زندگي با بيماري قند يا ديابت نوع اول

ديابت يا بيماري قند، مشكلي است كه براي همه عمر بدن در تبديل مواد غذايي به انرژي مشكل دارد. افراد مبتلا نياز به مراقبت هاي دقيق و مداومي دارند تا بتوانند زندگي خوب و كم خطري داشته باشند. بيماران مي توانند با اين بيماري ورزش كنند، به سفر بروند و غذاهايي كه دوست دارند مصرف كنند اما به شرط تغيير شيوه زندگي خود براي كنترل بيماري.

غالب افراد مبتلا به اين بيماري درك صحيحي از آن نداشته و در نتيجه در كوتاه مدت دچار عوارض شديد آن مي شوند و يا برعكس براساس تجربه اطرافيان خود، از آن وحشت داشته و ابتلا به آن را پايان همه فرصت هاي خود مي انگارند. براي درك اين بيماري كه بيشتر افراد پيش از 30 سالگي به آن مبتلا مي شوند، ابتدا بايد درباره بدن خود نكاتي را آموخت.

كسب انرژي در بدن

براي توليد انرژي لازم براي فعاليت، بدن غذاهايي كه خورده مي شود را به انرژي تبديل مي كند. در افراد مبتلا به اين بيماري بدن در اين فرايند تبديلي دچار اشكال مي باشد. غذايي كه صرف مي شود، در طي فرايند هضم به قطعات كوچك تشكيل دهنده آن تقسيم مي شود. يك دسته از اين مواد اوليه گلوكز (يك نوع قند) مي باشد. گلوكز پس از اينكه از طريق دستگاه گوارش در روده كوچك جذب جريان خون مي شود. در اين زمان ميزان گلوكز خون شروع به افزايش مي كند. به آن ميزان قند خون نيز مي گويند.

گلوكز به سلولها مي رود

گلوكز يا همان قند اصلي بدن از طريق جريان خون به سلول ها مي رود و بعنوان سوخت و محرك فعاليت سلول ها عمل مي كند. اما مساله اصلي اين است كه زماني كه گلوكز يا همان قند به سلول ها مي رسد نياز به محركي براي ورود به داخل سلول ها دارد.

 هورمون انسولين كليد ورود به سلول

انسولين هورموني (مواد شيميايي توليد شده در بدن كه وظايف خاصي برعهده دارند) است كه توسط يكي از غدد درون ريز (غدد درون ريز به غددي گويند كه مواد شيميايي توليد شده را به داخل خون -  نه مانند غدد عرق به خارج از بدن- ترشح مي كنند) بدن به نام پانكراس يا لوزالمعده به داخل خون ترشح مي شود. اين هورمون در خون پخش شده و مثل يك كليد براي ورود گلوكز به داخل سلول ها عمل مي نمايد. پس از ورود گلوكز به داخل سلول ها، آنها انرژي لازم براي فعاليت خود را از طريق سوزاندن گلوكز و تبديل آن به انرژي فراهم مي كنند. در اين حالت با تحريك ورود قند به داخل سلول ها، سطح قند خون نيز همواره ثابت نگه داشته مي شود.

افراد مبتلا به ديابت يا بيماري قند

در اين افراد غداه لوزالمعده به ميزان كافي هورمون انسولين ترشح نمي كند. در چنين شرايطي سلول ها گلوكز كافي براي سوزاندن و كسب انرژي دريافت نكرده و قند در خون بالا باقيمانده و ميزان قند خون افزايش مي يابد. و از طرفي به دليل كمبود سوخت در سلول ها فرد احساس خستگي و ضعف شديد مي كند.

افزايش تجمع قند در خون

بدون انسولين، همانطور كه گفته شد گلوكز نمي تواند وارد سلول ها شده و تجمع آن در خون باعث افزايش ميزان قند خون شده و اين ميزان در خون به طور پيشرونده اي افزايش مي يابد. در طولاني مدت اين بالا بودن مداوم قند خون منجر به بروز مشكلات جدي و شديد در سلامتي بيماران مي شود.

توليد كتون ها !

هنگامي كه سلول ها به قند كافي براي توليد انرژي دسترسي پيدا نمي كنند، ناچارا به سوزاندن چربي روي مي آورند. در نتيجه سوختن چربي در درون سلول ها بعنوان ماده انرژي زا، ضايعاتي به نام كتون ايجاد مي شود كه به خون ترشح مي گردد. توليد اين مواد و ترشح آنها به ميزان زياد در خون اختلالات شديدي را بدن منجر مي شود.