واضح آرشیو وب فارسی:برنا نيوز: نمره قبولي قطار
بسياري از مردم، ترجيح ميدهند كه به عوض هواپيما سوار شدن و رفتن روي هوا، يا سوار ماشين شدن و دل به جادههاي داراي تصادفات سپردن، با قطار مسافرت كنند كه حد وسط اين دو است. حتي شاعر خوش احساسي مثل سهراب سپهري هم با قطار مانوس بود.
اگر نبود كه درباره آن نمي فرمود: «من قطاري ديدم كه سياست مي برد / و چه خالي مي رفت...». مي فرمود؟ (كه احتمالا براي رد گم كردن، خالي مي رفته و در حقيقت، قطار پشت سري پر بوده كه سهراب خوش احساس، متوجه اين كلك نشده است. به هر حال، سياست است ديگر!)
بگذريم كه باز سر از تركستان درنياوريم. بخصوص كه الان، تركستان هم لابد قطار دارد. اين ريل كه مي كشي، به تركستان است!.... غرض از بحث قطاري امروز، تشكر از مديرعامل جديد شركت قطارهاي مسافري رجاء است كه رجاء واثق داريم در كار خود موفق باشند. ايشان چند وقت پيش در مصاحبه اي اختصاصي با همين جريده جام جم نماي ماست كه در نهايت شفافيت، در مورد قطارهاي خودشان به ضرس قاطع گفته بودند كه: «اگر از من بپرسيد، بسختي به قطارهايمان نمره قبولي مي دهم.»
ـ احسنت!....(اين ابراز احساسات را همكار رقيق القلب ما كه كنارمان نشسته، ناخودآگاه بر زبان آورد. منتها نفهميديم كه درخصوص كيفيت قطارهايمان گفت احسنت، يا كه منظورش صداقت و شفافيت جناب مديرعامل بود؟.... والله اعلم!)
بسته پيشنهادي: از آنجا كه در دوران مشق و مدرسه هم همواره يكي از دل نگراني هاي ما و شما كسب نمره قبولي ـ ولو به ضرب تك ماده معروف ـ بوده است و هست؛ فلذا كلهم اجمعين، نسبت به نمره قبولي، از حساسيت بالايي برخوردار مي باشيم و چون دوست داريم كه قطارهاي ما نيز نمره قبولي از ملت و مديرعامل عزيز خود دريافت دارند، در كمال لطف و بزرگواري، عرايضي ارزنده و راهگشا را به سمع و نظر مبارك مي رسانيم:
1 ـ افزايش كيفيت: اين كه ما بخواهيم بگوئيم براي گرفتن نمره قبولي، سطح كيفي قطارها و خدمات داخل آنها افزايش يابد؛ در حقيقت، با چشم بسته غيب گفتن است. انگار كه مثلا خود جناب مديرعامل نمي دانند. نه خير، خيلي هم خوب مي دانند. نمي دانستند، نمي گفتند: «در اين سال ها با توجه به افزايش تدريجي كه در شبكه مسافري داشتيم و سرمايه گذاري هايي كه در بخش حمل و نقل انجام داديم، انتظار داشتيم تعداد مسافران افزايش يابد كه متاسفانه اين طور نشد.»... شد؟ گفتيم كه خود ايشان كاملا در جريانند. در يك كلام عرض مي كنيم كه بايد كيفيت قطارها چنان بالا برود كه مردم از سرناچاري بليت قطار نگيرند، بلكه با شوق و ذوق وافر اين كار را انجام بدهند. انگار كه مي خواهند سوار كشتي تايتانيك شوند.
2 ـ افزايش سرعت: فقط كه نبايد افزايش قيمت داشت. با ارتقاي امنيت ريل ها و بالا بردن كيفيت قطارها، در جهت افزايش سرعت قطارها و كاستن از ميزان توقف هاي بيش از حد نيز حركت كنيم. حتما مي شود. اگر نمي شد كه چند وقت پيش، مديرعامل شركت راه آهن، از كاهش دو ساعته زمان سفر با قطار به مشهد در نوروز امسال خبر نمي دادند. خب، هر روز را نوروز فرض كنيم و بر سرعت قطارها بيفزاييم. تحمل صداي «تللق لق...تللق لق....» آن با ما!.... گوشمان به اين چيزها عادت دارد. بس كه آلودگي صوتي داريم، از شتر نقارخانه، پوست كلفت تر شده ايم.
3 ـ آزادي بيشتر در قطار: تمهيداتي در نظر بگيريم كه يك مقداري ارائه خدمات و پذيرايي مبسوط در داخل قطارها، از آزادي عمل و انتخاب بيشتري برخوردار باشد. مهماندار قطار، فلاسك چاي را ندهد بگويد: «تا نيم ساعت ديگه بخوريد، چون ميام فلاسك رومي گيرم»(حالا با كمال ميل بخوري يا به زور، در همين حد انتخابش با خود مسافر است!)؛ يا مثلا كل قطار بايد همان فيلمي را در تلويزيون داخل كوپه ببينند كه مسئول قطار داخل ويدئو مي گذارد؛ يا همه كوپه ها بايد تابع همان درجه حرارتي باشد كه مسئولان قطار در نظر مي گيرند و داخل كوپه، پيچي براي شل و سفت كردن درجه هوا نباشد. مسافر فقط در حد باز كردن پنجره، آن هم گاهي با پيچ گوشتي مخصوص خودش كه دست مهماندار است، آزادي عمل و انتخاب داشته باشد. منوي غذا هم اگر از دو نوع كوبيده كمي بيشتر شود، خالي از لطف و ايجاد انگيزه نخواهد بود. از ما گفتن!
رضا رفيع
پنجشنبه 28 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برنا نيوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 48]