واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: چای دارچین مخلوطی از دو ماده غذایی یكی چای و دیگری دارچین می باشد. در ابتدا خواص دارچین: دارچین اولین بار در سریلانکا یافت شد و بعد از آن، تمام دنیا این چاشنی را شناختند و برای طعم بهتر غذاها استفاده کردند. دارچین خواص زیادی دارد، در یك تحقیق نشان داده شده بیماران دیابتی که به مدت 40 روز، روزانه یک گرم دارچین به رژیم غذایی معمول خود افزودند، میزان قند خون، کلسترول و چربیهای خونشان تا 30 درصد کاهش یافت و کاهش میزان کلسترول، قند و چربی خون در بیماران دیابتی تاثیر مفیدی در بهبود سلامتی دارد. افزودن مقدار کمی دارچین به چای، آب پرتقال یا غلات مفید است. با جوشاندن آب با یک تکه دارچین به راحتی میتوان چای دارچینی نیز تهیه کرد. دارچین همچنین از بروز دیابت نوع دوم در افراد در معرض خطر جلوگیری میکند. دارچین حاوی ترکیباتی است که عمل انسولین در انتقال گلوکز به سلول ها را بهبود میبخشد. دارچین تقریبا هیچ کالری ندارد، به همین خاطر دیابتیها بدون خطر چاق شدن میتوانند با افزودن دارچین طعم مطبوعی به غذای خود بخشند.هر گرم دارچین کمتر از 3 کالری دارد که بسیار اندک است. مطالعات نشان می دهد که دارچین سوخت و ساز گلوکز را حدود بیست برابر میکند. یک قاشق چای خوری دارچین، حاوی 28 گرم کلسیم، 1 گرم آهن و بیشتر از 1 گرم فیبر و مقدار زیادی ویتامین های C و K و منگنز است. همچنین مقدار 2/1 گرم کربوهیدرات دارد. دارچین جزو آن دسته از داروهایی است که در قدیم استفاده می شد. این داروی قدیمی برای اختلالات گوارشی از قبیل سوء هاضمه، نفخ معده، دردهای معده و اسهال به کار می رفت. امروزه مشخص شده که دارچین، غیر از درمان اختلالات گوارشی، برای آرامش و جلوگیری از عصبانیت و رفتارهای ناخوشایند و همین طور برای استشمام بهتر به کار می رود. همچنین برای جلوگیری از فساد غذا و فساد میکروبی استفاده می شود. افرادی که آلرژی دارند، نباید از مصرف دارچین در غذاهای خود پرهیز کنند، زیرا دارچین موجب تشدید آلرژی نمی شود. اما این نکته را فراموش نکنید که اگر شما بسیار زیاد از دارچین استفاده کنید، باید اثرات بد آن را بپذیرید. اثرات مضر مصرف زیاد دارچین عبارت است از: التهاب یا ورم کردن پوست، زخم ها و ترک های گوشه دهان و همینطور سوزش معده. دارچین از لخته شدن خون جلوگیری می کند، اما زیادی آن در خون باعث بروز مشکلات خونی و گردش خون می شود، به خصوص اگر با داروهایی که موجب رقیق شدن خون می شود(مانند آسپیرین) مصرف شود، مشکلات را دو برابر می کند. شما می توانید دارچین را در چای یا قهوه خود بریزید یا روی ماست بپاشید و یا با پنیر بخورید و به طور کلی می توان صدها ماده غذایی را با دارچین طعم دار کرد، مثل: حلیم، شله زرد، خورش قیمه و... . قسمت دوم چای: چای جزو گیاهان خوراکی طبقه بندی شده است که مصرف متعادل آن دارای عارضهی جانبی نیست، ولی به دلیل داشتن کافئین که می تواند تا 4 درصد وزن چای را تشکیل دهد، مصرف بیش از حد آن می تواند عوارضی را به دنبال داشته باشد. این عوارض اکثراً مربوط به کافئین بوده و به دلیل متغیر بودن درصد کافئین در انواع چای نمی توان عدد خاصی را برای حداکثر میزان مصرف چای در دنیا ذکر کرد. مثلاً گزارشی در مورد خانمی که روزانه 65 گرم چای (چای خشک) را به مدت 5 سال مصرف نموده و دچار عوارض کبدی شده است وجود دارد. البته این میزان مصرف، بیش از ده برابر مصرف چای در افراد ایرانی است. بهطور کلی مصرف چای در حد متعادل دارای عوارض جانبی نبوده و می تواند فواید بسیاری را بر بدن اعمال کند. چای علاوه بر خوراکی بودن به عنوان یک گیاه دارویی با اهمیت، دارای خواص متعددی است. با توجه به قدمت شناخت چای توسط بشر و مصرف بسیار زیاد آن، هزاران تحقیق وسیع بر روی آن صورت گرفته که نشان دهندهی اهمیت این گیاه با ارزش است. تا کنون 51 اثر مختلف از چای گزارش شده که مهم ترین این خواص عبارتاند از: ضد درد، ضد آمیب، ضد آلزایمر (ضد فراموشی)، ضد آرتریت ، ضد تصلب شرابین، ضد باکتری، ضد سرطان، ضد افسردگی، ضد قند خون ، ضد التهاب، ضد جهش ژنی، ضد نیتروزآمین، ضد اکسیدان، ضد اسپاسم، ضد ویروس، قابض، مقوی قلب، محرک سیستم عصبی مرکزی، ادرار آور، محافظ کبد، کاهندهی پرفشاری خون، محرک قدرت ایمنی بدن، کاهش دهندهی چربی خون، کاهش دهندهی تری گلیسریدها و محرک مجاری تنفسی. خواص مذکور بین چای سبز و معمولی مشترک بوده و بسته به درصد مواد موجود در آن ها ممکن است در قدرت اثر آنها تفاوت وجود داشته باشد. چای ایرانی( نوع مرغوب آن ) در مقایسه با چای های خارجی خالص تر است، زیرا برای خوش عطر و طعم کردن آن از مواد معطر استفاده نمی شود. چای نوشیدنی مفیدی برای تصفیه خون از طریق ازدیاد ترشحات کلیوی است، به هضم غذا کمک می کند، سبب نشاط، بیداری و مانع خواب آلودگی می شود. برای نقرس و اسکوربوت نیز مفید است. برگ چای، دارای کلسیم، منیزیم،سدیم، پتاسیم، پیگمان های فلاوونیک، بازهای پوریک، تئوفیلین، ویتامین، کلروفیل، تانن و کافئین است. چای سیاه حاوی مقداری کافئین می باشد اما چای سبز فاقد آن است. بنابراین چای سبز آرام بخش تر است. نیکلا لمری( گیاه شناس ) می گوید : چای ضمن دور کردن بخارهای بدن حالت نشاط و بیداری به روان می دهد. مصرف چای بعد از غذا ، به هضم آن کمک می کند ، اما برای پیشگیری از عدم جذب آهن بهتر است 2 ساعت بعد از صرف غذا چای نوشیده شود. برای شیرین کردن چای ، عسل بهترین ماده است . علاوه بر آن شکر سرخ و نبات نیز مفید بوده اما بهتر است بیماران دیابتی از توت استفاده کنند. ترکیباتی که در چای سیاه یافت می شود می تواند رشد باکتری های مضر دندان را که سبب پوسیدگی و ایجاد حفره در دندان شده و دندان را از بین می برند، متوقف کند. موفق و سلامت باشید.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 543]