محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830577207
نگاهى به سیماى امام صادق علیه السلام (1)
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: نگاهى به سیماى امام صادق علیه السلام (1)
ششمین امام شیعیان، و پنجمین امام از نسل امیرالمومنین علیه السلام، كنیه او ابوعبدالله و لقب مشهورش «صادق» است. لقب‌هاى دیگر نیز دارد، از آن جمله صابر، طاهر و فاضل؛ اما چون فقیهان و محدثان معاصر او كه شیعه وى هم نبودهاند، حضرتش را به درستى حدیث و راستگویى در نقل روایات بدین لقب ستودهاند، لقب«صادق» شهرت یافته است وگرنه امامى را كه منصوب از طرف خدا و منصوص از جانب امامان پیش از اوست، راستگو گفتن، آفتاب را به «روشن» وصف كردن است .ابن حجر عسقلانى نویسد: ابن حبان گوید: در فقه و علم و فضیلت از سادات اهل بیت بود .ولادت او ماه ربیعالاول سال هشتاد و سوم از هجرت رسول خدا (ص)، و در هفدهم آن ماه بوده است. ولى بعضی مورخان و تذكرهنویسان ولادت حضرت را در سال هشتادم از هجرت نوشتهاند و در ماه شوال سال صد و چهل و هشت هجرى به دیدار پروردگار شتافت . مدت زندگانى ایشان شصت و پنج سال بوده است.بزرگان اهل سنت و جماعت از روزگار وى تا امروز، او را به كرامت خلق، دانش فراوان، بخشش بسیار و عبادت طولانى ستودهاند. صدوق به اسناد خود از فقیه مدینه، مالك پسر انس روایت كند: بر جعفربن محمد علیه‌السلام در مىآمدم، براى من بالش مىنهاد و مرا حرمت مىداشت و مىگفت: مالك! تو را دوست مىدارم . و من از گفته او خشنود مىشدم و خدا را سپاس مىگفتم . او همیشه در یكى از سه حالت بود: روزهدار، بر پا ایستاده به نماز، ذكر گوینده. او از بزرگان، عابدان و زاهدانى بود كه از خدا مىترسند .از آغاز ولادت تا هنگام رحلت این امام بزرگوار، ده تن از امویان به نام‌هاى: عبدالملك پسر مروان، ولید پسر عبدالملك (ولید اول)، سلیمان پسر عبدالملك، عمر پسر عبدالعزیز، یزید پسر عبدالملك، (یزید دوم)، هشام پسر عبدالملك، ولید پسر یزید (ولید دوم)، یزید پسر ولید (یزید سوم)، ابراهیم پسر ولید و مروان پسر محمد، و دو تن از عباسیان ابوالعباس، عبدالله پسر محمد معروف به سفاح و ابوجعفر پسر محمد معروف به منصور بر حوزه اسلامى حكومت داشتهاند. آغاز امامت امام صادق علیه السلام با حكومت هشام پسر عبدالملك و پایان آن، با دوازدهمین سال از حكومت ابوجعفر منصور (المنصور بالله) مشهور به دوانیقى مصادف بوده است. مدفن آن امام بزرگوار قبرستان بقیع است، آنجا كه پدر و جد او به خاك سپرده شدهاند .نام مادر او، فاطمه یا قریبه دختر قاسم بن محمد بن ابىبكراست و ام فروه كنیه داشته است .مادر ام فروه، اسماء دختر عبدالرحمان ابن ابىبكر است .امام صادق علیه السلام در باره مادرش فرموده است: مادرم مومن، متقى و نیكوكار بود و خدا نیكوكاران را دوست مىدارد .كلینى به اسناد خود از عبدالاعلى آورده است: امفروه را دیدم ناشناس گرد كعبه طواف مىكرد و حجرالاسود را به دست چپ سود .مردى از طواف كنندگان به او گفت: در سنت خطا كردى. امفروه پاسخداد: ما از دانش تو بىنیازیم . و از این پاسخ مىتوان آشنایى او را به مسائل فقهى دریافت .چنان كه مشهور است فرزندان آن حضرت ده تن بودهاند، هفت پسر به نام‌هاى اسماعیل، عبدالله، موسى، اسحاق، محمد، عباس وعلى و سه دختر به نام‌هاى امفروه، اسماء و فاطمه .اسماعیل پسر بزرگتر آن امام است و پدر، وى را دوست مىداشت .گمان بعضى از شیعیان بود كه اسماعیل بعد از پدرش به امامت خواهد رسید. اما او در روزگار زندگانى پدر درگذشت و امام، وى را در گورستان بقیع به خاك سپرد و بر مردن او سخت گریان شد .سالى با او به حج رفتم، چون هنگام گفتن لبیك رسید، سخن در گلوى او برید و نزدیك بود از شتر بیفتد، گفتم: پسر رسول خدا! مىبایست لبیك بگویى! گفت: پسر ابى عامر! چگونه جرات كنم و بگویم: لبیك، اللهم لبیك، در حالى كه مىترسم خدایم بگوید نه لبیك و نه سعدیك ؟!پیش از به خاك سپردن، روى او را گشود تا مردم ببینند اسماعیل مرده است، ولى پس از مرگ اسماعیل گروهى مردن او را باور نكردند و پس از امام صادق او را امام دانستند .اسماعیلیان یا هفت امامیان كه صدها سال بعد به دو فرقه نزاریه و مستعلویه تقسیم شدند، به دین اسماعیل منسوباند. هفت امامیان هم اكنون در كشورهایى از جمله ایران، پاكستان و هندوستان به سر مىبرند. امام صادق علیه السلام سى و یك سال و به روایتى سى و چهار سال در كنار پدرش امام باقر علیه السلام بوده است . در سفرى كه امام باقر، به خواست هشام پسر عبدالملك به شام رفت، همراه او بود. از او روایت شده است: چون به دمشق رسیدیم، هشام سه روز ما را نپذیرفت و روز چهارم اجازه دیدار داد. چون به مجلس او درآمدیم بر تخت نشسته بود و فرماندهان سپاه وى در دو صف ایستاده بودند. بزرگان خاندان او نیز حضور داشتند. پس پدرم را تكلیف تیراندازى كرد، او عذر خواست و سرانجام با اصرار هشام پذیرفت و نُه تیر پى همدیگر افكند و هر تیر بر تیر نخستین خورد. هشام را خوش نیامد و مدتى ما را ایستاده نگاه داشت . پدرم خشمگین گشت و هشام چون خشم او را دید، وى را بر سر تخت برد و دست در گردن او افكند و در سمت راست خود نشاند.پس دست در گردن من درآورد و مرا در سمت راست پدرم جاى داد .چنان كه اشاره شد، امام صادق علیه السلام گذشته از منزلتى كه نزد شیعیان دارد، در دیده عامه مسلمانان نیز داراى مقامى والاست .بزرگان اهل سنت و جماعت از روزگار وى تا امروز، او را به كرامت خلق، دانش فراوان، بخشش بسیار و عبادت طولانى ستودهاند صدوق به اسناد خود از فقیه مدینه، مالك پسر انس روایت كند: بر جعفربن محمد علیه‌السلام در مىآمدم، براى من بالش مىنهاد و مرا حرمت مىداشت و مىگفت: مالك! تو را دوست مىدارم . و من از گفته او خشنود مىشدم و خدا را سپاس مىگفتم . او همیشه در یكى از سه حالت بود: روزهدار، بر پا ایستاده به نماز، ذكر گوینده. او از بزرگان، عابدان و زاهدانى بود كه از خدا مىترسند .ابن شهر آشوب از مالك بن انس روایت كند: از جعفربن محمد در فضل و علم و پارسایى برتر ندیدم . یا روزه بود، یا نماز مىخواند، یا ذكر مىگفت. از بزرگان و اكابر و زاهدان بود و از آنان كه از پروردگار مىترسند. بسیار حدیث، نیكو محضر و پر فایده بود. چون «قال رسولالله» مىگفت رنگش دگرگون مىگشت .بسیار حدیث( کسی سخنان جدید می گوید)، خوش محضر و بسیار فائده بود. سالى با او به حج رفتم، چون هنگام گفتن لبیك رسید، سخن در گلوى او برید و نزدیك بود از شتر بیفتد، گفتم: پسر رسول خدا! مىبایست لبیك بگویى! گفت: پسر ابى عامر! چگونه جرات كنم و بگویم: لبیك، اللهم لبیك، در حالى كه مىترسم خدایم بگوید نه لبیك و نه سعدیك ؟! على بن عیسى اربلى مولف كشف الغمه از محمدبن طلحه در باره او آورده است: شنیدن سخنانش موجب زهد دنیا مىشد و اقتداى به او بهشت را در پى داشت. نور چهرهاش گواهى مىداد از سلاله نبوت است و پاكى كردارش آشكار مىساخت از ذریه رسالت است .بزرگانى چون یحیىبن سعید انصارى، ابن جریح، مالكبن انس، سفیان ثورى، سفیانبن عیینه، ابوحنیفه، شعبه و ایوب سختیانى از علم او بهره گرفتند، و آن بهرهگیرى را براى خود مباهات شمردند و بدان شرف یافتند و فضیلت كسب كردند .او از بزرگان اهل بیت و سادات آنان بود . علمى فراوان و عبادتى بسیار و اورادى پیوسته و زهدى آشكار داشت و بسیار تلاوت بود. معانى قرآن كریم را تتبع مىكرد و گوهرهاى آن را بیرون مىآورد و از عجایب آن بهره مىگرفت. اوقات خود را بر انواع طاعت‌ها قسمت كرده بود كه در آن حساب نفس خویش مىنمود. دیدن او آخرت را به یاد مىآورد . ابن شهر آشوب از مالك بن انس روایت كند: از جعفربن محمد در فضل و علم و پارسایى برتر ندیدم . یا روزه بود، یا نماز مىخواند، یا ذكر مىگفت. از بزرگان و اكابر و زاهدان بود و از آنان كه از پروردگار مىترسند. بسیار حدیث، نیكو محضر و پر فایده بود. چون «قال رسولالله» مىگفت رنگش دگرگون مىگشت .ابونعیم اصفهانى درباره او نوشته است: امام ناطق، زمامدار سابق، ابوعبدالله جعفربن محمد صادق بر عبادت و خضوع روى آورد و عزلت و خشوع را برگزید و از مهترى و ریاست دورى جست .شهرستانى در ملل و نحل مىنویسد: جعفربن محمدالصادق داراى علمى بسیار و ادبى كامل بود. زهد و پارسایى داشت. نه گرد مهترى گردید و نه بر سر خلافت با كسى به جنگ برخاست. آن كه در دریاى معرفت شنا كند در شط نمىافتد و آن كه به اوج حقیقت رسد از فرود آمدن نمىترسد .ابن خلكان درباره حضرتش نوشته است: از سادات اهل بیت بود و به خاطر راستى در گفتار به صادق ملقب گشت. فضل او مشهورتر از آن است كه گفتهاند .و عطار از عارفان بزرگ سده هفتم درباره حضرتش چنین نوشته است: آن سلطان مصطفوى، آن برهان حجت نبوى، آن صدیق، آن عالم تحقیق، آن میوه دل اولیا، آن جگر گوشه انبیاء، آن ناقد على، آن وارث نبى، آن عارف عاشق، جعفر الصادق رضىالله عنه، گفته بودیم كه اگر ذكر انبیا و صحابه و اهل بیت كنیم كتابى جداگانه باید ساخت. این كتاب شرح اولیاست كه بعد از ایشان بودهاند اما به سبب تبرك به صادق ابتدا كنیم .و چون از اهل بیت بیشتر سخن طریقت، او گفته است و روایت از او پیش آمد، كلمهاى چند از آن حضرت بیاورم كه ایشان همه یكىاند. چون ذكر او كردهاند، ذكر همه بود. نبینى كه قوم مذهب او دارند، مذهب دوازده امام دارند . یعنى یكى دوازده است و دوازده یكى . اگر تنها صفت او گویم به زبان، عبارت من راست نیاید كه در جمله علوم و اشارت و عبادات بدون غلو به كمال بود. و همه الهیان را شیخ بود، و همه محمدیان را امام بود. هم اهل ذوق را پیشرو بود و هم اهل عشق را پیشوا . هم عباد را مقدم بود و هم زهاد را مكرم . هم در تصنیف اسرار حقایق خطیر بود، هم در لطافت اسرار تنزیل و تفسیر بىنظیر .عمرو بن ابى مقدام گفته است: هر گاه جعفربن محمد را مىدیدم مىدانستم او سلاله پیمبران است و ابوجعفر منصور او را از كسانى دانسته است كه از خدا به آنان الهام مىشود (محدث) .و خانقانى شروانى در منشات نوشته است: جعفر صادق عالم مطلق بود.این چند گواهى را كه اندكى از بسیار است براى آن نوشتم تا آنان كه تتبعى چنان كه باید در سیره معصومان ندارند و شرح زندگانى امامان شیعه را جز از گویندگان شیعى نشنیده و یا جز در ماخذهاى غیر شیعى نخواندهاند، بدانند كه قدر و منزلت این امام تنها در دیده شیعیانش بزرگ نیست، هر كه علمى و بصیرتى داشته برابر او فروتن بوده و بزرگش مىداشته است.و «زید» عموى او درباره وى گفته است: در هر زمان مردى از ما اهل بیت است كه خدا به او بر خلق خود احتجاج مىكند و حجت زمان ما برادرزادهام «جعفر» است؛ آن كه او را پیروى كند، گمراه نگردد و آن كه مخالف وى بود، هدایت نشود .در روزگار رسول خدا، هر گاه یاران آن حضرت را به حكمى فقهى نیاز مىافتاد به قرآن یا حدیث رجوع مىكردند و یا از شخص پیغمبر(ص) مىپرسیدند و پاسخ مىگرفتند و اگر به او دسترسى نداشتند به آنان كه از فقه بهرهاى داشتند روى مىآوردند، از یاران رسول (ص) آن كه مىتوانست حكم خدا را چنان كه هست بگوید و هر مشكل فقهى را به سرانگشت علم بگشاید، على علیه السلام بود. على پیوسته با پیامبر(ص) به سر مىبرد و معنى قرآن و حدیث را از او فرامىگرفت و خود در این باره چنین مىگوید: گاه رسول خدا را سخنى است و آن را دو گونه معنى است، گفتارى است خاص و گفتارى است عام، آن سخن را كسى شنود كه نداند رسول خدا از آنچه خواهد، پس شنونده آن را توجیه كند بى آن كه معنى آن را بداند، یا مقصود او را بشناسد، یا آن كه بداند آن حدیث چرا گفته شده است و همه یاران رسول خدا چنان نبودند كه از او چیزى پرسند و دانستن معنى آن را از او خواهند... و از این گونه چیزى بر من نگذشت جز آن كه آن را از او پرسیدم و به خاطر سپردم.پس از رحلت رسول(ص) و دوران خلافت خلفا هر گاه در مسئلهاى فقهى كار بر خلیفه یا صحابه رسول(ص) دشوار مىشد، به على علیه السلام رجوع مىكردند و او مشكل آنان را مىگشود. چون على به شهادت رسید، دشمنان كار را بر فرزندان و شیعیان او تنگ كردند. و میان مردم و آنان جدایى افكندند. از سوى دیگر، دین به دنیا فروختگان نیز براى خشنودى حاكمان وقت و یا سود خود، به ساختن روایت‌ها پرداختند، تا آنجا كه شناخت حدیث درست از نادرست بر فقیهان دشوار گردید. مىتوان گفت از سال چهلم هجرى تا نزدیك به پایان سده نخستین هجرت جز معدودى از صحابه و تابعان از فقه درست فقه آل محمد (ص) بىبهره بودند .در روزگار امام باقر اندكى گشایش پدید آمد و سالیان 148- 114 ( دوران امامت امام صادق -ع) عصر انتشار فقه آل محمد یا به تعبیر دیگر، روزگار تعلیم و تدریس فقه جعفرى بود. در این سال‌ها مدینه نیز چهره دیگرى یافته بود .منبع:ماهنامه كوثر، شماره 34«یك كتاب در یك مقاله» دكتر سید جعفر شهیدى، تلخیص: محمدباقر پورامینى .لینک : - مذهب شیعه چرا مذهب جعفرى نامیده شد؟ - امام صادق علیه السلام و اولویت جهاد فرهنگى - تكیه بر عقل، منش صادق آل رسول
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 713]
-
گوناگون
پربازدیدترینها