تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834364872
اتحاديه‌سازي در شوراي همكاري خليج فارس در بستر چالش‌هاي دروني
واضح آرشیو وب فارسی:جمهوري اسلامي: اتحاديه‌سازي در شوراي همكاري خليج فارس در بستر چالش‌هاي دروني
كشورهاي شوراي همكاري خليج فارس بايد توجه داشته باشند عدم پيروي از يك راهبرد روشن در نگاه به موضوعات پيراموني بخصوص نحوه تعامل با جمهوري اسلامي ايران، مي‌تواند اين شورا را با چالش‌هاي دروني مواجه سازد.
تحرك دولت‌هاي ساحلي خليج فارس پس از توافق هسته‌اي ژنو، برگزاري كنفرانس امنيتي منامه و همچنين طرح دوباره اتحاديه خليج فارس يا كنفدراسيون عربي در نشست سران شوراي همكاري در كويت، بار ديگر موضوع امنيت به عنوان دغدغه اصلي پويش‌هاي درون عربي و عربي- غيرعربي را مطرح ساخته است.
امنيت سازي و تهديدات امنيتي را مي‌توان اصلي‌ترين دغدغه دولت‌هاي شوراي همكاري خليج فارس در نگاه به محيط پيراموني خود و موضوعات محيطي دانست. اين مسئله مي‌تواند به الگويي از كنش درون گروهي و برون گروهي بويژه در ارتباط با مسائل منطقه‌اي دامن بزند.
اگرچه بحث اتحاديه سازي و فراتر رفتن از همكاري‌هاي درون شورايي و تبديل شدن به كنفدراسيوني از دولت‌هاي عربي خليج فارس مي‌تواند موضوع جديدي از حيث رفع موانع گمركي، پول واحد، رواديد آزاد و... باشد، اما توجه به اختلافات درون گروهي بخصوص مسائل ارضي_مرزي و عدم پيروي از يك راهبرد روشن و واحد در نگاه به موضوعات پيراموني بخصوص نحوه تعامل با جمهوري اسلامي ايران، مي‌تواند بحث اتحاديه سازي را عقيم سازد. بويژه با توجه به مواضع قبلي قطر و امارات و همچنين مواضع جديد عمان مبني بر اينكه در صورت تبديل شدن شورا به اتحاديه، به دليل ملاحظات خاص خود و براي اينكه مانعي در راه تحقق آن نباشد از عضويت در آن كناره‌گيري خواهد كرد.
تشكيل شوراي همكاري خليج فارس در سال 1981 (1360 ش) و در فضاي جنگ عراق عليه ايران، گامي بود تا دولت‌هاي ساحلي جنوب خليج فارس بر اساس تلقي خود از تهديدات امنيتي و جلوه‌هاي تقابل به سمت آن حركت نمايند. با پايان يافتن جنگ و همچنين تغيير فضاي ژئوپليتيكي در دهه 90 و حمله نيروهاي ائتلاف به عراق، شوراي همكاري متوجه مباحث ديگر همچون فعاليت‌هاي اقتصادي و... گرديد.
تحول ديگر در مكانيسم‌هاي شوراي همكاري خيزش‌هاي جهان عرب در سال 1390 بود كه پيشنهاد پيوستن اردن و مغرب و تشكيل باشگاهي از پادشاهان براي مقابله با موج تحولات اعتراضي مطرح گرديد. در اين 2 سال كه تب تحولات جهان عرب سينوسي بوده و شاهد افت و خيزهاي فراواني در آن بوده ايم، اما بحث اتحاديه خليج فارس همواره در نشست شوراي همكاري مطرح بوده است.
با وجود مخالفت‌هاي ديگر دولت‌هاي شوراي همكاري در نشست سال 1390 و پس از چندين ماه زمينه سازي عربستان براي مشروعيت بخشيدن به مداخله در بحرين، يك مقام بحريني تأكيد كرد كه اين كشور با طرح شاه سعودي براي الحاق به عربستان موافقت كرده است. اتحاديه دوجانبه مورد توافق اين كشور با عربستان سعودي، در چهار محور امنيت، دفاع، اقتصاد، و امور خارجي طراحي گرديده بود.
در همين راستا ملك عبدالله پادشاه عربستان نيز در نشست شوراي همكاري در رياض در سال90، از كشورهاي عضو دعوت كرد تا با عبور از مرحله همكاري، وارد مرحله اتحاد در چارچوب يك سرزمين واحد شوند. سعود الفيصل وزير خارجه نيز تأكيد كرده بود كه هماهنگي و همكاري كشورهاي شوراي همكاري كافي نيست و لازم است كه به روشي برسيم كه بتوانيم بر اساس آن يك اتحاديه مورد قبول همگان تاسيس كنيم.
در اين چارچوب مشخص است كه مقامات عربستاني از فرداي تحولات انقلاب‌هاي عربي و نگراني‌هايي كه از اين بابت داشته و دارند، درصددند كه اين اتحاديه هر چه زودتر تاسيس شود.
در مورد ملاحظات 6 دولت عضو شوراي همكاري كه اصلي‌ترين مانع در تحقق اتحاديه سازي مي‌باشد، بايد گفت كه اصلي‌ترين حاميان اين ايده عربستان و بحرين هستند، پس از آغاز جنبش اعتراضي در بحرين در سال 90، رژيم سعودي كه موجوديت آل خليفه را در منطقه در خطر مي‌ديد، نيروهاي خود را تحت عنوان توافقنامه نيروهاي سپر جزيره اعزام كرد. از اين‌رو مي‌توان گفت توازن منطقه‌اي و همچنين بسط نفوذ عربستان و تحكيم پايه‌هاي هژمونيك اين كشور بر شورا از اصلي‌ترين دلايل عربستان براي تحقق اين اتحاديه است. در كنار آن مي‌توان مديريت تعاملات شوراي همكاري و همچنين ممانعت از ظهور نيروهاي گريز از مركز بخش ديگري از تمايل سعودي‌ها براي تحقق اين ايده است.
بحرين بيش از دولت‌هاي ديگر اصرار دارد كه اتحاديه كنفدرالي تشكيل شود. به گونه‌اي كه مجلس نمايندگان آن در يك نشست فوق‌العاده به طور عجولانه طرح مربوط به كنفدراليسم شورا را تصويب كرد. خطرات امنيتي و تهديدات مرزي‌اي كه دولتمردان اين كشور به آن اذعان دارند، باعث گرديده تا اصرار زيادي براي تشكيل اتحاديه كنفدراليسم داشته باشد.
در واقع بايد گفت كه اراده سياسي پايه اصلي تشكيل اتحاديه خليج فارس است و ديگر استدلال‌هاي اقتصادي در قالب مفاهيم همكاري، همگرايي از قوت چنداني برخوردار نيست. نگراني ديگر دولت‌ها همچون قطر، عمان، كويت و امارات تا حدودي به اين مسأله بر مي‌گردد كه با تشكيل اتحاديه، كشورهاي كوچك اين مجموعه تحت سلطه عربستان قرار بگيرند. اين نگراني وجود دارد كه اين اتحاديه به ضرر كشورهاي كوچك باشد.
همه كشورهاي عضو شوراي همكاري تمايل به ورود به اين اتحاديه را ندارند. به عنوان نمونه كويت علاقه‌اي به طرح اتحاديه ندارند، چرا كه اين اقدام را به منزله خطري براي جامعه مدني در كشورش مي‌داند. اين امر از ديدگاه امارات، قطر و عمان نيز مردود است و اين كشورها نگران گسترش نفوذ آل سعود بر كشورهايشان هستند. علي‌رغم پيوستگي جغرافيايي و شباهت‌هايي كه بين اعضاي شوراي همكاري وجود دارد، اختلافات بين اين كشورها نيز كم نيست. اكثر كشورها با عربستان و بين خود مسائل مرزي حل نشده دارند؛ امارات، عمان، كويت و قطر از جمله كشورهايي هستند كه هنوز بر سر مناطق مرزي خود به حل و فصل نهايي با عربستان نرسيده‌اند.
موضوع ديگر به اين مسئله بر مي‌گردد كه مواضع سياست خارجي اين كشورها و نگاه به مسائل پيراموني متفاوت است. به طور مثال اگر قرار است اين اتحاديه بتواند نگراني‌هاي امنيتي را مرتفع سازد و به نوعي قدرت واحدي را در برخورد با خلأهاي قدرت در منطقه ايجاد كند، بايد گفت كه سياست قطر و عمان با بقيه دولت‌ها تا حدودي متفاوت است. براي نمونه تلقي عمان از تعامل و همكاري و يا نگراني در برخورد با ايران با عربستان سعودي متفاوت است.
در بحث مسائل اقتصادي هم موضوع قابل طرح است. بدين معني كه امارات طرح اتحاديه سازي را به اين موضوع منوط كرده است كه تمامي مكانيسم‌هاي اقتصادي همچون صندوق مالي و موسسات مرتبط با آن در خاك امارات باشد.
بنابراين بايد گفت كه طرح اتحاديه سازي اگرچه تحت عناوين فراتر رفتن از همكاري‌هاي دوجانبه و چندجانبه طرح گرديده و دنبال مي‌گردد، اما در درون پويش‌هاي درون گروهي حاوي مسائل اختلافي و ديدگاه‌هاي متفاوت است. حال اگرچه اين اقدام در ظاهر يك گام رو به جلو به خصوص در منطقه خليج فارس و خاورميانه محسوب مي‌شود، اما نگاه به زمينه‌ها، ديدگاه‌ها، مكانيسم‌هاي اجرايي و مهمتر از همه واقعيت‌هاي موجود، نشان مي‌دهد كه تبديل شوراي همكاري به اتحاديه، همچنان در قالب مباحث اختلافي درون شورا باقي خواهد ماند و حداقل در كوتاه مدت نمي‌تواند به عنوان يك ايده عملياتي گردد.
*كامران كرمي
* كويت، امارات و قطر نيز با طرح كنفدرالي شدن شوراي همكاري مخالف هستند
* مجلس فرمايشي بحرين در اقدامي عجولانه، پيوستن به اتحاديه‌اي را كه در مرحله جنيني سقط شد، تصويب كرد!
* مجلس بيش از هر كشور ديگري سنگ تبديل شوراي همكاري را به "اتحاديه" مي‌زند، زيرا مي‌خواهد براي خود تداول سياسي كسب كند
* عمان صراحتا در مخالفت با تبديل شدن "شورا" به "اتحاديه"، رودر روي عربستان و بحرين ايستاده است.
جمعه 29 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جمهوري اسلامي]
[مشاهده در: www.jomhourieslami.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 45]
-
گوناگون
پربازدیدترینها