محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827727269
اين خانههاي امروزي
واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: اين خانههاي امروزي جام جم آنلاين: ديروز: در چوبي با قپههاي فلزي، كوبههايي جداگانه براي مردان و زنان، ديوارهاي آجري، حياطي نقلي و آب و جارو شده كه شما را به ياد قصه ميهمانهاي ناخوانده مي‌اندازد، حوضي كوچك در وسط و باغچه‌هايي پر از گل‌هاي رنگارنگ و معطر در اطراف آن، تختي در زير درخت بيد مجنون كه قسمتي از روي حوض را پوشانده است، صداي ريزش آب بر آب از فواره وسط حوض و اتاق‌هايي در دور تا دور با پنجره‌هاي مشبك چوبي آذين شده با شيشه‌هاي رنگي. امروز: كوچه‌اي محصور با ديوارهاي بلند از سنگ‌هاي مات و براق سياه و سفيد و گاهي رنگي. سيمان و بتون، در و قاب پنجره‌هاي فلزي با شيشه‌هاي بلند يك دست و يك شكل، راه پله‌هاي باريك و روشن شده با نورهاي مصنوعي. هال و پذيرايي، آشپزخانه‌اي اپن، اتاق‌هايي با درهاي بسته. آپارتمان نشيني به شكل امروزي خود در دهه سوم يا چهارم قرن بيستم و به دنبال جنگ اول و دوم جهاني كه ويراني‌هاي زيادي را در پي داشت، در اروپا ابداع شد. به اين دليل كه لازم بود در كشورهايي با مساحت محدود و تراكم جمعيت زياد، براي خيل عظيمي از مردم بي سر پناه خانههاي ارزان قيمت و سريع ساخته شود بنابراين اروپاييان خانههاي خود را به اين شكل طراحي كردند. ما نيز در دانشكده‌هاي معماري خود بدون توجه به شرايط اقليمي و فرهنگي اين گونه معماري را آموزش داديم و كارهايي را كه آنها انجام مي‌دادند به عنوان سنت پذيرفتيم و همان را به مردم خود انتقال داديم. ما هم آپارتمان ساختيم و آپارتمان‌نشين شديم. آپارتمان‌نشيني براي ما كلاس و زندگي به سبك اروپايي برايمان مايه افتخار شد. ما هويت، فرهنگ و آداب و رسوم خود را فراموش كرديم، فراموش كرديم شكل زندگي‌اي كه پدران ما در طول چندين هزار سال طراحي كرده بودند براي اين بود كه ايراني بتواند ايراني باقي بماند. معماري مدرن با آوردن معيارهاي خاص خود ابزاري شد براي اين كه انسان ايراني از ارزش‌هاي خود فاصله بگيرد. ديگر در خانه‌اش به روي همه باز نباشد، ديگر همسايه‌ها روزها و هفته‌ها چشم در چشم يكديگر نشوند و حالي از يكديگر نپرسند. از راه‌پله‌ها آهسته برويد و بياييد، مبادا كسي شما را ببيند. نتيجه اين شد كه ما انسان ايراني را از ايراني بودن خود دور كرديم. امروز، بويژه در شهر‌هاي بزرگ، چاره‌اي نداريم جز اين كه زندگي در قوطي كبريت‌هايي به نام آپارتمان را كه ديگر به جاي نقش مسكن (بخوانيد محل آرامش و سكونت) نقش مسكن (بخوانيد دارويي براي فرونشاندن موقتي درد) و هتل و خوابگاه را براي خانواده‌ها بازي مي‌كنند بپذيريم. اما تغيير شكل خانههاي نقلي و حياط‌دار قديمي به آپارتمان‌هاي امروزي تنها به شكل و شمايل خلاصه نمي‌شود، بلكه نوعي تغيير در جهان‌بيني نيز در وراي آن نهفته است: تبديل جهان‌بيني سنتي به مدرن. بي‌خانمان‌هاي مدرن «سنت مسير مطلوب را براي انسان مشخص مي‌كند. سنت يك امر زنده است، نه صرفا يك قالب خشك كه مخصوص گذشته باشد. سنت مبتني بر قوانين تكويني جهان است و معماري سنتي چون با اصول تكويني زندگي انسان در پيوند است، همواره زندگي روزمره انسان را تقويت مي‌كند و به سمت امر مطلوب پيش مي‌رود.» اينها را مهندس محمدرضا رحيم زاده در تعريف خود از سنت مي‌گويد و ادامه ميدهد: «معماري سنتي اگر چه در صورت ظاهر و در شكل متجلي است، اما تنها در ظاهر خلاصه نمي‌شود. بايد به معماري سنتي از ديدگاهي عميق‌تر و در سطح جهان‌بيني و اعتقاد نگاه كرد.» سنت نوعي معرفت است كه درون انسان رخ ميدهد و در سرزمين‌هاي مختلف به شكل‌هاي مختلف بروز مي‌كند. لذا مي‌بينيم انسان‌ها در گوشه و كنار جهان آداب و رسوم مخصوص و متفاوتي دارند. حقيقت تمام اين سنت‌ها يكي است، اما بروز آن در انسان‌ها متفاوت است. اما تفكر مدرن معرفت را علم، يعني مجموعهاي منظم از آگاهي‌ها مي‌داند. اين آگاهي‌ها ماهيتا خود را از قيود زماني و مكاني خارج مي‌كنند. بنابراين فرق نمي‌كند شما شرقي باشيد يا غربي. هر جا باشيد، اصول علمي براي شما يكسان است و شيوه زندگي و اصول معماري كه بر اساس آنها تنظيم شده باشد، همه جا يك شكل خواهد بود. در تفكر مدرن و علمي، ديگر پيشينه تاريخي و موقعيت جغرافيايي اهميت چنداني ندارد و لذا استاديار دانشكده معماري و شهرسازي دانشگاه شهيد بهشتي معماري مدرن را ابزاري مي‌داند براي اين كه انسان امروز با وجود مجهزترين، پيشرفته‌ترين و كارآمدترين شكل سرپناهي كه دارد، بي‌خانمان باشد، به اين دليل كه از جايگاه وجودي خود به علت مباني تفكر مدرن اخراج شده و جايگاهي پيدا نكرده است زيرا در معماري مدرن عملا يكي از وابستگي‌هاي انسان يعني وابستگي به تاريخ و جغرافيا از او گرفته مي‌شود و لذا مردم كم‌كم پيوند خود را با سرزمين و گذشته خود از دست مي‌دهند. نتيجه گسسته شدن اين پيوندها چيزي است كه اين روزها زياد مي‌شنويم: بي‌هويتي نسل‌ها. وقتي انسان از سنتي بودن خود فاصله گرفت و تفكر مدرن را پذيرفت، خود را محور جهان تصور و سعي كرد جهان و هر آنچه در آن است را به شكلي كه امروز مي‌خواهد تغيير دهد. براي اين كار ابزارهاي لازم را ساخت و تلاش كرد آنقدر قدرتمند شود تا بتواند تفاوت‌هاي ناشي از تغييرات محيطي را از ميان ببرد. در نتيجه آموزش‌هاي قطعي تفكر مدرن، انسان اصول و آموزش‌هايي را فرا گرفت كه با ماهيت او سازگاري نداشت. در دوره پست مدرن انسان متوجه شد مسيري كه در حدود 300 سال طي كرده شكست‌هاي بنيادي در جنبه‌هاي مختلف زندگي او و از جمله معماري و شهرسازي ايجاد كرده است. نتيجه تفكر مدرن اين بود كه پيوندهاي انسان با جهان و با طبيعت درون و بيرون از بين رفته و به موجودي تبديل شد كه نه خود را مي‌شناسد و نه جايگاه خود و نه طبيعت را. ارمغان جدايي انسان از تاريخ و طبيعت چيزي نبود جز سرگشتگي و نابساماني انسان امروز؛ لذا يك بار ديگر هويت، تاريخ و فرهنگ‌هاي مختلف انساني مورد توجه قرار گرفت. بازگشت به خويشتن اگر كسي يكي از غزليات حافظ و سعدي، يا يكي از مثنوي‌هاي بلند مولانا را براي شما بخواند، چه حس و حالي به شما دست خواهد داد؟ البته بگذريد از اجراي بعضي مجريان كه حتي شعر معمولي را هم بسختي روخواني مي‌كنند و تن شاعر بيچاره را در قبر به لرزه مي‌اندازند. وقتي كسي شعري را بدرستي براي شما بازخواني مي‌كند، گويا تمام حس و حال شاعر گرانمايه به شما منتقل مي‌شود. در اين حالت فرق نمي‌كند چقدر مدرن و متجدد باشيد يا در كجاي اين عالم زندگي كنيد، مهم اين است كه يك بار ديگر ايراني مي‌شويد. با شنيدن شاهنامه تمام غرور ملي خود را باز مي‌يابيد و هر كجاي اين عالم كه باشيد هواي ميهن به سرتان خواهد زد. مهندس رحيم‌زاده اميدوار است مسير تازه‌اي در روند آموزش‌هاي دانشكده‌هاي معماري ايجاد شده و به دنبال آن وارد زندگي مردم شود و مردم اين آشنايي و تشنگي را براي سنت‌هايي كه در قالب معماري آشكار مي‌شود پيدا كنند كه براي آنها ارزش قائل شوند و در مواجهه با هر يك از آثار معماري سنتي همانند شنيدن شعر حافظ و سعدي دلشان بلرزد و ايراني شوند. اما چاره اين كار آنچنان كه اين روزها زياد مي‌شنويم، در فرهنگ سازي و هويت‌سازي نيست، بلكه كاري كه بايد انجام داد هويت يابي است. رحيم زاده مي‌گويد: ما بايد به بنيادهاي زندگي انسان رجوع و در آنجا به كند و كاو بپردازيم تا هويت انسان ايراني را درون زندگي انسان ايراني دوباره بيابيم، نه اين كه براي او هويت بسازيم و به شكل آيين نامه و دستورالعمل به او ابلاغ كنيم، چون به اين ترتيب فقط اجازه خواهيم داد اين را براي خود يك محدوديت تازه تصور كند و از آن گريزان باشد. در عالم سنتي هويت و فرهنگ معناي حقيقي دارند. وقتي انسان به ريشه‌هاي خود برگشت، هويت خود به خود متجلي مي‌شود. بنابراين ما بايد به جاي هويت سازي به دنبال هويت‌يابي باشيم و هويت خود را با رجوع دوباره به ارزش‌ها و تعمق در ريشه‌هاي خود پيدا كنيم. اگر سنت را به درستي عرضه كنيم و معناي عميق آن را بشناسيم و با آن روبه‌رو شويم مي‌بينيم ما را در زندگي هدايت مي‌كند؛ چون با طبيعت ما در پيوند است و سازگاري دارد و مي‌تواند زندگي آينده ما را بهتر، زيباتر و خوشايندتر كند. انسان ايراني اگر اين ارزش‌ها را پيدا كند، به اين دليل كه شكل زندگي سنتي در معماري سنتي تجلي پيدا مي‌كند، خود‌به خود به اين سبك از معماري رو مي‌آورد. هواپيما و اينترنت يا اسب و چاپار دنياي امروز دنياي سرعت و فناوري است. به هر طرف كه نگاه مي‌كنيم ردپايي از فناوري را مي‌بينيم. از طرف ديگر، امروز ما بخوبي با عوارض تفكر مدرن آشناييم. سوراخ شدن لايه ازن، گرم شدن كره زمين، پريشاني، نااميدي، ترس و اضطراب دائمي بشر و بيماري‌هايي كه هيچ‌گاه سابقه نداشته‌اند، همه رهاورد اين نوع تفكر است. تفكر مدرن حدود 300 سال پيش خود را به عنوان يك مطلوب براي انسان عرضه كرد و امروز در كنار تمام مواهب خود اين نگراني را نيز به ارمغان آورده است كه آيا كره زمين باز هم قابل سكونت خواهد بود؟ با همه اينها در عصر هواپيماهاي غول‌پيكر و اينترنت و ماهواره انتظار نداريم بشر يك بار ديگر با اسب و درشكه راه بپيمايد و يا براي رساندن پيغام‌ها و نامه‌هاي خود از چاپارخانه‌ها مدد بجويد؛ لذا فكر مي‌كنيم اگر سنت بخواهد دوباره بازگردد دچار مشكل مي‌شويم. اما رحيم‌زاده معتقد است: ما بايد اين پرسش را دوباره مطرح كنيم كه مطلوب انسان چيست و چگونه بايد به سمت اين مطلوب حركت كند و مي‌گويد: اگر سنت را به معني قالب خشك و متحجر مربوط به گذشته نگيريم و اگر در چارچوب تفكر سنتي به اين پرسش و ساير مسائل زندگي انسان عملا پاسخ دهيم، يك زندگي مدرن به معني تازه خواهد شد كه همين امروز هم مي‌تواند وجود داشته باشد و ديگر متعجب نمي‌شويم. كما اين كه مي‌بينيم در روستاهاي دوردست و در كوير خراسان بعضي از روستاييان شعرهايي در رديف شعر قدما مي‌گويند و در عين حال از بسياري از امكانات مدرن امروزي استفاده مي‌كنند. تا زماني كه امكانات نوين امروزي وارد خطوط قرمز سنت نشوند، مشكلي پيش نمي‌آيد. سنت به شيوه‌هاي جديد زندگي بسيار منعطف و حتي خيلي متنوع‌تر از چيزي است كه ما در تفكر مدرن تصور مي‌كنيم. به اين دليل كه برخلاف تفكر مدرن، سنت ذاتا ذهني نيست و با جهان در پيوند است و چون در جهان هيچ دو ذره‌اي كاملا شبيه هم نيستند بنابراين سنت بسيار متنوع‌تر است و شيوه‌هاي زندگي سنتي متنوع‌تر از شيوه هاي زندگي مدرن خواهد بود. علت اين است كه مبتني بر واقعيت ملموس است اما تفكر مدرن مبتني بر واقعيت ذهني است اما مشكل اينجاست كساني كه پيام آور سنت هستند سطح عاميانه‌اي از آن را عرضه مي‌كنند. برگرديم به خانههاي قديمي يكي از بارزترين ارزش‌هاي زندگي ايراني مهمان‌نوازي است. ما ايراني‌ها از همان ابتدا به گونه‌اي تربيت مي‌شويم كه ميهمان را دوست داشته باشيم و به او احترام بگذاريم. بسياري از ما وسايلي را تهيه و نگهداري مي‌كنيم كه شايد در طول سال جز براي ميهماني كه معلوم نيست كي بيايد، به آن نياز نداشته باشيم. اصلا يكي از معيارهاي ما براي اين كه از كسي بخوبي ياد كنيم اين است كه مي‌گوييم در خانه‌اش باز است. اين ويژگي در گذشته هاي نه چندان دور، آن زمان كه هنوز آپارتمان‌نشين نشده بوديم، پر رنگ‌تر بود. ورودي هاي متنوع، حياط و حوض و هشتي و اتاق‌ها، چه بزرگ و غني و چه كوچك و فقيرانه به روي ميهمان باز بود اما شيوه‌اي كه ما امروز زندگي مي‌كنيم، درها را به روي مردم بسته است. رحيم‌زاده معتقد است اگر بخواهيم اين ارزشي را كه در زندگي ايراني حاكم و در خانه‌اش هميشه باز بوده است را به بنيادي‌ترين شكل از بين ببريم نه بايد دستور صادر كنيم و نه لازم است شعر و داستان بگوييم و تلاش كنيم، بلكه بايد به او امكان تحقق پيدا كردن ندهيم و ما همين كار را داريم با معماري‌مان مي‌كنيم. دوست داريم بيشترين سطح زيربنا را داشته باشيم ، اگرچه كيفيت زندگي در آن به حداقل برسد و اگرچه نتوانيم از فضاي باز و نيمه‌باز استفاده كنيم. حداكثر منفعت و بهره‌كشي را از سطح زيربنا مي‌كنيم حتي به قيمت از بين رفتن ارزش‌ها. احساسي كه در اين خانه هاي دور ساز قديمي به شما دست ميدهد را نمي‌توانيد حتي در شيك‌ترين و مجلل‌ترين آپارتمان هاي امروزي تجربه كنيد. ما خلقيات ايراني را با اين طراحي نامناسب براي انسان ايراني كشتيم. انساني كه كمابيش با سنت‌هاي ايراني آشنايي دارد و هنوز خلق و خوي آن چندان تغيير نكرده است، در اين آپارتمان ها احساس دلتنگي مي‌كند و احساس مي‌كند مشكلي دارد كه نمي‌داند چيست اما مشكل اين است كه نمي‌تواند كسي را با آزادي به خانه‌اش راه دهد. در خانه‌اش باز نيست. ديگر نمي‌تواند ايراني باشد و بايد با پيام كوتاه و تلفن و غيره با دوستان و خويشاوندانش ارتباط برقرار كند. مكان زندگي به ما اجازه نمي‌دهد ايراني باشيم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 633]
-
گوناگون
پربازدیدترینها