محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830560196
سرنوشت اوپك چه خواهد شد؟!
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: سرنوشت اوپك چه خواهد شد؟!
چشم انداز افزايش توليد نفت ايران و عراق احتمالا تنش بين اين دو كشور و عربستان سعودي را بر سر سهميه صادرات نفت بيشتر خواهد كرد.
به گزارش ايسنا، سازمان كشورهاي صادركننده نفت(اوپك) در حال حاضر با دو چالش روبرو است. چالش اول اين است كه آمريكا به عنوان بزرگترين مصرف‌كننده سنتي نفت اوپك به سرعت در حال افزايش توليد نفت خود است و چالش دوم اينكه اوپك بايد با برنامه‌هاي ايران و عراق براي افزايش توليد و صادرات نفت خود كنار بيايد؛ امري كه احتمالا به كاهش قيمت جهاني نفت بيشتر از آنچه اوپك انتظار دارد، خواهد انجاميد.
سازمان كشورهاي صادركننده نفت اوپك در اوايل دهه 1960 ميلادي توسط عربستان، ايران، عراق، كويت و ونزوئلا و با هدف اوليه همسويي سياستهاي صادرات نفت اين پنج كشور و ديكته كردن قيمت‌هاي بالاي نفت تشكيل شد.
اين پنج كشور در اوايل تشكيل اوپك مشخصا اين قدرت را داشتند ولي اگرچه اوپك هنوز حدود 40 درصد نفت مورد نياز جهان را تامين مي‌كند، اما سلطه اين سازمان طي ساليان گذشته كاهش يافته است. امروز تنها عربستان و تا حدودي امارات، قطر و كويت توانايي تنظيم داوطلبانه سطح توليد خود را دارند. ديگر اعضاي اوپك شامل ليبي، الجزاير، نيجريه، اكوادور و آنگولا براي تامين بودجه خود مجبورند بي‌وقفه توليد كنند. اين به معناي اين است كه اوپك قدرت سابق را ندارد. حتي توليدكننده‌اي در سطح عربستان سعودي به سختي ميتواند قيمت نفت را از طريق افزايش يا كاهش توليد خود تغيير دهد.
در حال حاضر موج جديد توليد نفت در خارج از اوپك به راه افتاده است. توليد نفت آمريكا به حدود هشت ميليون بشكه در روز (بالاترين سطح از دهه 1980 تاكنون) رسيده است. در ديگر نقاط نظير كانادا و برزيل نيز توليد رونق پيدا كرده است. در عين حال، افزايش توليد نفت خارج از اوپك در برابر برنامه‌هاي بلندپروازانه برخي از اعضاي اوپك نظير ايران وعراق براي توسعه توليد خود به چشم نمي‌آيد. درحاليكه توليد نفت خارج از اوپك قابل كنترل است، اما برنامه‌هاي ايران و عراق ميتواند به كاهش قابل توجه قيمت نفت در نيمه دوم دهه جاري ميلادي بينجامد.
اهداف بلندپروازانه عراق و ايران
بخش انرژي عراق در پنج سال اخير احيا شده و اكنون توليد نفت اين كشور حدود 3.5 ميليون بشكه در روز است. وزارت نفت عراق هدف بلندپروازانه رساندن توليد نفت اين كشور به 9 يا 10 ميليون بشكه در روز تا سال 2020 را براي خود ترسيم كرده است. همچنين ايران چشم انداز افزايش توليد نفت را پيش روي خود مي‌بيند. رييس‌جمور ايران پس از پيشرفت در مذاكرات اخير هسته اي، يك برنامه اصلاحاتي قابل توجه را آغاز كرده و اميدوار است توليد نفت ايران را ظرف شش ماه به سطح 4.2 ميليون بشكه در روز قبل از تحريمها و ظرف 18 ماه به سطح شش ميليون بشكه در روز برساند. مشخصا اهداف هر دو كشور عراق و ايران ظرف چارچوب‌هاي زماني فوق قابل دستيابي نيستند، اما افزايش قابل توجه توليد نفت اين دو كشور امكان پذير است.
ميزان افزايش توليد نفت عراق تا حد زيادي به دو عامل بستگي دارد. اولا نظام سياسي و خشونت‌ها در عراق روال سرمايه‌گذاري و قانونگذاري نظير صدور قراردادها و مجوزها را تعيين خواهد كرد. عامل دوم و مهم‌تر شامل محدوديتهاي لجستيكي براي افزايش سطح توليد نفت در اين دوره كوتاه مدت است. برخي از اين محدوديت‌ها را مي‌توان با هماهنگي درست بين شركت‌هاي نفتي بين‌المللي، شركت‌هاي خدمات نفتي و شيعيان ساكن در منطقه بصره و گروه‌هاي مختلف ذينفع سياسي در بغداد حل كرد. همكاري مناسب بين تمام اين گروه‌ها بعيد به نظر مي‌رسد و به معناي اين است كه عراق نخواهد توانست به اين اهداف بلند پروازانه دست پيدا كند اما ميتواند تا سال 2020 ميلادي به سطح پنج الي شش ميليون بشكه در روز و ظرف يك دهه آينده به حدود 6.5 ميليون بشكه در روز برسد.
اما در مورد ايران، اين چالشها تاحدودي ساده تر است. محدوديتهاي ايران عمدتا به دليل تحريمهاي خارجي هستند. همانگونه كه در كشورهاي ديگر ديده شده معمولا زمانيكه توليد نفت در يك كشور به دليل تغيير رژيم، تحريمها و يا ديگر مسائل مختل مي‌شود، بازگشت سطح توليد به قبل كمتر اتفاق مي‌افتد. اما اگر تحريمها لغو شوند، ايران ميتواند به سرعت ظرف 12 تا 18 ماه توليد خود را حدود 500 الي 750 هزار بشكه در روز افزايش دهد. در بلندمدت دلايل مختلفي وجود دارد كه ايران براساس آنها ميتواند سطح توليد خود را به قبل از سطوحي كه قبلا به آن دست يافته بود برساند، اما اين چارچوب زماني آن چندين سال خواهد بود نه چندين ماه. البته تمام اين مسائل به رخدادهاي ژئوپلتيكي كه ميتواند اين روند را كند يا متوقف كند نظير مشكلات داخلي در ايران و احتمال روند كند مذاكرات بستگي دارد. ايران پس از افزايش توليد نفت، همانند عراق احتمالا توليد نفت خود را سالانه حدود 250 تا 300 هزار بشكه در روز افزايش خواهد داد و پس از سال 2020 به اهداف ترسيم شده نزديك خواهد شد.
آينده اوپك
اوپك با چالشهاي كوتاه مدت و بلندمدت مختلفي مواجه است. طي دو سال گذشته توليد نفت در آمريكا و كانادا به شكل غيرمنتظره‌اي به ميزان يك ميليون بشكه در روز افزايش يافته است. اگرچه اختلال در توليد نفت ليبي بخش اعظم اين افزايش را جبران كرده كرده است، اما افزايش صادرات نفت آمريكا باعث شده عربستان گاهي اوقات براي حفظ قيمتها مجبور به كاهش سطح توليد خود شود. توليد نفت آمريكا احتمالا در سال 2014 حدود يك ميليون بشكه در روز افزايش خواهد يافت و احتمالا باعث فشار بيشتر روي قيمت‌هاي مدنظر اوپك خواهد شد.
توليد نفت ايران و عراق در بلندمدت مسئله كليدي است. اگر ايران و عراق در مجموع توليد خود را تا سال 2020 به سطح قابل دستيابي 11 ميليون بشكه در روز برسانند، به معني افزايش پنج الي شش ميليون بشكه در روز نسبت به سطوح فعلي است. سهميه صادراتي اوپك در حال حاضر عامل تنش ميان اعضاي آن است، اما توليدكنندگان هميشه راههايي را براي دور زدن اين مساله پيدا كرده‌اند اما به نظر مي رسد كه با اين اوصاف دور زدن اين مساله غيرممكن خواهد بود. اگرچه مصرف داخلي ايران در سالهاي آينده به شكل قابل توجهي افزايش خواهد يافت، اما افزايش صادرات ايران بسيار بيشتر از آن چيزي است كه عربستان بتواند جاي آن را باز كند. اين مساله باعث فشار روي اوپك و اعضاي رقيب آن شامل عراق و عربستان خواهد شد. عربستان احتمالا از ايران و عراق خواهد خواست تا به طور داوطلبانه رشد صادرات خود را محدود كنند اما بدون وجود امتيازات و انگيزه‌هاي كافي دليلي وجود ندارد كه ايران و عراق اين كار را انجام دهند، به ويژه در شرايطي كه اين افزايش صادرات در كوتاه مدت به نفع اقتصاد آنها است.
افزايش صادرات نفت ايران و عراق همچنين در رقابت گسترده‌تر بين عربستان و ايران بر سر مسائلي نظير ناآرامي‌هاي سوريه و نفوذ ايران در مناطق مرزي نفت خيز عربستان تاثيرگذار است. به طور سنتي عربستان سعودي هميشه خواستار افزايش توليد اوپك براي حفظ سهم بازار اين سازمان بوده است. زيرا قيمت‌هاي بالا باعث افزايش توليد انرژي در ديگر نقاط مي‌شود اما ايران و عراق هميشه خواستار توليد متعادل و قيمت‌هاي بالا بوده‌اند. ايران و عراق خواستار افزايش توليد خود براي بلندمدت هستند و معتقدند كه بدون لزوم كاهش قيمت مي‌توانند با تكيه بر افزايش تقاضا از سوي بازارهاي در حال توسعه آسيا صادرات خود را افزايش دهند.
آسيا اكنون بزرگترين واردكننده نفت جهان(بالاتر از اروپا و آمريكاي شمالي)است. به طور طبيعي اين مساله باعث افزايش وابستگي بين اوپك و كشورهاي درحال توسعه آسيا به ويژه هند و چين شده است. چين پروژه‌هاي گسترده‌اي در عربستان، عراق و ايران دارد. رده پاي واردات نفت چين همچنين در ونزوئلا به شكل قابل توجهي افزايش يافته و اين كشور حدود 15 درصد نفت مورد نياز خود را از آنگولا وارد مي‌كند. هند همچنين ارتباطات خود را با اعضاي اوپك افزايش داده و بزرگترين مشتري نفت نيجريه به حساب مي‌آيد.
نشريه آمريكايي فوربس در ادامه گزارش خود نوشته است: آسيا به عنوان بزرگترين مشتري نفت اوپك به تقاضاي قوي خود در آينده نزديك ادامه خواهد داد و بنابراين فشار روي اوپك الزاما به معني كاهش قيمتها نخواهد بود. تاثير روي قيمتها در بلند مدت كمتر مشخص است اما قيمتها نه تنها به وسيله ميزان رشد آسيا در آينده بلكه بر اثر عرضه جهاني نفت در كشورهاي غيرعضو اوپك تعيين خواهد شد. در حاليكه اوپك به طور سنتي يك ابزار سياسي براي افزايش قيمت‌هاي نفت و يا توقف صادرات(نظير آنچه كه در سال 2008 رخ داد) بوده است اما چالش تازه اوپك بيشتر در زمينه حفظ منطقي قيمت‌هاي نفت و نه افزايش مصنوعي آن يا توقف صادرات است. اوپك براي حفظ سلامت خود در بلندمدت بايد قيمتها را به صورت نسبي پايين نگه دارد تا هم بازارهاي نوظهور آسيايي بتوانند به خريد خود ادامه دهند و هم توليد جايگزين‌هايي نظير نفت شيل، خودروهاي برقي يا گاز طبيعي مايع بيش از حد اقتصادي نشود. به علاوه كاهش قيمت نفت براي مشتريان آسيايي رشد اقتصادي منطقه را تقويت و به افزايش تقاضاي نفت اوپك خواهد انجاميد.
دوشنبه 25 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[مشاهده در: www.tabnak.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 35]
-
گوناگون
پربازدیدترینها