واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: سیاست > دیپلماسی - نظرات بلیکس در مورد برخی از مهمترین موضوعات امنیتی روز. 2003 زمانی بود که هانس بلیکس به اوج شهرت خود رسید؛ در آن زمان او به عنوان بازرس تسلیحاتی سازمان ملل در عراق فعالیت میکرد و با ادعای دولت بوش مبنی بر این که صدام حسین در حال ذخیرهسازی سلاحهای کشتار جمعی است، مخالفت کرد. پس از سخنرانی پنجم آوریل اوباما در پراگ، که در آن خواهان جهانی عاری از سلاحهای هستهای شد، مجله «فارن پالسی» و مؤسسه مونتری که مرکزی برای مطالعات مربوط به منع تکثیر سلاح هستهای است، نظرات بلیکس را درباره آینده گسترش تسلیحات هستهای جویا شدند. بلیکس در مورد برخی از مهمترین موضوعات امنیتی روز از جمله وضعیت دشوار هستهای ایران و خلع سلاح هستهای توضیحاتی داده است: آیا تصور میکنید که هیچ رژیمی در ایران غنیسازی اورانیوم را رها نخواهد کرد، یا یک راه حل برای این بحران شامل برنامه غنیسازی بومی است؟گرچه تصور نمیکنم بتوان با قاطعیت نشان داد که ایران قصد توسعه تسلیحات هستهای را دارد، دلایلی برای بدگمانی وجود دارد. منطق برنامه که احتمالاً تغییر کرده است میتوانست تسلیحاتی باشد، اما به نظر باورکردنی میرسد که ایران صرفاً قصد دارد توان غنیسازی خود را نشان دهد. حتی توان غنیسازی احتمالاً اثر بازدارنده دارد. در همین زمان، چنین توانی مستعد افزایش تنشهاست و بنابراین تعلیق آن برای دوره طولانی مطلوب خواهد بود. شک دارم که ایران از غنیسازی برای همیشه صرف نظر کند. به نظر من، برخی عناصر نامعقول در رویکرد غرب نسبت به ایران اخلال ایجاد کردهاند. طرح تعلیق غنیسازی از سوی دولتهای غربی، پیش از آنکه از راه گفت و گو با ایران به این کشور اعتبار بخشند، تحقیرآمیز و دارای نتایج منفی بوده است. طرفی که خیلی مشتاق مذاکره مستقیم است، احتمالاً پیش شرطها را پذیرفته بوده است. طرف مذکور، ایران نبود. بیشتر، طرف غربی بود که از ایران میخواست تا مذاکره کند. البته نه به طرزی شگفتانگیز، ایران آنها را به بنبست کشاند و برنامهاش را ادامه داد. نیازی به پیشنهاد دوستی با ایران نیست، اما نشان دادن احترام برای رسیدن به توافق، احتمالاً از بیحرمتی کردن و فخر فروشی مؤثرتر است. در دوره بسیار کوتاهی که دولت اوباما با موضوع ایران دست و پنجه نرم کرده، فکر میکنم عاقلانه حرکت کرده است، [یعنی] با اجتناب از تهدید و نشان دادن این که او دولت اسلامی را به عنوان یک واقعیت موجود به رسمیت میشناسد و به آن احترام میگذارد. اگر تنها دو گزینه وجود داشته باشد، شما چگونه دو گزینه حمله به ایران یا یک ایران هستهای را ارزیابی میکنید؟ پیامدهای حمله به ایران به احتمال زیاد، یک ایران هستهای خواهد بود. تأخیری [در برنامه هستهای ایران] بوجود خواهد آمد، اما سلاح هستهای که امروز " فرضی " است طی چند سال آینده قطعیت خواهد یافت. دوم این که، حمله احتمالاً نتایج وحشتناکی برای ذخایر نفتی که از خلیج فارس میگذرد، به بار خواهد آورد؛ که بر اقتصاد جهان تأثیر خواهد داشت. تسلیحات هستهای در ایران تهدید سلاحهای هستهای اسرائیلی را خنثی خواهد کرد. آن را به عنوان یک فاجعه نمیبینم؛ این تسلیحات در نخستین جا [اسرائیل] نباید گسترش مییافت. سازمان بینالمللی انرژی اتمی (آی. اِی. ای. اِی.) چه نقشی در موضوع هستهای ایران ایفا میکند؟ خواستهای این سازمان مبنی بر این که ایران باید بازرسیهای بیشتر این سازمان را بپذیرد و به سؤالات بیشتری پاسخ دهد تا مقاصد صلحآمیز خود را نشان دهد با علم به این مسئله مطرح میشود که نه ایران و نه هیچ کشور دیگری چنین امری را تأیید نمیکند و فرض دیگر سازمان، امید به این امر است که چیزی یافت خواهد شد تا ایران متهم شود. حتی اگر ایران موفق شود خود را کاملاً درخور اعتماد نشان دهد، برنامه غنیسازی تنش را افزایش خواهد داد، و این امری منطقی است، چرا که ایران ممکن است یک روزه نظر خود را درباره کاربرد برنامه [هستهایاش] تغییر دهد. نمیگویم که بازرسیهای سازمان انرژی اتمی بیمعناست. هر اندازه آنها مؤثر و حرفهای باشند، احتمالاً چیز نگران کنندهای نخواهند یافت، چرا که چیز نگرانکنندهای وجود ندارد. اما، ارائه «یک سند تمام عیار درباره سلامتی» همانگونه که برای یک پزشک غیر ممکن است برای سازمان انرژی اتمی هم ناشدنی است. یک ویروس کوچک میتواند پنهان شود. ایالات متحده چه اهرمی در برابر روسیه در اختیار دارد که از ایران حمایت میکند؟ روسیه کاملاً با تهدیدات و اقدامات نظامی علیه ایران مخالف است. اما، به لحاظ منطقی درست به نظر میرسد که اگر ایران ترغیب شود تا برای یک دوره طولانی برنامه غنیسازیاش را به حالت تعلیق درآورد، ایالات متحده بیش از این برای نصب موشکهای دفاعی در لهستان و جمهوری چک ضرورت احساس نخواهد کرد. گرچه روسیه این اقدام را به مثابه تهدیدی مستقیم و بالفعل تلقی نمیکند، بیتردید آن را تحریکآمیز و غیردوستانه میپندارد. ایالات متحده بجز ایران، دلایل خوبی برای بازسازی روابط مناسب با روسیه دارد. تا جایی که به روسیه مربوط است، این کشور دلایل معتبری برای مخالفت با توسعه تسلیحات هستهای در ایران تحت هر شرایطی دارد. شک دارم که بیمیلی روسیه و چین برای همراهی با تحریمهای شدیدتر علیه ایران دلیل آن باشد که ایران هنوز ترغیب نشده تا برنامه غنیسازیاش را به حالت تعلیق درآورد. مترجم: رضادانشمندیمنبع: فارن پالسی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 266]