تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820904127
با امید زندگانی، بازیگر و مجری
واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: اگر من كارشناس خوبی در یك بخش هستم، دلیل نمیشود مجری خوبی هم باشم. چنین بازیگرانی در یك بخش ممكن است توانا باشند، ولی اگر آنها را در قالبی نادرست جای دهید... امید زندگانی از تحصیلكرده‌های سینمای ما است و از شاگردان استاد حمید سمندریان. این بازیگر عرصه سینما و تلویزیون در آثاری چون فراری، پسران آجری، مقلد شیطان و ... حضور داشته و بتازگی نیز در مجموعه اكشن عملیات 125 در شبكه تهران به ایفای نقش پرداخته است. زندگانی از نخستین بازیگرانی است كه اجرای برنامه‌های تلویزیونی را نیز تجربه كرده و مورد پذیرش مخاطب قرار گرفته است. او اجرای یك بخش تخصصی را در برنامه صبحگاهی شبكه 5 سیما (صبح تهران) برعهده دارد. بهانه گفتگوی ما با زندگانی حضور او در كسوت اجرا و پاسخ‌های او درباره بازیگری و اجراست. كار در حیطه بازیگری و اجرا، چه ریشه‌های مشتركی دارد؟ فكر میكنم اجرا به نوعی زیرمجموعه‌ای از هنرپیشگی و بازیگری است، با این تفاوت كه یك بازیگر در محدوده شخصیتی كه به جای او ایفای نقش می‌كند، قرار دارد ولی یك مجری عواطف و احساسات خودش را نسبت به موضوعی كه بیان می‌كند، با توجه به اصول نمایشی، نشان می‌دهد و سعی می‌كند با مخاطب همدلی و همزادپنداری كند. وقتی شما به عنوان بازیگر، كار اجرا را شروع كردید این كار جا افتاده بود؟زمانی كه من اجرای تلویزیونی را شروع كردم، خیلی باب نبود كه بازیگران اجرا را هم انجام دهند. در برنامه‌ای به نام «از خواستگاری تا ازدواج( »سال 75) من برای اولین بار در كسوت مجری حضور یافتم و خوشبختانه آن برنامه برای عموم مخاطبان جذاب بود. به تدریج وارد اجرا شدم و چون چهره‌های تلویزیونی پس از قرارگیری در كسوت مجری به چهره‌ای تكراری برای مردم تبدیل میشوند، این فرهنگ هنوز جا نیفتاده بود. من از همان زمان مبارزه‌ام را برای باقی ماندن در این حوزه آغاز كردم. این در حالی است كه در هالیوود نیز مجریانی را داریم كه قبلا بازیگر بودند یا برعكس. نمونه با ارزش، نیك,ل كیدمن است كه الان میلیون‌ها دلار دریافت كرده كه در كنار هنرپیشگی كار اجرا را نیز انجام دهد. در حال حاضر و بعد از گذشت چند سال، تازه میببینیم هنرپیشههای خوب كشورمان هم كار اجرا می‌كنند و ظاهرا قبح این قضیه شكسته شده. پس این چیزی كه شما به عنوان قبح برای ورود بازیگران به حیطه اجرا یاد می‌كنید، ابتدا امری غیرحرفه‌ای تلقی می‌شده؛ یعنی بازیگرانی كه می‌خواستند وارد حیطه مجری‌گری شوند، از نظر عده‌ای آدم‌های غیرحرفه‌ای بودند؟نمی‌خواستند؛ بلكه از آنها خواسته می‌شد كه وارد این حیطه شوند. بله دقیقا همین است كه شما می‌گویید. ابتدا یك كار كاملا از پیش تعریف شده نبود، یك آزمایش بود برای افرادی كه هنرپیشه هستند و می‌توانند با دستانشان و حالت صورت و حركات بدنشان بازی كنند. در حالی كه هر هنرپیشه‌ای نمی‌تواند كار اجرا كند و هر مجری نیز نمی‌تواند بازیگر باشد. چرا؟ به این دلیل كه یك هنرپیشه اگر فقط محدود به دیالوگ‌هایی كه در اختیار دارد، باشد، نمی‌تواند درباره یك موضوع عمومی بحث و صحبت كند. ذهنش از واژه‌ها و كلمات مترادف عامیانه و ادیبانه پر نیست.یكی از ویژگی‌های عمومی كه یك مجری و بازیگر باید داشته باشد، اعتماد به نفس اوست. چشم در چشم و رو در رو ارتباط برقرار كردن با مخاطب مهم است. او نباید از دوربین وحشت داشته باشد، اما حتی نمی‌توانیم بگوییم تحصیلات آكادمیك خیلی مهم است. چیزی كه مهم است، این است كه مجری واقعا آكتور باشد. واقعا آن، «آن» و جوهره را داشته باشد و زندگی را از زیر ذره‌بین نگاه كند. بسیاری از مطالعات ما محدود به باز كردن یك كتاب در یك محیط آرام نیست. تماشای تلویزیون، شنیدن رادیو، صحبت كردن با همدیگر و... همه اینها روش‌هایی از مطالعه است. كسی كه تشنه یادگیری است هر لحظه اطلاعات را از محیط اطراف و مخاطب و طبیعت محیط زندگی‌اش دریافت می‌كند و در ذهنش جای می‌دهد. بازیگر از نظر حرفه‌ای می‌تواند در حیطه اجرا نیز فعالیت كند؟اگر هنرپیشه خوبی باشد، بله. تعدادی از بازیگران هستند كه به عنوان افرادی موفق در بازیگری از آنها یاد می‌كنند ولی وقتی همین افراد در مسند اجرا می‌نشینند، خیلی به دل مخاطبانش نمی‌نشینند. دلیلش چیست؟اگر من كارشناس خوبی در یك بخش هستم، دلیل نمیشود مجری خوبی هم باشم. چنین بازیگرانی در یك بخش ممكن است توانا باشند، ولی اگر آنها را در قالبی نادرست جای دهید، طبیعی است كه اتفاق خوبی نمی‌افتد. ضریب هوشی و سرعت عمل بالا برای یك مجری یكی از ویژگی‌های مهم است كه بتواند در لحظه از هر یك از بخش‌های ذهنش كمك بخواهد و تصمیم‌گیری كند. سرعت تطبیق با شرایط، به مرور زمان برای هنرپیشه‌ای كه می‌خواهد كار اجرا كند در جذابیت كاری او تاثیرگذار است. اجرا و به اصطلاح خارجی‌اش شومنی كردن، به این معنی است كه فردی بتواند در‌لحظه بهترین تصمیم را بگیرد و خودش را با هر‌شرایطی وفق دهد و تغییر كند. این كار برای تمام بازیگران میسر نیست. ما از همه نمی‌توانیم توقع یكسان داشته باشیم. به هر حال یكی از ویژگی‌های یك مجری كه بازیگر نیز هست، سرعت عمل و سرعت تطبیق بالاست. این را نمی‌توان از همه انتظار داشت؛ مگر این كه همه مجریان از یك دانشگاه عبور كرده باشند و الگویی علمی موجود باشد تا انتخاب راحت‌تر شود. ما در زمینه تاك‌شوهای تلویزیونی شاهد كپی‌برداری‌های ناقص از نمونه‌های خارجی هستیم، در زمینه حضور بازیگران در حیطه اجرا نیز چنین مساله‌ای صادق است؟ خیر، چون در ابتدا این قضیه آنقدر فراگیر نبود كه مسوولان، خیلی به آن پرداخته باشند. اگر باب شده بود و حتی یك تغییر دست و پا شكسته در نمونه‌ای خارجی بود، لطمه به حرفه بازیگری كسانی كه كار اجرا می‌كردند، نمی‌زد. آنجا اگر بازیگر مجری شده است یا برعكس، لطمه‌ای به حیطه فعالیتش نخورده است ولی اینجا می‌بینیم كه وقتی یك بازیگر می‌شود مجری، محو می‌شود.این یك تجربه بود. وقتی انجام شد، دیدیم كه در جای دیگر هم انجام می‌شود. آنجا لطمه‌ای هم به چهره بازیگران نخورده است، پس می‌شود این تجربه را بسط و گسترش داد. این بتدریج تطبیق‌‌دادنها، نشانه آن است كه الگوبرداری انجام نشده. این لطمه خوردن‌ها به سابقه هنری افراد تجربه خوشایندی نبود. پس چرا هنوز هم ادامه دارد؟ چون شكسته شد و كم‌كم‌جا افتاد. یعنی می‌توان نتیجه گرفت كه این جا افتادن نتیجه دستمزدهای بالاتر اجرا نسبت به بازیگری است؟بله. دستمزدها برای اجرا بالاتر از بازی است.پس دغدغه نان خیلی‌ها را به ورطه اجرا می‌كشاند؟خب بله، ولی به شرط این كه به تعارف كشیده نشود. یعنی این كه اینطور تلقی نشود كه بازیگران نباید به دنبال زندگی بهتر باشند!وقتی ما تكنیك‌هایی مثل گریم، نورپردازی و... را داریم و باز هم من هنرپیشه نمی‌توانم خودم را نشان دهم و به شما این فراموشی را القا كنم كه 2 روز پیش در یك برنامه من را دیدید كه حرف زدم، حالا گریم شده‌ام و جای شخصیت دیگری بازی میكنم، به این دلیل نیست كه اجرا به بازی لطمه می‌زند! من هنرپیشه نتوانسته‌ام شخصیت‌پردازی درستی داشته باشم. این مشكل من است نه مشكل این جریان. شما كل جریان را به دلیل عدم توانایی فرد زیر سوال نبرید. اگر ما مجری بازیگر خوب نداریم، حمل بر این نكنیم كه اصلا اشتباه است كه از بازیگر به عنوان اجرای برنامه استفاده كرد. این را چون در مقوله اجرا موفق عمل می‌كنید می‌گویید؟نه، من موفق نبودم. چون هنوز هم بازیگری من فدای اجرا می‌شود. این كار خیلی بهتر است كه شغل دیگری انتخاب كنم كه هیچ ارتباطی به كارم ندارد. چه بهتر كه حداقل در شغلی باشم كه نزدیك به كارم باشد. حداقل اقناع روحی می‌شدم. قیمت امید زندگانی در اجرا بیشتر است یا بازیگری؟اجرا. خیلی دلم می‌خواست در بازیگری اینطور باشد. چرا این اتفاق نمی‌افتد؟شاید بازی‌ام خوب نیست( !می‌خندد) این تفاوت مالی در اجرا و بازیگری امری طبیعی است یا فقط در مورد شما صدق می‌كند؟نمی‌دانم، چون ما اطلاعی كه از دستمزد همكارانمان نداریم، جز این كه به تازگی برخی مسائل درباره دستمزد دوستان سینمایی برملا شده است. تعدادی از این مجریان دراصل بازیگر، نادرست انتخاب میشوند. آیا در حیطه بازی نیز در جای اصلی و حق خود نشسته‌اند؟اگر ملاك تحصیلات باشد، نه! اگر ارتباط و چهره باشد، بله! اگر چهره‌های گیشه‌ای ما در سینمای معناگرا حضور یابند كه در آن باید یك بازی حسی و زیرپوستی داشته باشند، آیا می‌توانند موفق باشند؟ پس ناگزیر می‌رویم سراغ پیشكسوتانمان. طبیعی است، چون صنعت سینمای ما در دست سینمادارهاست.چون سینمای ما فدای گیشه می‌شود و اینجاست كه تكنیك بازیگری و سوژه‌های بكر و هنرمندانه نیز فدا خواهد شد. برای همین می‌بینیم كه تلویزیون جلو می‌زند و هنرپیشههای سینمای ما به حضور در تلویزیون گرایش پیدا می‌كنند. من چند وقت پیش شنیدم كه در یكی از نشریات، مطلبی نوشته بودند درباره دستمزد هنرپیشههای تلویزیون و سینما و تبعات آن را در میان همكارانم دیدم. اولا نمی‌دانم این آمار از كجا آمده است؟ چون قراردادهای هر فرد فقط بین خود او و تهیه‌كننده است؛ اما اگر این اعداد و ارقام نزدیك به واقعیت باشد، كلیت این آمار اشتباه نیست. قیاسی در جامعه پدید می‌آید كه چرا فلان هنرپیشه جوان دستمزدش از فلان هنرپیشه كه سال‌ها خاك صحنه خورده و مردم هم او را دوست دارند، بیشتر است؟ ما پرچمدار حركتی هستیم كه نسل جدید را با سینما آشنا می‌كند، نه حركتی در گیشه كه تهیه‌كننده هدف‌گیری كرده است. پس این كلاس‌های بازیگری و دانشگاه و دانشجویان فارغ‌التحصیل بیهوده است؟ در واقع دادن برخی اعداد و ارقام، نوعی چالش پنهان است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیمرغ]
[مشاهده در: www.seemorgh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 617]
-
گوناگون
پربازدیدترینها