واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاين: هشدار سه ديپلمات پيشين ايران و آمريكا درباره تفاهمنامه ژنو
حسين موسويان، مذاكره كننده پيشين هستهاي ايران، دنيل كارتزر، سفير پيشين آمريكا در مصر و اسراييل و استاد دانشگاه پرينستون و توماس پيكرينگ، دستيار پيشين وزارت خارجه آمريكا و سفير پيشين آمريكا در اسراييل، سازمان ملل، روسيه ، هند و اردن در ياداشت مشتركي تاكيد كردند: شكافها بين ايران و طرف مقابل (1+5) همچنان گسترده و عميق است. در واقع در صورتي كه معاملهاي دايمي به دست نيايد، احتمال تشديد بحران پس از اين شش ماه و سرسختتر شدن موضع مخالفان توافق مقدماتي وجود دارد.
در اين ياداشت امضاي «سند اقدام مشترك» در ژنو «گامي جدي براي كاهش تنشها بر سر مجادله هستهاي ايران با غرب» خوانده شده و آمده است: «براي اجرايي شدن اين توافقنامه مقدماتي، دو طرف بايد به اجراي به موقع تعهدات خود پايبند باشند. جاي براي تاخير، ابهام و بهانهتراشي وجود ندارد. موضوع تنها اعتمادسازي يا حسن نيت نيست. بله، توافق مقدماتي به دست آمده اما بيش از 30 سال بياعتمادي عميق و دشمني بين ايران و غرب وجود داشته است. هنوز هم نگراني از فريب كاري طرف مقابل و پايبند نبودن به تعهدات در دو طرف مشهود است.»
در اين ياداشت هشدار داده شده است: «شكست توافق مقدماتي، هم براي ايران و هم براي جامعه بينالمللي پيامدهاي جدي به همراه دارد. در صورتي كه ايران به آن چه متعهد شده عمل نكند، مخالفان خواهند گفت كه ايران از توافق مقدماتي براي خريد زمان و دستيابي به سلاح هستهاي استفاده ميكند. اگر ايران به شفافسازي در تاسيسات هستهاي و درخواستهاي آژانس اهميت ندهد، سندي دال بر ساختگي بودن اين مذاكرات خواهد بود.»
«اگر غرب تحريمهاي خاص را لغو نكند يا اين كه كنگره تحريمهاي بيشتري را در بازه زماني شش ماهه به تصويب برساند، نشانه روشني مبني بر تمايل نداشتن غرب به توافق مذاكرهاي با ايران خواهد بود.» اين نظر سه ديپلمات ايراني و امريكايي براي اثبات اين موضوع است كه اگر امريكا اينگونه عمل كند« نشانهاي [است] كه ثابت ميكند غرب از سياست تغيير رژيم در ايران فاصله نگرفته است.»
در اين يادداشت يادآوري شده است: «مهمترين موضوع براي دو طرف اين است كه جهان را مجاب كنند، اين يك معامله معتبر است. هرچند كه هنوز براي هيچ يك از طرفها يك معامله دلخواه و تمام و كمال نيست اما آن قدر خوب است كه ميتواند نيازهاي اوليه دو طرف را برآورده كند. در غير اين صورت صداي مخالفان اين توافق بلندتر از صداي آنهايي ميشود كه خواستار اجراي آن هستند. مخالفان اين توافقنامه هم در تهران حضور دارند، هم در واشنگتن و هم در ديگر پايتختها.»
تقسيم بندي مخالفان اين تفاهم نامه در اين يادداشت نشان مي دهد كه« در ايالات متحده، مخالفان داخلي اين توافقنامه با نگراني دو متحد نزديك يعني اسراييل و عربستان سعودي، تحريك ميشوند. نگراني در بيت المقدس و رياض جدي و فوري است، چرا كه هر دو ايران را دشمن خود ميدانند. در ايران نيز نگراني مخالفان داخلي به سياستهاي آمريكا مربوط ميشود. نگرانيهايي كه با سياست اوباما در دور نخست رياست جمهوري و با به چالش كشيدن حق غنيسازي براي ايران تشديد ميشود. بنابراين در صورتي كه هر يك از طرفها به آن چه كه بر مبناي شرايط توافقنامه متعهد شدهاند، عمل نكنند، اين معامله به شكست ميرسد و پيامد چنين شكستي بايد درك شود. نخستين باري كه ايران بازرسيها را به تاخير بياندازد، به طور كامل به تعهدات خود عمل نكند، به دنبال خريد زمان باشد يا يك فعاليت هستهاي اعلام نشده داشته باشد، EU3+3 (فرانسه، آلمان، انگليس و چين، روسيه و آمريكا)، نه تنها فورا تحريمهاي لغو شده را دوباره برقرار و تحريمهاي جديدي اعمال ميكنند، بلكه مستقيما به شوراي امنيت سازمان ملل ميروند تا قطعنامهاي را به تصويب برسانند كه در آن مجوز اقدام نظامي عليه ايران صادر ميشود. در مقابل اگر اين گروه نيز به تعهدات خود عمل نكند، ايران تصميمگيري يكجانبه در مورد آينده برنامههاي هستهاي خود را حق خود ميداند. هرچند حمايت شوراي امنيت از تصميم يكجانبه ايران بعيد به نظر ميرسد، اما تهران به دنبال حمايت مجمع عمومي سازمان ملل خواهد بود و به احتمال زياد سياست خارجي مقابله جويانهاي را در مقابل آمريكا و غرب پيش ميگيرد.»
چهارشنبه 20 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاين]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 41]