فرازي از وصيتنامه شهيد(74)؛خداوندا لحظه اي ما را به حال خود رها مكن

واضح آرشیو وب فارسی:حيات: فرازي از وصيتنامه شهيد(74)؛خداوندا لحظه اي ما را به حال خود رها مكن
تهران - حيات

بسم رب الشهداءو الصديقين
پدر و مادر عزيز ! من با اجازه شما به مدرسه خود سازي (جبهه ) رفتم مبادا در هنگام نبودن من در خانه ايجاد ناراحتي نماييد ، صبور باشيد ، تمام رزمندگان را ‏دعا كنيد ، نماز هايتان را بخوانيد ، امام را دعا كنيد ، يار و ياور امام باشيد ، مبادا به خاطر از دست دادن من منتي بر كسي بگذاريد و ازانقلاب انتظاري نداشته ‏باشيد .‏
اين شعار هر رزمنده راه حق است كه مي خواهد آن قدر برود تا به وجود خدا (الله ) پي ببرد و اين تكاپو و حركت به طرف معبود و مقصود است كه اگر براي ‏لحظه اي خداوند انساني را به خودش بگذارد امكان لغزش انساني وجود دارد ، من به اندازه آن سواد ندارم كه به توانم به درك گفته ها ي بزرگان و فلاسفه ‏اسلامي موفق شوم ولي در روايات شنيده ام چنانكه بنده اي يك قدم به طرف معبود و خدايش بر دارد خداوند قدم ها به طرف او بر مي دارد و من ‏در تمام عمرم انساني گنه كار بوده ام اكنون احساس مي كنم كه خدايم را يافته و به سوي او حركت مي كنم و از او مي خواهم براي لحظه اي نيز مرا به خود ‏وا نگذار كه همان لحظه امكان دارد لغزشي از من سر بزند ، آمين .‏
وقتي كه مرا از تابوتم بر مي داريد و در خاك مي نهيد و براي شهادتم به همديگر تبريك مي گوييد به جاي شعار سنگ قبرم روي آن بنويسيد ، يكي از رهروان ‏راه حسين در صحراي كربلا خوزستان ايران . ديگر در اينجا وصيتم به پايان رسيد . با هم خوب بوده و وحدت داشته باشيد .‏
والسلام
« شهيد هدايت امامي ‏»
پايان پيام
دوشنبه 2 دي 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: حيات]

[مشاهده در: www.hayat.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 62]