مریم 23 ساله از آخرین شب شوم که در خانه برادرش خوابید می گوید/ کاش مرا می کشت نه اینکه...+عکس - پایگاه خبری و اطلاع رسانی رکنا

واضح آرشیو وب فارسی:رکنا: رکنا: با گذشت ۳ ماه هنوز هم داغش تازه است؛ آن قدر تازه که انگار همین دیروز آن حادثه Incident هولناک برایش اتفاق افتاده است.هنوز هم نتوانسته با این مسئله کنار بیاید. با اینکه چشمانش آسیب ندیده ولی باز هم نگران است. روحش مانند همه قربانیان اسیدپاشی آسیب دیده؛ وضع بدی دارد و نمی تواند آن را تحمل کند چون نمی داند چرا این اتفاق برای او افتاده است. مریم می خواهد بدون اینکه لحظه ای از آن روز ناگفته بماند همه ماجرا را برایمان بازگو کند. صبح شوم همه چیز از آن صبح شوم آغاز شد. هیچ وقت تصور نمی کرد که خانم برادرش از او کینه داشته باشد؛ هنوز هم باورش نمی شود که با او چنین کرده باشد. مریم می گوید: «ما با هم خیلی خوب و دوست بودیم، برای همین هرکاری داشتیم با هم انجام می دادیم اما نمی دانم آن روز چه اتفاقی افتاد که این کار را کرد». مریم با خانم برادرش قرار می گذارند که شب به خانه آنها برود و صبح فردا با هم پسر کوچکش را به آزمایشگاه ببرند. شب با هم شام می خورند و برادرش هم دیروقت از سر کار به خانه می آید. تا نیمه شب بیدار می مانند و از هر دری حرف می زنند تا اینکه دیگر چشمان خسته شان یاری نمی کند و می خوابند. اما فردا صبح همه چیز تغییر می کند. وقتی مریم در خواب خوش صبحگاهی است ناگهان دست هایی را دور گردنش تصور می کند. با هر زحمتی است او را به عقب هل می دهد و چشمانش را باز می کند و خانم برادرش را می بیند، می خواهد حرفی بزند اما دیگر سوزش صورت و دستانش امانش نمی دهند. او می گوید: «آنقدر متعجب بودم که نمی توانستم حرف بزنم تا خواستم سر و صدا کنم که شاید کسی صدایم را بشنود، از روی طاقچه ظرفی را برداشت و روی صورتم اسید ریخت. بعد از آن چنان سوزش داشتم که به زحمت خودم را به بیرون رساندم و همسایه ها به دادم رسیدند و به اورژانس زنگ زدند». درمان سخت حالا مریم براثر پاشیدن اسید روی دستان و صورتش روزهای سخت درمان را می گذراند. خوشبختانه چشمان او آسیبی ندیده اند و بینایی اش را از دست نداده اما طی این 3 ماه که چندین عمل روی دستان و صورتش انجام داده و باز هم نیاز به عمل های بیشتری دارد تا شاید چهره اش کمی بهتر شود. بغض گلوی مریم را می گیرد و می گوید: «اصلا نمی توانم جلوی آینه بروم، نخستین باری که بعد از این حادثه صورتم را دیدم آنقدر حالم بد شد که تا چند روز در رختخواب بودم». او که پیش از این دانشجو بوده و به تازگی هم نامزد کرده، حالا دیگر در خانه زندانی شده و هیچ کجا نمی رود. وقتی حادثه را تعریف می کند اشک هایش جاری می شود و می گوید: «من گناهی نکرده ام اما زیبایی ام رفته و سرنوشت و آینده ای ندارم. نه می توانم دانشگاه بروم و نه به خیابان قدم بگذارم». مریم با اشک جاری روی گونه های سوخته اش ادامه می دهد: «چندین عمل زیبایی انجام داده ام اما انگار بی فایده است چون کوچک ترین تغییری نکرده ام و دکترها می گویند باید باز هم درمان را ادامه بدهم اما دیگر با کدام پول؟» او که هنوز هم از یادآوری آن لحظات دردناک، به شدت رنج می کشد می گوید: «دلم می خواهد یک روز، صاف توی چشم هایم خیره شود و بگوید چه شد می خواست مرا بکشد و بعد شیشه اسید دستش گرفت؟ آن موقع در ذهنش چه می گذشت؟ همان موقع که مرا سوزاند و نابود کرد، چه احساسی داشت؟روزهای بعدش چه؟ اما هربار هم که می پرسم انکار می کند که این کار را کرده، درحالی که همه دیدند ظرف اسید در دستان او بود». حالا خانم برادر او در زندان Prison است و 2 کودک او با برادرش تنها مانده اند. مریم می گوید: «زندگی برادرم، من و خانواده من نابود شد آن هم برای یک ندانم کاری و یک کارعجولانه». امید به زندگی این حادثه تلخ، هزینه های زیادی برای او داشته است. از مالی گرفته تا جسمی و روحی. هر روز تاوان داده، بدون آنکه بداند گناهش چه بوده است. مریم از این همه بیمارستان و درد خسته است و می گوید: «روزگار سختی است. من عاشق طبیعتم، عاشق آسمان، دریا، کوه و جنگل، اما حالا نمی توانم جایی بروم. هنوز هم نمی دانم چرا!؟» چه روزها که در بیمارستان از درد فریاد زد و تنها دلخوشی اش به مورفین و مسکن های قوی بود. در میان این همه رنج و درد، فقط صورتش را می خواهد؛ صورتی که ناعادلانه و بی رحمانه از بین رفت. می گوید: «من هنوز 23سال سن دارم و کلی امید برای زندگی، اما حالا تمام فکر و برنامه های من این شده که صورتم خوب شود که آن هم دکترها می گویند خیلی طول می کشد». حالا نگاهش را می دزدد، گویی آن روز شوم را از جلوی دیدگانش می گذراند. بغضش را فرو می خورد و سعی می کند آرام باشد. با صدایی گرفته ادامه می دهد: «همیشه در رسانه ها خوانده بودم اسیدپاشی برای انتقام است اما ما با هم خوب بودیم و اصلا مشکلی نداشتیم که قصد انتقام داشته باشد». مریم از مسئولان می خواهد که به این آسانی اسید در اختیار مردم نباشد تا با کمترین هزینه و با سهولت بتوانند آن را فراهم کنند. حالا با اینکه هر روز نفس کشیدن برای او سخت تر می شود اما امیدوار است بتواند با کمک پزشکان، دوباره چهره سابقش را تاحدودی پیدا کند؛ هرچند در این راه باید صبور باشد. برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید. زهرا تالانی

جمعه ، ۲تیر۱۳۹۶

[مشاهده متن کامل خبر]

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: رکنا]

[مشاهده در: www.rokna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 105]