محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855482996
يك روز بعد از مسيح
واضح آرشیو وب فارسی:ايران ورزشی: يك روز بعد از مسيح
محسن زاهدي مطلق
براي هوادار پرسپوليس، دفاع كردن تمام قد از عابدزاده، عين حفاظت بود از ناموس. مهم نبود كه در آزادي روبرويي‌ها عليه‌اش شعار بدهند يا در خيابان كسي لقبي زننده به او الصاق كند. همين كه پرسپوليسي بودي خونت به جوش مي‌آمد. رسته آنهايي كه ناموس شدند پرتعداد نبود. پروين بود و عابدزاده! سال‌ها بعد كريمي و باقري به سايه اين دو نزديك شدند اما الحق هرگز به خودشان نرسيدند. عابدزاده حتي با رفتنش هم چيزي را در يادها تغيير نداد. براي متولدين دهه‌هاي چهل و پنجاه و شصت، او بي‌همتا بود. نوعي قديس و شايد همان ناموسي كه نبايد كسي جايش را مي‌گرفت.
مقايسه هر يك از جانشين‌هاي احمدرضا با او، خود خبط بود. عين اينكه در استقلال حتي همين امروز كسي خود را جايگزين حجازي بداند. عابدزاده رفته بود اما جانشين‌هايش هرگز از زير سايه سنگين او بيرون نيامدند. نه فنايي، نه فرشيد كريمي، نه ايليچ، نه محمدي، نه رحمان احمدي و نه واعظي و معمارزاده و حقيقي و... ! سايه خاطره‌هاي اين ناموس، آنقدر سنگين بود كه حتي كمر جانشين‌هايش را خم كند. هر اشتباه، هر خطا، هر دايو بي‌موقع، هر خروج متزلزل، شماتت سي ميليوني و به رخ كشيدن ابدي را به همراه مي‌آورد. آن پيراهن شماره يك پرسپوليس دقيقا بوي پيراهن مادري را مي‌داد كه از خانه رفته بود و حالا فرزندانش تحمل ديدن همان پيراهن بر تن نامادري را نداشتند. عابدزاده، چنين ناموسي براي دروازه پرسپوليس بود.
9 سال بعد از تولد عابدزاده، در برزيل پسري متولد شده بود كه تا همين دو سال قبل هم تصور نمي‌كرد روزي پايش به خاورميانه باز شود، چه برسد به ايران. قدش 9 سانتيمتر كوتاه‌تر از عابدزاده است و يك روز بعد از تولد عيسي مسيح (ع) متولد شده. يعني 5 دي ماه 1354. وقتي وارد تهران شد تا با پرسپوليس زندگي جديدش را تجربه كند، نه خودش مي‌دانست دقيقا پشت چه صف طويلي از ناكامين دايمي اسطوره پرسپوليس ايستاده و نه كسي انتظار داشت كه اين تازه وارد جاي خالي يك قهرمان را پر كند. پر هم نكرد.
هرچند ركورد كلين شيت عابدزاده را شكست اما بي‌ترديد او هرگز براي هواداري كه فقط يك فصل نمايش پرسپوليس را با احمدرضا ديده باشد جاي عابدزاده را نخواهد گرفت اما يك تابوي قديمي و منحوس بعد از 12 سال شكسته شد. نيلسون اين حسن را داشت كه بعد از دوازده سال به هوادار پرسپوليس اين حقيقت را تفهيم كند كه مي‌توان اسطوره‌ها را در خاطره‌ها نگه داشت و با حال زندگي كرد. مي‌توان يك نيلسون را به پرسپوليس آورد، خيال‌ها را آسوده كرد، يك ركورد جديد را با او تجربه كرد و باز هم گفت: «هيچ‌كس عابدزاده نمي‌شود!» واقعيت هم همين است. هيچ‌كس نه براي استقلال حجازي مي‌شود نه براي پرسپوليس عابدزاده!
سه شنبه 3 دي 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايران ورزشی]
[مشاهده در: www.iran-varzeshi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 33]
-
ورزش
پربازدیدترینها