محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829477377
خانواده‌ی پردیس‌گیم در هفته‌ای که گذشت - قسمت 16
واضح آرشیو وب فارسی:پردیس گیم:
دوستان عزیز پردیسی امیدوارم حال همتون خوب باشه و چه در زندگی شخصی چه در زندگی گیمینگ هفته خوبی سپری کرده باشید. یک هفته دیگر هم به پایان رسید و بار دیگر همراه شما هستیم تا با یکدیگر قسمت دیگری از طرح "خانواده پردیس‌گیم" را رقم بزنیم. در این قسمت نیز مانند قبل می‌خواهیم از تجربیات سرگرم‌کننده خود در هفته‌ی گذشته بگوییم، حالا می‌خواهد گیم باشد و یا فیلم و سریال و حتی کتاب!؛ اینجا محلی برای بحث دوستانه میان ما خانواده پردیس‌گیم است. مقدمه رو بیشتر از این طولانی نکنیم و بریم سراغ گپ و گفت این هفته! علیرضا رزمجویی - خبرنگار و نویسنده پردیس‌گیم پروفایل من هفته با Danganronpa V3: Killing Harmony شروع شد؛ پس میشه گفت هفته‌ی خیلی عجیب و مفرحی بود! هیچ وقت فکر نمی‌کردم از دیدن دوباره‌ی Monokuma انقدر خوشحال بشم اما به جرئت می‌تونم بگم که واسم خیلی راحت به یکی از شخصیت‌های نمادین صنعت گیم تبدیل شده. با اینکه بشدت ترجیح می‌دادم که نسخه‌ی PS Vita رو تجربه کنم ولی به هر حال سراغش رفتم و باید بگم حرفهای زیادی هستش که بزودی در نقد بازی قراره بگم. فقط اینکه خیلی خوشحالم که Spike Chunsoft با هر نسخه بی‌پرواتر و صریح‌تر عمل میکنه و همیشه توی بخش‌های مختلف بازی یه چیزهایی هستش که به زندگی خارج از بازی و اتفاقات واقعی مرتبط میشه.
%20-%20Co%20-%20Co%20-%20Co.jpg)
خیلی‌ها می‌گن سیاست و بقیه‌ی مسائل حساس رو تا حد ممکن باید از بازیها دور کنیم ولی بنظرم وقتی توسعه‌دهنده‌ای با اینکار بازی خودش رو در خطر انتقاد و هجوم بی‌مورد افراد متعصب قرار می‌ده، اونم عنوانی که سالها برای ساختنش تلاش کردن و از خیلی چیزا خودشون رو محروم کردن؛ حتما یه پیام و دیدگاه قدرتمندی پشتش داره که ارزش اینهمه ریسک رو داشته. حالا Spike Chunsoft این چیزا رو خیلی هوشمندانه توی بازیهاش قرار می‌ده و از اونجایی که معمولا بازی‌های همه‌پسندی رو عرضه نکرده، اصلا درگیر جنجال و تعصب نمی‌شن و خوشحالم که با قدرت دارن ادامه می‌دن. به تازگی هم یه شعبه‌ی جدید توی آمریکا زدن که بازیهاشون رو خودشون بصورت مستقل برای غرب عرضه کنن. دقیقا همین مسئله رو در مورد Wolfenstein II هم داشتیم که خیلی‌ها از ماهیت نازی‌کشی بازی انتقاد می‌کردن (حالا نمیدونم چرا کسی باید از چنین افرادی حمایت کنه!) ولی نمی‌دونن که بیشتر از 30 سال هستش که ماهیت Wolfenstein همینه و چرا باید به خاطر یه عده که نمی‌خوان غیر از نظر خودشون نظر بقیه رو قبول کنن، DNA یک سری باقدمت و محبوب رو تغییر بدن! حالا که صحبت از Wolf II شد، بازی رو روی آخرین درجه‌ی سختی دوباره شروع کردم و باید بگم که واسه مردن آماده باشید! برای گرفتن تمام تروفی‌ها باید بازی رو روی آخرین درجه‌ی سختی و بدون هیچ سیوی تموم کنید. از الان می‌تونید با پلاتینیوم بازی خداحافظی کنید :)) هفته‌ی پیش که من چک کردم فقط 4 نفر توی دنیا بازی رو پلات کرده بودن!! آخر هفته هم یه ندایی از درون می‌گفت که همه‌ی کنسول‌هارو بفروش و برو Switch بخر که فعلا در مقابلش مقاومت کردم! در مورد فیلم‌ها هم پیشنهاد میکنم یه بار دیگه Kill Billها رو ببینید؛ به اندازه‌ی اولین بار می‌چسبه! سید محمدرضا مجاب - نویسنده و منتقد پردیس‌گیم پروفایل من این هفته رو با یک اشتباه هولناک شروع کردم و اونم رفتن به سراغ ماشین‌های 3 بود. واقعا میگم که حتی به عنوان یک انیمیشن متوسط هم به دلم ننشست و از هر نظر نگاه میکنم دوستش نداشتم. خیلی با کارهای ماندگار پیکسار فاصله داره و حتی به اندازه‌ی شماره‌ی یک (که فکر میکنم بهترین بود تو این سری) هم خوب نیست، و بعضا احساس میکردم مخاطب ماجرا باید سن و سال کمتری داشته باشه تا بتونه لذت کافی رو ببره:دی
اما از نظر گیمینگ هفته‌ی پرباری بود! Unravel رو خیلی وقت بود دوست داشتم تهیه کنم و به لطف جمعه‌ی سیاه محقق گشت:دی بازی یک پلتفرمر بسیار جالبه و حس و هوای خیلی قشنگی داره... هرچند بدون ایراد هم نیست و امیدوارم تا پایان بتونه روند خوب ابتداش رو حفظ کنه. و Mirror’s Edge Catalyst رو هم بالاخره تهیه کردم! هرچند خیلی توصیه و هشدار (از جانب اطرافیان و آشنایان:دی) دیدم که تاکید داشتن بازی به هیچ وجه در حد و اندازه ی اون نسخه‌ی به یاد ماندنی سال 2008 نیست، اما با همه‌ی این حرف‌ها خیلی سبک و سیاق بازی رو دوست دارم. یادم میاد سر نسخه‌ی قبل چندجا به دلیل سرعت گیم‌پلی و FOV صفحه بهم حالت دل به هم خوردگی دست داد، بنابراین بد نیست اگه سراغ بازی میرید یه کیسه‌ی هواپیما محض احتیاط با خودتون داشته باشید:دی همینطور The Vanishing of Ethan Carter رو تموم کردم. یک «شبیه ساز راه رفتن» به شدت خوش ساخت و باکیفیت که حتی اگه روند داستانی و معماهاش جذبتون نکنه، گرافیک تکنیکی و کیفیت محیط آنچنان خودنمایی میکنه که نمیتونید به این سادگی‌ها بازی رو رها کنید! کم پیش میاد که یه عنوان مستقل تا این حد از نظر فنی سطح بالا باشه. باید بگم واقعا از بازی لذت بردم و کاش همه‌ی «شبیه ساز راه رفتن» ها اینجوری بودن! احسان عباسی نسب - نویسنده و خبرنگار پردیس‌گیم پروفایل من - وبلاگ من بیاییم یه لحظه این بحث خسته‌کننده لوت‌باکس‌ها رو فراموش کنیم و سر یه مشکل خیلی خیلی بزرگ‌تر تمرکز کنیم: بعضی از بازیها از قوی‌ترین مواد مخدر هم اعتیادآورترن! اعتیادی که من (و ظاهرا چند میلیون پلیر دیگه) به یه پدیده خانمان‌سوز به اسم PUBG پیدا کردیم و بعید می‌دونم حالا حالاها بتونیم ازش کنده بشیم. شخصا هر دفعه که بعد از ورود به اون جزیره معروف و رسیدن به آرمانی‌ترین شرایط ممکن برای اول شدن، یهو از ناکجا آباد توسط یه چیتر هدشات میشم، با عصبانیت به خودم میگم "الان وقتشه این لعنتی رو برای همیشه فراموش کنی". ولی روزها پشت سر هم می‌گذره و این اتفاق هیچ وقت رخ نمیده.....
%20-%20Co%20-%20Co%20-%20Co%20-%20Co.jpg)
البته خوشبختانه یا متاسفانه اوایل هفته پیش، از بالا دستور رسید که بازی Black Mirror رو مورد بررسی قرار بدم و خب نتیجه اون بررسی هم که دیروز روی سایت اومد و احتمالا شما خونده باشینش؛ یه بازی پولیش نشده و پر از عیب‌های جورواجور که اعتبار سه‌گانه قبلی‌اش رو به فرش که چه عرض کنم، به زیرفرش برد. اما هفته‌ای که گذشت یه پایان شوکه‌کننده نه فقط برای من، بلکه برای تمام مردم فوتبال‌دوست ایران داشت. همانطور که احتمالا بقیه دوستان اشاره کردن، بالاخره هم‌گروهی‌هامون تو جام‌جهانی 2018 روسیه مشخص شدن. من اصلا دوست نداشتم یه قرعه سخت به ما بخوره ولی خب، تقدیر این‌طوری می‌خواست و در نهایت شد آنچه شد. روبه‌رو شدن با امثال رونالدو و ایسکو و اینیستا و راموس و خیلی فوق ستاره دیگه شاید ترسناک به‌نظر برسه اما لذت‌بخش و به‌یادموندنیه. با توجه به گذشته که از تیم باغیرت کیروش به یاد دارم، مطمئنم باز هم می‌تونن با یه بازی شایسته –حتی اگه با باخت همراه باشه- ما رو شادمان به خیابون‌ها بکشونن و باعث افتخارمون بشن. و اینکه فراموش نکنیم "عزت دست خداست." در پایان، شاید اکثرا ندونید ولی تقریبا دو هفته و اندی پیش بود که صبر دانشجویان دانشگاه صنعت‌نفت (از جمله نگارنده) لبریز و استارت یکی از بی‌سابقه‌ترین اعتصابات دانشجویی زده شد. اعتصابی که علی‌رغم حصول نشدن نتیجه‌ای هنوز هم ادامه داره و بدون شک تا زمان احقاق حق قانونی (که با نامردی محض از ما گرفته شده) به پایان نخواهد رسید. فکر کنم حالا دوباره وقت اون رسیده که به سراغ قفسه بازی‌های استیمم برم و دنبال یه اسم آشنا بگردم..... Playerunknown’s Battlegrounds. یاسین رئوفی - سردبیر بخش سینمای پردیس‌گیم پروفایل من هوا روز به روز سردتر می شه و آلرژی فصلی منم دقیقه به دقیقه تشدید پیدا می کنه. بعد فکرشو بکنین در این موقعیت بخوام درمورد هفته ای که گذشت بنویسم، قاعدتا اگه بخوام مثلا درمورد فعالیتی که در حیطه ی سرفه کردن داشتم صحبت کنم خودش به تنهایی برای ستون این هفته کفایت می کنه :دی به هرحال، این هفته، هفته ی تقریبا هیجان انگیز و با نظمی رو سپری کردم خوشبختانه.
.jpg)
همین اول کار بگم که برین Yakuza 0 بخرین و اصلا هم نگران این نباشین که قراره بعدش چندین قسمت دیگه رو هم تجربه کنین، انقدر که این بازی خوش ساخت و جذابه که بعد از یه مدت معتادش میشین. درکمال ناباوری تصمیم گرفتم The Order - 1886 بازی کنم ! و خب خیلی زود هم تموم شد. چیز خاصی درموردش نمی گم چون چیز خاصی برای ارائه دادن نداشت واقعا :دی و یکی از هیجان انگیزترین اتفاقات این هفته هم مربوط میشه به استارت خوردن Horizen : Zero Dawn ، راستش اون اوایل که بازی عرضه شده بود زیاد بهش خوش بین نبودم، اما چندشب پیش وقتی بازی رو شروع کردم فقط 5 دقیقه تو بخش منوی اصلی بازی داشتم به منظره نگاه می کردم و آهنگ معرکه ش رو گوش می دادم :دی شک نکنین که یکی از زیباترین بازی های امساله. این هفته بالاخره موفق شدم Loveless از آندری زویاگینتسف کبیر رو ببینم. کلا که پیشنهاد می کنم کارای استاد رو ببینین، اما Loveless رو نسبت به آثار شاهکاری مثل Elena و The Return و حتی Leviathan چند درجه پایین تر می دونم. البته که فیلم خیلی خوبی بود و به نظرم هنر کارگردانی و هوش و تبحری که زویاگینتسف تو میزانسن و حساسیت قاب بندی فیلم داره مثال زدنیه و یه نابغه ی تمام عیاره. و سرانجام رفتم سراغ سریال Fargo ، چقدر اشتباه کردم که این همه مدت از این شاهکار غافل بودم، هیچ چیزی از فیلم اصلیش کم نداره و بازیگرها و کارگردانی و داستان و موسیقیش معرکه س. به هیچ وجه از دیدنش پشیمون نمی شین. و می رسیم به بخش پیشنهاد موسیقی که عاشقشم :دی آلبوم جدید و معرکه ی Songs of Experience از گروه U2 آلبوم Bastard از گروه آلمانی Stalhman (دوستانی که با رامشتاین خاطره دارن از دستش ندن) آلبوم Adenium از گروه Tooth Grinder آهنگ Hope از Roya Torabi دوستان عزیز پردیسی اکنون نوبت شماست. خوشحال می‌شویم از تجربیات جالب خود در هفته‌ی گذشته برای ما و سایر دوستانتان بگویید ...
13 آذر 1396
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پردیس گیم]
[مشاهده در: www.pardisgame.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 78]
-
علم و فناوری
پربازدیدترینها