واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: شيرين کننده هاي مصنوعي در قسمت اول اين مطلب درباره ي شيرين کننده هاي طبيعي صحبت کرديم، حالا ادامه ي مطلب ... شيرين کننده هاي مصنوعي که شيرين کننده هاي بدون کالري و غيرمغذي نيز ناميده مي شوند، مواد شيريني هستند که به دليل نداشتن کالري در صنايع غذايي استفاده مي شوند. مهم ترين آن ها عبارتند از: آسه سولفام k در سال 1967 در آلمان کشف شد و در سال 1988 مجوز مصرف را از FDA دريافت کرد. اين ماده که 200 بار شيرين تر از شکر است در صنايع نانوايي، دسرهاي فريز شده، نوشيدني ها و آبنبات ها مصرف مي شود. از کربن، نيتروژن، اکسيژن، هيدروژن، سولفور و پتاسيم تشکيل شده و بدون کالري است. پايداري خوبي دارد و جزء خوبي براي اختلاط با شيرين کننده ها محسوب شده و طعم و مزه شيرين را در نوشيدني ها ارتقا مي دهد. آسپارتام در سال 1969 کشف و در سال 1981 مجوز مصرف FDA را کسب کرد. از دو اسيد آمينه ي آسپارتيک اسيد و فنيل آلانين تهيه شده و 180 بار شيرين تر از شکر است. اين ماده براي افرادي که مبتلا به فنيل کتونوريا هستند مضر مي باشد. آسپارتام را حتي اگر تنها به کار ببرند شيرين کننده خوبي است. اين ماده در عين حال به صورت مخلوط با شيرين کننده هاي ديگر نيز استفاده مي شود. در صورت ذخيره شدن در انبار به مدت بسيار طولاني تجزيه مي شود و در دماي بسيار بالا به مدت زياد مقاومت نمي کند. تحت نام E951 عرضه مي شود. اين ماده در صنايع نانوايي، غلات، پُرکننده هاي کيک ها، محصولات قنادي و کيک هاي پنير فريز شده استفاده مي شود و به خصوص طعم هاي ميوه اي را تشديد مي کند. ساخارين قديمي ترين شيرين کننده مصنوعي است. در سال 1878 کشف شد. اين ماده عمدتا به صورت نمک سديم محلول و ساخارين آزاد کم محلول وجود دارد. پايدار بوده و محلول هاي غليظ آن داراي ته مزه تلخي است. مصرف آن در سال 1977 به علت احتمال سرطان زا بودن کاهش يافت. امروزه بر اين باورند که نتايج مطالعات بر مبناي سرطان زا بودن ساخارين در مورد موش ها صدق کرده و نبايد آن ها را به نوع بشر تعميم داد. سوکرالوز شيرين کننده اي بسيار قوي است و تقريبا 600 برابر شکر شيريني دارد. شيريني آن تاخيري است و پايداري و طعم و مزه آن سبب شده تا مصرف اين ماده در صنايع غذايي و نوشابه ها گسترش يابد. سوکرالوز به صورت تک يا مخلوط با ساير شيرين کننده ها مصرف مي شود. با نام تجاري Splenda به فروش مي رسد. آليتام مانند آسپارتام از آمينواسيدها تشکيل شده و 2000 بار شيرين تر از شکر است. سيکلامات در سال 1937 کشف شد. اين ماده پايدار است ولي شيرين آن زياد نيست و در محصولاتي به مصرف مي رسد که نبايد شيرين چنداني داشته باشند. معمولا در ترکيب با ساخارين مصرف مي شود. نکات * ساخارين، آسپارتام، سوکرالوز و آسه سولفام k طول عمر نگهداري بالايي دارند و بايد در بسته بندي اصلي در جاي خشک و هواي اتاق نگهداري شوند. * شيرين کننده هاي مصنوعي به جاي شکر براي شيرين کردن نوشيدني هاي سرد و گرم استفاده مي شوند ولي به دليل آن که شيريني آن ها از شکر بالاتر است بايد به ميزان کمي جايگزين اين ماده شوند و در صورت اضافه کردن موادي نظير ساخارين، سوکرالوز و آسه سولفام k بايد کمي در دستور ماده غذايي تغيير ايجاد کرد. * بايد توجه داشت در محصولاتي که شکر نقش مهمي در آن ها ايفا مي کند نمي توان از شيرين کننده هاي قوي استفاده کرد، چرا که شکر علاوه بر شيرين کردن، در ايجاد حجم و تشکيل ژل کمک کرده، فعاليت آبي را تنظيم مي نمايد و در قهوهاي شدن محصول نيز موثر است. * شيرين کننده هاي مصنوعي بهتر است در ترکيب با الکل هاي قندي مصرف شوند. زهرا عباسي - مهندس علوم و صنايع غذايي سرپرست دفتر مديريت مرکز بررسي و تحقيق و آموزش صنايع قند ايران تبیان پایگاه اینترنتی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 3045]