محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830309235
گام اول- حياط مدرسه: تن پوش عشق در حياط مدرسه
واضح آرشیو وب فارسی:مردم سالاری: گام اول- حياط مدرسه: تن پوش عشق در حياط مدرسه
آفتاب بي‌رمق پاييز روي تن خاكستري حياط، خيمه زده.
مثل روزهاي تابستان نمي‌تواند بي‌پروا بتابد، چاره‌اي هم ندارد؛ پاييز امسال از آن پاييزهاست! از آن پاييزها كه كم‌كم داشت به خاطره‌ها مي‌پيوست، اما فصل رنگي خدا اين روزها حسابي يكه تازي مي‌كند. درست مثل رنگ‌هاي شاد حضور بچه‌ها در حياط مدرسه!
اين بچه‌ها آنقدرها هم نازك، نارنجي نيستند كه سوز ملايم پاييز آزارشان دهد.
پوستشان انگار عادت دارد به سوختن! سوختن از آفتاب تابستان و سوز زمستان. سر صف كه ايستاده‌اند هيچ چيزي غير عادي نيست. حتي شيطنت‌هاي كودكانه‌شان. اينجاست كه صداي سوت خانم ناظم بلند مي‌شود و چند نفر كه بي‌انضباطي كرده‌اند به جريمه شيطنت‌هايشان از صف بيرون كشيده مي‌شوند. دخترها و پسرها در يك مدرسه درس مي‌خوانند. اينجا غير عادي بودن هم عادي است. دخترها در صف‌هاي منظم سركلاس مي‌روند، پسرها هم! اما چند پسري كه شيطنت كرده‌اند، همچنان گوشه حياط ايستاده‌اند تا تكليفشان مشخص شود. اين نهايت تنبيه آنهاست. چند دقيقه‌اي در حياط بمانند تا متوجه رفتار اشتباهشان شوند. در بين آنها پسركي لاغر و نحيف با چشماني پف كرده، چنان گريه مي‌كند كه حس مي‌كنم با دانه‌هاي اشكش، تمام قواي بدنيش خارج مي‌شود. اشك‌هايش آنقدر سوزناك است كه دلم مي‌خواهد واسطه شوم تا خانم ناظم او را ببخشد، اما به خودم نهيب مي‌زنم كه ارتباطي به تو ندارد! با اين حال جثه ريز پسرك، لاغري دستهايش و پهناي كوچك صورتش كه خيس اشك شده، دلم را به درد مي‌آورد. با خودم كلنجار مي‌روم كه يكي از معاونين مدرسه از راه مي‌رسد و ضمانت پسرك را مي‌كند و خانم ناظم از او قول مي‌گيرد كه ديگر تكرار نشود! پسرك با تك‌تك سلول‌هاي وجودش قول مي‌دهد. قولش در شفافيت نگاه پراشكش موج مي‌زند و بعد حياط را به سمت راهروي طويلي ترك مي‌كند، پرواز مي‌كند انگار، مثل بلبل گرفتاري كه رهايش كرده باشند. مي‌دود و در كسري از ثانيه در پيچ راهروهاي منتهي به كلاس از چشمم دور مي‌شود. بقيه پسرها هم يكي‌يكي بخشيده مي‌شوند و قول مي‌دهند بار آخرشان باشد كه نظم صف را به هم مي‌زنند.
لحظه‌اي بعد، حياط مدرسه خالي مي‌شود و من مي‌مانم و يك آفتاب بي‌رمق!
از ذهنم مي‌گذرد كه آن پسرك كوچك با آن جثه نحيف و كم توان قبل از آمدن به مدرسه چه كاري انجام مي‌دهد؟ دستهاي لاغرش، دسته گل جابه‌جا مي‌كنند براي فروش در سر چهار راه‌ها يا فال حافظ! شايد هم اسفند دود مي‌كند! اما نه؛ قدش نمي‌رسد كه خودش را از شيشه ماشين آويزان كند و به راننده‌ها التماس كند كه اجازه بدهند براي سلامتيشان اسفند دود كند. به راستي آن پسرك لاغر اندام چه كاره است؟!
چقدر جايشان در حياط خالي است. انگار چند سال است كه مي‌شناسمشان.
از نبودنشان احساس دلتنگي مي‌كنم. با خودم فكر مي‌كنم، اگر يك روز سر چهار راه‌ها نبينمشان باز هم دلم برايشان تنگ خواهد شد؟! به راستي كسي دلش تنگ مي‌شود اگر يك دختر ژوليده با دستهاي تيره و پوست زبر يك روز سر چهار راه فال حافظ نفروشد؟! چه كسي دلتنگ خواهد شد اگر دود غليظ اسفند يك روز با دستان پسرك سمج وارد حلقش نشود و اگر دسته گل بي‌موقع كودك خياباني يك روز هم كه شده وقتي در حال خودت هستي، پشت چراغ قرمز هميشگي؛ وارد ماشينت نشود و آرا مشت را برهم نريزد؛ دلت تنگ مي‌شود؟
يقين دارم، هيچ چهار راهي دلتنگ نخواهد شد اگر براي يك روز هم كه شده كودكان كار را نبيند. در همين فكرها هستم كه حس مي‌كنم، اگر در مدرسه نباشند، چقدر دل مدرسه برايشان تنگ خواهد شد، مثل همين الان كه حياط مدرسه بدون حضور بچه‌ها براي من دلگير شده، پس وارد ساختمان مدرسه مي‌شوم. راهروها خلوت هستند و صداهاي كنگي از كلاس‌ها به گوش مي‌رسد، با اينكه هنوز معلم‌ها سركلاس‌ها نرفته‌اند نظم خاصي در مدرسه حكمفرماست. اين بچه‌ها شايد تاكنون، نظم را در دسته‌بندي منظم يك گل مي‌دانستند و يا پاك كردن منظم يك حجم وسيع سبزي براي فروش و يا شايد هم در منظم كردن يك دسته فال براي ارائه به مشتري‌هاي خوش اقبال!
اقبال خودشان اما، نمي‌دانم كه نيك است يا نه! شايد همين كه اين شانس را داشته‌اند كه در اين ساعت به جاي خيابان سركلاس باشند، خوش اقبال هستند؛ يقينا همين طور است.
اين بچه‌ها در عين غير عادي بودن نحوه زندگيشان، كاملا عادي به مدرسه مي‌آيند؛ حتي سرويس مدرسه هم دارند! اين را وقتي فهميدم كه يكي از معلم‌ها به دفتر مدرسه آمد و گفت: يكي از شاگردانم را در پارك نزديك مدرسه ديدم، از او پرسيدم: مگر سرويس نداري كه پياده مي‌آيي و او گفت «اجازه خانم، ما در اين پارك جوراب مي‌فروشيم، اينجا محل كار ماست و چون نزديك مدرسه است با سرويس نمي‌آييم»! معلم‌ها هم كنار آمده‌اند با زندگي غير عادي شاگردانشان! چاره‌اي هم ندارند. اين بچه‌ها به دنيا آمده‌اند كه كار كنند. نمي‌دانم پدر و مادر‌هايشان چه آرزويي براي آينده‌شان دارند، اما مي‌دانم آرزوي آنها براي لحظه حال اين كودكان اين است كه بتوانند پول بيشتري در بياورند. آنها بچه‌هاي بيشتر را براي پول بيشتر به دنيا آورده‌اند. 8-7 كودك قد و نيم قد در يك خانواده!
دوشنبه 25 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مردم سالاری]
[مشاهده در: www.mardomsalari.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 60]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها