چالش های نظام آموزش و پرورش از نگاه مجریان-2

واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: چالش های نظام آموزش و پرورش از نگاه مجریان-2 تهران- ایرنا- سرمایه های انسانی وزارت آموزش و پرورش از جمله مهمترین عوامل تاثیرگذار بر نتیجه گیری از آموزش محسوب می شود، نبود انگیزه در میان معلمان تاثیر بسیاری در نتیجه بخش نبودن آموزش داشته است.

چالش های نظام آموزش و پرورش از نگاه مجریان-2

به گزارش گروه پژوهش و تحلیل خبری ایرنا ، مولفه بعدی پس از چالش های آموزش و پرورش در حیطه فضای فیزیکی و اقدام های عمرانی و تاثیر آن بر شیوه ها و بازدهی آموزشی نیرو و سرمایه انسانی این نهاد بزرگ است .بدون تردید نیروی انسانی و توانمندی آن، پس از نیازهای سخت افزاری وزارت آموزش و پرورش، نیروی انسانی و توانمندی های آن ها نقش مهمی بر موفقیت های آموزشی کشور دارند. اگر کارکنان این نهاد به ویژه معلمان از نظر کمّی و کیفی از استانداردهای مناسب برخوردار باشند، می توانیم در چارچوب یک برنامه ریزی دقیق فرهنگ ایرانی- اسلامی را به عنوان یک الگو منطقه و جهان عرضه کنیم. بر اساس آمار برای نزدیک به 14 میلیون دانش آموز در کل کشور و 900 هزار کارمند در این وزارتخانه مشغول به کار هستند که بیشتر آن ها معلم هستند. از سوی دیگر گفته مقامات این وزارتخانه حاکی از آن است به طور تقریبی به ازای هر 20 دانش آموز یک معلم در این نهاد مشغول به کار است. تعمیم این آمار که بیش از حد خوش بینانه هستند به شرایط کل کشور نادرست است. ** نیاز شدید به معلم و آموزش های به روزتر ازدحام و حضور تعداد بیش از حد دانش آموزان در کلاس های درس از مهمترین دلایل در کاهش بازدهی آموزش و بی ثمر شدن شیوه های آموزشی هستند. تعداد دانش آموزان رابطه مستقیمی با آموزش دارد. این امر انرژی معلم را برای برقراری نظم و سپس آموزش و در نهایت سنجش یادگیری دانش آموزان صرف می کند. تعداد زیاد دانش آموزان در کلاس و کمبود زمان، آخرین گام در آموزش (سنجش میزان یادگیری) را ناقص باقی می گذارد. هر قدر که یک معلم در تدریس خبره باشد و از بهترین روش های آموزشی نیز استفاده کند، ازدحام در کلاس موجب اتلاف انرژی و کاهش بهره وری آموزشی می شود. دبیر یکی از دبیرستان های تهران که همزمان در مناطق شمالی و جنوبی تهران تدریس می کند می گوید: در شهر تهران چندان تفاوتی میان کلاس های درس مدرسه های شمال شهر با جنوب شهر وجود ندارد. به طور کلی آمار تراکم دانش آموزان در کلاس های درس بالا است و در بهترین حالت و با توجه به تاکید اداره های آموزش و پرورش به طور معمول 33 تا 35 دانش آموز در کلاس ها نشسته اند. البته این آمار در برخی مدارس جنوب شهر تهران بیشتر است و حتی به نزدیک 40 نفر نیز می رسد. از دیگر کمبود ها در آموزش و پرورش، نداشتن کارشناسان امور آزمایشگاهی و محیط های ویژه انجام آزمایش ها و کارگاه های مربوط به درس کارو فناوری است. نبود این امکانات باعث افت دانش آموزان در دروسی می شود که با زندگی آن ها در آینده ارتباط نزدیک تری دارد. همچنین اکثر قریب به اتفاق مدرسه ها مشاوران خبره را برای شناخت استعدادها یا حل و فصل مشکلات تحصیلی و روانی دانش آموزان در اختیار ندارند. ازسوی دیگر آموزش پرورش قادر نبوده است در چند سال گذشته، همگام با طرح تحول این نهاد، برای بروز رسانی توان کارکنان خود هم تراز با تغییر کتاب ها گام بردارد. هنوز معلمانی وجود دارند که تمایل یا توان استفاده از روش های نوین یا شیوه های آموزشی ندارند زیرا از آن واهمه دارند. البته دلیل عمده این موضوع بی انگیزه بودن معلم ها برای ارتقای سطح دانش آن ها است. ارتقای دانش یا مدرک تحصیلی و کسب آموزش های جدید با کمترین بازخورد مثبت از سوی این نهاد روبرو می شود و گاهی اوقات حتی با آن برخوردی سلبی می شود. **مشکلات معیشتی؛ عامل مهم بی انگیزگی معلمان دیگر چالش انسانی آموزش و پرورش به شرایط مهمترین مجریان آموزش یعنی معلمان باز می گردد. شاید این تکراری باشد که بگوییم مشکلات گوناگون آموزشی، اقتصادی و معیشتی معلمان موجب بی انگیزه شدن آن ها و تحمیل هزینه های سنگین بر آموزش و پرورش شده است. نگاه مصرفی به آموزش و پرورش، سطح پایین پرداختی به معلمان به نسبت دیگر کارکنان، انجام با تاخیر تعهدها و اقدام های صرفا تبلیغی و رسانه ای درکنار نداشتن بسیاری از امتیازهای معیشتی و رفاهی از جمله این مسایل هستند. معلمی چهل ساله با نزدیک به 18 سال سابقه تدریس در این زمینه دلی پر درد داشت و گفت: با اینکه میزان بهره وری کاری معلمان در روز از بسیاری از کارمندان بیشتر است اما به نسبت کارمندانی که دارای مدرک تحصیلی پایین تری هستند به شدت احساس تبعیض و یاس می کنم زیرا یک جوان با مدرک پایین تر با سابقه کار کم، بیشتر از بنده حقوق می گیرد. البته اگر اعتراض کنیم همیشه به حکم کارگزینی ارجاع می شود. بله شاید در حکم کارگزینی حتی من بیشتر دریافت می کنم اما هیچ گاه از امتیازهای دیگر خبری نیست. هیچ اضافه کاری را ندارم حال آنکه دیگر اداره ها بین 50 تا 175 ساعت اضافه کاری ماهانه دریافت می کنند. حق مسکن، حق ایاب و ذهاب، حق غذا، کمک های موردی، پاداش های گوناگون، بن کارت و یا دیگر امتیازها خود در ماه به بیشتر از یک میلیون تومان می رسد. این تفاوت تنها به این دلیل است که آموزش و پرورش یک سازمان مصرفی تعریف می شود نه یک بخش حکومتی آینده ساز. وی افزود: برای معلمان تنها صندوق هایی کوچک در اداره ها درنظر گرفته شده که از پول خودشان بین 5 تا 10 میلیون به آن ها وام داده می شود آیا می توان این مبلغ را با وام های هنگفت مسکن و غیره کارمندان دیگر نهادها یا بانک ها مقایسه کرد؟ معلم زبان انگلیسی مدرسه ای در مقطع متوسطه نیز اظهار کرد : مظلومیت از این بیشتر که در سفرها، محل های اقامتی معلم کلاس های درسی با امکانات کم است ضمن اینکه باید هزینه زیادی برای آن پرداخت کند. وی افزود: به عنوان نمونه برای سفر به مشهد مقدس در یکی از شهرهای نزدیک به آن مجبور به توقف شدیم و برای کلاس درسی که برای معلمان تجهیز شده بود مجبور به پرداخت 80 هزار تومان برای یک شب شدیم آن هم بدون غذا یا صبحانه. این درحالی است که سازمان های دیگر نه تنها پولی از کارکنانشان در سفر نمی گیرد بلکه امکانات رایگان زیادی را در اختیار آن ها قرار می دهند. دبیر دیگری تاکید کرد: انجام ندادن تعهدات قانونی و حتی پرداخت حقوق تدریس اضافی (حق التدریس) معلمان با بیشتر از 6 ماه تاخیر قابل توجیه نیست. اکنون تا نیمه اسفندماه حقوق تدریس اضافی از مهر 1395 تاکنون پرداخت نشده است. آیا در هیچ اداره دولتی چپنین اتفاقی می افتد؟ هنوز مزایای بازنشستگی معلمان پس از یک سال پرداخت نشده است. با توجه به این مشکلات به ویژه تبعیض های آشکار از انگیزه و اشتیاق معلمان کاسته شده است. بسیاری از معلمان به همین دلیل مجبور می شوند به کارهای دوم و سوم غیرمرتبطی که در خور حرفه معلمی نیست روی بیاورند تا هزینه های زندگی خود را جبران کنند. جالب تر اینجاست که حتی توزیع امکانات رفاهی در داخل آموزش و پرورش هم با تبعیض صورت می گیرد. کارکنان ستادی این وزارتخانه به راحتی از امکانات رفاهی، ورزشی و خانه های معلم آموزش و پرورش در سراسر ایران استفاده می کنند. حال آنکه این امکانات برای معلمان درست و به موقع اطلاع رسانی نمی شود یا اگر معلمی برای دریافت آن ها مراجعه کند با پاسخ منفی روبرو می شود. مشکلات وزارت آموزش و پروش برای اجرای مناسب فرایندهای آموزشی بسیار زیاد است. نیازهای سخت افزاری و مشکلات نیروی انسانی در نخستین سطح از این چالش ها قرار دارند. تا زمانی که این مشکلات حل نشوند یا چاره ای برای جبران آن در نظر گرفته نشود نمی توان از نظام آموزشی انتظار داشت تا شیوه های به روز آموزشی را به خوبی به کار گیرد و در نهایت موفق عمل کند. **پژوهشم**9130**1601**خبرنگار: حسین عباسی نسب** انتشاردهنده : شهناز حسنی

20/01/1396

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 44]