تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804283125
امام علي(ع) تربيت يافته مكتب پيامبر(ص)/ آيا امام هنگام بعثت كنار پيامبر بود
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: امام علي(ع) تربيت يافته مكتب پيامبر(ص)/ آيا امام هنگام بعثت كنار پيامبر بود
خبرگزاري مهر ـ گروه دين و انديشه: امام علي(ع) در مورد تربيت خود توسط پيامبر اسلام(ص) مي فرمايند: من به سان بچه ناقه اي كه به دنبال مادر خود مي رود در پي پيامبر مي رفتم؛ هر روز يكي از فضايل اخلاقي خود را به من تعليم مي كرد و دستور مي داد كه از آن پيروي كنم.
هنگامى كه به امام علي(ع) خبر رسيد بنى اميه او را متهم به شركت در قتل عثمان كرده اند فرمود: «مگر آگاهى بنى اميه از صفات و روحيات من آنان را از عيب جوئى من باز نداشته است؟ و مگر هنوز سابقه من در اسلام، آنان را از تهمت بر من بر كنار نساخته است؟ پند و اندرزهاى خداوند از گفتار من رساتر است، من با «مارقين» (آنان كه از دين خارج مى شوند) محاجه مى كنم و دشمن آشتى ناپذير كسانى هستم كه پيمان الهى را مي شكنند و در حقايق اسلام ترديد مى كنند. متشابهات (و آنچه مبهم است) بايد در پرتو (محكمات) كتاب خدا روشن گردد و بندگان به آنچه در دل دارند پاداش داده مى شوند.»
از نظر روانشناسان، شخصيت هر فردي متشكل از سه عامل مهم است كه هر يك در انعقاد و تكون شخصيت تأثير بسزايي دارد و گويي روحيات و صفات و طرز تفكر انسان همچون مثلثي است كه از پيوستن اين سه ضلع به يكديگر پديد مي آيد. اين سه عامل عبارتند از: وراثت، آموزش و پرورش و محيط زندگي.
صفات خوب و بد آدمي و روحيات عالي و پست او به وسيله اين سه عامل پي ريزي مي شود و رشد و نمو مي كند. درباره عامل وراثت سخن كوتاه اينكه فرزندان ما نه تنها صفات ظاهري را، مانند شكل و قيافه، از ما به ارث مي برند، بلكه روحيات و صفات باطني پدر و مادر نيز از طريق وراثت به آنان منتقل مي شود. آموزش و پرورش و محيط، كه دو ضلع ديگر شخصيت انسان را تشكيل مي دهند، در پرورش سجاياي عالي كه دست آفرينش در نهاد آدمي به وديعت نهاده و يا تربيت صفاتي كه كودك از پدر و مادر به وراثت برده است نقش مهمي دارند. يك آموزگار مي تواند سرنوشت كودكي و يا كلاسي را تغيير دهد. و بسا كه محيط، افراد آلوده را پاك و يا افراد پاك را آلوده مي سازد. قدرت اين دو عامل در شكل دادن به شخصيت آدمي چنان مسلم و روشن است كه خود را از توضيح درباره آن بي نياز مي دانيم. البته نبايد فراموش كرد كه در وراي اين امور سه گانه و مشرف و مسلط بر آن ها اراده و خواست انسان قرار گرفته است.
شخصيت موروثي امام علي(ع)
اميرمؤمنان از صلب پدري چون ابوطالب ديده به جهان گشود. ابوطالب بزرگ بطحاء (مكه) و رئيس بني هاشم بود. سراسر وجود او، كانوني از سماحت و بخشش، عطوفت و مهر، جانبازي و فداكاري در راه آيين توحيد بود. در همان روزي كه عبدالمطلب جد پيامبر در گذشت، آن حضرت هشت سال تمام داشت. از آن روز تا چهل و دو سال بعد، ابوطالب حراست و حفاظت پيامبر را، در سفر و حضر، برعهده گرفت و با عشق و علاقه بي نظيري در راه هدف مقدس پيامبر كه گسترش آيين يكتا پرستي بود جانبازي و فداكاري كرد. اين حقيقت در بسياري از اشعار مضبوط در ديوان ابوطالب منعكس شده است؛ همچون: ليعلم خيار الناس ان محمداً نبي كموسي و المسيح بن مريم: افراد پاك و خوش طينت بايد بدانند كه محمد(ص) پيامبري است همچون موسي و عيسي(ع). الم تعلموا انا وجدنا محمداًرسولا كموسي خط في اول الكتب: آيا نمي دانيد كه محمد(ص) همچون موسي (پيامبري آسماني) است و پيامبري او در سرلوحه كتابهاي آسماني نوشته شده است؟يك چنين فداكاري، كه به زنداني شدن تمام بني هاشم در ميان دره اي خشك و سوزان منجر شد، نمي تواند انگيزه اي جز عشق به هدف و علاقه عميق به معنويت داشته باشد، و علايق خويشاوندي و ساير عوامل مادي نمي تواند يك چنين روح ايثاري در انسان پديد آورد.
دلايل ايمان ابوطالب به آيين برادرزاده خود به قدري زياد است كه توجه قاطبه محققان بي نظر را به خود جلب كرده است. متأسفانه گروهي، از روي تعصبات بيجا، در مرز توقف درباره ابوطالب باقي مانده اند و گروه ديگر جسارت را بالاتر برده، او را يك فرد غير مؤمن معرفي كرده اند. حال آن كه اگر جزئي از دلايلي كه درباره اسلام ابوطالب در كتاب هاي تاريخ و حديث موجود است درباره شخص ديگري وجود مي داشت، در ايمان و اسلام او براي احدي جاي ترديد و شك باقي نمي ماند، اما انسان نمي داند كه چار اين همه دلايل نتوانسته است قلوب بعضي را روشن سازد!
مادر وي، فاطمه، دختر اسد فرزند هاشم است. وي از نخستين زناني است كه به پيامبر ايمان آورد و پيش از بعثت از آيين ابراهيم(ع) پيروي مي كرد. او همان زن پاكدامني است كه به هنگام شدت يافتن درد زايمان راه مسجد الحرام راپيش گرفت و خود را به ديوار كعبه نزديك ساخت و چنين گفت: خداوندا، به تو و پيامبران و كتاب هايي كه از طرف تو نازل شده اند و نيز به سخن جدم ابراهيم سازنده اين خانه ايمان راسخ دارم، پروردگارا! به پاس احترام كسي كه اين خانه را ساخت و به حق كودكي كه در رحم من است، تولد اين كودك را بر من آسان فرما. لحظه اي نگذشت كه فاطمه به صورت اعجازآميزي وارد خانه خدا شد و در آنجا وضع حمل كرد. اين فضيلت بزرگ را قاطبه محدثان و مورخان شيعه و دانشمندان علم انساب در كتاب هاي خود نقل كرده اند. در ميان دانشمندان اهل تسنن نيز گروه زيادي به اين حقيقت تصريح كرده، آن را يك فضيلت بي نظير خوانده اند.
حاكم نيشابوري مي گويد: ولادت علي در داخل كعبه به طور تواتر به ما رسيده است. آلوسي بغدادي صاحب تفسير معروف مي نويسد: تولد علي در كعبه در ميان ملل جهان مشهور و معروف است و تاكنون كسي به اين فضيلت دست نيافته است.
اگر مجموع عمر امام علي(ع) را به پنج بخش قسمت كنيم، نخستين بخش آن را زندگي امام پيش از بعثت پيامبر تشكيل مي دهد. عمر امام در اين بخش از ده سال تجاوز نمي كند، زيرا لحظه اي كه حضرت علي(ع) ديده به جهان گشود بيش از سي سال از عمر پيامبر(ص) نگذشته بود و پيامبر در سن چهل سالگي به رسالت مبعوث شد. حساس ترين حوادث زندگي امام در اين بخش همان شكل گيري شخصيت حضرت علي(ع) و تحقق ضلع دوم از مثلث شخصيت وي به وسيله پيامبر است. اين بخش از عمر، براي هر انساني، از لحظه هاي حساس و ارزنده زندگي او شمرده مي شود. شخصيت كودك در اين سن، همچون برگ سفيدي، آماده پذيرش هر شكلي است كه بر آن نقش مي شود و اين فصل از عمر، براي مربيان و آموزگاران، بهترين فرصت است كه روحيات پاك و فضايل اخلاق كودك راكه دست آفرينش در نهاد او به وديعت نهاده است پرورش دهند و او را با اصول انساني و ارزش هاي اخلاقي و راه و رسم زندگي سعادتمندانه آشنا سازند.
پيامبر عالي قدر اسلام(ص) به همين هدف عالي، تربيت حضرت علي(ع) را پس از تولد او به عهده گرفت. هنگامي كه مادر حضرت علي(ع) نوزاد را خدمت پيامبر آورد با علاقه شديد آن حضرت نسبت به كودك روبرو شد. پيامبر از وي خواست كه گهواره حضرت علي را در كنار رختخواب او قرار دهد از اين جهت، زندگاني امام از روزهاي نخست با لطف خاص پيامبر توأم شد. نه تنها پيامبر گهواره حضرت علي را در موقع خواب حركت مي داد، بلكه در مواقعي از روز بدن او را مي شست و شير در كام او مي ريخت، و در موقع بيداري با او با كمال ملاطفت سخن مي گفت. گاهي او رابه سينه مي فشرد و مي گفت: اين كودك برادر من است و در آينده ولي و ياور و وصي و همسر دختر من خواهد بود. به سبب علاقه اي كه به حضرت علي داشت هيچ گاه از او جدا نمي شد و هر موقع از مكه براي عبادت به خارج شهر مي رفت حضرت علي(ع) را همچون برادر كوچك يا فرزند دلبندي همراه خود مي برد. هدف از اين مراقبتها اين بود كه دومين ضلع مثلث شخصيت حضرت علي(ع) كه همان تربيت است، به وسيله او شكل گيرد و هيچ كس جز پيامبر در اين شكل گيري مؤثر نباشد.
اميرمؤمنان(ع) در سخنان خود خدمات ارزنده پيامبر(ص) را ياد كرده، مي فرمايد: و قد عملمتم موضعي من رسول الله(ص) بالقرابه القربيه و المنزله الخصيصه، وضعني في حجره و انا ولد يضمني الي صدره و يكنفني في فراشه و يمسني جسد و يشمني عرفه و كان يمضغ ثم يلقمنيه: شما اي ياران پيامبر، از خويشاوندي نزديك من با رسول خدا و مقام (احترام) مخصوصي كه نزد آن حضرت داشتم كاملاً آگاه هستيد و مي دانيد كه من در آغوش پر مهر او بزرگ شده ام؛ هنگامي كه نوزاد بودم مرا به سينه خود مي گرفت و در كنار بستر خود از من حمايت مي كرد و دست بر بدن من مي ماليد، و من بوي خوش او را استشمام مي كردم و او غذا در دهان من مي گذاشت.
پيامبر اكرم(ص) حضرت علي(ع) را به خانه خود مي برد. از آنجا كه خدا مي خواهد ولي بزرگ دين او در خانه پيامبر بزرگ مي شود و تحت تربيت رسول خدا قرار گيرد، توجه پيامبر را به اين كار معطوف مي دارد. مورخان اسلامي مي نويسند: خشكسالي عجيبي در مكه واقع شد. ابوطالب، عمومي پيامبر، با عايله و هزينه سنگيني روبرو بود. پيامبر با عموي ديگر خود، عباس، كه ثروت و مكنت مالي او بيش از ابوطالب بود به گفتگو پرداخت و هر دو توافق كردند كه هر كدام يكي از فرزندان ابوطالب را به خانه خود ببرد تا در روزهاي قحطي گشايشي در كار ابوطالب پديد آيد. از اين جهت عباس، جعفر را و پيامبر اكرم(ص) حضرت علي(ع) را به خانه خود بردند. اين بار كه اميرمؤمنان به طور كامل در اختيار پيامبر قرار گرفت از خرمن اخلاق و فضايل انساني او بهره هاي بسيار برد و موفق شد تحت رهبري پيامبر به عالي ترين مدارج كمال خود برسد. امام(ع) در سخنان خود به چنين ايام و مراقبتهاي خاص پيامبر اشاره كرده، مي فرمايد: و لقد كنت اتبعه اتباع الفصيل اثر أمه يرفع لي كل يوم من اخلاقه علما و يا مرني بالاقتداء به: من به سان بچه ناقه اي كه به دنبال مادر خود مي رود در پي پيامبر مي رفتم؛ هر روز يكي از فضايل اخلاقي خود را به من تعليم مي كرد و دستور مي داد كه از آن پيروي كنم.
حضرت علي(ع) در غار حرا
پيامبر اسلام(ص) پيش از آنكه مبعوث به رسالت شود، همه ساله يك ماه تمام را در غار حرا به عبادت مي پرداخت و در پايان ماه از كوه سرازير مي شد و يكسره به مسجدالحرام مي رفت و هفت بار خانه خدا را طواف مي كرد و سپس به منزل خود باز مي گشت.
در اينجا اين سؤال پيش مي آيد كه با عنايت شديدي كه پيامبر نسبت به حضرت علي داشت آيا او را همراه خود به آن محل عجيب عبادت و نيايش مي برد يا او را در اين مدت ترك مي گفت؟ قراين نشان مي دهد از هنگامي كه پيامبر اكرم(ص) را به خانه خود برد هرگز روزي او را ترك نگفت. مورخان مي نويسند: علي آنچنان با پيامبر همراه بود كه هرگاه پيامبر از شهر خارج مي شد و به كوه و بيابان مي رفت او را همراه خود مي برد. ابن ابي الحديد مي گويد: احاديث صحيح حاكي است كه وقتي جبرئيل براي نخستين بار بر پيامبر نازل شد و او را به مقام رسالت مفتخر ساخت علي در كنار حضرتش بود.
آن روز از روزهاي همان ماه بود كه پيامبر براي عبادت به كوه حرا رفته بود. اميرمؤمنان، خود در اين باره مي فرمايد: و لقد كان يجاور في كل سنه بحراء فأراه ولايراه غيري: پيامبر هر سال در كوه حرا به عبادت مي پرداخت و جز من كسي او را نمي ديد. اين جمله اگر چه مي تواند ناظر به مجاورت پيامبر در حرا در دوران پس از رسالت باشد ولي قراين گذشته و اينكه مجاورت پيامبر در حرا غالباً قبل از رسالت بوده است تأييد مي كند كه اين جمله ناظر به دوران قبل از رسالت است.
طهارت نفساني حضرت علي(ع) و پرورش پيگير پيامبر از او سبب شد كه در همان دوران كودكي، با قلب حساس و ديده نافذ و گوش شنوا خود، چيزهايي را ببيند و اصواتي را بشنود كه براي مردم عادي ديده و شنيدن آنها ممكن نيست؛ چنان كه امام، خود در اين زمينه مي فرمايد: أري نور الوحي و الرساله و أشم ريح النبوه: من در همان دوران كودكي، به هنگامي كه در حرا كنار پيامبر بودم، نور وحي و رسالت را كه به سوي پيامبر سرازير بود مي ديدم و بوي پاك نبوت را از او استشمام مي كردم.
امام صادق(ع) مي فرمايد: امير مؤمنان(ع) پيش از بعثت پيامبر اسلام(ص) نور رسالت و صداي فرشته وحي را مي شنيد. در لحظه بزرگ و شگفت تلقي وحي پيامبر(ص) به حضرت علي(ع) فرمود: اگر من خاتم پيامبران نبودم پس از من تو شايستگي مقام نبوت را داشتي، ولي تو وصي و وراث من هستي، تو سرور اوصيا و پيشواي متقياني. امير مؤمنان درباره شنيدن صداهاي غيبي در دوران كودكي چنين مي فرمايد: هنگام نزول وحي بر پيامبر صداي ناله اي به گوش من رسيد: به رسول خدا عرض كردم اين ناله چيست؟ فرمود: اين ناله شيطان است و علت ناله اش اين است كه پس از بعثت من از اينكه در روي زمين مورد پرستش واقع شود نوميد شد. سپس پيامبر رو به حضرت علي كرد و گفت: انك تسمع ما أسمع و تري ما أري إلا أنك لست بنبي و لكنك لوزير.
كد خبر: 2196418
تاريخ مخابره : ۱۳۹۲/۹/۲۵ - ۰۹:۳۵
دوشنبه 25 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 60]
-
گوناگون
پربازدیدترینها