محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829893541
رهاورد اصلاح‌طلبان و حاميان فتنه ۸۸ در دولت يازدهم؛ هر ۵ روز يك مسئله
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: رهاورد اصلاح‌طلبان و حاميان فتنه ۸۸ در دولت يازدهم؛ هر ۵ روز يك مسئله
عملكرد جريان اصلاحات و جنبش سبز در دولت يازدهم نشان مي‌دهد كه آن‌ها به طور متوسط هر ۵ روز يك مسئله ايجاد مي‌كنند.
به گزارش سرويس فضاي مجازي خبرگزاري فارس، سايت برهان نوشت: انتخابات يازدهمين دورهي رياست‌جمهوري و به دنبال آن پيروزي حجت‌الاسلام حسن روحاني، كه با حمايت اصلاح‌طلبان صورت گرفت، بستري شد براي بازگشت دوبارهي جريان اصلاحات و سبزها براي عرض‌اندام در عرصه‌ي سياسي كشور و آغاز مطالبه‌گري اين جريان از دولت آقاي روحاني در مقابل حمايت از وي در جريان انتخابات.
از اين رو، با گذشت صد روز از آغاز فعاليت دولت يازدهم، سهم‌خواهي‌هاي جريان اصلاحات و سبزها هنوز ادامه دارد؛ هرچند كه اين جريان توانست در مناصب كليدي دولت خود را جاي دهد، اما همچنان دولت را تهديد به عبور و خالي شدن بدنه‌ي حاميان اصلاح‌طلب بسته به نوع عملكرد آقاي روحاني مي‌نمايند. با بررسي فعاليت‌هاي دو جريان اصلاحات و سبزها، اهم محور تحركات اين جريان‌ها در صد روز فعاليت دولت يازدهم به شرح زير است:
الف) اصلاح‌طلبان
1. مصادره به مطلوب كردن پيروزي روحاني در انتخابات
اصلاح‌طلبان با توجه به نظرسنجي‌ها و پيش‌بيني پيروزي روحاني در انتخابات، تلاش كردند با تشويق عارف به كناره‌گيري از عرصه‌ي انتخابات، به اجماعي روي حسن روحاني برسند و رأي خود را در سبد وي قرار دهند. لذا اين مسئله باعث شد كه پس از پيروزي روحاني در انتخابات، اصلاح‌طلبان اين برد را از آن خود دانسته و خود را پيروز انتخابات معرفي كنند. در همين راستا، سيد محمد خاتمي، در ديدار با جمعي از منتخبين شوراي شهر، ضمن كليد زدن اين رويكرد، گفت: «ما ترجيح داديم كه گفتمان اصلاح‌طلبي، كه در مواضع آقايان عارف و روحاني مطرح شده بود، پيروز بشود كه بحمدالله چنين شد و اين مسئله موفقيتي بزرگ بود كه به دست آمد.»[1]
برخي از اهدافي كه در اين رويكرد توسط اصلاح‌طلبان دنبال مي‌شد عبارت بودند از:
* پيگيري به محاق بردن لفظ و نفس فتنه
* تحميل خود به جريان سياسي‌ـ‌رسانه‌اي كشور
* معرفي جريان خود به عنوان يگانه نماينده‌ي مطالبات مردمي
* تأكيد بر شكست فضاي امنيتي
* القاي سامان‌دهي شرايط براي پيروزي توسط اصلاح‌طلبان
* اثبات رهبري خاتمي و نقش پدرخواندگي هاشمي رفسنجاني
2. تلاش براي وامدار نشان دادن دولت به اصلاح‌طلبان
پس از پيروزي روحاني در انتخابات، اصلاح‌طلبان كه نقش خود را در اين پيروزي برجسته مي‌دانند، تلاش دارند تا به اثبات نقش بدنه‌ي اجتماعي اصلاح‌طلبان براي پيروزي روحاني بپردازند. در همين رابطه، سعيد حجاريان در مطلبي در شماره‌ي 51 هفته‌نامه‌ي آسمان، با عنوان «كار روحاني دشوار است»، اهميت پايگاه اجتماعي را به مثابه‌ي خرمن بر باد دادن توصيف كرد و با مستأجر دانستن روحاني در خانه‌ي رأي اصلاح‌طلبان گفت: «روحاني شخصيتي نخبه‌گراست و به دليل همين نخبه‌گرايي است كه او در حلقه‌ي اصلي يارانش، صرفاً افراد محدودي دارد و تيم، كادر و حزب مشخصي ندارد. لذا بايد با ابزارهاي تعاملي و كارت‌هاي ديگر خود بازي كند.»
3. آغاز سهم‌خواهي از دولت
به دنبال حمايت اصلاح‌طلبان از روحاني در انتخابات، اصلاح‌طلبان در قبال حمايت خود از روحاني سهم ويژه‌اي در واگذاري مناصب و پست‌هاي دولتي قائل شده و تلاش كردند با تحت فشار قرار دادن دولت در قبال حمايت خود، سهمي دريافت كنند كه از جمله تلاش‌هاي آن‌ها مي‌توان به موارد زير اشاره داشت:
- تلاش براي كسب وزارت‌خانه‌هاي آموزش و پرورش و علوم، جهت ارتباط‌گيري با بدنه‌ي طبقه‌ي متوسط و كادرسازي و برنامه‌ريزي مختلف در اين ساحت.
- تلاش براي به‌دست‌گيري وزارت كار، تعاون و امور اجتماعي جهت كسب حمايت طبقه‌ي توده‌اي و محروم.
- تلاش براي به‌دست‌گيري وزارت نفت و مسكن در چارچوب احياي سازمان اقتصادي جريان اصلاحات و تأمين اسپانسر اقتصادي براي فعاليت اجتماعي‌ـ‌سياسي اين جريان.
4. تأكيد بر توسعه‌ي سياسي
روند تحركات اصلاح‌طلبان بعد از انتخابات حاكي از تلاش اين جريان براي تحميل «توسعه‌ي سياسي» به دولت يازدهم و بهره‌گيري از گشايش سياسي در مناسبات اجتماعي است. همان طور كه در اين زمينه، سعيد حجاريان نيز در گفت‌وگويي، به تأكيد بر توسعه‌ي سياسي در دولت روحاني اشاره كرده و براي تحميل اين موضوع، «بحران‌نمايي» از آينده را فراروي رئيس‌جمهور قرار داده و مي‌گويد: «مهم‌ترين چالش‌هاي پيش روي روحاني سياسي است... او حتي اگر بخواهد صرفاً مسائل اقتصادي را محقق كند، انجام اين امر مقدمات سياسي دارد. او بايد به پيش‌نيازهاي اين امور توجه كند.»[2]
5. ايجاد هراس نسبت به بازگشت پوپوليسم
يكي ديگر از موضوعاتي كه طي ماه‌هاي اخير مورد تأكيد اصلاح‌طلبان بوده است، ايجاد هراس نسبت به بازگشت پوپوليسم و احمدي‌نژاد به فضاي سياسي كشور است. آن‌ها با تأكيد بر محورهايي نسبت به تكرار نشدن اين وضعيت، بر ايجاد هراس بازگشت پوپوليسم اصرار دارند. در همين رابطه، مي‌توان به عنوان نمونه، به محورهاي زير اشاره داشت:
- كشور به لحاظ اجتماعي، اقتصادي، سياست داخلي و سياست خارجي، يكي از بحراني‌ترين و حساس‌ترين شرايط دوران پس از انقلاب را تجربه مي‌كند.
- جامعه‌ي مدني سركوب شده و طبقه‌ي متوسط تضعيف شده و بخش خصوصي به حاشيه رانده شده است.
- تورم، گراني، بيكاري، فقر و واحدهاي توليدي متوقف و ورشكسته و ذخاير پولي و ارزي اندك، حاكي از وضعيتي بس وخيم و نگران‌كننده طي يك سال آينده است.
همچنين اصلاح‌طلبان در گام ديگر، تأكيد دارند كه در صورت عدم تحقق وعده‌هاي روحاني، امكان بازگشت پوپوليسم وجود دارد.
محمدرضا تاجيك در اين باره، در گفت‌وگوي با روزنامه‌ي شرق مي‌گويد: «احمدي‌نژاد و احمدي‌نژاديسم و يا پوپوليسم احمدي‌نژاد، حاصل غفلت اصلاح‌طلبان بوده است. پس از تكرار آن چه باك. در اين حالت، كسي نمي‌تواند مانع يك گشت و بازگشت تاريخي ديگر بشود. با بهره‌اي آزادانه از آرتور كوستلر، نويسنده‌ي كتاب ظلمت در نيمروز، ما تاريخ را كامل‌تر از ديگران آموختيم. مي‌دانيم تاريخ براي هر خطايي عواقبي را با خود دارد كه دامن هفت نسل را مي‌گيرد. هر فكر غلطي كه دنبال مي‌كنيم، مسيري است كه براي ايجاد يك تغيير راديكال هموار مي‌كنيم. با اين بيان مي‌خواهم به پيروي از بودا بگويم كه آنچه فردا حادث مي‌شود نتيجه‌ي آن چيزي است كه امروز انجام مي‌دهيم. بنابراين بازگشت يا عدم بازگشت پوپوليسم و راديكاليسم تابعي از اراده‌ي امروز ما هستند. اگرچه به رغم آنچه مي‌گويم و آنچه توصيه مي‌كنم، بازگشت نوعي پوپوليسم‌‌ـ‌راديكاليسم را نيز پيش‌بيني مي‌كنم.»[3]
6. تلاش براي مقابله با نهادهاي موازي اطلاعاتي
يكي از مهم‌ترين موضوعاتي كه اصلاح‌طلبان پيگير آن هستند، تلاش جهت ايجاد محدوديت براي نهادهاي انقلابي‌اي همچون سپاه پاسداران انقلاب اسلامي است.
رصد گفته‌هاي اصلاح‌طلبان حاكي از آن است كه آن‌ها در دو فاز پيگير اين مسئله هستند؛ فاز اول مقابله با نهادهاي اطلاعاتي موازي و فاز دوم مقابله با جريان رانتي است. در همين رابطه، سعيد حجاريان در گفت‌وگويي با روزنامه‌ي اعتماد (29 مهر) شاه‌كليد رفع بحران‌هاي پيش روي روحاني را اقتدار دستگاه اطلاعاتي در مقابله با فسادها سياسي، اقتصادي و دولتي دانسته و در اين مورد مي‌گويد: «مهم‌تر اين است كه اطلاعات موازي ايجاد نشود و خارج وزارت اطلاعات همان كارها را ادامه ندهند. آقاي روحاني بايد بتواند هم وزارت اطلاعات را اصلاح كند، هم جلوي موازي‌كاري را بگيرد.»
7. پيگيري راهبرد بهبودي‌خواهي
راهبرد بهبودي‌خواهي يكي از موضوعاتي است كه طي ماه‌هاي اخير، مورد توجه اصلاح‌طلبان قرار گرفته است. مسئله‌ي آن‌ها اين بود كه با وجود روي كار آمدن دولت روحاني، اين جريان بايد چه رويه‌اي را دنبال كند؟ كه برآيند نهايي آن بوده كه اصلاح‌طلبان مي‌بايست ضمن بهره‌گيري از منافذ و روزنه‌هاي درون دولت، جنبش اجتماعي را به عنوان تكيه‌گاه حقيقي مبتني بر ميكروفيزيك قدرت دنبال نمايند. اين راهبرد كه «بهبودي‌خواهي» نام دارد، توسط عليرضا علوي‌تبار مطرح شده و مورد استقبال تصميم‌سازان جريان اصلاحات قرار گرفته است. وي در مقاله‌اي كه 28 مرداد در فضاي مجازي انتشار يافت، در اين زمينه نوشت: «بايد راه رفتن با دو پا را تداوم بخشيم. براي گذر مسالمت‌آميز و پايدار و متكي به شهروندان ايراني به مردم‌سالاري، هم بايد از بهبود خواهي حكومتي بهره گيريم و هم از جنبش اجتماعي. هيچ كدام از اين دو اقدام، به تنهايي ما را در تسريع و تسهيل گذار به مردم‌سالاري كفايت نمي‌كنند. با دولت جديد، اميد به شكل‌گيري بهبود خواهي حكومتي پديد آمده است. به طور هم‌زمان بايد از شرايط پديدآمده براي تقويت جنبش اجتماعي ياري گرفت. بايد به حكومت فهماند كه جنبش اجتماعي، شورش اجتماعي نيست. اقدامي است جمعي، مسالمت‌آميز و كم‌وبيش سازمان‌دهي‌شده كه بيش از هر چيز، تغيير نگرش و رفتار مردم در جريان فعاليت اجتماعي را دنبال مي‌كند و نه لزوماً تصرف قدرت سياسي را.»[4]
8. تلاش براي كسب قدرت اجتماعي و سياسي
توجه به تسخير قدرت اجتماعي، يكي از مسائلي است كه اصلاح‌طلبان در سال‌هاي پاياني دولت اصلاحات و در فضاي سال 88 نيز به دنبال آن بودند و آن را گامي براي تسخير قدرت سياسي مي‌دانند.
اين پروژه، كه در آن ايام توسط محمدرضا تاجيك دنبال مي‌شد، هم‌اكنون در دورهي اعتدال، توسط مقصود فراستخواه، جامعه‌شناس و استاد دانشگاه، در حال تئوريزه شدن است. وي طي مقالات متعددي كه در هفته‌نامه‌ي آسمان منتشر شده، ضمن تأكيد بر چند محور اساسي همچون «آگاهي اجتماعي»، «سياست‌هاي زندگي روزمره»، «جرم و نيروي جامعه» و «پارادايم تازه در مقاومت شهر»، به دنبال طرح و بيان موارد و محورهاي زير است:
- تأكيد بر خلق قدرت اجتماعي با اتكاي به آگاهي اجتماعي.
- تصريح بر هم‌يابي، هم‌افزايي، هسته‌سازي و شبكه‌سازي اجتماعي.
- تأكيد بر شبكه‌ي مجازي به عنوان «خلق قدرت جرياني در برابر جريان قدرت».
- ايجاد سونامي رسانه‌اي مبتني بر اين نكته كه رسانه قدرت پشت گفتمان است.
- تأكيد بر سياست‌هاي زندگي روزمره با اتكاء به عناصري همچون مركز ثقل جامعه، نه مكان‌هاي حكومت كه در ريتم دائم زندگي شهري است. مردم با زندگي روزمره‌ي خود در شهر، از گفتارها و اصرارهاي رسمي، عملاً خلاصي مي‌يابند و «قدرت در شهر»، قدرت رسمي را تعديل مي‌كند.
9. تشكيل كمپين ضدتحريم
يكي از موضوعاتي كه جريان اصلاحات به دنبال آن است تأكيد بر ضرورت تشكيل كمپين ضدتحريم‌ها با حضور روشن‌فكران است. با توجه به اظهارات برخي تئوريسين‌هاي اين جريان، مي‌توان به محورهاي زير اشاره كرد:
- تلاش براي بحران‌نمايي.
- فعال كردن خط ارتباطي خود با خارج از كشور از طريق فعال ساختن كمپين ضدتحريم‌ها.
- احياي بدنه‌ي اجتماعي خود از طريق بهره‌برداري از روزنه‌هاي بشردوستانه و ميهن‌پرستانه.
- القاي حل مسائل و مشكلاتي همچون تحريم از طريق رابطه با آمريكا در داخل.
- قهرمان‌سازي از خود در صورت گشايش در زمينه‌ي تحريم‌ها.
در همين زمينه، در اقدامي هماهنگ و سامان‌دهي‌شده، سعيد حجاريان در گفت‌وگويي با روزنامه‌ي اعتماد (27 مرداد)، با طرح اين پرسش كه «تحريم و ما ادريك ماالتحريم» از وجود گروه‌هايي در داخل ايران و نيز لابي‌گراني در مجلسين آمريكا سخن به ميان مي‌آورد كه بنا ندارند مسائل تحريم‌ها در خصوص ايران به فرجامي برسد. وي همچنين با اشاره به اينكه تحريم‌ها زندگي ملت ايران را تحت تأثير خود قرار داده پيشنهاد مي‌كند: «روشن‌فكران بايد اين وضعيت را گزارش كنند؛ هم به داخلي‌ها و هم به خارجي‌ها. مثلاً جامعه‌ي پزشكان بايد درباره‌ي آثار سوء‌تغذيه در ايران آماري را به صورت استان به استان ارائه دهند تا عمق اين وضعيت مشخص شود.»
10. پيشنهاد ابتكار يك‌جانبه در مسئله‌ي هسته‌اي
پيروزي حسن روحاني و تغيير در تيم مذاكرات هسته‌اي، زمينه‌ي فعاليت اصلاح‌طلبان را براي بيان نظرات سازشكارانه فراهم آورد. در همين رابطه، ناصر هاديان در سرمقاله‌ي 4 شهريور روزنامه‌ي بهار، با عنوان «ابتكار يك‌جانبه»، تلاش كرد تا ضمن تأكيد بر اين نكته كه تحريم‌ها حاصل فعاليت‌هاي هسته‌اي بوده و مشكلات فراواني را براي مردم به وجود آورده، تيم جديد هسته‌اي را متقاعد به اعتمادسازي يك‌جانبه كند.
11. بسترسازي براي آب شدن كوه يخي ايران و آمريكا در جريان سفر روحاني به نيويورك
با سفر حسن روحاني به نيويورك، اصلاح‌طلبان و رسانه‌هاي آنان، ضمن استقبال از انجام ملاقات بين روحاني و اوباما، از احتمال آب شدن كوه يخي بزرگ ميان ايران و آمريكا سخن به ميان آوردند. بررسي رسانه‌هاي جريان اصلاح‌طلب در زمان حضور و بازگشت آقاي روحاني از نيويورك، حاكي از آن است كه اين رسانه‌ها ضمن علاقه‌مندي براي انجام اين ملاقات، با برنامه‌ريزي هدفمندي، به دنبال پوشش ديدارها و حاشيه‌هاي برنامه‌هاي رئيس‌جمهور در اين زمينه، جهت ايجاد ساخت فضايي مطالبه‌گر بوده‌اند.
بررسي رسانه‌هاي اصلي و مكتوب آنان مانند روزنامه‌هاي «شرق»، «بهار» و «اعتماد» و پوشش خبري سخنراني رئيس‌جمهور در اجلاس عمومي سازمان ملل و گفت‌وگوي تلفني با باراك اوباما، حاكي از اين مسئله است.
12. تلاش براي طراحي سازمان سياسي
با پيروزي روحاني در انتخابات يازدهم رياست‌جمهوري و فراهم شدن فضايي براي عرض‌اندام اصلاح‌طلبان، جريان اصلاحات در صدد مطرح كردن طرح «سازمان سياسي» خود برآمد. در اين ميان اما اصلاح‌طلبان در مواجهه با حزب و جبهه به چند دسته تقسيم شده‌اند. عده‌اي از تشكيل جبهه‌ي فراگير استقبال كرده و برخي ديگر نيز تأسيس احزاب مختلف را مورد تأكيد قرار داده‌اند.
در همين رابطه، هفته‌نامه‌ي «آسمان» در شماره‌ي 52 خود، تحت عنوان «بازي بزرگان: سازمان‌دهي دموكراتيك»، نوشت: «شرايط پس از 24 خردادماه گرايش به سازمان‌دهي سياسي (از طريق ايجاد احزاب جديد و يا احياي احزاب و گروه‌هاي در حال تعطيل و ركود) را در ميان اصلاح‌طلبان تقويت كرده است. با فعال شدن دوبارهي احزاب اصلاح‌طلب، بار ديگر نياز به سازمان سياسي فراگير احساس مي‌شود. كاركرد اصلي اين سازمان سياسي، بايد وحدت‌بخشي ميان نيروهاي موجود، هم‌افزايي ميان آن‌ها و ايجاد بستري براي تربيت، نوزايي و گردش نيروهاي جديد باشد.»
13. تلاش براي مطرح كردن و پيگيري حقوق شهروندي
تحميل مطالبات راديكال يكي ديگر از محورهايي است كه از سوي جريان اصلاحات در برابر دولت يازدهم پيگيري مي‌شود. برخي شعارهاي انتخاباتي حسن روحاني مبني بر پيگيري اصل سوم قانون اساسي و تأمين حقوق شهروندي موجب شد كه اصلاح‌طلبان تلاش سامان‌دهي‌شده‌اي را تدارك ديده تا بتوانند موضوعاتي همچون رفع حصر سران فتنه و آزادي زندانيان سياسي را پيگيري نمايند.
در همين رابطه، سعيد حجاريان در گفت‌وگو با روزنامه‌ي «اعتماد» (29مهر) با ترسيم نقشه‌ي راه حقوق شهروندي براي دولت يازدهم مي‌گويد: «در موضوع حقوق شهروندي، آقاي روحاني هم حقوق‌دان است، هم زبان اصولگرايان را مي‌فهمد. بايد با رهبري صحبت كند و لايحه‌ي حقوق شهروندي را ارائه بدهد. اين لايحه بسيار مهم است و بايد در مورد آن اقدام جدي صورت بگيرد. از طرفي بايد آقاي روحاني به دنبال احياي سريع اصل 113 قانون اساسي باشد. اين اصل رئيس‌جمهور را ناظر بر اجراي قانون اساسي مي‌داند. احياي اين اصل، يك راه صحيح براي احياي حقوق شهروندي است.»
14. تلاش براي حذف نيروهاي نزديك به اصولگرايان از كابينه
تلاش براي حذف برخي از نيروهاي متمايل به اصولگرايان در كابينه‌ي يازدهم، يكي ديگر از محورهايي است كه اصلاح‌طلبان براي فشار به دولت يازدهم در حال پيگيري آن هستند. در همين راستا، مي‌توان از تلاش اصلاح‌طلبان براي جلوگيري از ادامه‌ي فعاليت محمد نهاونديان به عنوان رئيس دفتر رئيس‌جمهور به بهانه‌ي مشي اصول‌گراي نهاونديان و نيز نزديكي وي به روحاني ياد كرد. لذا برخي رسانه‌هاي جريان اصلاحات تلاش كردند با پيش كشيدن برخي شبهات، ضمن خدشه‌دار كردن چهره‌ي نهاونديان، فشار رسانه‌اي‌ـ‌رواني را براي تخريب وي سامان‌دهي كنند.
ماهنامه‌ي «مهرنامه» (شماره‌ي 31) در همين چارچوب و در مطلبي به بهانه‌ي بررسي پرونده‌ي آيت‌الله طالقاني و جريان چپ، كوشيد تا ضمن برجسته‌سازي رابطه‌ي دوستي محمد نهاونديان با مجتبي طالقاني، وي را عضو انجمن حجتيه بنامد و در همين راستا، طي گفت‌وگويي با مجتبي طالقاني، تلاش كرده است اتهامي را به نهاونديان در اين زمينه متوجه سازد.
15. تهديد به عبور از روحاني
برخي از رفتارها و تحليل‌هاي اصلاح‌طلبان نشان از شكاف آرام ميان جريان اصلاحات و جريان اعتدال دارد؛
به گونه‌اي كه آن‌ها در تلاش‌اند با متزلزل نشان دادن پايگاه اجتماعي دولت روحاني، وي را تهديد به عبور از وي نمايند.
در همين راستا، محمدرضا تاجيك، در يادداشتي كه در ماهنامه‌ي «مهرنامه» (شماره‌ي 31) منتشر شد، تلاش كرد تا بخشي از اين راهبرد را عملياتي سازد. از ديگر سو، سعيد حجاريان نيز در گفت‌وگو با روزنامه‌ي اعتماد (29 مهر)، صفت اعتدال دولت روحاني را زير سؤال برد و با بيان اينكه دولت يازدهم به وزن آراي پايگاه اجتماعي توجهي نكرده است مطالبي را خطاب به روحاني گوشزد كرد.
ب) جريان سبز و اپوزيسيون
پس از انتخابات يازدهمين دورهي رياست‌جمهوري و به دنبال روي كار آمدن دولت روحاني، جريان سبز و اپوزيسيون نيز طي مطالب مختلف، به اظهارنظر در برابر اين دولت پرداخته‌اند. عمده‌ي اين مطالب كه توسط «مرتضي كاظميان»، «تقي رحماني»، «علي افشاري»، «آرش غفوري» و... در سايت‌هاي همچون «بي‌بي‌سي فارسي»، «جرس»، «كلمه»، «خودنويس» و «سايت ملي‌مذهبي‌ها» نگاشته و منتشر شده، دربردارنده‌ي محورها و نكاتي است كه مورد بهره‌برداري رسانه‌هاي داخلي جريان اصلاحات قرار گرفته و در خط‌دهي به آن‌ها مؤثر است. بخشي از اين محورها عبارت‌اند از:
1. تلاش براي نماياندن زاويه ميان جريان سبز و دولت روحاني
با كم‌رنگ شدن جريان سبز در عرصه‌ي سياسي كشور، جريان فتنه تلاش دارد تا علاوه بر نماياندن زاويه‌ي روحاني و حاميانش، به پررنگ ساختن تضاد استراتژيك اعتداليون و سبزها بپردازد.
اين جريان در مطالب متعدد و متنوعي تصريح مي‌كنند كه «ادغام و خلط رنگ‌هاي سبز و بنفش، نه تنها با واقعيت سازگار نيست، بلكه به لحاظ عملياتي و راهبردي نيز مشكلاتي را در حوزه‌ي سياسي ايجاد مي‌نمايد.»
جريان مزبور همچنين محورهاي تقابل استراتژيك جريان سبز و گفتمان اعتدال را در سه محور زير خلاصه مي‌كند:
1. دموكراسي: معتقدان به تضاد استراتژيك فرقه‌ي سبز و گفتمان اعتدال بر اين باورند كه جنبش سبز هموارسازي و تسريع گذار به دموكراسي را هدف خود قرار داده است. منظور، دموكراسي متعارف در دنياست كه در چارچوب امكانات كنوني ايران قابل حصول است. اما دولت روحاني به دنبال جمهوري اسلامي معتدل است كه ظرفيت آن حداكثر شبه‌دموكراسي است.
2. راهبرد: اين جريان معتقد است كه راهبرد و استراتژي جنبش سبز استفاده از ظرفيت اعتراضات خياباني و جنبش اجتماعي است؛ در حالي كه در گفتمان اعتدال‌گرايي، خلق نيروي ملت در قالب خياباني مصداق افراط محسوب مي‌شود.
3. توسعه: اين جريان بر اين باور است كه گفتمان اعتدال روحاني در ابعاد توسعه، وزن زيادي براي توسعه‌ي اقتصادي قائل بوده و حداقل توسعه‌ي سياسي را اولويت نمي‌داند؛ در صورتي كه جريان سبز قائل به اين ديدگاه نيست.
2. نگراني از مشاركت اصلاح‌طلبان در دولت جديد
حضور و مشاركت اصلاح‌طلبان در يازدهمين دورهي انتخابات رياست‌جمهوري موجبات حساسيت جريان سبز را
نسبت به ادغام اصلاح‌طلبان در ساختار قدرت سياسي فراهم كرده است؛ به گونه‌اي كه همراهي و حمايت اصلاح‌طلبان از دولت روحاني را موجب رنگ باختن استراتژي و اهداف جنبش سبز مي‌دانند.
با بررسي مطالب طرح‌شده از سوي جريان سبز مي‌توان به محورهاي زير اشاره كرد:
- تلاش براي ايجاد فشار به اصلاح‌طلبان براي زاويه گرفتن مجدد از نظام
- تلاش براي احياي جريان فتنه و متهم كردن جريان اصلاح‌طلب نزديك به دولت يازدهم به عبور از جريان سبز
- تلاش براي وادار كردن اصلاح‌طلبان به برجسته‌سازي از تضادهاي سياسي جريان سبز و روابط قدرت حاكم
3. تلاش براي ايجاد تقابل ميان روحاني با جبهه‌ي اصول‌گرايي و سپاه:
جريان سبز در تلاش است تا روحاني را در دو محور به بازي سياسي وادارد:
الف) تحديد فعاليت سياسي‌اقتصادي سپاه
در همين راستا، تقي رحماني طي مقاله‌اي با عنوان «از 24 خرداد تا 24 مرداد 92» با تأكيد بر تلاش براي عقب نشاندن سپاه از عرصه‌ي سياست و اقتصاد، سه عامل مهم را مورد تأكيد قرار مي‌دهند:
1. خروج نظاميان از اقتصاد كه كار ساده‌اي براي دولت بوروكرات روحاني نيست، اما مجلس اين امكان را به روحاني در 24 مرداد داده است. با توجه به رأي اعتماد مجلس به تيم اقتصادي روحاني، اين امكان حقوقي فراهم شده است.
2. راست افراطي كه با كمك نظاميان در ايران قدرت گرفت، اكنون سكه‌اش از مد افتاده است و تقلبي مي‌نمايد. نظاميان بايد دست از حمايت از اين جناح بردارند و به جايگاه مناسب خود بازگردند. به خصوص كه بدنه‌ي سپاه هم به اين بازگشت تمايل دارد.
3. نظاميان را بهتر آن است كه «سياست‌مداري نظامي» را كنار بگذارند و اگر مي‌خواهند سياست‌مدار شوند، از لباس نظامي به درآيند و اگر احترام مردم و مصلحت را مي‌طلبند، جناح سياسي خود را بر اين اساس انتخاب كنند و سراغ جريانات سياسي بروند كه ريشه‌دار هستند و از همه اولي، اقدام به ساختن جريان‌هاي افراطي نكنند كه نتيجه‌ي چنين «جريان ساختني» كمك به افراطي‌گري است كه پايدار هم نيست.[5]
ب) تلاش براي ايجاد شكاف در بدنه‌ي اصولگرايان
جريان سبز، ضمن فضاسازي‌اي كه خود «راست‌هراسي» مي‌نامند، در تلاش هستند كه دو نتيجه را عملياتي سازند. اول، ايجاد شكاف ميان جبهه‌ي اصول‌گرايي با خط‌كش افراط و اعتدال و دوم، پيشنهاد كارت حمايت جامعه‌ي مدني از روحاني به موجب فاصله‌گيري از اضلاعي در جناح راست كه آنان افراطي و وابسته به سپاه مي‌خوانند.
4. تأكيد بر نقش سبزها در پيروزي حسن روحاني
تأكيد بر نقش سبزها در پيروزي حسن روحاني در مطالب مختلفي از سوي شاخه‌ي خارج‌نشين جريان سبز مورد توجه قرار گرفته است. آن‌ها همچنين تلاش دارند تا ادامه‌ي موفقيت روحاني را منوط به جدي گرفتن توان اين فرقه ذيل استراتژي «فشار از پايين» نمايد.
در همين راستا، مرتضي كاظميان طي مقاله‌اي با عنوان «دولت بنفش و جنبش سبز» مي‌گويد: «آن بخش از فعالان سياسي اصلاح‌طلب يا محافظه‌كاري كه سبزها را در زمانه‌ي دولت روحاني خاتمه‌يافته مي‌خواهند و تداوم جنبش سبز را بلاموضوع توصيف مي‌كنند؛ يا ارزيابي دقيقي از توازن قواي سياسي در حاكميت ندارند و بر باندهاي اقتدارگرا و دموكراسي‌ستيز در حكومت چشم بسته‌اند يا باوري به نقش جنبش‌هاي اجتماعي و تأثير جامعه‌ي مدني در تحقق منافع ملي و حقوق ملت و حاكميت ملي ندارند.»[6]
5. چگونگي صيانت از دستاوردهاي حداقلي سبزها در دولت يازدهم
جريان اپوزيسيون و سبزها در مقطع كنوني با مطرح كردن اين سؤال كه «راه حفظ حداقل امكانات به‌دست‌آمده در دولت روحاني چيست؟» به دنبال انسجام بخشيدن به توان اجتماعي خود هستند.
در همين رابطه، عيسي سحرخيز، از مجرمان فتنه‌ي 88 كه اخيراً از زندان آزاد شده است، در گفت‌وگو با «راديو فردا» اظهار داشته است:
«در يك ارزيابي كلي، دولت اعتدال به دليل اينكه حمايت اصلي‌اش از اصلاح‌طلبان و تحول‌خواهان ايران بوده كه بسياري از آن‌ها در جنبش سبز هم فعال بودند و بعد از انتخابات 84 و به ويژه 88 در صحنه‌ي سياسي حضور داشتند، به نظر من، برآيندي كه بر دولت اعتدال گذاشت، يك اصلاح‌طلبي محافظه‌كارانه است... بايد از فضاي ممكن استفاده كرد. در سريع‌ترين زمان ممكن بايد اجازه دهند احزاب و گروه‌هاي سياسي خودشان را بازسازي كنند يا جريان‌هاي سياسي جديد شكل بگيرند. نهادهاي مردمي، سازمان‌هاي غيردولتي و جريان‌هاي سياسي و صنفي بتوانند سريع خودشان را ثبت كنند، بازسازي كنند، خانه‌هاي خودشان را، محل‌هاي استقرار خودشان را بازگشايي كنند، در آن‌ها فعاليت خودشان را انجام دهند و در واقع جامعه‌ي مدني را تقويت كنند...
اگر جامعه‌ي مدني تقويت بشود، در فضايي كه دولت به سمت دموكراسي و حقوق بشر برود، اين جريان سبز هم به دليل اينكه از اين مقوله حمايت مي‌كند و خواستار صلح و امنيت است، در كنار دولت قرار مي‌گيرد. اگر هر كدام از اين موارد كه عرض كردم انجام نشود، طبيعتاً اين حلقه‌ي ارتباطي از بين مي‌رود و در نتيجه، جرياني كه حامي بوده، بعداً در مقابل دولت قرار مي‌گيرد يا دولتي كه بر اساس آراي مردم قدرت گرفته شروع مي‌كند با خواسته‌ها و مطالبات مردم برخورد كردن. در صورتي كه به صورت يك جريان يك‌پارچه بايد پيش برود و هر دو برنامه‌هايي را بايد ارائه دهند و ارتباط‌هاي تنگاتنگي بگذارند، تجمعاتي كه شكل بايد بگيرد و تا الآن ما مي‌دانيم يك چنين مسئله‌اي وجود نداشته، دولت و مردم در كنار هم قرار گيرند. به ويژه دولت و شخص رئيس‌جمهور بايد به طور مكرر و دوره‌اي، با رهبران جريان‌هاي سياسي جلسه داشته باشد و نشست داشته باشد و بسيار شفاف هم بگويد كه اين جريان‌ها حامي من بودند و من ازشان حمايت مي‌كنم و هيچ شرمنده نيستم كه با اين افراد صحبت مي‌كنم.»[7]
جمع‌بندي
با توجه به آنچه گفته شد، مي‌توان به محورهاي زير اشاره داشت:
- مسئله‌سازي جريان اصلاحات براي دولت يازدهم طي مطالب و محورهاي مختلف هر شش روز يك بار
- تأكيد اصلاح‌طلبان بر جامعه‌ي مدني، احياي تشكل‌ها و احزاب به‌محاق‌رفته، بازسازي بدنه‌ي اجتماعي، آزادي سران فتنه و زندانيان فتنه‌ي 88
- مترادف قرار دادن رأي به روحاني با رأي به گفتمان اصلاح‌طلبي و وامدار كردن روحاني به اصلاح‌طلبان
- تلاش اصلاح‌طلبان براي تحميل خود به فضاي سياسي كشور با حضور پررنگ، فراوان و پُردامنه در رسانه‌ها
- معرفي خود به عنوان يگانه نماينده‌ي مطالبات مردمي
- تلاش اصلاح‌طلبان براي پيگيري الگوي بهبودي‌خواهي
- حمايت از خاتمي با تشكيل حزب فراگير
- القاي شكست پروژه‌ي امنيتي حاكميت در برابر جريان اصلاح‌طلبان
- تلاش براي مديريت فضاي اجتماعي جهت ايجاد قدرت اجتماعي و تسخير ماكروفيزيك قدرت
- اعتقاد اصلاح‌طلبان مبني بر اينكه حسن روحاني و دولت وي نقطه‌ي آغاز احياي اصلاح‌طلبان است
- تأكيد بر مسير چهارساله براي دستيابي به قدرت
- القاي اين مسئله كه در صورت عدم تحقق توسعه‌ي سياسي، روحاني پشتوانه‌ي بزرگي را در برابر رقباي خود از دست خواهد داد.
- بازگشت پوپوليست در صورت عدم موفقيت دولت يازدهم
- كنترل و مهار سپاه به بهانه‌ي جلوگيري از اطلاعات موازي
- تلاش براي ايجاد قدرت غيررسمي
- پيگيري مبحث حقوق شهروندي
- حذف برخي از نيروهاي مؤثر اصولگرايان در بدنه‌ي تصميم‌سازي دولت
- تأكيد بر سه محور دموكراسي، راهبرد و توسعه به عنوان وجه تمايز با دولت اعتدال
* منابع:
[1] روزنامه‌ي شهروند، 10 تير 92.
[2] روزنامه‌ي ابتكار، 30 تير 92.
[3] كلمه، 21 مرداد 92.
[4] كلمه، 26 مرداد 92.
[5] روزآنلاين، 28 مرداد 92.
[6] روزآنلاين، 11 مهر 92.
[7] 26 آذر 92.
بازگشت به صفحه نخست گروه فضاي مجازي
انتهاي پيام/
شنبه 30 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 113]
-
گوناگون
پربازدیدترینها