تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته میشود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820441843
تهران مرد بس كه جان ندارد!
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: اگرچه آنچه گفته شد درباره شهر تهران و تنفسگاه هاي پيرامونش است، اما اين به دست خود نابود كردن زيستگاه تبديل به امري عادي در همه جا شده است و اصولا از فرهنگ ما نگهداري از درخت كمرنگ شده با آنكه همه ساله روز درختكاري برگزار مي كنيم و بسياري از ما در مراسم اين روز شركت مي كنيم ، با اين همه فرهنگ كاشت و داشت درخت رنگ مي بازد. هر چند در اين روز به فرزندانمان كاشت درخت مي آموزانيم و از فوايد درخت مي گوييم و براي اش در كتاب هاي مختلف از طبيعت و حفاظت از آن مي خوانيم ، اما در همان حال كه يك درخت مي كاريم و به آن مباهات مي كنيم ، در كارنامه اعمالمان مي توان نابود كردن چندين درخت را كه خود با واسطه يا بي واسطه در آن دخيل بوديم، مشاهده كرد. نمونه اش ، نابود شدن هكتار هكتار جنگل ها است كه همه ما در قبال حفظ آنها مسوول بوده ايم و بر اثر اهمال ما در حفظ تعادل چرخه طبيعت امروزه اين جنگل ها هستند كه پاسخ پس مي دهند و در آتش به هم زدن فرهنگ حفظ طبيعت و پاسداشت آن كه با زندگي شهري از ما گويي رخت بر بسته، هكتار هكتار مي سوزند. چگونه؟ هنگامي كه تعادل طبيعت را با از بين بردن درختان براي ساخت و ساز بي برنامه، منافع آني حاصل از خريد و فروش چوب ، ايجاد تفرجگاه هايي كه مي بايست طبيعي باشد اما طبيعتش را از بين مي بريم تا در آن انواع ويلا و رستوران بسازيم، استفاده از طبيعت به عنوان جايي براي پنهان ساختن زباله ها، پخش كردن زباله هاي بازيافت ناپذير در طبيعت، از بين بردن مسير عادي جريان هاي آبي ، استفاده از درخت به جاي سوخت، استفاده از درخت به جاي چراگاه طبيعي، و.... به هم مي زنيم، مي بايست در انتظار تغيير و تبديل جريان روال طبيعي باشيم كه به گرماي زمين دامن زند و جنگل ها را نابود سازد و ما هم چنان افتخار مي كنيم كه فرزندمان در كنار بزرگراهي كه يادمان نيست ، در سالي كه باز به خاطر نداريم ، در روز درختكاري، نهالي كاشته است! يا كه نه ، در آپارتمان چند گلدان تزييني داريم كه تلاش مي كنيم با اصول فنگ شويي انرژي مثبتي را از طريق آن به خود دهيم! و اينها همه باز در چرخه اي تكرار مي شود كه بيرحمانه طبيعت را لگدمال خواست هاي ناسور خود مي كنيم - خواست هايي كه گاه به هيچ وجه متوجه پليد بودنشان براي زندگيمان نيستيم- ، گردش هاي ما در تفرجگاه هاي طبيعي تهران نمونه اي از آن است. از كوه تا كوهپايه ، از كنار درخت تا كنار رودخانه ، هيچ كدام در امان از آتش افروخته و زباله هاي بازيافت ناپذير ما نيست. يا مي خواهيم گوشه اي از خانه مان كه خراب است را تعمير كنيم، بر اثر تفاله هاي ساختماني كه نيمه شب در جلوي خانه رها مي كنيم، ريشه درختاني كه روزي روبروي خانه مان سايه اش آنچنان گسترده بود كه بچگي مان را در خود جاي داده بود، مي سوزانيم. و اين رسم رفتاري ما شده و براي بسياري از ما نيز عادي! اما آيا نبايد بيش و پيش از انديشه به كاشت درخت، به فرهنگ نگهداري از درخت و طبيعت بيانديشيم و از ريز فرهنگ هاي پلشت خود در قبال طبيعت ، از طريق باز فرهنگ سازي جمعي ، فاصله بگيريم كه در اين ميان بي شك نقش رسانه ها بسيار دشوار ، پيچيده و در عين حال زياد است. هم چنين نقش كساني كه مي توانند براي ديگران الگوي رفتاري باشند. با همه آنچه گفته شد ، به تقويم كه نگاه مي كني، پانزدهم اسفند، مثل هر سال ديگري كه در تقويم ها به خاطر سپرده اي ، روز درختكاري است. در ذهن من ، در ذهن تو ، در ذهن ما، تمام آنچه از فرهنگ ايراني - اسلامي درباره سفارش به كاشت درخت، و نگهداري از آن گفته شده ، بازسازي مي شود. حتي گاه به شوق كاشت نهالي مي افتيم و باز نوع زندگي كه خود آن را انتخاب كرده ايم و از اساس با تفكر حفاظت از طبيعت بيگانه است ، آن نهال را از خاطر مي بريم و در از بين رفتن جنگل ها با هر عملمان سهيم مي شويم. تقويم ها تا چند سال ديگر ، بايد به روز پانزدهم اسفند برسند تا ما يا در خبرها بشنويم يا از طريق اردوهاي مختلف كه اين روز، مي بايست درختكاري كرد و يا برويم نهالي را به شوق تحويل رايگان بگيريم ، حتي بكاريم و بعد آنچنان در كاويدن دنيايي كه ما را مي خواند فرو رويم ، كه باز همه چيز را فراموش كنيم. به راستي چند سال ديگر بايد بگذرد تا نه تنها بدانيم كه ايمان بياوريم و پس از ايمان ، با عمل ثابت كنيم كه درخت ، بيش از هر زمان ديگري ، لازمه زندگي شهري است و اصولا هر چه بيشتر مدرن شويم به زيستگاه هاي طبيعي بيشتري نيازمنديم. گزارميز/ 1418
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 397]
-
گوناگون
پربازدیدترینها