تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1848593811
راههاي تشخيص ورزشكاران سرعتي و استقامتي
واضح آرشیو وب فارسی:باشگاه خبرنگاران جوان: راههاي تشخيص ورزشكاران سرعتي و استقامتي
بر اساس تازه‌ترين پژوهش علمي راههاي تشخيص ورزشكاران سرعتي و استقامتي مشخص شد.
به گزارش گروه ورزشي باشگاه خبرنگاران وبه نقل از روابط عمومي فدراسيون دوچرخه سواري؛ تار هاي عضلاني از نظر عملكرد بسيار متفاوتند و بطور كلي به دو دسته تار هاي تند انقباض و كند انقباض تقسيم ميشوند و از نظر نسبت اين تارها تفاوتي بين مردان و زنان وجود ندارد.
الف) تارهاي كند انقباض ( S.T ): يا تارهاي تيره و قرمز كه تارهاي نوع I هم گفته مي شوند و اين تارها استقامتي هستند و در رشته هاي استقامتي كارايي دارند. تارهاي عضلاني كند انقباض داراي سيستم مويرگي غني هستند و اساسا از دستگاه هوازي انرژي دريافت مي كنند. بنابر اين ظرفيت هوازي بالا و بي هوازي محدود دارند. اين تارها نسبتا كند عمل مي كنند و براحتي خسته نمي شوند و قادرند براي مدت طولاني در ورزش هاي استقامتي به فعاليت ادامه دهند.
ب) تارهاي تند انقباض ( F.T ): يا تارهاي روشن و سفيد كه تارهاي نوع II نيز گفته مي شوند. اين تارها سرعتي بوده و در رشته هاي سرعتي كارايي دارند. اين تارها به ميزان كمتر داراي مويرگ هستند و از دستگاه بي هوازي انرژي دريافت مي كنند و در فعاليت هاي انفجاري و سرعتي اهميت دارند. البته اين تارها چون فعاليت هاي سريع دارند به آساني هم خسته مي شوند و براي مدت كوتاهي قادر به ادامه فعاليت هستند.
تارهاي نوع II به دو دسته نوع IIa و نوع IIb تقسيم مي شوند. تارهاي نوع IIa مي توانند علاوه بر عملكرد بي هوازي، انرژي هوازي را نيز تامين كنند و در طي ورزش استقامتي از تارهاي نوع I پشتيباني كنند. تارهاي نوع IIb كاملا بي هوازي هستند و هيچگونه عملكردي در فعاليت هاي استقامتي ندارند.
نسبت تارهاي عضلاني قرمز به سفيد
نسبت اين تارها ممكن است در افراد مختلف كاملا متفاوت باشد اما ميزان تارهاي عضلاني در هر فرد اصولا غير قابل تغيير است. بنا بر اين هر انساني از بدو تولد مناسب فعاليت در رشته هاي سرعتي يا استقامتي متولد مي شود. در دونده هاي نيمه استقامت نسبت تارهاي قرمز و سفيد 50 به 50 است، در حاليكه در دونده هاي ماراتن ممكن است نسبت تارهاي قرمز به سفيد 90 به 10 باشد. تركيب تار عضلاني تعيين مي كند كه ورزشكار سرعتي است يا استقامتي اما اين وضعيت تا حدودي قابل تغيير است. با تبعيت از يك برنامه تمريني هدفمند، ورزشكاران سرعتي مي توانند ظرفيت استقامتي خود را افزايش دهند.
با انجام تمرينات صحيح مي توان نسبت تارهاي قرمز به سفيد را افزايش داد. به بيان ساده تر محرك تمرين مي تواند تارهاي سفيد را به تارهاي قرمز باز سازي كند. اما عكس اين حالت ممكن نيست يعني ورزشكار استقامتي نمي تواند تارهاي عضلاني خود را با انجام فعاليت هاي سرعتي تغيير دهد. ورزشكاران استقامتي برجسته همواره از نظر سرعتي ضعيف هستند.
اما ورزشكاران سرعتي ممكن است بخوبي به يك ورزشكار استقامتي موفق تبديل شوند. اما افزايش استقامت به قيمت كاهش ميزان توان سرعتي شان تمام مي شود. ظرفيت استقامتي را مي توان در سنين بالاتر حفظ كرد اما عملكرد سرعتي را نمي توان با افزايش سن حفظ نمود.
1-تشخيص از طريق فيزيك بدن و حجم توده عضلاني:
دوچرخه سوار سرعتي: بزرگ و نسبتا سنگين 80 تا 90 كيلو گرم وكاملا عضلاني، در باره اينگونه دوچرخه سواران گفته مي شود كه او مشكل بتواند سربالايي پا بزند و موفقيت او فقط در مسير هاي كفي امكان پذير است.
دوچرخه سوار سربالارو: نسبتا كوتاه قد و سبك 55 تا 65 كيلو گرم و كمتر عضلاني، در باره اينگونه دوچرخه سواران گفته مي شود كه مي توانند در تورهاي چند مرحله اي نيمه مشكل رهبر باشند و در تور هاي مشكل تر بهتر است كمك كننده باشند، اما اگر او تايم تريل را خوب براند و داراي توانايي خوبي در سر بالايي باشد مي توان از او به عنوان رهبر نيز استفاده كرد.
دوچرخه سوار تركيبي: اين افراد در ورزش دوچرخه سواري كاملا استثناء هستند و قادرند سرعت، تايم تريل و سربالايي را بخوبي پا بزنند.
2-تشخيص از طريق تست گرفتن:
الف) معاينات جامع تشخيص عملكرد (KLD)
آزمون ها و وارسي هائي است كه وضعيت فعلي قابليت عملكرد را مي سنجند. تشخيص عملكرد بايد جامع باشد و حداقل شامل آزمون عملكردي (آزمون كانكاني)، اندازه گيري ميزان چربي بدن و آزمايشات خون باشد. پرسش هاي پزشك از ورزشكار در مورد ناراحتي ها، بيماريها و آسيب ها جزء ديگري از معاينات KLD است.
آزمون ها همواره مي بايست بر روي دستگاه هاي يكسان و با روش يكسان و توسط يك نفر انجام شود تا امكان مقايسه داده ها وجود داشته باشد. از جمله آزمون هاي KLD، اندازه گيري چربي بدن، آزمايشات خون و آزمون كانكاني، مي باشد كه توضيح داده مي شود.
3- اندازه گيري چربي بدن
اندازه چربي بدن، شاخصي گويا براي سلامت و پيش شرط هاي عملكردي است. ميزان چربي توصيه شده براي ورزشكاران استقامتي در فصل مسابقه براي مردان در سطح قهرماني 4 تا 6 درصد است و در فصل خارج از مسابقه 2 تا 3 درصد بيشتر از اين مقدار است و براي ورزشكاران سرعتي ميزان چربي بدن كمتر از اين مقادير بايد باشد. زياده روي در كاهش وزن خطرناك است و منجر به بي اشتهائي عصبي مي شود. ميزان چربي در زنان با توجه به ويژگي هاي ژنتيكي اساساً بالاتر است و خطر بي اشتهائي عصبي براي زنان بيشتر از مردان است.
4-آزمايشات خون
خون در ارتباط با حيات و عملكرد وظايف مهمي دارد توصيه مي شود در فواصل زماني معين، آزمايش خون انجام شود. مي بايست ميزان اسيد اوريك، اوره، گلوكز، كلسترول (چربي خون)، رسوب خون، هماتوكريت (غلظت خون) و منيزيم در خون اندازه گرفته شود و براي اينكار مي بايست با پزشك مشورت كرد.
5- آزمون كانكاني
بخش عملياتي آزمون كانكاني بشرح زير است. ورزشكار بايد شرايط انجام تست را رعايت كرده و با استراحت كافي از آمادگي لازم جهت انجام تست برخوردار باشد. حدود 15 تا 20 دقيقه بدن خود را گرم مي كند، سپس آزمون اصلي در يك پيست دوميداني 400 متري كه دو نقطه 200 متر در آن مشخص شده است انجام مي شود.
در هر نقطه يعني پس از 200 متر ضربان قلب و زمان طي مسافت 200 متر ثبت مي شود. با استفاده از زمان طي كردن هر 200 متر سرعت ورزشكار بدست مي آيد. نكته مهم در آزمون ورزشكار است كه مي بايست هر 200 متر كه مي گذرد سرعت خود را در حد 2 ثانيه افزايش دهد و آنرا حفظ كند تا پايان 200 متر و براي 200 متر بعدي هم به همين ترتيب عمل كند. ورزشكاران ورزيده 200 متر اول را با زمان 60 ثانيه شروع مي كنند و غير ورزيده ها با 70 ثانيه و پس از هر 200 متر ضربان قلب و زمان طي نمودن 200 متر به آزمونگر اعلام مي گردد.
ورزشكار پس از استارت با استفاده از كرنومتر خود هر بار كه به آزمونگر مي رسد زمان كلي طي شده را مي گويد بعد آزمونگران زمان هر 200 متر را محاسبه مي كنند. تعداد 12 تا 16 مورد ضربان و سرعت يا زمان ثبت مي شود و مسافت طي شده 2400 تا 3200 متر است و اين دامنه اعداد براي ورزشكاران مختلف است كه تا چه زماني بتواند پس از هر 200 متر سرعت خود را افزايش دهد و به جائي برسد كه ديگر قادر به ادامه مسير با افزايش سرعت نباشد، يعني ضربان قلب افزايش مي يابد اما سرعت افزايش نمي يابد.
پس از آزمون اعداد بدست آمده را روي محور مختصات رسم مي كنيم بطوريكه محور Xها نشان دهنده سرعت برحسب كيلومتر بر ساعت كه از تبديل زمان هاي بدست آمده تعيين مي شود. مثلاً 50 ثانيه زمان يك 200 متر يعني سرعت 4/14 كيلومتر بر ساعت و بر روي محورyها ضربان قلب رسم مي شود. سپس نقاط بدست آمده روي محور مختصات را بهم وصل مي كنيم و نمودار درجائي كه از حالت خطي خارج شود و رو به پائين بشكند، اين نقطه، نقطه مرز آستانه بي هوازي است و ورزشكار بايد اين عدد را بداند و به كمك مربي برنامه تمريني او تعيين شود.
البته انجام اين آزمون تجربه بسيار بالايي را مي خواهد در 25 درصد موارد نمي توان نقطه شكستن را بخوبي پيدا كرد.
ب) آزمون تعيين حداكثر ضربان قلب و آستانه لاكتات:
داشتن حداكثر ضربان قلب هر ورزشكار براي تعيين سطوح برنامه هاي تمريني او لازم است، هرچند با داشتن سن هر فرد مي توان حداكثر ضربان قلب او را تعيين كرد اما شايد دقت كافي را نداشته باشد. براي اجراي تست حداكثر ضربان قلب و آستانه لاكتات، دوچرخه ارگومتري يا دوچرخه ثابت (قرقره)، ضربان سنج، سرعت سنج، دورپاسنج (Cadence) و كرنومتر لازم است.
روز انجام تست از قبل به ورزشكار اطلاع داده مي شود و تقريباً مشابه شرايط روز قبل از مسابقه است. يعني نبايد تمرين كرده باشد، استراحت مناسب داشته باشد و ... در ضمن گواهي سلامت عمومي از پزشك نيز لازم است.
مراحل انجام تست:
1-گرم كردن با ضربان 110 و دور پاي 90 با خودرو 42/17 به مدت 30-20 دقيقه.
2-رساندن ضربان به 130 و دور پاي 60 با خودرو 53/16,15 و سرعت تقريباً 40 كيلومتر.
3-پس از رسيدن به سرعت 40 كيلومتر هر 2 دقيقه 2 كيلومتر سرعت را افزايش مي دهيم به تعداد (8-4) افزايش و با حفظ سرعت در مدت تعيين شده سپس از روي سرعت تنفس مي فهميم ورزشكار وارد مرحله بي هوازي شده و اسيد لاكتيك توليد مي شود. نقطه اي كه ضربان بالا مي رود اما سرعت افزايش نمي يابد برابر ضربان آستانه است.
4-در ادامه به جائي مي رسيم كه ضربان بالا مي رود اما سرعت را نمي توان افزايش داد در اين حالت يك اسپرنيت 30 ثانيه اي با تمام قدرت انجام مي شود.
5-آخرين ضرباني كه بدست مي آيد، حداكثر ضربان قلب اوست و اين حداكثر ضربان با تمرينات تغيير نمي كند و ثابت است. حداكثر ضربان و تعداد گلبولهاي قرمز ژنتيكي و مادرزادي است. ممكن است حداكثر ضربان قلب يك ورزشكار حرفه اي مقداري كمتر از حداكثر ضربان قلب يك فرد مبتدي باشد.
ج) روش ديگر تعيين حداكثر ضربان قلب بر روي دوچرخه ثابت:
پس از 20-10 دقيقه گرم كردن بدن، به مدت 4-3 دقيقه حداكثر تلاش بر روي دوچرخه ثابت انجام مي شود. بعد به مدت 30-20 ثانيه يك اسپرنيت با آخرين توان انجام مي شود و ضربان ثبت شده حداكثر ضربان قلب شخص است. مي بايست براي تعيين حداكثر ضربان قلب يك ورزشكار بيش از يكبار و در چند نوبت آزمون انجام شود.
د) آزمون تعيين ضربان آستانه لاكتات (كانكاني) در جاده:
اينكار بر روي دوچرخه و در يك جاده صاف بصورت 5 كيلومتر رفت و 5 كيلومتر برگشت انجام مي شود.
1-گرم كردن به مدت 30-20 دقيقه
2-مسافت 5 كيلومتر رفت و 5 كيلومتر برگشت با طبق 53 و خودرو آزاد با حداكثر توان
3-بدست آوردن ميانگين ضربان در اين مدت 10 كيلومتر رفت و برگشت
4-ميانگين بدست آمده ضربدر عدد ثابت 05/1و عدد بدست آمده برابر ضربان آستانه بي هوازي يا كانكاني است.
ه) آزمون 12 دقيقه اي كوپر ( پيش بيني Vo2Max ورزشكار):
براي تعيين ظرفيت استقامتي و حداكثر اكسيژن مصرفي ورزشكار اين تست انجام مي شود. در يك پيست دو و ميداني 400 متري كه هر 50 متر آن علامت گذاري شده باشد به كمك كرنومتر مسافت طي شده در مدت زمان 12 دقيقه ثبت مي گردد و با استفاده از فرمول حداكثر اكسيژن مصرفي ورزشكار مشخص و با توجه به جدول شاخص وضعيت آمادگي ورزشكار تعيين مي شود.
Vo2Max= ( مسافت طي شده به متر – 504.9)/ 44.73
و) تست دوي سرعت چندگانه ((Multiple Sprint Test:
براي انجام اين تست يك مسير مستقيم 40 متري را با مخروط علامت گذاري مي كنيم سپس ورزشكار 6 بار دو سرعت 40 متر را با 30 ثانيه استراحت بين هر استارت انجام مي دهد با داشتن زمان هاي ثبت شده، سريعترين زمان دويدن ضربدر 6 سرعت ايده آل مي شود.
اختلاف ميان زمان هاي كل و ايده آل سطح خستگي ورزشكار را نشان مي دهد، اختلاف ميان زمان هاي كل و ايده آل كمتر از 8/0 ثانيه يك رتبه بسيار عالي براي يك ورزشكار با تجربه است. براي قضاوت مي توان نتايج را با ركوردهاي قبلي مقايسه كرد.
بر روي دوچرخه نيز بصورت 4 تا 6 بار استارت 6 ثانيه اي در حالت استارت ثابت با 3 تا 5 دقيقه استراحت بين استارت ها و توجه به زمان هاي بدست آمده همچنين سرعت تنفس، در مقايسه با سري هاي قبل مي توان قضاوت هاي لازم را انجام داد.
انتهاي پيام/
سه شنبه 3 دي 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: باشگاه خبرنگاران جوان]
[مشاهده در: www.yjc.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 77]
-
ورزش
پربازدیدترینها