واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > شهبازی، رامتین - ساختمان پزشکان به کارگردانی سروش صحت یکی از موفق ترین مجموعه های اخیر طنز در سیماست که توانسته به تعریف علمی طنز نزدیک شود. پیمان قاسم خانی به عنوان سرپرست نویسندگان و سروش صحت در جایگاه کارگردان مجموعه ساختمان پزشکان برای بار دیگر به مخاطبان خود ثابت کرده اند که شخصیت ها و موقعیت های داستانی یک اثر کمدی را خوب می شناسند و نبض داستان گویی و شخصیت پردازی در چنین آثاری را به خوبی در دست دارند. البته پیشرفت صحت در کارگردانی این مجموعه نسبت به ساخته قبلی اش به خوبی مشهود است و می توان این مجموعه را گام بلند رو به جلویی برای او متصور شد. شخصیت ها را در درام عموما به سه دسته کلی تقسیم می کنند. شخصیت هایی که از ما بالاترند و به طور کلی مختص تراژدی ها هستند. افرادی که با ما برابرند و می توان آنها را در ملودرام ها و درام های نو جست و جو کرد. اما شخصیت هایی وجود دارند که از ما به عنوان مخاطب در سطح پایین تری قرار دارند. این شخصیت ها جزو ذات کمدی هستند. شخصیت هایی که ما به خود اجازه می دهیم به اعمال و رفتار آنها بخندیم. البته این تعاریف آکادمیک تا حدودی کلاسیک شدهاند و امروزه با آمیختگی انواع درام نیاز به بازتعریف دارند، اما در زمینه کمدی همچون ساختمان پزشکان می توان گفت که ما با شخصیت هایی رو به رو هستیم که ظاهرا هم مرتبه ما هستند، اما به دلیل غلوی که در نمایش آنها صورت می گیرد به شخصیت هایی فروتر بدل می شوند و به این ترتیب از دل ملودرام کمدی متولد شده و می تواند تا این حد گسترده با مخاطب ارتباط برقرار نماید. زیرا شخصیت هایی که قاسم خانی بر خلق آنها نظارت می کند و صحت در عمل آنها را به کنش وا می دارد، آدم هایی هستند از جنس خود ما که در سیطره روزمرگی هایی افتاده اند که در این روزمرگی ها به واسطه ذات نمایش غلو هایی صورت گرفته است. دقیقا نگاه طنز آمیزی که آدم ها را از حالت عادی خود خارج می کند مهمترین وجه ممیزه مجموعه ساختنا پزشکان محسوب می شود. این مجموعه از همین منظر می تواند محبوب باشد که دقیقا انگشت روی واقعیت های روزمره ای می گذارد که دقت در چگونگی رخداد آنها به این شکل می تواند واقعا یک انسان سالم را به مرز جنون برساند. آدمی که خود کارش درمان و مشاوره افراد عصبی است، آنقدر با بی نظمی در رفتار رو به رو می شود که به مرز جنون می رسد و دست اندرکاران مجموعه توانسته اند این عصبیت و جنون را در قالبی طنز آمیز به مخاطب منتقل کنند. طنز در جامعه ای شکل می گیرد که در حال خروج از تعادل است. طنزپرداز سعی دارد تا این جامعه را به حال تعادل بازگرداند و داستان های خود را بر همین اساس رقم می زند. طنز مسائل و مشکلات را از طریق شوخی کردن باز می گوید. شکل ظاهری این آثار را نیز می توان به این شکل تعریف کرد که صورت طنز شوخی ، اما مخرج آن مسائل بسیار جدی است. اتفاقی که در مطایبه عکس آن رخ می دهد یعنی با صورتی جدی و مخرجی خنده ناک رو به رو هستیم. در ساختمان پزشکان رفتار ناپسند اجتماعی آدم ها جامعه محل زندگی نیما را که شخصیت محوری اثر است و دیگر شخصیت ها را می توان در مناسبت با او تعریف کرد از حالت تعادل خارج شده است. همه به گونه ای رفتار می کنند که ما این عدم تعادل را به خوبی باز می شناسیم ، اما تنها شخصیت به ظاهر متعادل داستان نیز قادر به انجام کاری نیست و همین تضاد ما را می خنداند، اما در عمل زمانیکه مجموعه به پایان می رسد با تعقل ئر می یابیم که گویا ما و یا اطرافیانمان نیز بخشی از همین جامعه نا متعادل به شمار می آییم. اینگونه طنز اجتماعی به دور از لودگی از محسنات بسیار جالب توجه مجموعه ساختمان پزشکان است و بعد از مدت ها سبب می شود تا تماشاگر رغبت کند برای دیدن یک مجموعه تلویزیونی خوب پای تلویزیون بنشیند. البته این دلیلی نیست که چشم بر ضعف های کار ببندیم، اما محسنات باعث می شود تا بتوانیم این نقاط ضعف اندک را نادیده بگیریم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 240]