واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: بازار مبل تهران در انحصار چين چگونه اشتغال نابود می شود اينجا بازار مبل تهران است. پاساژهاي مبل يافت آباد در خيابان اصلي آن چشمان هر بينندهاي را مينوازد. حس كنجكاوي تحريك ميشود، لااقل براي ديدن. در انبوهي از رنگها، مدلها، طرحها، نقشها و دكوراسيونها گم ميشوي يا شايد به قول يكي از خريداران، گيج. البته اين پاساژها جايي نيست كه هر كس به راحتي بتواند از آنها خريد كند و به گفته يكي از فروشندگان، بسياري از طبقات متوسط به پايين براي ديدن نيز وارد اين پاساژها نميشوند و بعضا حتي خجالت ميكشند. نوع ساخت اين پاساژها بافتي متفاوت را در اين نقطه از جنوب غربي تهران ايجاد كرده است. با اين حال بسياري از ساكنان آن نه توانايي و نه جايي براي قرار دادن مبلهاي حجيم دارند. اما لااقل ميتوانند ملاحظه كنند كه چه چيزهايي زينت بخش ساختمانهاي طرف ديگر شهر است. جالب آن است كه سمت ديگر اين خيابان هنوز بافتهاي قديمي را ميتوان ديد و پاساژ ديگري كه در حال ساخت است. از خيابان اصلي كه خارج شويد فضا را متعادلتر خواهيد يافت. بافت قديمي و بعضا كاهگلي اين نقطه از تهران نمايان ميشود. البته تفاوت تنها به خريداران برنميگردد، هنوز گاراژهايي هستند كه تبديل به پاساژ نشدهاند و همچنين كوچههايي فرعي و مغازههايي با اجناسي ارزان تر براي خريداراني از طبقات پايين تر. از سال 1348 يافتآباد، محل دامداري بود اما در اثر رواج نوعي بيماري، دامداريها جمع شده و واحدهاي توليد مبل در آنجا استقرار مييابند. در سالهاي 64 تا 65 توسط بخش ساماندهي شهرداري ايرادهايي به نحوهء توليد مبلمان دراين محل گرفته ميشود بنابراين واحدهاي صنفي اين منطقه به خارج تهران و به اطراف جاجرود، شهريار، چهاردانگه و خاوران منتقل شدند.البته در اين بازار تعداد كمي از واحدهاي توليدي براي تعميرات كوچك و مونتاژمشغول فعاليتند. در حال حاضر اين مكان بزرگترين بازار عرضه مبل ايران محسوب ميشود. عرضه مبلهاي چين به نام مالزي اجناس عرضه شده در پاساژها و مغازههاي فرعي با هم متفاوت است.به گفته يكي از فروشندگان اين پاساژها ،50 درصد اجناس عرضه شده در اين پاساژها خارجي است. وي حتي ميگويد: «بسياري از مبلهايي كه به نام مالزي عرضه ميشود چيني است شايد براي فرار از نام چين و تاثير منفي آن بر خريدار. البته اجناس چيني پاساژها گران قيمت است.»اين فروشنده با اشاره به كيفيت بالاي مبلهاي ايتاليايي ميگويد: «بعض همكاران اقدام به كپي طرحهاي آنان كردهاند. كار جالبي است. قيمت هم بسيار ارزانتر تمام ميشود.» فروشندگان مغازههاي فرعي نيز معتقدند كه توليداتشان براي طبقهء پايين جامعه است و بسياري از آن طرف شهريها حتي براي نگاه كردن به سمت مغازههاي آنها نميآيند. به گفتهء يكي از اين فروشندگان، تفاوت بالايي ميان درآمد آنها و مغازه داران پاساژها وجود دارد چرا كه كار آنها تك است و از آنجا كه توانايي توليد كار مشابه آنها پايين است آنها كالاي خود را به هر قيمتي كه بخواهند عرضه ميكنند و مشتري كار مشابه را نمييابد تا قيمتها را مقايسه كند. يكي ديگر از فروشندگان نيز به چنين موردي اشاره ميكند. به گفتهء او، هيچ كنترل و نظارتي بر قيمتها نميشود. اجناس يكسان با قيمتهاي متفاوت عرضه ميشود. شايد به اين دليل كه اجناس اوليه مشابه با قيمتهاي متفاوت خريداري ميشود و هيچ هماهنگياي ميان اتحاديههاي مربوطه براي كنترل وجود ندارد. اين فروشندگان معتقدند با توجه به عرضهء 50 درصدي مبلمان خارجي در پاساژهاي بازار مبل تهران و وسعت اين پاساژها ، يك سوم از بازار مبل تهران را كالاهاي خارجي و بالاخص چيني تشكيل ميدهند. فروشندهها همچنين معتقدند كه اجناس چيني هم خوب و بد دارد اما بازار را اشغال كرده است. ضمن آنكه خريداران هم استقبال خوبي ميكنند. هر چند اگر جنس خراب شود كمتر ميتوان آن را تعمير كرد. در بخش مبلمان راحتي قيمتها از 250 هزار تومان تا 9 ميليون تومان و در بخش مبلمان كلاسيك از يك ميليون تا 15 ميليون تومان متغير است. 30 درصد از مبلهاي موجود در بازار خارجي است «30 درصد از مبلهاي موجود در بازار خارجي است.» اين را رييس اتحاديهء درودگران و مبلسازان تهران ميگويد. به گفتهء عليرضا عباسي، بخش مبلمان داراي سه بخش مدرن يا همان راحتي و تمام پارچه، صفحهاي يا اداري و كلاسيك يا استيل است. وي در گفتوگو با «سرمايه» با اشاره به واردات 60 درصدي در بخش مبلهاي راحتي، مجهز نبودن به تكنولوژيهاي روز دنيا و كارگاههاي كوچك را دليل واردات عمده در اين بخش عنوان كرد. عباسي ادامه داد: «از آنجا كه مبلهاي كلاسيك كار دست است،_ 95 درصد آن توليد داخل است و تنها پنج درصد در اين بخش واردات وجود دارد. ضمن آنكه بيشتر صادرات در بخش مبلمان نيز در اين بخش است و به رقم سالانه 24 تا 25 ميليون دلار ميرسد.» او كيفيت مبلهاي اداري ساخت ايران را بسيار مناسب ارزيابي كرده و معتقد است: «در اين بخش واردات بسيار پايين است حتي اميدواريم به زودي در مورد اين نوع مبل به صادرات نيز برسيم.» او همچنين از وجود برنامههايي براي تاسيس كارخانههاي بزرگ براي طراحي و ساخت مبلهاي مدرن خبر داد كه نياز به حمايت و سرمايهگذاري دارد. عباسي در مورد مواد اوليهء ساخت مبلمان نيز گفت: «60 تا 70 درصد مواد اوليهء ساخت مبلمان، داخلي است و مقداري از چوب و پارچه مورد نياز از خارج وارد ميشود.» توان پايين رقابتي واحدهاي توليدي در ايران جمشيد صبوري، عضو اتحاديهء صادركنندگان و واردكنندگان مبل نيز كيفيت مبلهاي ساخت داخل را از مبلهاي وارداتي شرقي بسيا ر بهتر ازريابي ميكند اما به گفته او به خاطر قيمت و ظاهر از خريد آنها استقبال ميشود. به گفتهء او، مبلهاي ساخت كشورهاي ايتاليا و آلمان از بهترين كيفيت در دنيا برخوردار است زيرا مشتريهاي اروپايي وسواس بيشتري دارند. صبوري، ضعف كشور در زمينهء توليد مبل را توان پايين رقابتي كشور در اين زمينه عنوان كرد: «تمام كارهاي مربوط به توليد مبل در ايران در كارگاههايي كوچك انجام ميشود در صورتي كه به صورت علمي اين كار را بايد تقسيم كنيم تا در مورد محصولات به توليد كلان برسيم.»او معتقد است: «بايد براي افزايش رقابتپذيري يا كارخانههاي بزرگ تاسيس كرد يا كارگاههاي كوچك را با هم هماهنگ كرد.» عضو اتحاديهء صادركنندگان و واردكنندگان، مشكلات اصلي توليد مبل را تورم موجود در جامعه، قيمت انرژي و قوانين كار ذكر كرد. منبع:سرمایه
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 327]