تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1821101779
تحليلي بر پيشينه فعاليت‌هاي سياسي اولاند و ارتباط وي با رژيم صهيونيستي
واضح آرشیو وب فارسی:باشگاه خبرنگاران جوان: تحليلي بر پيشينه فعاليت‌هاي سياسي اولاند و ارتباط وي با رژيم صهيونيستي
با بازخواني و تحليل بيانيه‌هاي پيشين اولاند مي‌توان، "حمايت همه جانبه وي از رژيم اسرائيل" را اثبات كرد.
به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از ولترنت، فردي كه بدون آنكه حتي يك سمت وزارتي را نيز در دولت هاي فرانسه تجربه كرده باشد اكنون آمده است تا بالاترين سمت اجرايي كشورش را بر عهده گيرد.
فرانسوا اولاند در يك خانواده مرفه و پولدار در منطقه نورماندي فرانسه به دنيا آمد.
پدر وي بيشتر گرايش به سوي راستگرايان افراطي فرانسه داشت و زماني كه الجزاير مستعمره فرانسه بود براي جلوگيري از استقلال الجزاير مبارزه كرده بود.
تحولاتي را كه وي در تبليغات انتخاباتي اش وعده آن را به رأي دهندگانش نويد داده بود،تاكنون تحقق نيافته است.
فرانسوا اولاند در برنامه‌هاي اقتصادي و سياسي براي كشورش قول آن داده بود كه با اجراي تدابير و اقداماتي وضع بودجه عمومي كشور ر ا تا سال 2017 به حالت متعادل برساند.
همچنين از كساني كه بيش از يك ميليون يورو در سال درآمد دارند، 75 درصد ماليات بگيرد!
راستگرايان فرانسه اين وعده اولاند را عوامفريبي و غير سازنده مي‌دانستند.
اكنون آنچه مردم فرانسه شاهد آن هستند، ادامه يافتن روند سياست‌هاي پيشين همتايان قبلي اولاند در فرانسه است.
آنچه امروز مشهود است-براساس سياست هاي كنوني پاريس-فرانسه به تدريج سياست مستقل خود را در همراهي با ايالات متحده در تعاملات جهاني بويژه در خاورميانه كنار گذاشته است.
برخي مفسران موضع گيري اخير فرانسه در مذاكرات 1+5 با ايران و كارشكني هاي پاريس را منطبق با دستورالعمل هاي فرمايشي عربستان سعودي و يهوديت لوران فبيوس وزير امور خارجۀ فرانسه، تعبير مي‌كنند.
سياست فرانسه در خاور ميانه طي 9 سال گذشته عميقا تغيير كرده است.
اين روند از سال 2004 با گسستن روابط ژاك شيراك و بشار اسد آغاز شد.
رئيس جمهور سوريه به همتاي فرانسوي خود وعده داده بود كه در قرارداد توتال امتيازاتي را براي طرف فرانسوي قائل شود. اما وقتي پيشنهادات فرانسه به كاخ رياست جمهوري اسد رسيد، به اندازه اي براي سوريه بي‌منفعت بود كه رئيس جمهور سوريه فورا تغيير عقيده داد.
متعاقبا ژاك شيراك روابط خود با سوريه را متوقف كرد و براي تلافي قطعنامۀ1559 را به شوراي امنيت ارائه داد.
سپس، فرانسوي‌ها نيكولا ساركوزي را به رياست جمهوري فرانسه انتخاب كردند، بدون آنكه بدانند او تربيت شدۀ يكي از رؤساي مهم سازمان سيا، فرانك ويسنر بوده است! نيكولا ساركوزي نه تنها ساخته و پرداختۀ ايالات متحده بود بلكه به عنوان فردي يهودي تبار با اسرائيل نيز مناسباتي داشت.
سياست بين المللي ساركوزي و فرانسه، از سوي واشنگتن تعيين مي‌شد،البته در آن دوران تفاوتي بين سياست خارجي اسرائيل و ايالات متحده وجود نداشت، و وي به نوعي نماينده اين دو متحد منطقه اي محسوب مي شد،به عبارتي ديگر يك بازي و يك تباني!
فرانسوا اولاند به مدت ده سال بر مسند دبير كلي حزب سوسياليست فعاليت داشت.
از آنجاييكه وي هيچ جريان خاصي را هدايت نمي‌كرد و به هيچ رهبري نيز وابستگي خاصي نداشت، مي‌توانست بين مدعيان اليزه تعادل برقرار كند.
فرانسوا اولاند تلاش داشت، هيچگاه نظر شخصي‌اش را مطرح نكند و تا جائي كه ممكن است شفاف باقي بماند.
در نتيجه طي مبارزات انتخابات رياست جمهوري فرانسوي‌ها بر اين تصور بودند كه وي فردي ميانه‌رو است و پس از انتخاب شدن مي تواند شخصيت هاي معتبر را كنار هم جمع كند.
واقعيت فراسوآ هولاند زماني مشخص گرديد،كه وي به كاخ اليزه رسيد!
او به عنوان متخصص امور داخلي، واقعا چيزي از مناسبات بين‌المللي نمي دانست. در اين زمينه، باورهايش متوجه شخصيت هاي برجستۀ سوسياليستي بود.
در روزنامۀ فيگارو، شيمون پرز دوست اولاند و رئيس رژيم اسرائيل، او را با لئون بلوم و گي موله مقايسه كرده بود(اگر چه ديگر وجهۀ مردمي در فرانسه ندارند).
طي 10 سالي كه فرانسوا اولاند در رأس حزب سوسياليست بود، مداخلاتش را در خاورميانه محدود ساخته بود،در اينجا به بخشي از فعاليت هاي وي اشاره مي‌كنيم:
سال 2000: زمانيكه جنوب لبنان تحت اشغال رژيم اسرائيل بود،همراه با برنارد دلانوئه، سفر نخست وزير لئونل ژوسپن را به مقصد فلسطين طرح ريزي كردند.وي در سخنراني اش با متهم ساختن حزب الله لبنان،در تلاش براي معرفي اين گروه به عنوان يك گروه تروريستي برآمد.
سال 2001: اولاند استعفاي پاسكال بونيفاس كارشناس جغرافياي سياسي را به دليل يك يادداشت داخلي، به اتهام انتقاد از سياست كوركورانه حزب وي در پشتيباني از اسرائيل، علنا درخواست كرد.
سال 2004: اولاند طي نامه‌اي به شوراي عالي صدا و سيما در مورد اجازه فعاليت به المنار اعتراض كرد و در نهايت با پافشاري‌هاي او اين شبكۀ سانسور شد.
سال 2005: اولاند با شوراي نمايندگان نهادهاي يهودي در فرانسه ملاقاتي داشت. بر اساس گزارش اين نشست، او پشتيباني اش را از آريل شارون اعلام كرده و سياست عرب گلوليست ها را نيز قويا مورد انتقاد قرار داد.
سال 2006: فرانسوا اولاند عليه محمود احمدي نژاد رئيس جمهور ايران موضع‌گيري منتقدانه‌اي كرد. فرانسوا اولاند با تحريف مفهوم اين گردهمايي، مدعي شد كه رئيس جمهوري ايران براي اسرائيلي ها حق حيات قائل نيست.
فرانسوا اولاند براي آزادسازي گيلاد شاليت سرباز اسرائيلي با اين انگيزه كه او مليت مضاعف فرانسوي دارد،تمام دستگاه سياسي فرانسه را بسيج اين امر ساخت. سرباز صهيونيست در يك ارتش اشغالگر ،در حال جنگ با حاكميت فلسطين كه در عين حال متحد فرانسه مي باشد،دستگير شده بود!
سال 2010: اولاند به اتفاق برتراند دولانوئه و برنارد هانري لوي،در روزنامۀ «لوموند» ،مخالفت خود با تحريم محصولات اسرائيلي را اعلام دشتند.
سرانجام، پيش از نزديكي فرانسه و عربستان سعودي، حتي پيش از آن كه به رياست جمهوري فرانسه برگزيده شود، فرانسوا اولاند حمايت خود از رژيم اسرائيل را اعلام كرده بود. و پيش از اينها نيز محور مقاومت (ايران، سوريه، حزب الله) را نيز محكوم كرده بود.متعاقبا فرانسه عربستان و اسرائيل بر اساس منافع و دشمنان مشترك در منطقه در كنار يكديگر قرار گرفتند.
فرانسه بخشي از اتحاديه اروپاست كه در سال ۲۸ ميليارد يورو با اسرائيل تجارت مي‌كند.
در همين راستا، اولاند در اظهارات خود، بيشترين همسويي و همراهي را با اهداف رژيم اسرائيل در قبال موضوع هسته‌اي ايران از خود نشان داده است.
اولاند در روند مذاكرات، تأمين امنيت اين رژيم را در اولويت خود قرار داده و نسبت به اين موضوع با حساسيت برخورد مي‌كند.
در جريان انتخابات سال گذشته فرانسه كه در آن رقابت اصلي ميان فرانسوا اولاند، نامزد سوسياليست‌ها و رئيس جمهور نيكولا ساركوزي، رئيس جمهور راستگراي پيشين اين كشور بود، نتانياهو نود ميليون دلار به كمپين تبليغاتي اولاند كمك كرده بود. به اين ترتيب، همين كمك مالي چشمگير سبب شده كه پس از انتخاب اولاند به عنوان رئيس‌جمهور فرانسه، منافع رژيم اسرائيل از اهميت چشمگيري براي دولت فرانسه برخوردار شود كه يكي از نمودهاي آن، در موضوعات مربوط به مذاكرات هسته‌اي ايران قابل مشاهده است.
فرانسه هم با صهيونيست‌ها رابطه خوبي دارد و هم با اعراب و در شرايط بحران اقتصادي، هم نيازمند حمايت كارتل‌هاي قدرتمند اقتصادي يهودي است و هم به سرمايه‌هاي بي‌حساب و كتاب شيوخ عرب حاشيه خليج‌فارس محتاج است. سرمايه‌گذاري‌هاي اخير اعراب در فرانسه نيز مؤيد همين معناست.
در نتيجه برنامه هسته‌اي ايران بهترين بهانه براي پاريس در ايجاد اين ائتلاف سه گانه بوده است.
ساختار قدرت بين‌المللي كه متاثر از ساختار ثروت يهوديان صهيونيست است، با مهره‌اي چون اولاند به خوبي مي‌تواند بازي كند. نفرت دائمي سوسياليست‌هاي فرانسه از ايران كه شايد ريشه در دوران ميتران و نخست‌وزيري لوران فابيوس دارد هم مزيد بر علت است. فابيوس خود يك يهودي‌الاصل است و از اين منظر، سياست خارجي دولت اولاند در اختيار كسي است كه از ايران نفرت دارد و به اسرائيل ارادت مي‌ورزد.
به طوركلي سياست حزب سوسياليست ، به ويژه فرانسوا اولاند، ريشه در سياست هاي استعماري قرن نوزدهم دارد. امروزه، صهيونيست هاي حزب به ابتكار دومينيك استراوس كان در بطن محفل پر قدرت لئون بلوم متشكل شده اند...كه رياست افتخاري آن به عهدۀ ژان مارك ارو يعني نخست وزير فرانسوا اولاند است.
تاكيد اولاند بر عدالت اجتماعي، برابري فرصت‌هاي اجتماعي، وعده بازگرداندن سن بازنشستگي به 60 سال، ايجاد مشاغل جديد در آموزش و پرورش، از بين بردن تبعيض، فاصله گرفتن از سرمايه‌داران و گرفتن ماليات بيشتر از افراد پردرآمد تا از بار مسائل اقتصادي به ويژه در زمينه تامين كسري بودجه كم شود و اقشاري آن را به دوش كشند كه مرفه‌تر هستند، سبب پيروزي و انتخاب وي از سوي مردم فرانسه شد.
رأي دهندگان او نخستين افرادي بودند كه قرباني چنين توهمي شدند.
بر اساس نظرسنجي موسسه ايپسوس ، فرانسوا اولاند با حمايت پنجاه و سه درصد فرانسويان وارد كاخ اليزه شد اما ميزان حمايت ها از او اكنون به 26 درصد رسيده است.
در حالي كه نيكلا ساركوزي كه با محبوبيت 64 درصدي وارد كاخ اليزه شد، پس از گذشت يك سال محبوبيتش به 40 درصد رسيد.
در جمهوري پنجم فرانسه تا كنون هيچ رئيس جمهوري به اندازه فرانسوا اولاند منفور نبوده است. امروزه حدود سه چهارم فرانسويان به او اعتماد ندارند.
افزايش ماليات ها ، رشد بيكاري و اجراي طرح هاي تعديل نيرو در برخي كارخانجات كشور عامل نارضايتي مردم از فرانسوا اولاند است.
مخالفان دولت و بخشي از احزاب چپ فرانسه رئيس جمهور را سرزنش مي‌كنند كه بجاي رسيدگي به مسئله بيكاري و مشكل كارخانجات ابتدا درصدد قانونمند كردن ازدواج همجنسبازان برآمده است.
مسئله قانونمند شدن ازدواج همجنسبازان در ماههاي گذشته به موضوع اصلي مباحثات در پارلمان تبديل شد در حالي كه بيكاري در كشور فرانسه به رقمي بي‌سابقه‌اي رسيد.
انتهاي پيام/
سه شنبه 19 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: باشگاه خبرنگاران جوان]
[مشاهده در: www.yjc.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]
-
گوناگون
پربازدیدترینها