محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830836831
اولين نامي كه در ايران شناسنامه گرفت
واضح آرشیو وب فارسی:الف: اولين نامي كه در ايران شناسنامه گرفت
سوم دي ماه ۱۲۹۷ اولين شناسنامه ايراني صادر شد؛ شناسنامه‌اي كه صاحب آن دختري به نام فاطمه بود و صاحب شماره شناسنامه يك شد تا اين روز براي هميشه روز ثبت احوال در ايران نام بگيرد.
به گزارش مجله مهر، تا كمتر از ۱۰۰ سال قبل نه خبري از سجل و شناسنامه بود، نه سازماني كه تولد و مرگ و ازدواج و طلاق را ثبت كند. به جاي آن، روحانيون، ريش سفيدان محله يا بزرگان قوم بودند كه تا قبل از رواج شناسنامه به سبك اروپايي ها، وقايع تولد را در كتاب هاي مقدس ثبت مي كردند.
اما با توسعه شهرها و روستاها و افزايش جمعيت كشور نياز به سازمان و تشكيلاتي براي ثبت وقايع حياتي در دولت وقت احساس شد و به تدريج فكر تشكيل سازمان متولي ثبت ولادت و وفات و حتي صدور شناسنامه براي اتباع كشور قوت گرفت. به طوري كه ابتدا سندي با ۴۱ ماده در سال ۱۲۹۷ هجري شمسي به تصويب هيات وزيران رسيد و اداره‌اي به نام سجل احوال در وزارت داخله (كشور) وقت به وجود آمد؛ بعد از تشكيل اين اداره اولين شناسنامه به شماره ۱ در بخش ۲ تهران در تاريخ ۳دي ماه ۱۲۹۷ هجري شمسي به نام فاطمه ايراني صادر شد.
داستان اين بود كه در تاريخ سوم اسفند ۱۲۹۵به پيشنهاد "نصرت الدوله "وزير دادگستري، تصويب نامه اي درباره ثبت احوال از نظر دولت گذشت كه مقرر شد از تاريخ ۱۵ آذر ۱۲۹۸براي گرفتن تعرفه انتخابات، گذرنامه، جواز حمل و نقل، اقامه دعوي و گرفتن حواله پولي، از اشخاص مطالبه به قولي سجل احوال بشود.
اداره سجل احوال زير نظر بلديه آن زمان يعني همان شهرداري امروزي تشكيل شد و اوراق سجل احوال را كه گرفتن آن اختياري بود در كلانتريها در اختيار مردم مي گذاشتند. در فروردين ۱۳۰۰خورشيدي، بلديه تهران (شهرداري) به دستور "سيد ضياء طباطبايي"نخست وزير درصدد تهيه آمار ساكنين پايتخت، شهرري و شميران بر آمد و بالاخره دفتري در شهرداري با عنوان "اداره احصائيه و سجل احوال"تاسيس شد.
در اين دفتر فرمي به عنوان "احصائيه و نفوس شهر تهران" به چاپ رسيد كه در آن براي نام، نام خانوادگي (كه در آن زمان كمتر كسي نام خانوادگي داشت و مردم به هنگام دريافت ورقه هويت براي خود نام فاميل انتخاب مي كردند.)، لقب، سن، تابعيت، مذهب، زادگاه، همسر و فرزندان ستون‌هاي جداگانه اي تنظيم گرديده بود و ماموران آمار با در دست داشتن اين اوراق در ساعات روز در خانه ها را مي كوبيدند و با پرسش از رئيس خانواده، اوراق را پر مي كردند، هر چند اغلب خانواده ها در منازل خود را به روي ماموران آمار نمي گشودند و يا پاسخ درست نمي گفتند.
از طرفي دولت از طريق وزارت امور خارجه از سفارتخانه هاي خارجي مقيم تهران نيز خواست كه به كاركنان خارجي و ايراني خود دستور دهند كه با ماموران سجل احوال و احصائيه در دادن اطلاعات لازم همكاري نمايند. ادامه كار احصائيه، از فروردين ۱۳۰۱منتهي به گرفتن ورقه سجل احوال(ورقه هويت يا شناسنامه) گرديد كه زير نظر اداره نظميه(شهرباني) آن هم فقط در تهران انجام مي شد. گرفتن ورقه سجل احوال اختياري بود و اين ورقه را هر كسي مي توانست از كميسري آن زمان (كلانتري)محل خود دريافت كند.
از سال ۱۳۰۳ اداره سجل احوال تابع وزارت كشور شد و دفاتر آن در شهرستان‌ها نيز شروع به كار كرد. حتي پس از تصويب قانون سربازگيري (نظام وظيفه)درسال ۱۳۰۴،براي فراخواني سربازان از روي شناسنامه اقدام مي شد و اداره سجل احوال هر شهر فهرست مشمولان خدمت سربازي را در اختيار اداره نظام وظيفه مي گذاشت. نخستين دوره مشمولان كه به سربازي فراخوانده شدند،متولدين ۱۲۸۴خورشيدي بودند كه در سال ۱۳۰۶به خدمت رفتند و گرفتن شناسنامه از سال ۱۳۰۶خورشيدي طبق قانون مصوب بهمن ماه اجباري شد.
گزينش نام خانوادگي نيز، معمولا از چند روش پيروي مي‌كرد كه يكي از آنها پيشه نياكان در يك قوم است. محل اسكان قوم و نام يا شهرت بزرگ خاندان (پدر، پدربزرگ، جد)، از ديگر شيوه‌هاي متداول انتخاب نام خانوادگي بوده است. گاهي هم يك نام خانوادگي بر اساس شغل يا حرفه (همچون صراف، جواهريان، پزشكزاد) يا يك ويژگي بدني يا فيزيكي (خوش‌چهره، قهرمان) بازمي‌گشت.
در نهايت و با تصويب قانون مدني كشور در سال ۱۳۱۳ ثبت نام خانوادگي نيز، اجباري شد. بر اساس قانون، سرپرست خانواده بايد براي خانواده خود نام‌خانوادگي انتخاب مي‌كرد و نام خانوادگي انتخاب شده از سوي وي به ساير افراد خانواده‌اش هم اطلاق مي‌شد. و از آن زمان تاكنون بيش از چهار نسل از ايرانيان به اين نام‌هاي خانوادگي خوانده مي‌شوند.
سه شنبه 3 دي 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[مشاهده در: www.alef.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها