واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: تنهایی انسان مدرن
مجموعه هنری بیلیر در سوئیس بهتازگی میزبان نمایشگاهی از آثار آلبرتو گیاكومتی، تندیسساز سرشناس اهل سوئیس بود. به گزارش همشهری ، این نمایشگاه كه بیش از 100 اثر از این هنرمند را در بر میگرفت برای نخستین بار در جمع اعضای خانواده وی برگزار شد. برای آشنایی مخاطبان ایرانی دوستدار آثار حجمی، گزارش مجله هنری آرت از این نمایشگاه را از نظر میگذرانیم.برای آلبرتو گیاكومتی آنقدر نمایشگاه برپا كردهاند كه وقتی دوباره خبر برپایی نمایشگاه آثار او را میشنوی بیدرنگ از خود میپرسی اینبار این تندیسساز مشهور اهل سوئیس چه ایده جدیدی را از چنته مهارت و تجربه خود بیرون خواهد داد؟مجموعه هنری بیلیر میكوشد آثار این هنرمند پركار را كه در مقاطع مختلف هنری شكل گرفته برای نخستین بار در یك جمع خانوادگی و با ارائه بیش از 100 اثر وی به نمایش درآورد. پدر كومتی یكی از نئوامپرسیونیستهای سابق سوئیس و مهمترین معلم هنری آلبرتو بود. آگوست، عموی كومتی نیز یك هنرمند صاحب سبك به شمار میرفت كه توانست یك سبك نقاشی منحصربهفرد در قالب لكههای رنگی و افكتهای بصری قوی ایجاد كند. دیگر اعضای خانواده این هنرمند نیز بهعنوان دستیار و مدلهای نقاشی آلبرتو فعالیت میكردند. آنتا (مادر آلبرتو)، همسر و برادرش (برونو) كه بهعنوان معمار سبك مدرنیسم در سوئیس فعالیت میكرد همواره در آثار این هنرمند- اعم از تابلوهای نقاشی، طراحیها و بهویژه تندیسهای او- تكرار میشوند؛ ضمن آنكه بدون كمكهای تكنیكی دیگر برادرش دیهگو موفقیت بسیاری از آثار كومتی در پاریس حاصل نمیشد؛ به همین دلیل نخستین غرفههای این نمایشگاه نیز با آثاری از پدر و عموی كومتی آغاز شده و به آثار آلبرتو ختم میشود.چینش این آثار بهگونهای است كه آثار پدر و عمو در حالت گفتوگو با آثار آلبرتوی جوان قرار گرفته است. یكی از این آثار تندیسی است كه آلبرتو از سر پدر خود طی سری تلاشهای تاثیرگذاری در قالب یك حجم انتزاعی ساخته است. بازدیدكنندگان این نمایشگاه میتوانند از آثار شكلگرفته به سبك سوررئالیسم این هنرمند نیز كه تاكنون كمتر دیده شده است بازدید كنند.چینش این آثار بهگونهای است كه آثار پدر و عمو در حالت گفتوگو با آثار آلبرتوی جوان قرار گرفته است. یكی از این آثار تندیسی است كه آلبرتو از سر پدر خود طی سری تلاشهای تاثیرگذاری در قالب یك حجم انتزاعی ساخته است. این آثار از بازدیدكنندگان تقاضا میكنند كه آنها را حركت دهند! لابد میپرسید چطور؟ به گفته هیات امنای نمایشگاه تلاش شده است محوریت این نمایشگاه جهتگیری جدید كومتی به فضای بیرونی اشیا باشد؛ همچنان كه نقطه اوج نمایشگاه نیز به غرفهای اختصاص داده شده كه در آن یكی از مجسمههای ریز او به نمایش گذاشته شده است. به ریزبودن این مجسمه نگاه نكنید چون با تمامی كوچكیاش توانسته از بالای یك پایه بلند، بسیاری از بازدیدكنندگان را به سوی خود كشانده و تحتتأثیر قرار دهد.اینجا و در این نمایشگاه میتوان قدرت و آرامشی را تجربه كرد كه هنر را تنها برای لحظات زودگذر خوشبختی به شكوفایی رسانده است. بازدیدكنندگان این نمایشگاه در حقیقت به اینجا احضار شدهاند تا دورتادور مجسمهها پرسه زده و آنها را از همه زوایا برانداز كنند و از مشاهده ابعاد تندیسها به جزئیات برسند؛ به اینكه چگونه حركت یا همان تغییر ابعاد، این امكان را برای كومتی فراهم كرده است كه به یك مقیاس جسمی نرمال از آثارش دست یابد. وی تازه زمانیكه تصمیم گرفت یكی از مجسمههایش را روی یك اتومبیل كوچك برقی قرار دهد (اتومبیلی كه او بهطور اتفاقی از برادرزادهاش گرفته بود) به راه جدیدی دست یافت و توانست بر فاصلهای كه نسبت به دیگران احساس میكرد غلبه كند. مجسمـهها بـا چرخشهای جزئی بدنبازدید كنندگان، از خود حركت نشان میدهند و به این ترتیب با هر قدمی كه برمیداریم تا حد قابل توجهی تغییر میكنند؛ برای همین اولف كوستر رئیس هیات امنای نمایشگاه بیلیر از غرفههایی باز با چشماندازهای رو به طبیعت استفاده كرده؛ درست مانند مسیر آزاد دو با مانع كه در آن مجسمهها و بازدیدكنندگان توانستهاند غرفه منحصربهفردی را تشكیل دهند. اما ناگفته نماند كه هنر نقاشی نیز در این میان بهعنوان ابزاری برای محكزدن حس این هنرمند مورد استفاده قرار گرفته است. این موضوع را میتوان از تابلوهای رنگی و آتلیهای این هنرمند دریافت كه در آنها مناسبات نزدیك و گفتوگوهای جاری در یك آتلیه كوچك به تصویر كشیده شده است.این آتلیه را گیاكومتی در پاریس طی دههها اداره میكرد اما باید اعتراف كرد كه این نقاش حتی زمانیكه قلموی نقاشی به دست میگرفت در دل، كماكان مجسمهساز باقی میماند. درك سهبعدی فضا جزو علایق اولیه اوست و وی در این عرصه به خلق آثار بهیادماندنی بسیاری نایل شده است؛ ضمن آنكه نمایشگاه بیلیر با یك سورپرایز واقعی (همان شگفتانه فرهنگستانی خودمان) منتظر بازدیدكنندگان است.كوستر رئیس هیات امنای نمایشگاه میكوشد در یكی از غرفهها این مجسمهساز را بهعنوان یك طراح معرفی كند. زمانیكه آلبرتو به سبك سوررئالیسم فعالیت میكرد مجبور بود برای گذران زندگی خویش 100 اثر هنری برای جان میشل فرانك، مهندس داخلی ساختمانهای قشر ثروتمند پاریس طراحی كند كه بسیاری از این آثار به مرحله تولید نیز رسیدند. در میان گلدانها و لامپهای بهجایمانده از آن سالها یك كیسه پارچهای متعلق به سال 1930 بهطور خاصی جلب توجه میكند. این كیسه یك محفظه كوچك است كه برای نگهداری كلیدها و لوازمی از این دست به كار میرود.هر بازدیدكنندهای دوست دارد این كیسه پارچهای را برای استفاده شخصی خود سفارش دهد. به گفته كارشناسان، این اثر هنری به مجسمههای سوررئالیستی بسیار نزدیك است و روشن میكند كه سؤال كردن درباره فضای داخلی یك سوژه - همان چیزی كه گیاكومتی در آن زمان نمادهایی برایش خلق كرده بود- لوازم دمدستی را نیز تا حد بسیار زیادی تحتتأثیر قرار داده است.بازدیدكنندگان این نمایشگاه میتوانند از آثار شكلگرفته به سبك سوررئالیسم این هنرمند نیز كه تاكنون كمتر دیده شده است بازدید كنند.آلبرتو گیاكومتی یكی از هنرمندان همهفنحریف است كه قبل از هر چیز با مجسمههایش به شهرت جهانی دست یافته است.مجسمههای او بیشتر به سبك سوررئالیسم خلق شدهاند. گیاكومتی در خلق آثارش بلندپروازی بسیاری به خرج میداد بهطوریكه اغلب، هفتهها با كوچكترین جزئیات ورمیرفت و سپس در پایان، همهچیز را یكباره رد میكرد تا دوباره از نو شروع كند. و در این اثنا وی به تصورات خود تا حد زیادی نزدیك شده بود. كومتی همواره طی این سالها به دوستانش خبر میداد كه اكنون به هدفش دست یافته است. مجسمههای این هنرمند همواره باریك و بلند بوده و ابعاد جسمی اغراقآمیزی دارند. اثر بسیار مشهور گیاكومتی كه تصویر آن روی اسكناسهای 100 فرانكی هم دیده میشود تندیس مردی است كه در حال گامبرداشتن است. كنتراست موجود میان حالت گامبرداشتن و پاهای متعادل این تندیس ایستاده بسیار زیاد است. این مجسمه در حقیقت نوعی نمایش دور از ذهن حركت است. فعالیت اصلی این هنرمند در قرن بیستم درك خاص او از فضاست.موضوعات مورد علاقه وی برقراری ارتباط میان خلأ در فضا و مجسمههای درون آن است؛ به این ترتیب تندیسهای ایستاده و گامبردارنده در این فضا بهطور مشترك با بازدیدكنندگان بهطور تداعیكننده، اصول وجود انسان را منعكس میكنند. این فضا و مجسمههایش در حقیقت انعكاس تنهایی انسان مدرن است. گیاكومتی در كنار خلق تندیس، به نقاشی نیز علاقه داشت و آثار بسیاری را اعم از پرتره و طبیعت بیجان خلق كرد. كومتی در نمایشگاههای هنری بسیاری نظیر داكیومنتا(بزرگترین نمایشگاه هنرهای تجسمی در آلمان) در سال 1959 و داكیومنتای سوم در سال 1964 كه در شهر كاسل آلمان برگزار شد شركت كرده است. گستردهترین و مهمترین مجموعه آثار این هنرمند امروزه در خانه هنری زوریخ سوئیس در معرض دید بازدیدكنندگان قراردارد.تنظیم برای تبیان : مسعود عجمی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 1097]