تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804888733
ديپلماسي تحقير و تهديد، روش جديد واشنگتن در مواجهه با ايران
واضح آرشیو وب فارسی:باشگاه خبرنگاران جوان: ديپلماسي تحقير و تهديد، روش جديد واشنگتن در مواجهه با ايران
گفتمان ديپلماسي تحقير آمريكايي‌ها اين روزها چنين قابل جمع‌بندي است: «ايران را تحريم كرديم، مجبور به عقب‌نشيني شد، توسعه برنامه هسته‌اي را متوقف كرد بدون آنكه حق غني‌سازيش به رسميت شناخته شود يا ساختار تحريم‌ها فرو بريزد!»
به گزارش گروه وبگردي باشگاه خبرنگاران ، ايرانيان با هويت ملي خود شناخته مي‌شوند، هويتي كه به باور اكثر تحليل‌گران عرصه سياست، برآمده از دو عنصر ايرانيت و اسلاميت است. به باور انديشمنداني چون «الكساندر ونت»، از مشهورترين چهره‌هاي سازه‌انگار، اين هويت‌هاي بازيگران است كه در عرصه بين‌المللي با يكديگر به تعامل مي‌پردازد و هيچ بازيگري در اين عرصه بدون هويت وارد عرصه تعامل نمي‌شود.
اگر فرض را بر صحت انگاره ونت بگذاريم، دست‌كم بايد بپذيريم كه بخشي از تعارض بين ايران و ايالات متحده كه از سال 1332 تاكنون ادامه دارد، ناشي از تعارض هويتي است. با انقلاب اسلامي ايران تعارض ارزشي بين دو هويت كاملا هويدا بوده و هست تا آنجا كه باراك اوباما، رئيس دولت آمريكا در سخنان اخير خود در مركز صهيونيستي سابان به آن اذعان كرد: «اين رژيمي است كه وقتي به قدرت رسيد، سوگند ياد كرد با آمريكا، اسرائيل و با بسياري از ارزش‌هاي خوب ما مخالفت كند.»
اوباما در جملات فوق اذعان كرده كه هويت انقلابي ايران با هويت آمريكايي در تعارض است. اما نكته جالب در سخنان اوباما آن است كه «پس از توافق ژنو ايراد مي‌شود.» توافقي كه علاوه بر ابهامات متعدد در متن حتي بر سر نام آن نيز بعضا اختلاف وجود دارد كه توافق است، برنامه اقدام مشترك است يا بيانيه مشترك است يا ...؟
به هر حال آنچه در ژنو حاصل شد متني است كه بر سر آن توافق شده و ما مسامحتا از آن به عنوان توافق ياد مي‌كنيم. اين توافق هرچه بود در بخشي از افكار عمومي نوعي خوش‌بيني را نسبت به تعامل با واشنگتن ايجاد كرد و البته از سوي بخش ديگري از افكار عمومي طرد شد. شايد آن خوش‌بيني بي‌ارتباط با نگاه خاص برخي از رسانه‌ها نباشد كه در ميان سخنان بعضا آشكارا خصمانه مقامات آمريكايي به دنبال جملات مثبتي مي‌گردند تا به‌عنوان تيتر مورد استفاده قرار دهند!
به هر حال سياست آمريكا پس از توافق ژنو را بايد سياست «تحقير و تهديد ايرانيان» ناميد. اين سياست در بخش‌هايي از سخنان مقامات آمريكايي مشاهده مي‌شود كه در ميان آنها همين سخنان اوباما در مركز سابان شاخص‌ترين است.
* نگاه تحقيرآميز واشنگتن پس از توافق ژنو
مفاصل گفتمان تحقيرآميز آمريكايي‌ها عليه ايرانيان پس از توافق ژنو را چنين مي‌توان دسته‌بندي كرد:
الف – ابراز پيروزي بر اساس توقف پيشرفت برنامه هسته‌اي ايران در توافق ژنو: باراك اوباما به صراحت در مركز سابان گفته است كه «براي اولين بار در يك دهه گذشته، ما پيشروي‌هاي برنامه هسته‌اي ايران را متوقف كرديم. ما نه تنها اطمينان حاصل كرده‌ايم كه در فوردو و نطنز سانتريفيوژهاي جديد نصب نمي‌شود بلكه از آنها خواسته‌ايم غني‌سازي بيست درصدي خود را به عقب برانند.»
جان كري، وزير امور خارجه ايالات متحده هم در همين مركز صهيونيستي گفته است «اين توافق پيشرفت برنامه هسته‌اي ايران را متوقف كرده و آن را به عقب بر خواهد گرداند.»
تقريبا واضح است كه واشنگتن از توافق ژنو برداشت يك پيروزي بزرگ را دارد و لحن مقاماتش نيز بيانگر سرمستي از اين پيروزي است.
ب – تاكيد بر به رسميت شناخته نشدن حق غني‌سازي ايران: در شرايطي كه توافق ژنو تصريحي بر به‌رسميت شناخته شدن حق غني‌سازي ايران ندارد و مقامات وزارت خارجه نيز اصلا لزومي براي به‌رسميت شناختن اين حق متصور نيستند اما اشاره به آن در دو بخش از توافق را موفقيتي بزرگ براي خود مي‌دانند، اوباما و كري تاكيد مي‌كنند كه چنين حقي به‌رسميت شناخته نشده است.
در شرايطي كه در بحبوحه مذاكرات ژنو3، وزارت خارجه ايالات متحده به صراحت گفت كه حق غني‌سازي را براي هيچ كشوري به رسميت نمي‌شناسد، باراك اوباما نيز در اخيرا در مركز سابان گفته است: «هيچ چيز در اين توافقنامه يا سند وجود ندارد كه حق غني سازي به ايران بدهد. ما تاكيد كرده‌ايم كه به علت رفتارهاي گذشته و وجود قطعنامه‌هاي سازمان ملل و عمل نكردن ايران به تعهدات بين‌المللي‌اش در گذشته، ما چنين حقي را به رسميت نمي‌شناسيم.» اين همه چيزي است كه بخشي از افكار عمومي در ايران تصور مي‌كند ره‌آورد توافق ژنو بوده است اما رئيس‌جمهور ايالات متحده اصل آن را باور ندارد.
از سوي ديگر جان كري مي‌گويد؛ نه فقط در ماده 4 معاهده NPT بلكه در هيچ‌يك از چهار گوشه معاهده منع گسترش سلاح‌هاي هسته‌اي، هيچ اشاره‌اي نشده است كه حاكي از حق غني‌سازي براي كشورهاي عضو اين پيمان باشد! البته اين تفسير كري قطعا اشتباه است اما مهم اين است كه ايالات متحده ترديدي باقي نگذاشته كه چنين حقي را براي ايران قائل نيست.
ج – ادعاي تسليم ايرانيان با تحريم: اين روزها نقل زبان آمريكايي‌ها اين است كه تحريم‌هاي سخت بين‌المللي ايران را وادار به عقب‌نشيني از مواضع هسته‌اي خود كرده است.
رئيس‌جمهور آمريكا حتي پا را فراتر نهاده و مدعي است كه نتيجه انتخابات رياست‌جمهوري اخير ايران نيز در اثر تحريم‌هاي غرب رقم خورده است. «اقتصاد ايران سال گذشته بيش از پنج درصد كاهش رشد داشت. علت اين دقيقاً تحريم‌هاي بين‌المللي و ائتلافي است كه ما در سطح جهاني ايجاد كرديم و پاسخ مردم ايران اين بود كه بايد مسير جديدي در تعامل با جامعه جهاني و رسيدگي به اين تحريم‌ها در پيش بگيرند و اين شد كه پرزيدنت روحاني به قدرت رسيد.»
باراك اوباما و وزير خارجه‌اش همچنين تاكيد مي‌كنند كه ساختار تحريم‌ها بر ضد ايران فرو نمي‌ريزد. كري حتي اخيرا گفته كه اگر ايران به حمايت از سوريه و حزب‌الله لبنان ادامه دهد، تحريم‌هايش لغو نخواهد شد! اين بدان معناست كه لغو تحريم‌ها كه بر اساس توافق ژنو كاملا مرتبط با تغيير در برنامه هسته‌اي ايران است، الزاما از نظر آمريكايي‌ها تنها به مساله هسته‌اي مربوط نيست!
گفتمان ديپلماسي تحقير آمريكايي‌ها اين روزها چنين قابل جمع‌بندي است: «ايران را تحريم كرديم، مجبور به عقب‌نشيني شد، توسعه برنامه هسته‌اي را متوقف كرد بدون آنكه حق غني‌سازيش به رسميت شناخته شود يا ساختار تحريم‌ها فرو بريزد!»
* ديپلماسي تهديد پس از ژنو 3
گفتمان تحقيرآميز فوق تنها يكي از ابعاد سياست‌هاي ايالات متحده پس از توافق ژنو است. بعد ديگر تهديد ايران در خصوص رويكرد آينده است.
جان كري، وزير امور خارجه ايالات متحده در سخناني گفته است كه اگر ايران هر بخشي از اين توافقنامه را نقض كند، همه پيشرفت ها متوقف مي‌شود و آمريكا مي‌تواند به صورت نظامي پاسخ دهد.اين سخنان در مجلس نمايندگان آمريكا ايراد شده است!
باراك اوباما، رئيس‌جمهور آمريكا نيز در مركز سابان اظهار داشت كه هيچ گزينه‌اي از روي ميز حذف نشده است. اين بدان معناست كه واشنگتن همچنان نيم‌نگاهي به گزينه نظامي دارد.
دو موضع‌گيري فوق كه از سوي شخص اول آمريكا و شخص اول سياست خارجي اين كشور اتخاذ شده به معناي تهديد نظامي ايران پس از توافق ژنو است.
تهديدات تنها به حوزه نظامي محدود نمي‌شود. باراك اوباما، رئيس‌جمهور ايالات متحده در همان سخن‌راني سراسر لجن‌پراكنيش در مركز سابان، صراحتا به تهديد اقتصادي ايران نيز پرداخته و گفته است كه كشورش تنها اندكي شير آب را باز كرده و تسهيل‌هاي درنظر گرفته شده در تحريم‌هاي ضدايراني بر اساس توافق ژنو به آساني قابل بازگشت خواهند بود.
از سوي ديگر، ديويد كوهن، معاون وزير خزانه‌داري آمريكا هم گفته كه ايران پس از گذشت 6 ماه كه توافق موقت فعلي بين اين كشور و اعضاي 1+5 به پايان مي‌رسد، گرفتار مخمصه عميق‌تري مي‌شود.
معاون وزير خزانه داري آمريكا افزود: «من به عنوان مقام اصلي مسئول طراحي و اجراي برنامه تحريم‌هايمان، مطمئن هستم كه فشار تحريم‌ها بر ايران افزايش خواهد يافت.»
سخنان كوهن را بايد تحقير همراه با تهديد اقتصادي ملت ايران خطاب كرد. توجه به اين نكته ضروري است كه اگرچه واشنگتن تاكنون جديت خود را در تهديد نظامي ايران ثابت نكرده، اما جديت آمريكا در تهديد اقتصادي ملت ايران طي 2 سال اخير ثابت شده است.
شب قبل از اظهارات كوهن، علي‌اكبر صالحي، رئيس سازمان انرژي اتمي ايران و وزير سابق خارجه از شيطنت‌هاي طرف غربي در مذاكرات كارشناسي خبر داد و روز جمعه گذشته نيز تيم كارشناسي ايران به تهران بازگشت. با اين وصف احتمال مي‌رود كه سخنان تند اخير مقامات آمريكايي با عمل همراه شده باشد.
* هويت ايراني و تحقير و تهديد
اين نوشتار را با بحث هويت ايراني شروع كرديم و اكنون قطعا در ذهن مخاطب اين سوال شكل گرفته كه چنين تحقيرها و تهديدهايي با هويت ايراني چه نسبتي مي‌تواند داشته باشد؟
بنابر شيوه تحليل سازه‌انگارانه، هويت آمريكايي اكنون پس از توافق ژنو در حال ارسال پيام‌هايي به هويت ايراني در عرصه بين‌المللي است و هويت ايراني نيز اين تحريم‌ها را بر اساس تجارب و انتظارات خود تفسير مي‌كند.
تجارب تلخ گذشته بين ايران و ايالات متحده و همچنين انتظارات ايرانيان از نقش خود در فضاي بين‌المللي باعث مي‌شود كه شيوه تحقير و تهديد در مدت زماني كوتاه با نوعي خشم ملي در ايران همراه شود. اگرچه ممكن است هنوز در ايران بخشي از جامعه در فضاي تصورات شيرين از نتيجه توافق ژنو باشد اما هنوز يك‌ماه از اين توافق نگذشته روشن است كه بخش ديگري از جامعه ايران به سرعت از اين فضا خارج شده؛ بگذريم از آنكه بخش ديگري از همان ابتدا نظر مثبتي به اين توافق نداشتند.
سياست تحقير و توهين مي‌تواند خيلي سريع خوش‌بيني‌هاي باقي‌مانده به ژنو را نيز قلع و قمع كرده و ايران را يك‌سره به خشم و خروش درآورد. طبعا در چنين شرايطي حتي اگر دسته‌اي از نخبگان سياسي ايران همچنان به‌دنبال توافق و تعامل با واشنگتن باشند، كار بسيار سختي را در پيش خواهند داشت.
در چنين شرايطي، آمريكايي‌ها اگر تيزبين باشند قطعا مي‌دانند كه در حال سوزاندن آخرين فرصت‌ها براي كاهش خصومت‌ها با ايران هستند، رويكردي كه مي‌توانست منافع ملي آمريكا را به پيش برده و براي دولت اوباما يك موفقيت بزرگ محسوب شود.
از سوي ديگر با ادامه اين وضع گفتمان آشتي‌جويانه با غرب در ايران چنان در انزوا فروخواهد رفت كه سربرآوردن مجدد آن شايد به دهه‌ها زمان نياز داشته باشد.
منبع:مشرق
يکشنبه 24 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: باشگاه خبرنگاران جوان]
[مشاهده در: www.yjc.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 35]
-
گوناگون
پربازدیدترینها