تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837599618
خروسی که آوازخوان شد!
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: خروسی که آوازخوان شد!
یکی بود، یکی نبود، غیر از خدا هیچ کس نبود. خروسی بود بازیگوش و سر به هوا. از صبح تا شب، هی بالا می رفت و پایین می آمد و یک لحظه در جایی بند نبود. روزی از روزها، موقع بازیگوشی و جست و خیز، خار کوچکی به پای خروس رفت. او از درد فریادی کشید و هر چه تقلا کرد خار را از پایش بیرون بیاورد، نشد که نشد. پس لنگ لنگان به راه افتاد. رفت و رفت تا رسید به پیرزنی. او کنار تنور نشسته بود و می خواست نان بپزد؛ ولی هیزم برای روشن کردن آتش نداشت. خروس به پیرزن گفت: «ای پیرزن! خار به پایم رفته، آن را از پایم در بیاور و با آن برای پختن نانت، آتش درست کن.» پیرزن با خوشحالی گفت: «چی بهتر از این؟! تا چشماتو ببندی و باز کنی، خار را از پایت بیرون آورده ام.» پیرزن خار را از پای خروس درآورد و انداخت توی تنور و با آن آتش درست کرد و نان پخت. همین که نان پخته شد، خروس گفت: «ای پیرزن! خارم را پس بده. لازمش دارم!» پیرزن گفت: «ولی من با آن آتش درست کردم و نان پختم.»
خروس گفت: پختی که پختی! یا خارم را بده یا از این طرف می پرم، از آن طرف می پرم، نان تو را می برم.» پیرزن گفت: «اگر از این چوب سیاه نمی ترسی، بپر!» خروس از این طرف پرید، از آن طرف پرید و یک قرص نان گرم برداشت و راه افتاد. رفت و رفت تا رسید به چوپانی. چوپان زیر سایه درختی نشسته بود و می خواست شیر را با تپاله گوسفند بخورد. خروس گفت: «این چه کاری است که می کنی؟! مگر شیر را با تپاله می خورند؟!» چوپان گفت: «نانم تمام شده. مجبور هستم.» خروس گفت: «من یک قرص نان دارم. بیا، نان از من، شیر از تو، با هم بخوریم.» چوپان گفت: «چی از این بهتر؟!» بعد چوپان نان را از خروس گرفت و آن را ریزریز کرد و توی شیر ریخت و با هم نشستند و خوردند و به خواب شیرینی فرو رفتند. خروس از خواب که بیدار شد، گفت:«عمو چوپان! نانم را پس بده. لازمش دارم!»
چوپان گفت:«خودت نان را دادی! حالا هم می خواهی پس بگیری؟! مگر آن را با هم نخوردیم؟!» خروس گفت: «بی جا کردی خوردی! یا نانم را می دهی، یا از این طرف می پرم، از آن طرف می پرم و گوسفند چاق و چله ات را می برم.» چوپان گفت: اگر از سگ کله ام نمی ترسی، ببر.» خروس از این طرف پرید، از آن طرف پرید، سگ گله را به کاری مشغول کرد و یک گوسفند چاق و چله چوپان را برداشت و رفت و رفت تا رسید به یک روستا. در روستا، خان، پسرش را داماد می کرد و برای شام مهمان ها، می خواست سگ بکشد. خروس به خان گفت: مگر در عروسی هم سگ می کشند؟!» خان گفت: «گوسفند گیرم نیامد!» خروس گفت: «من گوسفند دارم. گوسفند از من، پختن از تو!» خان گفت: «چی از این بهتر؟!»
بعد، خان، گوسفند را از خروس گرفت و کشت و پخت و از مهمان هایش حسابی پذیرایی کرد. خروس هم تا می توانست خورد و در عروسی شادی کرد. عروسی که تمام شد، خروس پیش خان رفت و گفت: «خان دایی! گوسفندم را پس بده، خیلی لازمش دارم!» خان گفت: «خودت گوسفندتو به من دادی، حالا می خواهی پس بگیری؟!» خروس گفت: «گوسفندم را دادم که دادم، کارت را راه انداختم. حالا یا گوسفندم را بده یا از این طرف می پرم، از آن طرف می پرم و تفنگت را می برم!» خان گفت: «اگر توانستی ببر!» خروس از این طرف پرید، از آن طرف پرید، حواس خان را حسابی پرت کرد و تفنگ او را برداشت و رفت و رفت تا رسید به طبل زنی. به طبل زن گفت: طبلت را با تفنگ عوض می کنی؟» طبل زن قبول کرد. طبلش را داد و تفنگ را گرفت. خروس طبل را گرفت و زد و خواند. زد و خواند؛ ولی صدایش با صدای طبل جور درنیامد. پس طبل را به دوش انداخت و رفت و رفت تا رسید به دوتارزنی.
خروس گفت: دوتارت را با طبل عوض می کنی؟» دوتارزن گفت: «چرا عوض نکنم؟! چی از این بهتر؟!» خروس طبل را داد و دوتار را گرفت. دوتار را خوب کوک کرد و زد خواند، زد و خواند. دید که صدایش با صدای دوتار خیلی جور درمی آید. پس بالای تپه ای رفت؛ دوتار را نواخت و خواند: «خار دادم، نان گرفتم، نان دادم، گوسفند گرفتم، گوسفند دادم، تفنگ گرفتم، تفنگ دادم، طبل گرفتم، طبل دادم، دوتار گرفتم ...» از آن روز به بعد، خروس صبح به صبح، دوتار می نوازد و آواز می خواند. ولی ما فقط صدای خروس را می شنویم، نه صدای دوتارش را. عبد الصالح پاکتنظیم: بخش کودک و نوجوان****************************************مطالب مرتبطمخفیگاه مریم ماجراجویی در سطل آشغال درنای یک پا مادر خوانده قوچ سفید با کلاه یا بی کلاه؟ پرواز پرستووقتی بابا گم شد
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 314]
-
گوناگون
پربازدیدترینها