها و رانت ها مي دهد و متقابلاً به مدد پرداخت پول هاي كلان، تلاش مي كنيم تا به جاي تربيت و استفاده از توانمندي هاي جوانان ايراني، با به كار گرفتن بازيكن خارجي براي خود پيروزي كسب كنيم. فوتبال ما گرفتار بيماري است وقتي گفته مي شود برخي فوتباليست هاي ما حاضر مي شوند در برابر دريافت پول از صاحبان قدرت و ثروت مطابق ميل آنان بازي كنند و داوران ما حاضر مي شوند با همين شيوه ناجوانمردانه حق را ناحق و ناحق را حق جلوه دهند! فوتبال ما همه ارزش هاي افتخارآفرين خود را از دست خواهد داد وقتي صاحبان ثروت و قدرت به خود اجازه مي دهند بازيكنان را به مثابه يك كالاي تجاري بين خود خريد و فروش كنند و مسئولين و دست اندركاران آن صرفاً با نگاه مادي به بازيكنان خود مي نگرند و آنها را با معيار پول
قيمت گذاري مي كنند. فوتبال ما جذابيت خود را از دست مي دهد وقتي بازيكنان ما تلاش مي كنند تا به جاي همدلي و بازي تيمي، به هر شكل ممكن افتخار گل زدن و كسب موفقيت ها را به نام خود ثبت كنند يا هنگامي كه يكديگر را تخريب مي كنند و در برخورد با داور يا ساير بازيكنان، اخلاق ورزشي را فراموش مي نمايند. ديدن اين ورزش، ديگر نمي تواند براي علاقه مندان آن يك تفريح سالم و براي تماشاگران آن يك اوقات فراغت سالم تلقي شود هنگامي كه با ناسزاگويي و بداخلاقي هاي غير ورزشي هواداران
تيم ها توأم باشد و به تخريب اموال بيت المال منجر گردد و ديگر ورزشي سالم نيست وقتي شرط بندي در لايه هاي جسم و روحش لانه كرده باشد.
نگاه ما به فوتبال، يك نگاه جهان سومي خواهد بود وقتي صرفاً با نگاه ابزاري و سرگرمي به ورزش بنگريم و اين نگاه در قياس، بر اهميت، ضرورت و جايگاه علم و دانش كه متضمن رشد و پيشرفت جامعه و كشور است، برتري مي يابد. بنا بر اين بايد به ياد داشته باشيم كه تماشا كردن، ورزش نيست و راه انداختن مسابقات ورزشي و حضور تماشاگران در استاديوم هاي ورزشي بيشتر جنبه سرگرمي و تفريحي دارد و لذا تداوم آن با وجود چنين مشكلاتي نه تنها مي تواند افتخارات ورزش فوتبال، بلكه دستاوردهاي غرور آفرين كشور در ساير عرصه هاي ورزشي را نيز تحت الشعاع قرار داده و مانع استفاده بهينه از ظرفيت هاي فراوان موجود در اين زمينه گردد.
و كلام آخر اينكه نشاط و پويايي، فقط فوتبال نيست و لذا نبايد به گونه اي عمل كنيم كه عرصه علم و دانش و موقعيت و جايگاه دانشمندان و متخصصين كشور در سايه مسائل و موضوعاتي مانند ورزش فوتبال به حاشيه رانده شود، چرا كه ارتقاي سطح سلامت و شادي و نشاط جامعه از طريق ورزش، خود در جهت رشد و تعالي همه جانبه انسان ها و تامين ساير نيازهاي مادي و معنوي انسان از جمله ظرفيت سازي براي كسب علم و دانش، هدف‌گذاري شده اند.
چهارشنبه 4 دي 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: رسالت]
[مشاهده در: www.resalat-news.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 52]
-
گوناگون
پربازدیدترینها