واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > تلویزیون - جام جم نوشت: محمدحسین صوفی معاون صدای جمهوری اسلامی ایران در آستانه سالگرد هفتاد و دومین سال فعالیت رادیو در ایران در گفت وگویی به فعالیتهای این رسانه در سال جاری اشاره کرده است. - یکی از مقولههای بسیار مهم در زندگی فردی و اجتماعی انسانها شادی و لبخند است. شادی نتیجه امید به آینده است و منجر به بالندگی و پویایی فرد و جامعه میشود. یکی از تکالیف رسانهها در کنار اطلاعرسانی، آگاهیبخشی تنویر افکار عمومی و امیدآفرینی است. انسانها با لبخند و امید پیشرفت میکنند. تکرار مباحث غم و اندوه برای مخاطب باور غلط ایجاد میکند. با این رویکرد برنامههای نوینی برای سال 90 در رادیو تعریف شده است. - خروج برنامهسازان از استودیوها و ورودشان به اماکن تجمع مردم مثل پارکها، ورزشگاهها و مساجد از جمله رویکردهای جدید است که امیدواریم منجر به افزایش تعامل برنامهساز با مخاطب شود. رویکرد دیگر برنامهسازی امسال این است که در غیر از مناسبتهای غم و سوگواری جنس برنامههای رادیو برنامههای شادیآفرین باشد. یعنی هم متنها شادیآفرین باشد و هم لحن گوینده و مجری. - اولین خواسته مردم افزایش برنامههای طنز است. در مرحله بعد از ما افزایش موسیقی و افزایش برنامههای نمایشی را میخواهند. بنابراین با توجه به علاقه و نیاز مردم، تولید و پخش هدفمند این نوع برنامهها در دستور کار ماست. در کنار تولید و پخش برنامههای طنز، برگزاری یک مجموعه سمینارها را در دستورکار قرار دادهایم. سال گذشته ما دو همایش طنز برگزار کردیم؛ جشنواره طنز و تبسم که به معرفی و تجلیل از برنامهسازان برنامه جمعه ایرانی و برنامهسازان طنز میپرداخت. جشنواره دیگری با محوریت رادیو فرهنگ و با عنوان نخستین هماندیشی طنز برگزار شد. هدف این جشنواره تبیین و ابلاغ سیاستهای برنامههای طنز در شبکههای رادیویی بود که در کنارش از دستاندرکاران برنامه طنز هم تقدیر شد. - عمدهترین مشکلی که ما در حوزه رسانه و فرهنگ و هنر داریم بحث نویسنده است. کمبود نویسنده در همه عرصهها خودنمایی میکند. در تولید فیلمنامه، نمایشنامه و دیگر تولیداتی که نیاز به متن دارد با مساله کمبود نویسنده مواجهیم. - خوشبختانه وضعیت رادیو، نسبت به رسانههای دیگر بهتر است. تمام متونی که در حال حاضر در رادیو نوشته و اجرا میشود، توسط نویسندگان خودمان تولید شده است. رادیو در دو بخش با کمبود متن مواجهیم. یکی از آنها بخش نمایش است. ما در طول سال برای شبکههای فعلی سالانه بیش از 1000 ساعت نمایش نیاز داریم. - بخش دیگر کمبود ما در حوزه طنز است. ما هر چقدر نویسنده در حوزه طنز داشته باشیم باز هم کم است. با توجه به تنوعپسندی و ذائقههای متفاوت مخاطب، ما باید مرتب نوشتههای جدید در قالب برنامه طنز به آنها ارائه کنیم. بنابراین ما در این دو عرصه کمبود داریم. من از تمام نویسندگان خلاق سطح کشور میخواهم به شبکهها و مراکز مختلف رادیو مراجعه کنند. حتما از آنها استقبال خواهد شد. - من در یکی، دو سال گذشته اساسا به فکر توسعه کمی شبکههای رادیویی نبودم، بیشتر به دنبال ارتقاء و توسعه کیفیت بودم.هدف اصلیام تولید و پخش برنامههایی برای ایجاد رضایتمندی بیشتر در مخاطب بود. خوشبختانه این سیاست موفقیتآمیز بود و ما در شبکههای مختلف در مسیر توسعه کیفی، ارتقای کیفیت پیدا کردیم. - در مسیر ارتقای کیفیت به رضایتمندی مخاطب رسیدیم و در کنار این امر افزایش مخاطب را هم داشتیم. البته هنوز هم ارتقای کیفی و رضایتمندی مخاطب در دستور کار ماست. در کنار این، افزایش کمی شبکهها را هم در دستور کار قرار دادیم و افزایش شبکههای عمومی، تخصصی و اختصاصی را هم مدنظر قرار دادیم. - دستمزدهای رادیو به صورت کلان کم است، اما تعریفی که من از کمبودن دارم با تعریف دوستان متفاوت است. در دو سال گذشته بنا به اعترافات و اظهارات خود برنامهسازان رادیو رشد خوبی داشتهایم. البته هنوز با وضع مطلوب فاصله داریم. سازمان صداوسیما براساس دستور مهندس ضرغامی در حد بضاعت خودش برای بهبود وضعیت درآمدی برنامهسازان رادیو اقداماتی را انجام داده است. وضعیت درآمدی سال 90 رادیو نسبت به سالهای قبل خیلی بهتر شده است. - فضای رادیو با تلویزیون فرق دارد. تلویزیون برنامهای دارد که فقط در ماه رمضان پخش میشود. برنامهسازی براساس صدا و متن است. ما دائما به متن نیاز داریم. کسی نمیتواند بگوید من صرفا برای برنامههای صبح شما مینویسم. ما حتما باید گوینده ثابت داشته باشیم. ما وقتی برنامههای صبح را برآورد میکنیم 365 قسمت را در نظر میگیریم. میگوییم از اول فروردین تا آخر اسفند باید برنامه پخش بشود. ما نمیتوانیم هر روز یک گوینده داشته باشیم. اگر یک مجری ستاره بیاید این شرط را قبول کند ما یک برنامه ثابت به او میدهیم.58301
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 629]