کمي به من گوش بده!

واضح آرشیو وب فارسی:سایت رسیک: در بسياري از موارد اگر همسران واقعاً به يکديگر گوش دهند رابطة خوبي با يکديگر خواهند داشت، ولي حيف که با ناديده گرفتن نظرات يکديگر، بسيار سريع رابطه‌شان به بن‌بست کشيده مي‌شود.

البته تمام همسران حرف‌هاي يکديگر را مي‌شنوند، پس چرا باز هم از نيات و تفکرات و خواسته‌هاي يکديگر بي‌اطلاعند؟ چراكه گوش کردن به همسر را نياموخته‌ايم! براي اثبات اين موضوع بايد ذکر کنيم که وقتي همسرمان مشغول صحبت با ما است، آيا در مورد جزئيات بيشتر از او سؤال مي‌پرسيم يا اين‌که او را نگاه مي‌کنيم و بعضاً سري هم تکان مي‌دهيم، اما فکرمان مشغول مطلب ديگري است؟

بسياري از ما وقتي در حال گوش کردن به صحبت‌هاي طرف مقابل‌مان هستيم در اوايل صحبت او نتيجه‌گيري و قضاوت مي‌کنيم و حتّي پاسخ را مي‌دهيم. در صورتي که در بسياري موارد منظور اصلي طرف مقابل را به‌خوبي درک نکرده‌ايم. براي رسيدن به نتيجة بهتر پيشنهادي به شما ارائه مي‌شود:

وقتي همسرمان مشغول صحبت راجع به موضوعي است که ما کاملاً با آن مخالف هستيم، بهترين کار اين است که صحبتش را قطع نکنيم، بلکه تا اتمام جريان صحبتش سکوت اختيار کرده و با آرامش به او گوش دهيم. سپس کاغذي برداريم و تمام نکاتي را که در مورد آن بحث شده به‌طور خلاصه بنويسيم. سپس آن‌چه را نوشته‌ايم بخوانيم و به تمامي کلمات دقت کنيم.

در اين مرحله منظور خود را بيان کنيم. از همسرمان بخواهيم که به نقطه‌نظرات ما گوش بدهد و سپس هردو در مورد مطالب بيان شده از جانب ديگري فکر کنيم. چند دقيقه سکوت کنيم و نهايتاً در مورد احساستمان و آن‌چه برايمان مهم است با ديگري صحبت نماييم. مسائل پيش‌پا افتاده را حذف کرده و در مورد اولويت‌هاي بحث به توافق برسيم. قطعاً نکات مشترکي ميان ما وجود خواهد داشت که منجر به مصالحه و رضايت شود.

وقتي از دست همسرمان عصباني مي‌شويم: گاهي اوقات با تمام تلاشي که مي‌کنيم باز هم احساس عصبانيت و خشم مي‌کنيم. اين احساس در روابط اجتماعي بسيار طبيعي است. به‌ويژه، وقتي احساس مي‌کنيم که قرباني رفتار ديگري شده‌ايم و حقوق حقه و طبيعي ما زيرپا گذاشته مي‌شود. حتّي در برخي شرايط نيز احساس مي‌کنيم که نظر ما هيچ ارزشي براي همسرمان ندارد و فقط به حرف‌ها و خواسته‌هاي خود اهميت مي‌دهد.

حتّي در برخي موارد ممکن است احساس کنيم شريک زندگيمان هزينة زندگي و حتّي هزينه‌هاي شخصي خود را آن‌طور که خودش صلاح بداند صرف مي‌کند و نظرات ما را ناديده مي‌گيرد. بهترين کار در چنين مواردي اين است که در يک فرصت مناسب زماني را با همسرمان خلوت کنيم و رودرروي هم در يک فضاي آرام نشسته راجع به رفتار و يا رفتار وي با او صحبت کنيم.

اما نکتة مهم اين است که در اين گفتگو نبايد موضوع را به‌نحوي طرح کنيم که انگار قصد مقصر جلوه دادن او و يا متهم کردن وي را داريم. بلکه مي‌توانيم به او بگوييم که از رفتار و گفتارهايش در زمان‌هاي مختلف چه احساسي پيدا کرده‌ايم. در اين موارد از او بپرسيم که منظور او از انجام اعمال يا مطرح کردن گفته‌هاي خاص چه بوده، زيرا ممکن است او با طرز فکر خاص خود عمل کرده و اصلاً آگاه نبوده که در حال ناراحت ساختن ماست. به او بگوييم که قصدمان اصلاح رابطه است و گرنه نمي‌خواهيم او را مقصر جلوه دهيم.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت رسیک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 213]