واضح آرشیو وب فارسی:بازتاب آنلاین: خطري به نام زندگي مجردي ؟
در شرايطي كه كشور با خطر كاهش نرخ زاد و ولد و پيري جمعيت روبروست، پديده ديگري در كنار آن در حال گسترش است كه مي توان از آن به عنوان زندگي مجردي و يا زندگي در عالم تجرد ياد كرد.
به گزارش ايرنا، با افزايش اين سبك زندگي در جامعه اكنون اين سوال پيش مي آيد كه آيا زندگي اينچنيني تهديد و خطري براي خانواده يا جامعه محسوب مي شود ؟
در دين مبين اسلام بر اهميت موضوع پيوند مقدس ازدواج و تشكيل خانواده تاكيد فراوان شده است به طوري كه پيامبر اسلام حضرت محمد (ص) كامل شدن نيمي از دين را منوط به ازدواج دانسته است.
در اين ميان الگوي دختران و پسران مسلمان ائمه بخصوص حضرت علي (ع) و دخت نبي اكرم فاطمه زهرا (س) مي باشند.
طبق توصيه هاي دين، ازدواج مايه دلگرمي افراد و عاملي براي تكامل روحي و معنوي آنها است اما بي رغبتي جوانان براي بستن اين پيوند آسماني طي سال هاي اخير به يك موضوع و دغدغه مهم مسئولان و خانواده ها تبديل شده و بر اساس گزارش ها ايران با افزايش ميانگين سن ازدواج و كاهش نرخ ازدواج روبروست.
اين معضل كه سير صعودي را طي دهه هاي گذشته در پيش گرفته در كنار معضل ديگري به نام پديده گرايش به زندگي مجردي در ايران بسياري نگران كننده است و از هم اكنون بايد دست اندركاران امور اجتماعي به دنبال انديشه براي پيشگيري افزايش آن و حل معضل باشند.
تا پيش از اين اگر دختر يا پسري به دنبال خانه اجاره اي براي سكونت بودند با دشواري هاي فراواني براي يافتن منزل مواجه مي شدند اما اكنون با شيوع پديده زندگي مجردي، يافتن خانه و آپارتمان ها براي اين افراد بسيار ساده و دست يافتني شده است.
بر اساس نتايج سرشماري سال 90 بيش از هفت درصد خانواده ها به صورت مستقل و تك نفره زندگي مي كنند.
آماري ديگر در همين سال از زندگي بيش از 25 درصد دختران در خانه هاي مجردي حكايت دارد كه در اين ارتباط بسياري از كارشناسان ريشه اين مشكل را برخي مسائل اقتصادي و اجتماعي مي دانند.
يك مدرس دانشگاه و كارشناس مشاوره خانواده در گفت وگو با خبرنگار اجتماعي ايرنا ازدواج را صميمي ترين نوع روابط انساني دانست و گفت : ازدواج پيماني است كه در ميان تمام اقوام و ملل و در همه زمان ها و مكان ها وجود داشته ولي در عصر حاضر شاهد افزايش تمايل جوانان به تجرد، بي رغبتي به تشكيل زندگي زناشويي و طلاق هستيم.
ˈمرجان حسين زاده تقواييˈ سطح اقتصادي پايين، بيكاري، نداشتن شغل، اعتياد و مشكل مسكن را از جمله عواملي معرفي كرد كه مي تواند بر اين جريان اثر گذار باشد.
وي به عوامل درون فردي مانند تاب آوري، سازگاري، عزت نفس، مهارت هاي اجتماعي، بدبيني و نداشتن اعتماد به طرف مقابل اشاره كرد و اظهار داشت: تاب آوري يكي از مفاهيم و سازه هاي بهنجار مورد توجه در روانشناسي مثبت نگر است كه به فرآيند پوياي انطباق مثبت با تجربه هاي تلخ و ناگوار اطلاق مي شود و همچنين به معناي مهارت ها و خصوصياتي است كه فرد را قادر به سازگاري با سختي ها، مشكلات و چالش ها مي كند.
تقوايي ادامه داد: تاب آوري ، تحمل سختي ها و نوع نگرش فرد در سازگاري او با مسائل زندگي بسيار موثر است، اگر فرد به دنبال يك زندگي آرام و بي دغدغه و دور از رنج و سختي باشد، تحمل فشارها و سازگاري با آنها براي او مشكل خواهد بود زيرا انتظار وقوع مشكلات را ندارد.
وي تصريح كرد: اگر فرد وقوع سختي ها را اجتناب ناپذير بداند، خود را براي يافتن مهارت هاي لازم جهت مقابله يا كنار آمدن با آنها آماده مي كند.
به گفته تقوايي، افراد تاب آور و سازگار در برابر فشار رواني مقاوم هستند، معمولا بر زندگي خود احساس كنترل بيشتر دارند، نسبت به آنچه انجام مي دهند تعلق خاطر بيشتري داشته و قادر به ماندن در كنار ديگران، زندگي با آنها و پذيرش تغييرات جديد و عقايد متنوع ديگران هستند.
عضو هيات علمي دانشگاه كرج عزت نفس را عامل مهمي در بهبود كيفيت روابط فردي و اجتماعي دانست و تصريح كرد: عزت نفس با رفتار عقلاني، واقع گرايي، خلاقيت، استقلال، انعطاف پذيري، تغيير تمايل به اذعان اشتباه و اصلاح آنها، خير خواهي و تعاون در ارتباط مستقيم است.
وي با تاكيد بر اينكه افراد داراي عزت نفس، احساس شايستگي ، كفايت و قابليت و كنار آمدن با زندگي با ديگران را دارند، گفت: اين افراد بر اين باورند كه مي توان به طور موثر با رويدادها و شرايط موجود برخورد كرد، آنها به توانايي هاي خود مطمئن بوده، ترديد كمي دارند و مشكلات را چالشي براي زندگي مي دانند نه تهديد.
به باور اين مدرس دانشگاه، افرادي كه براي خود ارزش و اعتبار كمتري قائل هستند، يعني از عزت نفس پاييني برخوردار هستند در مقايسه با ساير افراد، عملكرد ضعيفي دارند و كمتر به ارتباط با ديگران و داشتن زندگي مشترك تن مي دهند.
تقوايي به نقش آموزش مهارت هاي اجتماعي اشاره كرد و افزود: اين آموزش ها، اساسا متوجه شكوفايي و رشد توانايي ها و رفتار و شخصيت فرد و حسن تكامل اجتماعي است كه از آنها مي توان به سعادت فردي و اجتماعي تعبير كرد.
وي با بيان اينكه مهارت هاي اجتماعي رشد و ارتباط اجتماعي را تسهيل مي كند، اضافه كرد: بيشتر مردم برقراري ارتباط با سايرين را يك هدف مطلوب و تجربه پاداش دهنده مي دانند ولي وقتي مهارت هاي اجتماعي وجود نداشته باشد، اصولا اين روابط كه مي تواند ازدواج هم يكي از آنها باشد، دچار خدشه مي شود.
نظر شما:
------------
شنبه 30 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بازتاب آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 61]